Wieś położona w gminie Dygowo powiatu kołobrzeskiego. Po raz pierwszy wymieniona została w roku 1240 roku, kiedy należąła do księcia pomorskiego, Barnima I, później do biskupa kamieńskiego. Jako właścicieli wymienia się rodziny: von Damitz, von Blankensee, von Lebrecht. W 1804 roku wieś należała do rodu von Heidebreck/Heydebreck/. W tym czasie należała do Carla Christopha Philippa von Heidebreck. W latach 1825-57 należała do kupca z Kołobrzegu, Schroeder`a. Później przechodzi w ręce Augusta von Ahrens`a i jest właścicielem do 1905 roku. Kolejnym posiadaczem majątku zostaje Mach, któy sprzedaje majątek Heinrichowi von Enckevort. Ostatnim właśicicielem dóbr wrzosowskich jest Ulrich von Enckevort.

DWÓR

W otoczeniu parku krajobrazowego o powierzchni 3 ha znajdował się do 1945 roku dwór zbudowany prawdopodobnie na przełomie XVIII/XIX wieku przez rodzinę von Heidebreck. Prawdopodobnie przebudowywany. W 1945 roku spalony przez jeńców francuskich jako odwet za ich okrutne traktowanie przez właściciela majątku.

Wieś położona w gminie Osina powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w XV wieku. W tym czasie dobra rycerskie należały do trzech rodzin: hrabiów von Eberstein z Nowogardu, von Knuth i von Lentze(Lenz,Lentz, Lentzen). W 1430 roku wymieniony Bernhard (Bernd) von Lentze, który był synem Ludekino de Lentzen(1374). W 1445 roku wymieniany Jakob von dem Lentze. Miał dwóch synów Jacobusa(*1448) i Laurentiusa(*1458). W 1445 roku sprzedał Węgorzyce Henningowi von Mildenitz z Rybokart. W 1663 roku po śmierci Ludwiga Christophera hrabiego von Eberstein dobra przejmuje rodzina von Mildenitz. W 1665 roku przejmują dobra po rodzinie von Knuth. W 1669 roku wieś w rękach rodu von Edling. W 1778 roku włości są własnością Aegiusa Carla Bernharda von Edling. W 1791 roku po wygaśnięciu rodu von Edling-Wangeritz Węgorzyce  w rękach generała Heinricha Wilhelma von Lettow później w rękach gałęzi von Lettow-Vorbeck. W 1870 roku dobra liczyły 1974 akrów ziemi a w 1879 kiedy właścicielem był Rüdiger von Lettow włości obejmowały 505,36 ha ziemi. W 1910 roku majątek obejmował 637,35 ha ziemi a w 1928 roku kiedy dobra były w rękach Agnes von Lettow-Vorbeck majątek liczył 648,5 ha ziemi. Ostatnią właścicielką majątku była córka Agnes von Lettow-Vorbeck, Elise von Bismarck.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Po 1945 roku majątek przejęty przez Skarb Państwa a na jego terenie utworzone PGR. Sam pałac zniszczony podczas działa wojennych rozebrany w latach 50-tych i 60-tych. Po założeniu zachował się park krajobrazowy oraz resztki zabudowy gospodarczej.

Wieś położona w gminie Dygowo powiatu kołobrzeskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1276 roku(Vloztibure). W 1374 roku własność braci Dominikusa, Slavmara i Stephana von Lustebuhr. Od 1381 roku  lenno rodu von Ramel. Posiadali dobra do 1749 roku, które od Erdmanna Christopha von Ramel(był synem Petera Christiana von Ramel, żonaty z Barbarą Elisabeth z domu von Flemming) za  12000 talarów zakupił Ludwig Heinrich von und zum Broich(*1719-+1780). Był synem Balthasara Conrada von und zum Broich. Po jego śmierci dobra w 1780 roku dziedziczy jego siostra, Carolina Isabella von Eichmann, która w tym czasie była już wdową. Posiadała majątek do 1784 roku. Później dobra dziedziczy rodzina von Martitz. W 1784 roku wieś zakupiona przez Clausa Ludewiga Friedricha Bogislava von Natzmer(*15.07.1769-+30.12.1832). Po nim majątek dziedziczy syn, Karl Friedrich Wilhelm von Natzmer(*06.04.1803-+30.05.1878), żonaty z Berthą Frederike Georgine von Boehn. Na krótko majątek był w rękach rodu von Wedel. Od 1820 roku majątek w rękach Carla Heinricha von Kameke(*07.12.1796-+2807.1831), żonaty z Henriette von Heydebreck. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Albrecht Eduard von Kameke(*15.04.1831-+30.05.1897), żonaty z Luise von Heydebreck. W 1870 roku za czasów porucznika von Kameke dobra liczyły 3491 akrów ziemi. Od 1905 roku w posiadaniu rotmistrza Hugo Witte von Helden. W 1910 roku za czasów Hugo majątek liczył 895 ha gruntów, w 1928 roku dobra liczyły 916 ha gruntów. W 1939 roku właścicielem był dr Joachim von Rümker.

We wsi założenie pałacowo-parkowe. Pałac zbudowany w II połowie XIX wieku, miała początkowo charakter pałacyku myśliwskiego. Obecnie w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej. W pobliżu park krajobrazowy z połowy XIX wieku.