Nieistniejąca osada położona w gminie Kożuchów powiatu nowosolskiego. Były folwark wzmiankowany w 1791 roku, kiedy należał do rodziny von Abschatz und Strachwitz, właścicieli pobliskiego Radwanowa. W 1844 roku należał do rodziny Eckardt, właścicieli Radwanowa Średniego. Opuszczona w latach 80-tych.
Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Wymieniana w 1745 roku. We wsi zespół dworski składający się z: dworku, zabudowań gospodarczych oraz podwórza.
Osada położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego. Dawny folwark z XIX wieku.
Nieistniejąca wieś położona na terenie poligonu wędrzyńskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. Wielokrotnie wymieniana pod nazwami: Kersebam, Kerssbom, Nova Kirssbom, Neu Kerssbom. Po raz pierwszy wymieniona w 1350 roku, kiedy wieś należącą do rodu von Klepzig przejął zakon Joannitów. W połowie XIV wieku 1/3 wsi należała do rycerza von Selchow pozostała część była w posiadaniu komtura łagowskiego. W 1451 roku Hans von Selchow sprzedał część gruntów swojego majątku komturowi joannitów łagowskich, Liboriusowi von Schlieben. W 1491 roku wieś podzielona na 4 działy własnościowe należące do rodziny von Selchow(Nickel, Hans i Hildebrand) oraz do joannitów łagowskich. W 1558 roku Nickel von Selchow Młodszy otrzymał dobra po ojcu. Pozostałe grunty posiadali Wolf, Andreas i Nickel von Selchow. W 1562 roku wymieniony Joachim von Buntsch, w 1564 roku Bernard von Buntsch kupił majątek od swojego wuja Joachima von Buntsch. Była to 1/12 gruntów we wsi. Około 1570 roku rodzina von Selchow sprzedała swoje dobra. Od tego czasu dość częste zmiany właścicieli. W 1570 roku majątek w rękach Wolfa Schmitzdorf, a następnie w tym samym roku Siegmunda Dobersitz(von Doberschütz) który w 1580 roku powiększył majątek a w 1584 roku go sprzedał. Valentinowi Pfuhlmann. Po jego śmierci dobra dziedziczy jego brat Amandus Pfuhlmann. W 1595 roku majątek ten w rękach Melchiora von Horn z Sieniawy. Część gruntów nadal należy do rodziny von Buntsch. W 1571 roku wymienieni Jakob, Heinrich i Christoph von Buntsch, który żonaty był z Barbarą von Schlichting. Część gruntów we wsi od 1350 nadal w posiadaniu zakonu joannitów łagowskich, których majątek wymieniony w spisie z 1718/19 r. Posiadali ¾ wsi, ¼ posiadła rodzina von Tschammer, który w 1767 roku był w posiadaniu rodu von Seydlitz, od 1804 roku w rękach rodu von Unruh(była to 1/3 gruntów z całości, pozostała część nadal w posiadaniu joannitów). Majątek po joannitach po sekularyzacji przejęło państwo pruskie. W 1828 roku jeden z majątków jest w posiadaniu rodziny Schulz, drugi w rękach margrabiów von zu Dohna. Prawdopodobnie w międzyczasie doszło do scalenia dóbr w jeden majątek. W 1840/41 sprzedany za 17350 talarów rodzinie Kramen, w 1846 roku za 24500 talarów Heinrichowi Guthmann który za sumę 800 talarów rocznie wydzierżawił majątek. Kolejno w 1850-53 majątek o powierzchni 3075 akrów posiadał Johann Hamscher. W 1853 roku majątek posiadał niejaki Riedel, aczkolwiek pojawia się w 1855 roku Augusta Hamscher(dzierżawca?), a w 1857 ponownie rodzina Riedel. W 1865 roku majątek posiada rodzina Korth. W 1879 roku majątek o powierzchni 370ha należał do niejakiego Folger. Od początku XX wieku majątek w rękach rodziny Alisch(1903). W 1914 roku majątek obejmował 218ha i należał do Wilhelma Kramm. W 1929 roku majątek Wilhelma Kramm obejmował 188ha, drugi majątek Wilhelma Krüger obejmował 125ha oraz Emmy Roestel 66 ha. Do 1939 roku majątek posiada rodzina Kramm(1929). W 1939 roku ludność przesiedlona z powodu utworzenia na tych terenach poligonu wojskowego.
ZAŁOŻENIA DWORSKIE
We wsi dwa założenia dworskie. W części środkowej położony był dwukondygnacyjny, otynkowany budynek z wysokim czterospadowym dachem. W środku schody z XVIII w. z balustradą drewnianą.
Drugie założenie dworskie położone było na zachodnim krańcu wsi. Stał tam otynkowany parterowy dwór z XVIII wieku kryty dachem w części dwuspadowym, w części czterospadowym. Obok podwórze gospodarcze z zabudową oraz niewielki park.
Osada, będąca dzisiaj częścią Lubniewic, położona w gminie Lubniewice powiatu sulęcińskiego. Były folwark. Pozostałością po założeniu są: dwór prawdopodobnie z końca XVIII wieku, XIX-wieczne zabudowania gospodarcze, czworaki.
Wieś położona w gminie Przytoczna powiatu międzyrzeckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1448 roku(Twyerdzlewo) oraz w latach: 1508(Twyerdzelevo), 1509(Twierdzelewo), 1521(Tewyrzylowo), 1563(Twierdzielewo), 1603(Cwierdzielewo). Własność kościelna. Od XV wieku należała do cystersów bledzewskich. Później stanowiła część majątku Rokosowo, należącego do państwa pruskiego. W 1870-77 roku majątek obejmujący 133ha należał do Juliusa Kullak. Drugi majątek o powierzchni 154ha należał do Juliusa Klinke. W 1907 i 1913 roku majątek obejmował 134ha gruntów i należał do Roberta Klinke. Drugi z majątków o areale 156ha w 1907 roku należał do Stanislausa Geisler a w 1913 roku do Boleslausa Kornobius. W 1914 roku majątek o areale 628 mórg został przez Bolesława Kornobiusa sprzedany dla Polaka, Leona Tietzman.
Przy głównej drodze ciekawa willa.
Osada położona w gminie Witnica powiatu gorzowskiego. Powstała na terenie byłego folwarku założonego prawdopodobnie na początku XVIII wieku. Właścicielem w XVIII wieku był niejaki Bresman, właściciel majątku w Wysokiej, zarządca domeny mironickiej. Sprzedał folwark królowi Fryderykowi Wilhelmowi I, który został włączony do domeny mironickiej. Na początku XIX wieku majątek należał do rodziny Beyer. W latach 1922-45 dobra w rękach rodu von Klitzing– właścicielem był Lebrecht von Klitzing, syn Georga właściciela Sosen.
DWÓR
Zbudowany prawdopodobnie w XVIII wieku dwór, kilkakrotnie przebudowywany. W 1930 roku ówczesny właściciel Lebrecht von Klitzing dokonał ponownej przebudowy i rozbudowy dworu. Majątek w tym czasie liczył 524 ha gruntów. Po 1945 roku majatek upaństwowiony, należał do PGR Sosny. W 1960 roku dwór wyremontowany z przeznaczeniem na ośrodek kolonijny, funkcjonujący do końca lat 80-tych XX wieku. Obecnie w rękach prywatnych, odbudowywany. Jest to budynek parterowy, zbudowany na planie prostokąta, z użytkowym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Bytom Odrzański powiatu nowosolskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1360 roku. W 1367 roku właścicielem wsi był Nickel von Burkhart. Później dość częste zmiany właścicieli. W 1499 roku dobra rycerskie w rękach Kaspra von Rackwitz. Później w posiadaniu Sigismunda von Stössel(1557) i jego jego żony oraz kolejno Jonasa von Schindel(1597), Johannesa Christiana von Sperling. Od połowy XVIII wieku wieś weszła w skład dóbr książąt von Schӧnaich-Carolath-Beuthen. W połowie XIX wieku majątek zakupiony przez rodzinę von Coubiere, później własność rodu von Schlabrendorf.
WIEŻA MIESZKALNA
W średniowieczu stała we wsi wieża mieszkalna zamieszkała przez rycerzy-rabusiów. Jej ruiny były widoczne jeszcze w połowie XIX wieku.
Wieś położona w gminie Maszewo powiatu goleniowskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1523 roku. Część wsi należała do diecezji kamieńskiej, część do rodu von Weyer, część do rodu von Petersdorff. W 1689 roku całość dóbr przejęła rodzina von Petersdorff. Po sprzedaży majątku w 1744 roku, wieś ponownie odkupiona przez rodzinę von Petersdorff i posiadała dobra do 1945 roku. Wymienia się: Georga Christiana Friedricha von Petersdorff /XIX wiek/, Kurta von Petersdorff /1861-1905/, Friedricha von Petersdorff /lata 20-te XX wieku/. W 1870 roku majątek obejmował 2124 akrów ziemi a w 1879 roku kiedy właścicielem był Curt von Petersdorff dobra były wielkości 543,42 ha ziemi. W 1910 roku dobra obejmowały 790,05 ha gruntów a w 1928 roku kiedy właścicielem był Friedrich von Petersdorff dobra obejmowały 792 ha gruntów.
W północnej części wsi położony był zespół pałacowo-parkowy. Do zobaczenia park krajobrazowy, resztki ogrodzenia z bramą wjazdową, budynki gospodarcze.
Wieś położona w gminie Czaplinek powiatu drawskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1768 roku, będąc własnością rodu von Goltz z Byszkowa. Od 1789 roku przechodzi w ręce rodu von Wedel za sprawą Agnieszki von Wedel z domu von Goltz, żony Karla von Wedel. Dość częste zmiany właścicieli- wymienia się rodziny: Seligsohn, Wegner, Blanck, von Wissmann. Przed 1922 rokiem dobra w rękach właściciela Byszkowa, Hansa von Wessel. Od niego majątek zakupiła rodzina von Illich. W 1933 roku doszło do parcelacji majątku.
PAŁAC
W 1924 roku zostaje zbudowany pałac w stylu eklektycznym przez rodzinę von Illich. Pałac znajduje się na terenie parku założonego w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Od 1939 do 1945 roku pałac służył za ośrodek „Hitlerjugend’. Po 1945 roku w pałacu mieścił się: ośrodek kolonijny, użytkowany przez junaków SP, wojsko. W pałacu mieścił się Państwowy Dom Specjalny. Był również w rękach PGR. Od 1990 roku w rękach prywatnych, później przejęty przez Społeczne Towarzystwo Oświatowe z Warszawy. Od 1992 roku pałac przejęty przez zgromadzenie salezjańskie.
Wieś położona w gminie Dąbie powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wzmianka o wsi pojawia się w XIV wieku. W 1499-1500 roku wzmiankowani bracia Jan, Melchior i Baltazar von Zweck. W 1500 roku była własnością rodu von Bomsdorf- w 1515 roku siedział tu Apitz von Bomsdorf. W 1515 roku część dochodów ze wsi pobiera rodzina von Berg z Niwisk. Od 1529 roku dobra we wsi posiada rodzina von Knobelsdorff. W 1565 roku własność Christopha, później jego synów: Hansa i Christopha von Knobelsdorff, wzmiankowanych w 1575 roku i 1583 roku. W roku 1664 Hans Otto, Welcher i Sigismund von Knobelsdorff podzielili majątek na dwie części i część dóbr odsprzedali rodzinie von der Marwitz- wymieniony Dietrich von der Marwitz fundator miejscowego kościoła. W 1713 roku właścicielem majątku był Karl Ferdinand von Lichnowsky, zamieszkały w Trzebulach, miał 5 synów. Jego kuzyni: Johann Hermann miał majątek w Lubiatowie a Maximilian Wladislaus mieszkał na Górnym Śląsku. W 1718/19 majątek posiadał Johann Hermann Lichnowsky von Woschütz. Pod koniec XVIII i w XIX wieku częsta zmiana właścicieli. Był wśród nich Christian Otto von Grӧben(1732), zmarły w 1735 roku. Kolejnymi właścicielami były rody: von Lichnowsky-wzmiankowany Wilhelm Ferdinand von Lichnowsky oraz von Stentsch. Kapitan von Stentsch w 1809 roku sprzedaje Trzebule kapitanowi von Żychlińskiemu, którego syn, Gustav Gottlob na murach starszej budowli stawia pałac. Wg Bratring już w 1806 roku właścicielem był kapitan von Żychliński. W 1862 roku majątek w rękach generała kawalerii barona von Rheinbaben- wzmiankowany Albert zmarły w 1880r. Jego majątek w 1879 roku obejmował 808,09ha gruntów. W 1896 roku majątek o areale 810ha należał do hrabiego Friedricha von Wartensleben, zmarłego w 1923 roku. Od 1900 roku właścicielem zostaje hrabia Ferdinand Finck von Finckenstein, zmarły w 1930 roku. W 1914 roku majątek hrabiego obejmował 811ha. W 1929 roku własność hrabiny Elisabet von Kanitz, z domu hrabianka Finck von Finckenstein, dzierżawcą był Hans Buhler a majątek obejmował 800ha. Sama hrabina mieszkała w Prusach Wschodnich. Administratorem majątku był Otto Rohde.
Osada obecnie w granicach dzielnicy Szczecina, Dąbie. Stara zabudowa została zburzona podczas działań wojennych w 1945 roku. Początki wsi Trzebusz sięgały XII wieku. Do 1249 roku własność cystersów z Kołbacza, później własność księcia Barnima I. Następnie własność miejska miasta Szczecin. W 1764 roku majątek w posiadaniu inspektora Krüger. W 1773 roku majątek zakupił Carl Christoph Elten ze Szczecina. W 1910 roku majątek wielkości 351,50 ha gruntów w posiadaniu rodziny Weisse. W 1928 roku dobra należą do Karla Schultz i obejmują 370 ha gruntów. Przed wojną w pałacu działała restauracja- Park Restaurant „Stutthof”.
