Osada położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Już w okresie kultury łużyckiej epoki brązu są ślady osadnictwa. W XII i XIII wieku była tu osada słowiańska. W 1186 był portem zachodniego ujścia Dźwiny. Majątek był w posiadaniu właścicieli z Chynowa. W XIX wieku była własnością rodziny Noebel.

Na terenach osady znajdował się folwark Waldtraut. Obecnie na terenach byłego folwarku ośrodek wypoczynkowy. Pozostałością po majątku są resztki zdziczałego sadu.

Miejscowość położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1331 roku(de Zwenze) będąc lennem Knuda i Nicolausa von Schwenz. W 1360 roku lenno Nikolausa i Henninga von Knuth. W 1369 roku ponownie wymieniana jako Swentz. W XV wieku we wsi dwa majątki rycerskie a i b należące do rodów: von Knuth oraz von Plӧtz. Majątek a w 1419 roku lenno Rickwina von Plӧtz, w 1499 roku Roloffa von Plӧtz. W 1490 roku majątek b należący do Klausa i Heinricha von Knuth a majątek a należący do Simona von Plӧtz. W XVI wieku we wsi nadal dwa majątki rycerskie, b należący do rodu von Steinwehr, a do rodu von Plӧtz. W 1500 roku i 1523 roku majątek b w rękach Petera von Steinwehr. Z tego rody wymienia się jeszcze: Tewesa von Steinwehr i Wulfa von Steinwehr(XVI w.). Majątek a należał do rodu von Plӧtz, z którego wymieniono:  Klausa von Plӧtz(XVIw), Bernda von Plӧtz(1523), Jochena von Plӧtz(1587). W XVIII wieku podział wsi na: 2 majątki należące do rodu von Plӧtz(majątki a i c) oraz majątek b należący do rodu von Steinwehr. Majątek a należący do zmarłego w 1614 roku Eustachiusa von Plӧtz przez 4 pokolenia(Henninga von Plӧtz(zm.1629), Henninga von Plӧtz(XVIIw), Kaspara von Plӧtz(zm.1657), Eggerta von Plӧtz(zm.1695) i Joachima von Plӧtz(zm.1701), Eggerta Georga von Plӧtz(zm.1758), Karla Christopha von Plӧtz(zm. 1755)),  przeszły w ręce kapitana Bernharda Ludwiga von Plӧtz, który w 1765 roku sprzedał majątek Johannowi Fromboldowi baronowi von Mirbach, który w 1777 roku odsprzedał majątek a za 5000 talarów Franzowi Balthasarowi Schönbergowi von Brenckenhoff, pruskiemu tajnemu radcy finansowemu, szefowi Obwodu Nadnoteckiego, budowniczemu Kanału Bydgoskiego. Majątek b był starym lennem rodu von Steinwehr w 1523 roku należącym do Petera von Steinwehr oraz do Daniela Christopha von Steinwehr i jego synów. W 1736 roku kapitan Caspar Friedrich von Steinwehr i jego brat porucznik Heinrich Joachim dokonali podziału majątku. Za 13500 florenów majątek b przejął Caspar Friedrich von Steinwehr, a po jego śmierci jego synowie, Richard Joachim Erdmann i Heinrich Ehrenreich von Steinwehr. Po ich śmierci dobra odziedziczył pułkownik Paul Henning von Steinwehr oraz bracia kapitan Christian Ludwig i Fӓhnrich Ewald Adam Ernst von Steinwehr. W 1777 roku majątek b za 12201 talarów został sprzedany  Franzowi Balthasarowi Schönbergowi von Brenckenhoff, który w 1777 roku przejął również majątek c po śmierci porucznika Carla Christopha von Plӧtz i jego synów, porucznika Carla Ludwiga i Joachima Henninga. W ten sposób scalił majątki we wsi w jeden. Po jego śmierci majątek odziedziczyła wdowa, Elisabeth Gottliebe, z domu von Papstein oraz porucznik Leopold Schönberg von Brenckenhoff i rodzeństwo Franziska Carolina Philippina Elisabeth oraz Leopoldine Frederike Eleonore Gottliebe Schönberg von Brenckenhoff. W 1784 roku za sumę 51000 talarów sprzedali majątek rycerzowi Zakonu Joannitów majorowi Christianowi Wilhelmowi Ludwigowi hrabiemu von Wartensleben ze Świerzna. Ten ostatni w 1788 roku odsprzedał majątek kapitanowi Heinrichowi Gottliebowi von Planitz i jego żonie Wilhelminie Franzisce Sophie, z domu von Knuth. Po dwóch latach odsprzedali majątek Wilhelmowi Karlowi hrabiemu von Dyhrn, po którym w 1802 roku majątek odziedziczył Friedrich Bogislaw von Heyden. W 1802 roku niewielka część gruntów(800 mórg ziemi) była własnością szambelana dwory, Sigismunda Ludwiga Joachima von Brockhüsen z Sulikowa ale już w 1804 roku ta część należała do Friedricha Bogislawa von Heyden. W 1828 roku majątek odziedziczył syn Friedricha Bogislawa, Herman von Heyden, który w 1841 roku sprzedał dobra Friedrichowi Holtz. Ten w 1854 roku odsprzedał majątek Ernstowi Matthiasowi von Kӧller z Łoźnicy, który w 1863 roku odsprzedał majątek swojemu młodszemu synowi, Hugonowi von Kӧller. Rodzina von Kӧller posiadała majątek do 1945 roku. W 1910 roku dobra liczyły 778 ha gruntów i należały do Hugo von Kӧller. W 1928 i 1939 roku majątek liczył 800 ha gruntów i należał do Waltera von Kӧller.

Pozostałością po założeniu pałacowo-parkowym jest zaniedbany park krajobrazowy a w nim ruiny pałacu do wysokości piwnic, które są zasypane gruzem. W sąsiedztwie  pozostałości po zabudowie gospodarczej.

Miasto powiatowe nad Świną, którego początki sięgają XII wieku(Szwine 1182r). W latach 1185-1227 miejscowość wraz z całym Pomorzem Zachodnim była lennem Danii. Od 1628 roku ujście Świny przejęte zostały przez wojska szwedzkie. Do 1720 roku po pokoju wersalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią  miasto jak i Pomorze Zachodnie należało do Królestwa Szwecji. W 1720 roku wyspy Wolin i Uznam zostały za sumę 10 mln talarów w złocie odkupione przez Prusy. W 1743 roku na północ od wioski Swine powstało osiedle o nazwie Swinemünde, ogłoszone portem morskim w 1747 roku. Prawa miejskie Świnoujście otrzymało w 1765 roku. W 1854 roku rozpoczęto budowę najwyższej wówczas latarni morskiej, zakończonej w 1857 roku.

WILLE