Wieś położona w gminie Drawno powiatu choszczeńskiego. W XIV wieku wieś należała do rodu von Güntersberg. Od XVI do XVIII wieku w rękach rodu von Wedel z Drawna. W XIX wieku częste zmiany właścicieli. W 1804 roku majątek należy do rodu von Brunn. W 1828 roku właścicielem dóbr jest rodzina Velthusen. W 1857 roku właścicielem był Carl Edward Wagenmann. W 1879 roku majątek o powierzchni 973ha nadal w rękach rodziny Wagemann. W 1896 roku majątek o areale 974ha należał do rodziny Crome. W 1914 roku majątek o powierzchni 1324ha należał do Heinricha von Enckevort. W tym czasie w skład majątku wchodziły folwarki: Zdunowo(Fauleriege) i Rudno(Ruhden). W 1929 roku własność Oskara von Enckevort(1324ha). Do 1945 roku majątek w rękach rodu von Enckevort. Ostatnim właścicielem dóbr był Oskar von Enkevort.

ZESPÓŁ PAŁACOWY

Pałac zbudowany na początku XX wieku na fundamentach starszej budowli, wzniesiony na planie prostokąta, podpiwniczony. W sąsiedztwie park krajobrazowy. Naprzeciwko zespołu pałacowego zespół budynków gospodarczych z nieistniejącym dworem widocznym na zdjęciu.

Wieś gminna położona w powiecie kamieńskim. Początki wsi sięgają średniowiecza. Już w XIV wieku była lennem rodu von Flemming. Po raz pierwszy wzmiankowana dopiero w 1517 roku(Swyrssen). W 1455 roku majątek został podzielony na trzy części, wszystkie w rękach rodziny von Flemming. Już na początku XV wieku wymienia się Heinricha von Flemming. W 1628 roku we wsi dwa majątki: większy a należący do Rudigera Otto von Flemming, mniejszy b należący do braci Hasso Adama i Ewalda Jochima von Flemming. W XVII wieku jeden z majątków należący do Georga Kaspra von Flemming odziedziczył jego syn, Jacob Heinrich von Flemming. 1716 roku generał Bogislav  Bodo von Flemming(1671-1732) z Trzęsacza staje się właścicielem dóbr świerzeńskich łącząc wszystkie majątki w jeden w 1725 roku. Generał był człowiekiem wykształconym, zdobywszy wykształcenie na europejskich uniwersytetach, karierę rozpoczął jako oficer w gwardii elektora brandenburskiego. W 1699 roku wstąpił na służbę króla Augusta Mocnego, w której doszedł do stopnia generała porucznika kawalerii. W roku 1703 ożenił sie z hrabianką Luizą von Wreech, w 1717 roku opuścił armię i osiadł w Trzęsaczu. Po śmierci hrabiego Bogislawa Bodo von Flemming majątek odziedziczyła jego córka, Anna Augusta, która wniosła majątek w wianie  swojemu mężowi, Friedrichowi Ludwigowi hrabiemu von Wartensleben. W 1782 roku majątek odziedziczył jego syn, rycerz Zakonu Joannitów, hrabia Christian Ludwig Wilhelm von Wartensleben. W księdze właścicieli ziemskich był odnotowany w 1804 roku, w 1828 roku właścicielem majątku była wdowa z dziećmi. Kolejnym właścicielem był syn Christiana,  Alexander Constantin Hermann Eduard von Wartensleben, zmarły w Świerznie w 1883 roku. W 1910 roku majątek liczył 1321 ha gruntów. Posiadali dobra do 1916 roku, kiedy Septimus hrabia von Hahn żeniąc się z hrabianką von Wartensleben przejął majątek(korespondencja na pocztówce ze Świńca), mający w 1928 roku 1325 ha gruntów. Od 1929 do 1945 roku dobra są własnością Hansa Siegfrieda barona von Rüxsleben. Po 1945 roku zajęte przez wojsko radzieckie. Od 1952 roku użytkowany przez gospodarstwo rolne. W latach 1975-81 przeprowadzono remonty dachów, konserwację malowideł sali balowej, zrekonstruowano budynek gospodarczy po zachodniej stronie drogi dojazdowej. Od 1993 roku w rękach prywatnych- kolejny prawdopodobnie już 4 właściciel- spółka “Dwór Pomorski” podejmuje próbę odbudowy założenia z przeznaczeniem na hotel i restaurację.

DWÓR

Za czasów Henryka von Flemming pod koniec XVI wieku stał we wsi dwór drewniany, zburzony w 1660 roku. W 1665 roku w związku z małżeństwem Kacpra Joachima von Flemming został zbudowany nowy dwór. W latach 1718-23 został za sprawą budowniczego ze Stargardu Andrzeja Haase zbudowany dwór ryglowy. W 1764 roku zostaje rozebrany stary dwór z 1665 roku. Założenie składa się ze skrzydła zachodniego i południowo-zachodniego, które pełnić miało funkcję oficyn mieszkalnych, ze skrzydła południowo-wschodniego, które miało pełnić funkcję wozowni oraz wschodnie, które miało być stajnią. Od północy miał stanąć pałac, w miejscu dzisiejszych gołębników- projekt nigdy nie zrealizowany. Całość zamykała dziedziniec od wschodu, zachodu i południa. Funkcję dworu od początku pełniły połączone ze sobą pod kątem prostym skrzydła zachodnie i południowo-zachodnie. W 1728 roku ukończono w południowo-zachodnim skrzydle salę balową. Gołębniki przy północnym boku dziedzińca powstały pod koniec XVIII wieku. Całość zbudowana jest w konstrukcji częściowo ryglowej, częściowo murowanej. W latach 1923-25 remont założenia. Zespół w Świerznie jest przykładem barokowej rezydencji we francuskim typie “entre cour et jardin” czyli między dziedzińcem a ogrodem. Wnętrza dwory zachowały układ zbliżony do pierwotnego. Najciekawsze pomieszczenia to- duża sala kominkowa ze starym kominkiem pozbawionym herbu właścicieli oraz sala balowa z emporą dla orkiestry, nad nią herbem budowniczego z jego imieniem i nazwiskiem i datą 1728 oraz postaci muzykantów, dam i włoskich aktorów z comedii dell`arte. Sala balowa stanowi unikat w skali Pomorza Zachodniego, niestety zagrożonego zniszczeniem.

1995

2008

SALA BALOWA + WNĘTRZA(2008)

2011

Wieś założona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Wzmiankowana w 1396 roku, kiedy była lennem rycerzy Clausa i Heinricha de Steinwehr. W 1498 wieś w rękach Hansa von Steinwehr. W 1509 roku wzmiankowany Joachim von Steinwehr, Peter i Tewes von Steinwehr. W 1619 roku książę Ulrich potwierdza lenno dla Joachima i Jacoba von Steinwehr. W XVII wzmiankowani: Carsten, Michel, Asmus, Jacob, Claus. W XVIII wieku podział wsi na cztery działy majątkowe. Majątek A w 1714 roku należał do Daniela Christopha von Steinwehr, później jego syna Daniela Joachima. Dnia 03.09.1743 roku majątek przejął major Heinrich Adolph von Dittmansdorf. W 1765 roku majątek w posiadaniu kapitanowej von Steinwehr, z domu von Flemming. Po śmierci jej syna Heinricha Ehrenreicha majątek dziedziczy drugi z synów, Paul Henning von Stenwehr. Po nim dobra przejmuje kapitan Christian Ludewig von Steinwehr oraz Fahnrich Ewald Adam Ernst i Heinrich Ehrenreich von Steinwehr. W końcu dobra otrzymuje siostra w/w Frederica Sophia, zamężna za kapitana Lorenza Friedericha von Puttkamer. Dnia 05.03. 1779 roku sprzedaje majątek Sigismundowi Corneliusowi Ludewigowi von Fransecky i jego 7 dzieciom: Heinrich Johann Sigismund, August Friederich Wilhelm, Wilhelmina Dorothea Katharina, Otto Carl, Wilhelm, Leopoldina Christiana Beata, Charlotta Johanna Carolina i Louisa Friederica Antonia. Majątek B należący do rodziny von Steinwehr był w tym czasie zadłużony. Majątek C i D należał do Jürgena Christiana von Steinwehr i jego syna Daniela Christopha. Po śmierci Daniela w 1757 roku majątek dziedziczy Ewald Adam Ernst von Steinwehr. Po śmierci Ewalda w 1771 roku majątek C przypada Heinrichowi Ehrenreichowi von Steinwehr. Majątek D w 1704 roku był w posiadaniu Heinricha von Meseritz, od którego majątek D zakupił Johann Rudolph von Steinwehr. Po nim majątek dziedziczy jego syn, Paul Henning(1730) a po jego śmierci w 1778 roku wdowa z domu von Petersdorf. W 1778 roku majątek przejmuje Ewald Adam Ernst von Steinwehr. Majątek A należał do rodziny von Steinwehr do 1802 roku i był w posiadaniu Ernsta Christopha Fredricha. Majątek B, C i D należał na przełomie XVIII i XIX wieku do wdowy von Krause. W 1804 roku majątek A jest w posiadaniu rodziny von Winterfeld. W 1870 roku po scaleniu dóbr majątek należał do Rudolfa Gloxin(1858) i obejmował 5118 mórg ziemi a w 1879 roku 1306,81 ha ziemi. W 1910 roku majątek w rękach Rudolfa Gloxin i liczył 1327 ha gruntów. W 1928 roku właścicielem dóbr liczących 1275 ha ziemi była Pani Helene Krech.

We wsi  istniały dwa założenie dworsko-parkowe.

Wieś położona w gminie Goleniów powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1754 roku. Należała do Szczecina. Później własność prywatna. W 1754 roku własność Johanna Christiana  Schwank, później należała do rodziny Marquardt. W 1830 roku majątek zakupił kupiec szczeciński Karol Friedrich Julius Camp. Kolejnym właścicielem majątku był kupiec szczeciński Edward Schwinning. W 1898 roku własność Carla Theodora Gustava Kickebusch. Przed 1939 roku własność Dominium Langenberg G.m.b.H.

We wsi zespół dworski z parkiem dworskim. Dwór zbudowany na początku XX wieku, przebudowany w 1983 roku z zatraceniem elementów neorenesansowych. Obecnie własność prywatna. Obok park krajobrazowy oraz resztki założenia folwarcznego.

Dawna osada, obecnie dzielnica Łobza. W 1876 roku Julius von Schlütter na terenie osady założył Pomorską Stadninę Koni, stając się jej pierwszym dyrektorem i masztalerzem. Dla dyrektora na terenie stadniny w 1876 roku wybudowano dworek, obecnie w postępującej ruinie. Po II wojnie światowej konie ze stadniny zostały wywiezione na Kaukaz i Krym. Od 1947 roku na terenie stadniny powstaje PGR pod nazwą Państwowe Stado Ogierów Łobez. Od lat 90-tych gospodarstwo popadające w ruinę. W 2004 roku stado zlikwidowano. Przejęła je spółka przenosząc konie do Białego Boru.