Wieś położona w gminie Przewóz powiatu żarskiego. W XV i XVI wieku 3 majątki ziemskie, od 1600 roku 7 majątków. Majątek I-szy w latach 1461-1510-1515 należał do rodziny von Metzenrode, część gruntów zakupili w 1461 roku od rodziny von Unwürde z Bogumiłowa. W latach 1515-20 dobra należą do rodu von Jornitz(Jauernitz). Częste zmiany właścicieli- wymienia się rody: von Kӧckeritz z Rościc(1524), von Oppel z Radłówki(1525-1601), von Bibran(1601-1764), z których część gruntów należała do rodziny von Hahn, von Troschke(1764, w 1783 roku(list z Żagania) podpisany pułkownik von Troschke aus Gross Petersdorf), książęta żagańscy(1787-1940). Majątek II-gi w 1525 roku należał do von Kӧckeritz i do von Rautzendorf. W 1531 roku należy do rodziny von Oppel, właścicieli majątku I-go. Majątek III-ci w 1594 roku należał do rodu von Oppel, w latach 1594-1671 do rodziny von Wiedebach z Jaryszowa. Część gruntów majątku III-go w 1603 zakupiła rodzina von Bibran, właściciele majątku I-go, które przeszły na własność książąt żagańskich w 1671 roku i w 1787 roku włączone do majątku I-go. Majątek IV-ty w 1598 roku należał do rodzin von Oppel i von Spiller. W 1600 roku do rodziny von Landeskron. Od 1606 roku dobra są w rękach rodu von Lessel(Leslau) a już w 1610 roku w posiadaniu rodziny von Bibran, właścicieli majątku I-go. Majątek V-ty w 1593 roku należy do von Oppel, właścicieli majątku I-go, by w tym samym roku przejść w ręce baronów von Promnitz z Żar. W 1601 roku majątek przejmuje Bützer, kanclerz rodziny von Promnitz. Po przejęciu dóbr przez cesarza w 1607 roku, w 1608 roku majątek otrzymuje w lenno rodzina von der Dahme z Olbrachtowa. Posiada je do 1622 roku do podziału majątku na część a i b. Część a od 1622 roku należała do rodu von Kottwitz z Konotopu. Od 1651 roku do 1940 własność książąt żagańskich. Majątek b należący do rodziny von der Dahme w 1658 roku zakupują książęta żagańscy i wcielają do majątku I-go. O majątku VI dowiadujemy się w 1600 roku, kiedy należał do rodu von Oppel i do rodziny von Rechenberg. W 1602 roku należał do rodziny von Spiller i wcielony do majątku IV-go. Część gruntów, z których powstał majątek VII-my należał w 1555 roku do rodziny von Blanckenstein, od 1567 do 1568 roku do baronów von Kittlitz ze Świdnicy. W 1612 roku wzmiankowany Siegmund von Schwarz.

We wsi dwa założenia- w części zachodniej po majątku pozostały budynki gospodarcze. Przy kościele położony był folwark- obecnie bez śladu po założeniu.

Wieś położona w gminie Lipinki Łużyckie powiatu żarskiego. Wzmiankowana w 1381 roku(Petristorffen). Wieś wasalna dóbr żarskich. Jako właścicieli majątku podaje się rodziny: von Briesen(1381- wymieniony Nickel von Briesen), von Gebelzig(1433, 1508, 1570), Gross(1810), Hermann(1810), von Knauth(1841), von Rӧssler(1846, 1850). W 1857 roku dobra należały do rodziny Martens a na przełomie wieków do rodziny Mӓnnel. W 1929 roku dobra są własnością Landwirtschafts- und Handelsbank z Berlina.

Po zespole dworskim pozostały resztki parku dworskiego oraz budynek folwarczny.

Wieś położona w powiecie żarskim o średniowiecznej metryce. Po raz pierwszy wymieniona w 1381 roku(Piczkawe), później w roku 1482(Pietschkau), w 1494 roku(Bitzkaw) oraz w 1510 roku(Pitzkaw). W średniowieczu należała do państwa stanowego Żary. Wymienione rody posiadające wieś jako lenno: von Grünberg(1381- wymieniony Heindan von Grünberg) i Kunz Vilcz(1381), Ulrich von Biberstein(1424) z żoną Agnes von Grünberg, von Grünberg(1455, 1475), von Birkholz(1482), von Reinsp(b)erg(1494, 1509/1512- wymieniony Balthasar von Reinsberg), von Wiedebach(1570, 1586-1709), von Bomsdorff(1716), von Schӧnaich(1749), von Rabenau(1749), von Polenz(1749, 1812, 1823- wymieniony Karl Ludwig von Polenz zmarły w 1839 roku), von Rabenau(1835), von Günther, von Rosemann(1842), von Platen(1845, 1850). W 1857 roku majątek posiada rodzina Alberti. W 1879 właścicielem majątku jest Anton Matthias von Schӧn. Rodzina von Schӧn posiada dobra jeszcze na początku XX wieku. Prawdopodobnie ostatnim właścicielem majątku była rodzina Altschwager(1929).

Po zespole zachował się park dworski oraz budynki gospodarcze. Obecnie na terenie majątku znajduje się baza noclegowo-gastronomiczna”Stary folwarkPietrzyków”.

Wieś wzmiankowana w 1257 roku oraz w latach: 1276(Piser), 1405(de Peszeko), 1406(de Peszzko), 1412(de Pyesko), 1420(Pysik), 1422(Pyesky), 1424(de Pesko), 1432(Pyeschky), 1434(Peschsco, Pyeszko, Pyeszco), 1445(de Pyessko), 1447(Pyeszsky, Pyrzsky), 1450(Maior Pyeski), 1452(Pyeski), 1453(Pyessky), Pyeszky), 1563(Pieski). Wieś szlachecka. W 1276 roku wymieniony Jasiek rycerz. W następnych wiekach wiele działów własnościowych. W 1385 roku siedział tu Paweł Piesecki(Pisecki) a w 1405-50 Mikołaj(Nikel, Nicz) Dołęga, Haniczek z Piesek w 1406 roku oraz Bieniak z Piesek i Hinczka Grumberg w 1420 roku. W latach 1420-24 siedział tu również Jan(Hannus) Lossow(Losse) z Włostowa(Lossow) koło Gorzowa Wlkp(prawd. chodzi o Lubów(Laubow) ponieważ Włostów założony został dopiero w XVIII wieku. W 1434-48 część ziem posiadał Mikołaj Grumberg(Grunberg, Grinburg) z Grochowa. W 1445 roku Bartłomiej dziedzic z Piesek sprzedaje 1/6 wsi Hermanowi Zajdliczowi(Zaydlicz) z Czarnomyśla. W 1445 roku Jodok(Jost) z Piesek sprzedaje ½ dworu Kasprowi z Piesek i jego teściowej Małgorzacie, wdowie po Szczepanie Konopce z Bukowca Bukowieckim. W latach 1452-1469 siedzą tu Jarosław i Jerzy oraz Hincza i Jerzy z Pieskowa. W latach 1499-  1536 część wsi w rękach Pieskowskich– wzmiankowany Janusz(1501), Bernard(1502, 1524), Jan(1504-1517), Wojciech(1504-1530), Andrzej(1514-1517), Jadwiga, Katarzyna, Zofia, Dorota, Helena i Anna, córki zmarłego Bernarda(1523-1586). Jadwiga zamężna była za Stanisława Kunowskiego. W 1525 roku siostry Dorota, Anna, Katarzyna Helena i Zofia sprzedają część Piesek Jerzemu Kurskiemu zw. Jurgilina. W 1528 roku Dorota panna wydzierżawia swoją część Piesek Janowi Herstopskiemu. W latach 1528-1536 siedział tu Jakub Pieskowski. W 1524 roku część wsi w posiadaniu Szczanieckich. W 1525-65 wymieniony Jerzy Kurski zwany Luca. W 1528-83 mowa o Janie Herstopskim ojcu i synu zwanym Popkiem.  Od połowy XVII wieku do trzeciej ćwierci wieku XVIII właścicielem wsi była rodzina von Unrug z Bukowca, wywodzący się od Aleksandra, od 1654 roku właściciela Bukowca. Od co najmniej 1840 roku właścicielem majątku była rodzina Schrӧder(1845).  W 1846 roku właścicielem majątku był Jakob Folmer(może dzierżawca?). W 1857 roku majątek w rękach  Schrӧdera z żoną z domu Hellwig. W 1870 roku własność rodziny Breest. W 1870-77 roku majątek należy do Franza Breest i obejmował 835ha gruntów. W 1884 roku właścicielem wsi był Franz Breest. W 1896 roku majątek jego obejmował 835ha gruntów. Do majątku wchodził folwark Dębsko(Eichberg, Eichvorwerk). W 1907 roku majątek o areale 835ha należał do Rudolfa Scherz. W 1913 roku majątek o powierzchni 835ha należał do Rudolfa Scherz, posła do parlamentu krajowego. 

Zespół dworski z końca XVIII i początku XIX wieku składający się obecnie ze spichlerza, stodoły i parku krajobrazowego leżący w pobliżu kościoła. Dwór nie istnieje. Twórcą parku był pośrednio Peter Joseph Lenne, który otrzymał zlecenie stworzenia planu parku od ówczesnego właściciela Schrӧder`a w 1840 roku.

Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1305 roku. Wg Synapiusa w 1681 roku wieś należała do Christopha Friedricha von Braun, do którego również należała Kamionka. Ale prawdopodobnie przed 1709 rokiem należała do rodu von Berge– w 1709 roku wymieniony Hans von Berge. Prawdopodobnie do XIX wieku właścicielami wsi byli właściciele Kamionki. W 1879 roku majątek należy do rodziny Gaum.

W południowo-wschodniej części wsi położony był majątek ziemski. Pozostałością są resztki parku dworskiego oraz zabudowań gospodarczych.

Wieś położona w gminie Strzelce Krajeńskie powiatu strzelecko-drezdeneckim. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1337 roku, kiedy stanowiła własność rodu von Bornstaedt. W 1571 roku wymienia się Joachima i Zabela von Bornstaedt. W 1715 roku we wsi część dóbr w posiadaniu osieroconych synów zmarłego majora von Vorhauer. W tym czasie majątkiem zarządzał Heinrich Ehrenteich von Vorhauer. Druga część należała do Christopha Krause. W 1763 roku dobra w rękach Theodore Elisabeth von Kӧkeritz. Od 1780 roku dobra własnością barona von Neckern. W 1782 roku majątek przejmuje Melchior von Dyherrn. W 1787 roku właścicielem dóbr zostaje Thomas, który w roku 1796 sprzedaje majątek rodzinie Rehmann. W 1802 roku właścicielem majątku jest Daniel Rehmann, w 1831 roku Hans Rehmann.  W 1857 roku własność dyrektora okręgowej straży pożarnej Rehmanna. Drogą małżeństwa Auguste Rehmann(zm.1883) z Hugo von Knobelsdorff(zm.1895) z Lipich Gór dobra przechodzą w ręce rodu von Knobelsdorff, zwanej później von Knobelsdorff-Brenkenhoff. W 1879 roku ich majątek obejmował 766ha gruntów. Ich majątek w 1896 roku obejmował 694ha gruntów + niewielki majątek 40 hektarowy na terenie wsi z siedzibą dworską(może to była willa widoczna na pocztówce). W 1914 roku majątek obejmował 1044ha gruntów i należał do Hermanna von Knobelsdorff-Brenkenhoff. W tym czasie we dworze przebywała baronowa von Fircks. Wg spisu z 1929 roku właścicielem był Hermann von Knobelsdorff-Brenkenhoff, którego majątek obejmował 1044ha. Zmarł w 1931 roku. Posiadali majątek do końca II wojny światowej.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Pozostałością założenia jest park podworski, zdziczały, zaniedbany, budynek dawnej gorzelni.

WILLA

Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1283 roku(Villa Pastoris), kolejno w 1294 roku(Hirthendorf). Należały w tym czasie do rycerza Ulricha Sybler. W 1294 roku wieś zakupił Nicolaus von Osla, który w 1311 roku sprzedał ją Ottonowi i Arnoldowi von Petzold. Bracia von Petzold w 1315 roku sprzedają wieś klasztorowi Magdalenek w Szprotawie. Majątek był w posiadaniu klasztoru do 1820 roku. W 1825 roku właścicielem majątku zostaje porucznik Samuel Bürger. W latach 1850-90 dobra są własnością książąt Acerenza Pignatelli de Belmonte. W latach 1890-1930 są w rękach Hermana i Izabeli Steinert. W 1933 roku majątek przejął Erwin Gossmann. Ostatnim właścicielem dóbr był Herbert Caje. Po 1945 roku w pałacu mieściła się administracja Państwowych Nieruchomości Ziemskich, a od 1969 roku Stacja Hodowli Roślin. Obecnie własność prywatna. Serdeczne podziękowania właścicielom za wyrażenie zgody na zdjęcia pałacu.

ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY

W centrum wsi położony jest zespół pałacowo-parkowy. Pałac zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, prawdopodobnie na fundamentach starszej budowli w sąsiedztwie parku krajobrazowego z XVIII wieku. Pałac zbudowany na planie prostokąta, piętrowy, kryty dachem mansardowym. Na wprost pałacu zespół budynków gospodarczych z podwórzem folwarcznym.

Wieś położona w gminie Trzciel powiatu międzyrzeckiego. Wieś założona na bazie dwóch folwarków, określanych jako „Folwark Średni i Stary” w drugiej połowie XIX wieku. Należała do właścicieli Łagowca, Żychlińskich herbu Szeliga. W wieku XIX wieku majątek jest własnością Adama Żychlińskiego. W 1845 roku majątek należał do właścicieli Łagowca, L. i R. von Żychlińskich. Później należy do Oscara von Żychlińskiego(+12.09.1878) ożenionego z Idą Doris Amalią Jadwigą von Prӧck(*28.12.1841). Jego majątek w 1870-77 roku obejmował 870ha gruntów. W 1872 roku majątek radcy sądowego von Żychlińskiego obejmował  3341 mórg ziemi a w 1896 roku 870,47ha gruntów. W pierwszej dekadzie XX wieku Ida von Żychliński już jako wdowa wraz z synem Friedrichem von Żychlinskim posiadała w/w majątek. W 1905 roku jej majątek obejmował 870,47ha gruntów. Majątek w 1907 roku wraz z folwarkami Gościec(Guscht) i Bieleń(Stenschifke) obejmował 871ha gruntów.  Prawdopodobnie po 1907 roku majątek przejmuje Curt von Biedenfeld. W 1910 roku majątek przechodzi w ręce Dr Antona Jaworowicza herbu Kościesza, którego majątek liczył 709,5ha powierzchni w 1913 roku. Administratorem majątku był Bernhard Obst. W skład majątku wchodził folwark Gościec(Guscht).  W 1917 roku dobra posiadał Boleslaus von Kowalski. W krótkim czasie dość częste zmiany właścicieli:  ok. 1918 roku dobra posiada Sophie Filisiewicz, ok. 1919 roku Georg Martini i Paul Schulz. Po 1919 roku dobra w rękach Waltera Wolcke(Wilke). W 1927 roku baron Ludwig Max von Waldenfels(1875-1954) i jego żona Anna(1885-1967), z domu Klopp zakupili majątek Panowice. Poznali się w Metz w 1903 roku. Anna Klopp pracowała jako sekretarka w administracji garnizonu a baron Ludwig Max odbywał tam służbę od 1897 roku. W 1903 roku był porucznikiem 4. Bawarskiego Pułku Piechoty. Ona była luteranką a on katolikiem. Z tego związku w Kowalowie Pomorskim(Schӧnsee) w 1904 roku urodził się nieślubny i jedyny syn barona Fritz Georg. Ślub Anny i Ludwiga Maxa odbył się 19.10.1916 roku. W tym samym roku „adoptuje” syna dając mu swoje nazwisko i tytuł. W 1919 roku w wieku 43 lat odchodzi ze służby wojskowej. Do 1922 roku posiadali majątek Kastenreuth. W tym samym 1922 roku nabyli majątek Neuhof- obecnie Garbek w powiecie człuchowskim. Od 1927 roku stali się właścicielami Panowic. W pomieszczeniach wieży przez 14 lat mieszkała matka Anny, Emma Klopp. W 1927 roku Fritz Georg poślubił 18-letnią Emilię Hildegardę von Sobieski-von Żychlińską, adoptowaną córkę zmarłego w 1922 roku  Emila von Żychlińskiego(1852-1922) właściciela pobliskiego Łagowca, która już jako właścicielka po śmierci ojca wydzierżawiła go baronom von Waldenfels. Majątek w Panowicach rodzina baronów von Waldenfels opuściła w 29.01.1945 roku.

PAŁAC

2019 r.

2023r.

Dwór eklektyczny zbudowany około 1890 roku, murowany, wzniesiony na rzucie w kształcie litery T, podpiwniczony, parterowy, z użytkowym poddaszem. Główne, zachodnie skrzydło posiada dach dwuspadowy z centralnie umieszczonym ryzalitem przechodzącym w szczyt z trójkątnym naczółkiem. Ryzalit poprzedzony jest półokrągłym tarasem. Wschodnie skrzydło pokryte niższym, dwuspadowym dachem, z przybudówka od strony wschodniej, z trójkondygnacyjną, ośmioboczną wieżą, zwieńczoną pełną balustradą, okalającą w zwieńczeniu taras. Z oryginalnego wystroju zachowały się fragmenty sztukaterii sufitu w skrzydle zachodnim, nieliczne elementy stolarki okiennej i drzwiowej, schody jednobiegunowe(bez balustrady). Na parterze dwa zdewastowane piece kaflowe. Obecnie dwór stanowi własność prywatną i z pietyzmem przez nowych właścicieli jest odbudowywany. Trzymam kciuki.
Obok resztki zaniedbanego parku krajobrazowego o powierzchni 2,9 hektara i stare zabudowania folwarczne z drugiej połowy XIX wieku.

W połowie XIV wieku wieś była w posiadaniu braci von Sack, którzy w 1367 roku (Brouwendorff)folwark wraz z dworem sprzedali kapitule w Lubuszu. W posiadaniu kościoła lubuskiego wieś pozostawała przez następnych 200 lat. W 1563 roku wieś przejmuje na własność margrabia Johann Georg, który część dóbr Pamięcina przekazał w lenno archidiakonowi kapituły katedralnej, Friedrichowi von Bernheim. On też za zgodą margrabiego w roku 1597 za 12.000 talarów sprzedał wieś na 20 lat z prawem wykupu Joachimowi von Winterfeld z Sądowa. Był on starostą ziemi torzymskiej i posiadał Pamięcin jeszcze w roku 1608. Później właściciele wielokrotnie się zmieniali. W 1644 roku Pamięcin nadany został w lenno Joachimowi von  der Goltz i jego rodzinie, które odkupione zostało do rodziny von Oppen. W 1715 roku właścicielem Pamięcina zostaje nadleśniczy Ludolf Georg von Lüderitz. W 1716 roku Pamięcin odkupił król Fryderyk Wilhelm I a jego zarządcą był von Haack. Po zakończeniu kampanii antynapoleońskiej król Fryderyk Wilhelm III za zasługi oddane domowi pruskiemu nadał majątek francuskiemu baronowi de la Rivaliere, w którego posiadaniu Pamięcin był do 1828 roku. W latach 1828-32 wraca Pamięcin pod zarząd królewski, a już w 1832 roku zostaje nabyty przez berlińczyka o nazwisku Friebe. W 1834 roku zostaje Pamięcin zakupiony przez księcia Moritza Casimira zu Bentheim-Tecklenburg-Rheda oraz jego szwagra hrabiego von der Recke-Volmerstein. W 1844 roku majątek ten zostaje zakupiony przez rodzinę królewską książąt Prus(Prinzen von Preussen) jak nazywano młodsze rodzeństwo króla Prus. Z dóbr tych oraz pozostałych będących w rękach rodziny królewskiej utworzono Fideikomiss, czyli niepodzielny i nie podlegający sprzedaży majątek, istniejący formalnie do 1945 roku.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Pozostałością po założeniu jest dwór opuszczony, popadający w ruinę oraz położone w pobliżu zabudowania folwarczne.

ZBUDOWANIA GOSPODARCZE

Wieś leżąca w gminie Skąpe powiatu świebodzińskiego wzmiankowana w 1499 rok kiedy należała do braci von Gersdorf– Georg, Hans, Heinze i Kasper. W 1502 roku Georg von Gersdorf sprzedaje wieś braciom von Lӧben– Hansowi i Georgowi, którzy podzielili wioskę na dwie części. Część gruntów w XVII w. należała również do rodziny von Bornstedt. W 1679/80 roku Zacharias Eberhard von Lӧben sprzedał jeden z majątków z tzw. „Małym Dworem” Georgowi Abrahamowi von Stosch, który w 1692 zostaje zakupiony przez jego kuzyna, Balthasara von Stosch. Majątek z „Dużym Dworem” został w 1706 roku zakupiony przez tegoż Balthasara von Stosch i jest to rok scalenia dóbr  w jedną posiadłość rodową. W 1715 oraz w 1718/19 majątek należy do Christopha Lessela von Stosch, zamieszkałego w Pałcku, student, nie żonaty. Był synem Balzera von Stosch z Czernej w powiecie głogowskim, który miał jeszcze 4 synów: Georga Alexandra, Georga Abrahama, który w tym czasie studiował w Jenie, Hansa Gottloba i Kaspara Sigmunda. 10 kwietnia 1800 roku Georg Abraham von Stosch przepisuje wieś córce Dorothei Charlotte, wdowie po majorze von Paczkowsky. W 1803 roku majątek na terenie wsi posiadała rodzina von Sydow. Syn majora von Paczkowsky`ego, Johann George Carl Friedrich von Paczkowsky,  który odziedziczył majątek po rodzicach, zapisuje dobra swojej jedynej córce, Rudolphinie, zamężnej za porucznikiem dragonów, Eugenem von Zastrow(zm.1877). W 1879 roku majątek o powierzchni 1232,20ha należał do następcy Eugena Karla Heinricha von Zastrow. Po nim dobra przechodzą na syna- Arthura Friedricha Georga Hansa von Zastrow(zm.1894).  W 1986 roku majątek Bernardine von Zastrow, z domu hrabianki von Schmettow(zm.1927) obejmował 1242,20ha wraz z folwarkiem (Heidevorwerk) a administratorem był Hübner. W 1914 roku majątek obejmował 419ha i należał do Viktora von Zastrow. W skład majątku wchodziły folwarki: Heidevorwerk i Heidemühle. W 1929 roku majątek o areale 1289ha należał do majora w stanie spoczynku, Viktora von Zastrow(ur.1871). Do majątku należały folwark Heidevorwerk i majątek Młynki (Heidemühle).

Pałac tzw. „Duży Dwór”

PAŁAC tzw. „Duży Dwór”

W północno-wschodniej części wsi zespół pałacowy. Pozostałością park krajobrazowy. Pałac rozebrano w latach 50-tych. Właściciele pałacu:

– Valten von Lӧben ożeniony z Cathariną von Alten-Gabel von Glaubitz

– Christian von Lӧben(ur.1542) ożeniony z Magdalene von Kalckreuth z Klępska

– Johann von Lӧben(1574-1633) ożeniony z Barbarą z domu von Pitzerwitz

– Balzer von Lӧben(1618-1670), ożeniony z Eve von Gleishenberg von Grumbach

– Hans Christoph von Lӧben(zm.1707)

– Balthasar von Stosch

DWÓR zw. „Małym Dworem”

W północnej części wsi naprzeciwko pałacu stoi do dzisiaj dwór zbudowany w 1535 roku, odremontowany w latach 2007-2009 i będący obecnie centrum agroturystyki. Właściciele dworu:

– Christoph von Lӧben z Kalska, ożeniony z Anną von Niebelschütz

– Veit von Lӧben(1523-1589) ożeniony z Juliane von Bergen und Herrndorf

– Melchior von Lӧben(ur.1574), ożeniony z Anne von Treppeln von Knobelsdorff

– Hans Christoph von Lӧben(1603-1659) ożeniony z Sabine von Troschke z Podlegórz

– Abraham von Lӧben

– Zacharias Eberhard von Lӧben, ożeniony z Sophie Erdmuthe von Glaubitz

– Georg Abraham von Stosch ożeniony z Ursule Catharine von Stosch

– Balthasar von Stosch(1653-1726) ożeniony z Catharine von Lanskron.

Dwór był własnością właścicieli majątku. W 1830 roku był zamieszkały przez pana Johanna Ch. Fischer, ekonoma, zarządcy? dóbr.