Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1320 roku, kiedy to rycerz Dragonus przekazuje ją klasztorowi paradyskiemu. W 1540 majątek jest w rękach Kaspra von Schlichting. W 1557 roku wieś posiada Melchior von Lӧben, wymieniany również Maximilian von Lӧben. Od 1596 w rękach Christopha von Hake(Haacke) z Berge, którego przodkowie posiadali majątek jeszcze w latach 20-tych XVIII wieku. Po Christophie majątek posiadali synowie: Wichmann, Otto i Rudolph von Hake w 1624 roku, do których należał również Rosin. W 1648 i 1662 roku majątek posiadał Rudolf von Hake. Po śmierci Rudolfa wdowa w roku 1672 wyszła ponownie za mąż za Wolfa Asmusa von Sack z Radowic. Majątek pozostał w rękach synów, Christopha i Georga von Hake. W 1710 roku własność Samuela Rudolfa von Hake, który w 1723 roku sprzedał  majątek Christianowi Adolfowi von Lӧben. W tym samym czasie Beate Dorothea von Hake, jako wdowa wychodzi ponownie za mąż za von Marunde. W 1775 roku majątek w rękach niejakiego Hammer a następnie został zakupiony przez Karla Wilhelma von Zobeltitz. Już w 1776 roku dobra w rękach Karla Friedricha von Plӧnnies a następnie w posiadaniu Karla Sigismunda von Kalckreuth żonatego z Konstancją von Gaudy(1805-1876). Prawdopodobnie była to druga żona. Pierwsza była z domu von Zobeltitz. Dość częstym gościem był brat Konstancji- Franz baron von Gaudy(1800-1840), słynny w tym czasie poeta i prozaik, obecnie zapomniany. Od 1840 roku własność Augusta Wilhelma Eugena Schulz z Niekarzyna.  Po jego śmierci majątek dziedziczy jego syn, Valentin. W 1906 roku majątek zakupił niejaki Krause. W latach 20-tych XX wieku majątek posiada rodzina Wiedenbeck. W zachodniej części wsi w pobliżu kościoła położone było założenie dworsko-parkowo-folwarczne. Pozostałością jest park krajobrazowy.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNE

Pozostałością po założeniu leżącym w zachodniej części wsi, w sąsiedztwie kościoła jest niewielki park krajobrazowy.

HISTORIA WSI

Wieś od 2015 część miasta Zielona Góra. Informacje o wsi pojawiają się po raz pierwszy w XVI wieku. W 1555 roku jako właściciel wsi występuje Ernst von Knobelsdorff, właściciel Ochli Górnej. Kolejnym właścicielem wsi była rodzina von Rothenburg, właściciele Ochli Środkowej- wymieniany Ludwig von Rothenburg. W 1681 wymieniany jeszcze Hans von Rothenburg. W 1723 roku wieś należała do Christopha Georga von Unruh. W 1783 roku dobra zakupione przez Rudolpha Gottharda barona von Kottwitz. W 1808 roku majątek nabył radca von Neumann. Rodzina von Neumann była w posiadaniu wsi do 1845 roku, kiedy została zakupiona przez podporucznika von Zimmermann. W późniejszym okresie jako właściciela wymienia się Carla Haupt. Około 1883 roku dobra zakupił minister von Friedenthal, właściciel Zatonia. Później w rękach jego córki, baronowej von Lancken-Wakenitz. W latach 1928-30 majątek rozparcelowano. Ostatnim zarządcą majątku był Adolph Marticke-Lindau.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNE

Na zrębach starszej budowli rozebranej w 1786 roku, w latach 1786-87 z inicjatywy ówczesnej właścicielki Theodory Ernestiny von Unruh– Kottwitz, z domu von Braun,  powstaje zachowany do dzisiaj dwór, wzniesiony na planie litery L, dwukondygnacyjny, z wysokim wielospadowym dachem, podpiwniczony. Południowa elewacja frontowa wzbogacona pośrodku lekko wystającym ryzalitem, zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem. W jego ścianie znajduje się kamienna tablica fundacyjna. Po zniszczeniu w czasie ostatniej wojny dwór został odbudowany w 1955 roku i adaptowany dla potrzeb PGR, przy czym wnętrze uległo gruntownej przeróbce. Obecnie pełni funkcję mieszkalną i jest podzielony na kilka odrębnych lokali.

W otoczeniu dworu resztki niewielkiego, zaniedbanego parku krajobrazowego o powierzchni ok. 1 ha, resztki zabudowań gospodarczych, podwórko folwarczne.

Wieś położona w gminie Deszczno powiatu gorzowskiego. Od XVI wieku/1576/ ziemie te należały do rodu von Waldow. W 1772/74 ziemię kiełpińską łącznie z Rudnicą i Kołczynem zakupił Carl Sigismund Ernst von Reitzenstein. Córka Carla Sigismunda Ernsta von Reitzenstein i Appoloni von Schӧning, Ernestine Apolonia Friederike Carolne(ur.05.05.1774 Landsberg) w 1795 roku wyszła za mąż za Karla Ernsta Christiana von Waldow. Po urodzeniu syna, Karla Friedricha Ernsta Eduarda 05.07.1796 roku umiera w połogu 16.07.1796 roku. Od 1817 roku Karl Friedrich Ernst Eduard von Waldow przyjmuje nazwisko von Waldow und Reitzenstein.  Dobra w rękach rodziny von Waldow und Reitzenstein do 1945 roku. W 1879 roku majątek ich obejmował 3910,10ha gruntów. W 1914 roku majątek należał do Karla von Waldow und Reitzenstein i obejmował 3988ha. W 1929 roku majątek Carla von Waldow und Reitzenstein obejmował 1907ha.

Pałac położony w rozległym parku krajobrazowym, założonym zapewne w XVIII wieku. Zbudowany przez Carla Ernsta von Reitzenstein w końcu XVIII wieku w stylu klasycystycznym. Murowany, parterowy, założony na planie prostokąta, z ryzalitem środkowym w elewacji ogrodowej, nakryty dachem mansardowym. Elewacje dekorowane pilastrami i narożnym boniowaniem. Nad frontonem kamienna balustrada z wazonami. Na przyczółku w elewacji ogrodowej alegoryczna rzeźba kamienna. W piwnicach bogate sklepienia krzyżowe. Niezamieszkały w ruinie w latach 80-tych. Pałac otoczony parkiem krajobrazowym o powierzchni 14 ha.