Była wieś gminna, obecnie część miasta  Szprotawa. W skład wsi wchodziły trzy mniejsze jednostki: Klein Eulau(Iławka), Gross(Ober) Eulau(Sowiny) i Nieder Eulau. Po raz pierwszy wzmiankowana w kronice biskupa Thietmara z Merseburga. Wzmiankowana w 1295 roku(Ylavia) oraz w 1318 roku(Ylavia slavica). W 1448 roku nazywana Eyle. Iława powstała w kilku etapach z pierwotnie pięciu odrębnych jednostek administracyjnych- trzech wsi i dwóch folwarków. W 1811 roku na miejscowość składały się wsie: Mała, Dolna i Górna Iława. Te trzy miejscowości zostały w 1874 roku włączone w jeden organizm- gminę Eulau(Iława). W 1923 roku Gross i Klein Eulau zostały włączone w nową gminę wiejską, która w 1925 roku została włączona do miasta Szprotawa. W 1929 roku do gminy Szprotawa włączono dzielnice dworskie Klein i Ober Eulau a powiat został rozwiązany. Patrz Iławka i Sowiny.

Była wieś, obecnie dzielnica Szprotawy. Wzmiankowana w 1400 roku. Wchodziła w skład majątku małomickiego. Miejscowy majątek był wydzierżawiany. W 1711 roku dobra na zasadzie zastawu w rękach baronowej von Silber und Silberstein und Pӧlnickau. Ostatnim właścicielem dóbr była rodzina von zu Dohna z Małomic. Wg spisu właścicieli ziemskich z 1879 roku majątek był dzierżawiony przez niejakiego Popp. W tym czasie właścicielem Małomic był Alfred Fabian Wilhelm Theodor hrabia von zu Dohna-Schlodien(*1849-+1907). Ożeniony w 1871 roku z Margarethe von der Hagen(*1845-+1932) miał syna Nicolausa hrabiego zu Dohna-Schlodien(*1879-+1956). Razem z Sowinami(Ober-Eulau) wchodziły w skład Iławy-Eulau.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W północno-zachodniej części wsi przy ulicy Zamkowej pozostałości po założeniu dworskim.

Osada, z której rozwinęła się miejscowość korzeniami sięga X wieku. Wg Lelewela w 1000 roku pod Iłową Bolesław Chrobry spotyka się z Ottonem III i odprowadza go do Gniezna. Miasto leżące obecnie w powiecie żagańskim, od 1356 roku należało do Kotwiczów- von Kottwitz, w 1480 roku wymieniany jest ród von Fily( z Rościc), w 1512/15 roku von Schönberg( z Rościc), w 1522 roku von Cöckeritz(Kökeritz z Rościc), w latach 1530-51 w rękach von Göllnitz( z Rościc), w 1555 roku von Oppel( praw. z Żakowa), od 1562 roku do von Schellendorf. W latach 1678-81 należała Iłowa do pani Helgi Małgorzaty von Friesen, jako podarunek od von Schellendorf`a. W 1681 roku Iłowa zakupiona została przez rodzinę von Promnitz z Żar. Od 1759 roku majątek należy do hrabiego Friedricha Augusta von Kospoth ożenionego z wdową po Baltazarze Fryderyku von Promnitz, Anną Zofią Krystyną z domu von Erbach-Fürstenau. Wdowa Amelia Helena von Kospoth, sprzedaje majątek hrabinie von zu Dohna, od 1862 roku dobra należą do rodziny von der Reck/Recke/, w 1867 wymieniany jest ród von Rothkirch-Trach, w 1870 należy do Adeli von Pohl, z domu von Mletzto, w 1874 roku do von Thielmann, w 1876 do przedsiębiorcy budowlanego Haese( z Berlina), w 1878 do Dr Wolff z Berlina, w 1887 do Kuhn z Berlina oraz w tym samym roku do firmy Britzner i Rosch, w 1882 roku do von Boddien, w 1884 roku do von Malczewski, w 1884 roku do von Schlotheim, w 1886 roku do przedsiębiorcy budowlanego Ties z Berlina, w 1887 roku do Ledermann z Berlina, w 1894 roku do von Holleben, w 1902 roku zakupiony przez hrabiego Rzeszy Niemieckiej Friedricha Maximiliana hrabiego von Hochberg zu Fürstenstein, pochodzącego z Książa, ambasadora Niemiec w Japonii, później od 1914 roku należący do książąt Hochberg von Pless, od 1919 do von Stolle, w 1922 roku do von Kalkstein, w 1925 do Dr Schröder, od 1926 roku do von Alvensleiben, od 1929 do 1940 roku do Paula Jentzig.

ZAMEK

Prawdopodobnie za czasów von Kottwitzów zostaje zbudowany zamek. Na miejscu gotyckiego zamku z inicjatywy Schellendorfów w roku 1626 powstało założenie pałacowe. Powstał budynek dwupiętrowy na rzucie prostokąta, z wieżą frontową na osi i renesansowym portalem ujmującym wejście główne. Położony był na sztucznej wyspie, oblanej wodami rzeczki Czernej. Przetrwał on do dziś, jeśli chodzi o bryłę i układ wnętrz.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Zespół pałacowy, w skład którego wchodzą: pałac, kompleks zabudowań folwarcznych oraz park. Z inicjatywy Baltazara Fryderyka von Promnitz  prawdopodobnie przy współpracy z włoskim architektem Juliuszem Simonettim(za Lubuskim Konserwatorem Zabytków-internet) w pierwszej połowie XVIII wieku powiększono pałac przez dostawienie usytuowanego prostopadle dwukondygnacyjnego, prostokątnego skrzydła, przylegającego do zachodniego boku starszego założenia. Barokowe skrzydło mimo późniejszych przekształceń zachowało w dużym stopniu dawny stylowy charakter. Od 1860 roku do 1905 roku trwał trzeci etap rozbudowy i przebudowy pałacu. W wyniku przedsięwziętych prac przebudowano skrzydło barokowe, zmieniając dach z dwuspadowego na mansardowy, w którym umieszczono trzecią kondygnację. Do skrzydła od strony północnej dobudowano prostokątną wieżę z trójbocznie zamkniętymi wykuszami w I i II kondygnacji. W tym czasie powstała również dobudówka z tarasem, przylegająca od wschodu do korpusu, ażurowy podcień przed głównym wejściem oraz komunikacyjny ganek, łączący pałac z zabudowaniami gospodarczymi. Dużą uwagę zwrócono w tym etapie budowlanym na wystrój wnętrz. Założono nową reprezentacyjną klatkę schodową, a wszystkie niemal sale otrzymały kominki i boazerie oraz udekorowane zostały niezwykle bogatymi, neorokokowymi sztukateriami. Prace sztukatorskie, trwające zapewne przez wiele lat, zakończone zostały w roku 1905. Datę tę umieścił na jednym ze stropów obok swego nazwiska autor dzieła- C. Giovanette. Około roku 1900 przekształcono także elewacje, poszerzając okna i dając neobarokowy wystrój. W tym czasie utworzono ogród japoński, który był wzorem dla powstania ogrodu japońskiego we Wrocławiu/za czasów Friedricha Maximiliana hrabiego von Hochberg zu Furstenstein/ .

BUDYNKI GOSPODARCZE

WILLE IŁOWEJ

1. Willa von Scheel

2. Willa Dr Peipe

3. Willa Winkler