Darłowo /Rügenwalde/

Miasto gminne położone w powiecie sławieńskim. Wzmiankowana w 1205 roku(Dirlow). Nazwa niemiecka Darłowa pojawia się w 1312 roku. Obecna wprowadzona została w 1946 roku. W 1271 roku otrzymuje prawa miejskie nadane przez księcia Rugii, Wisława II. Od 1347 roku jest własnością księcia wołogoskiego Bogusława V z dynastii Gryfitów, zięcia króla polskiego Kazimierza Wielkiego. W 1382 roku w Darłowie urodził się Bogusław Pomorski, syn Warcisława VII i Marii, córki Henryka III, księcia meklenburskiego, późniejszy Eryk III, król Norwegii w latach 1389-1442,  Eryk VII król Danii w latach 1396-1439 i Eryk XIII, król Szwecji w latach 1396-1434/1435-1439, Jako Eryk I książę słupski i stargardzki w latach 1449-1459. Ożeniony z królewną angielską Filipę z dynastii Lancasterów, najmłodszą córką króla Anglii, Henryka IV. Małżeństwo było bezdzietne. Po detronizacji, będąc księciem słupskim doprowadził do rozwoju i rozbudowy miasta. Kolejnym władcą zasłużonym dla miasta był książę pomorski Bogusław X. Za czasów książąt von Hohenzollern, miasto podupadło gospodarczo. Ponowny powolny rozwój miasta następuje od połowy XIX wieku. W mieście poza zamkiem warto zobaczyć: śródmieście z zachowanym średniowiecznym układem urbanistycznym, Kościół Mariacki, którego budowę rozpoczęto w 1321 roku. W kościele znajdują się sarkofagi książąt pomorskich: Eryka I, Elżbiety księżniczki duńskiej, żony Bogusława XIV, księżnej Jadwigi, żony księcia Ulryka, brata księcia Bogusława XIV, mury obronne z Bramą Wysoką, ratusz.

ZAMEK

Budowę zamku rozpoczęto w 1352 roku. Założono go na sztucznej wyspie powstałej między Wieprzą a Kanałem Młyńskim. Wzniesiony z cegły na planie prostokąta, z wewnętrznym dziedzińcem. W latach 1449-1459 zamek rozbudowany i przebudowany przez księcia Eryka Pomorskiego. W 1622 roku zamek pozostawiony Danii. Po śmierci księcia Bogusława XIV zamek przejmują książęta von Oldenburg. W 1773 roku król Danii Chrystian VII von Oldenburg przekazał zamek królowi Prus Fryderykowi II Wielkiemu von Hohenzollern. W tym czasie na terenie zamku powstały wojskowe koszary. W okresie wojen napoleońskich na zamku powstał szpital wojskowy. W drugiej połowie XIX wieku zamek w rękach Chrystiana IX von Glücksburg. Ta dynastia posiadała zamek do śmierci Fryderyka VIII von Glücksburg. Chrystian X von Glücksburg organizuje w 1930 roku muzeum na terenie zamku. Nie zniszczony podczas II wojny światowej. W latach 1971-1988 przeprowadzono remont zamku i od 1988 roku ponownie otwarto zamek-muzeum dla odwiedzających.

DATYŃ /Datten/

Wieś położona w gminie Brody powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1469(Datten). Wieś wasalna należąca do majątku w Brodach. W 1469 roku należy do rodu von Wiedebach. Kolejni właściciele majątku: von Maxen((1517, 1523), von Wiedebach(1550, 1556), von Maxen(1582, 1614), von Gersdorf(1625, 1630), von Maxen(1634), von Wiedebach(1660), Francke(1664), von Maxen(1685-1741). Od 1741 roku w posiadaniu hrabiów von Brühl. W 1879 roku majątek liczył 293, 34 ha gruntów. W latach 20-tych XX wieku właścicielem był Friedrich Joseph hrabia von Brühl.

von Bruhl (2)

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W południowo-zachodniej części wsi położony był zespół dworski. Pozostałością są budynki gospodarcze.

DWÓR-2022r.

datyn-1911-lubuskie

DĘBCE /Eichwerder/

Miejscowość położona w gminie  Gryfino powiatu gryfińskiego. Założona w 1748 roku. Pierwszym właścicielem był komornik Heino Andreas Graewe. Kolejnym był kupiec szczeciński Johann Gottlieb Ulrich. Trzecim właścicielem majątku był radca szczeciński Daniel Schultz(1769). W 1789 roku dobra zakupił porucznik Ludwig von der Dollen(*1757-+1829), ożeniony z Johanną Friderike von Loeper(*1759-+1839). W 1802 roku sprzedał majątek majorowi Ernstowi Gottlobowi von Winterfeld(1772-1845), który był żonaty z Elise Dorotheą von Bottlenberg. Od 1816 roku mieszkał na terenie majątku i prawdopodobnie to on zbudował siedzibę dworską na obrzeżach XVIII-wiecznego parku. Po śmierci żony bezdzietny wdowiec w 1842 roku sprzedaje majątek niejakiemu Giebe. Po jego śmierci majątek dziedziczy czwórka jego dzieci. Dopiero w 1871 roku wyłącznym posiadaczem dób została Elisabeth Hoffschild, z domu Giebe, zamężna za Hermanna Hoffschild, właściciela i spadkobiercy kompanii handlowej ojca Augusta Hoffschild. Małżeństwo było bezdzietne. Hermann Hoofschild zmarł przed 1900 rokiem, Elisabeth zmarła w 1913 roku. Na przełomie wieków zaadoptowała córkę pastora Rosemarie Tauberts(1876-1962), która wyszła za mąż za Friedricha Wilhelma von Bodungen-Eichwerder(1879-1943). Ostatnim dziedzicem dóbr był ich syn, Eberhard von Bodungen-Eichwerder(1908-1993).   Na terenie wsi znajdował się majątek ziemski. Osada zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku. Zniszczeniu uległo założenie dworskie. Pozostał park krajobrazowy. W 1910 roku majątek Frierdicha von Bodungen-Eichwerder liczył 302,50 ha gruntów. W 1928 roku majątek obejmował 221 ha gruntów.

Dębczyn /Eichberg/

Folwark z dworem położony na północny zachód od Krążkowa w gminie Sława powiatu wschowskiego. Ściśle związany z majątkiem w Krążkowie. Obecnie pozostałością po założeniu są budynki gospodarcze, resztki bramy wjazdowej.

krazkowo-folwark

krazkowo-palac-eichberga

http://www.glogow.pl/okolice/podstrony/wschowski/debczyn.htm

debczyn-1938-lubuskie

DĘBIANKA /Eichenkranz/

Wieś leżąca w gminie Siedlisko powiatu nowosolskiego, od 1601 roku należała do książąt von Schӧnaich i w ich posiadaniu była do 1945 roku. Pod koniec XVIII wieku wymieniany folwark. Na początku XX wieku dzierżawcą majątku był Schultz. Po 1945 roku na terenach majątku istniało PGR. Obecnie gospodarstwo jest w rękach prywatnych.

debianka-1913-lubuskie debianka-1936-lubuskie

DĘBICE /Benz-Faulen, Eichenwalde/

Wieś położona w gminie Maszewo powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1339 roku. W XV wieku lenno rodów von Weyher i von Mildenitz. W 1550 roku wieś w rękach rodu von Weyher. W tym roku wymienieni bracia Hans i Drewers von Weyher, którzy wykupili majątek od Henninga von Mildenitz i połączyli majątki w całość. Do końca XVIII wieku rodzina von Weyher posiadała wieś Wymienia się: kapitana Johanna Ehrenreicha von Weyher, Ernsta Jürgena von Weyher, Phillip Jacob von Weyher(1738). W połowie XVIII wieku wzmiankowany Hans Jacob von Weyher oraz Adam Philipp Ernst oraz Carl Christoph Ludewig von Weyher. W 1771 roku całość w rękach Adama Philippa Ernsta von Weyher. Sprzedaje dobra kapitanowi Johannowi Albrechtowi von Laurens. Później częste zmiany właścicieli. W 1870 roku majątek w rękach rodziny Müller i obejmował 2883 akrów ziemi. W 1872 roku majątek zakupił Carl Heller. W 1879 roku obejmował 736,20 ha gruntów i był w rękach Ernsta Heller. W 1884 roku zmiana nazwy wsi na Eichenwalde.  W 1910 roku dobra posiada rodzina von Flügge z Mostów a dobra obejmowały 930,07 ha gruntów. W 1928 roku właścicielem resztówki był Emil Stock a dobra liczyły 283 ha gruntów. Ostatnim właścicielem majątku był K.Winter(1939).

Po zespole dworskim pozostały resztki zabudowy gospodarczej oraz budynek gorzelni.