DĄBROWNO /Eichau/

Wieś o średniowiecznej metryce, związana z majątkiem w Siedlisku. W 1507 roku właścicielem wsi był Balthazar von Rechenberg, od 1561 roku wieś wchodziła w skład dóbr książąt von Schӧnaich. Majątek często dzierżawiony. Ostatnim dzierżawcą przed 1945 był Kurt Isenberg, właściciel majątku w Lubięcinie.

dabrowno-1896-lubuskie

Dalewo /Dahlow/

Wieś położona w gminie Marianowo powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1374 roku. Wieś należała do rodu von Schönebeck. W 1374 roku część wsi ród von Schönebeck przekazał klasztorowi augustianów ze Stargardu. W 1378 roku cysterki z Marianowa odkupiły część wsi od Henninga Welcoma. Po reformacji dobra kościelne powróciły w ręce prywatne. Od tego czasu częste zmiany właścicieli- w 1804 roku 1/4 gruntów w posiadaniu rodziny Gewert, w latach 1842-1862 dobra posiada rodzina Klamann, na przełomie wieków rodzina Kolbe. Do 1910 roku dobra w posiadaniu rodu von Hildebrand. W latach 1910-29  majątek w rękach Hermanna Rehrmann. Dobra liczyły 254 ha gruntów.

Dalewo, zachodniopomorskie

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNE

Pozostałością po założeniu są resztki parku dworskiego założonego w drugiej połowie XIX wieku oraz budynki gospodarcze.

Dalewo 1938, zachodniopomorskie

DANIUSZEWO

Wieś położona nad Wilią w rejonie obwodu grodzieńskiego Białorusi w powiecie Smorgonie, dawniej powiat święciański, gmina Dubotówka. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1443 roku. W XV wieku wieś należała do rodziny Sakowicz herbu Korwin odm. , która w 1483 roku ufundowała kościół. Około 1640 roku dobra należały do Jana Swołyńskiego herbu Leliwa , marszałka oszmiańskiego(1632), dworzanin JKM, sługa radziwiłłowski, kalwinista. Zmarł pod koniec 1647 roku. Majątek zapisał swojej żonie, Teodorze Zofii Tryzniańce, która powtórnie wyszła za mąż za Mikołaja Paca, wojewodę trockiego i sprzedała je po 1647 roku Mikołajowi Koszczycowi herbu własnego, pisarzowi wileńskiemu. Z opisu dekanatu oszmiańskiego z 1784 roku właścicielem wsi był Marcin Klimański herbu własnego. Po jego śmierci dobra w posiadaniu jego żony, Brygidy Klimańskiej z domu Kozieleckiej, która wyszła powtórnie za mąż za Korsaka herbu Korsak. W 1861 roku majątek w rękach rodziny Czarnockich herbu Lis. Później należał do rodziny Oskierków herbu własnego. W latach 20-30-tych XX wieku własność Kiersnowskich herbu Pobóg odm. – w 1926 roku wymieniona Izabela i Maria Kiersnowskie.

 

 

Założenie dworsko-folwarczno-parkowe.

We wsi stał dwór, obecnie nie istnieje.

DANKÓW /Tankow/

HISTORIA MIEJSCOWOŚCI

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z dokumentu margrabiego Albrechta III z 1300 roku gdzie wymienia się ją jako villa Tancow. Wielokrotnie wymieniana później jako Sankow, Tankow, Tancove, Tankowe, Tanckow, Tankaw, Dangkow, Tangaw, Tancko, Tanckow, Tankow. Margrabiowie brandenburscy z askańskiego rodu byli w posiadaniu tych ziem w XIII-XV wieku. Danków był miejscem postoju margrabiów starszej linii askańskiej, która była w posiadaniu ziemi strzeleckiej i pełczyckiej. Prawdopodobnie już wtedy istniał tutaj zamek myśliwski należący do rodu von Blumeke. W 1315 roku wymieniany jest rycerz Plume/Blume, Blumeke/ de Tancow. Zamek, którego założenia nie znamy został zbudowany za zgodą margrabiów brandenburskich prawdopodobnie przez rodzinę von Blumeke a stanął zapewne na miejscu grodziska. Rodzina von Blumeke przybyła do Ziemi Strzeleckiej razem z margrabiami askańskimi po 1270 roku. Na początku XIV wieku byli w posiadaniu ziem w Dankowie, Gardzku, Radęcinie. Rodową miejscowością stała się wieś Lubicz/Blumenfelde/. Po wymarciu dynastii askańskiej/ w 1320 umiera Henryk II/ tereny te przez krótki okres są w posiadaniu książąt pomorskich. Od około 1322 roku ziemie te są w posiadaniu bawarskich von Wittelsbachów. Za czasów von Wittelsbachów Danków otrzymuje prawa miejskie. W 1347 roku jako właściciel miasta wymieniany jest Albert von Wenden/de Slavia/. Prawdopodobnie ród von Wenden wywodził się z Meklemburgii, znany był od 1150 roku w księstwie brunszwickim. Tam wymarł w 1595 roku. Albert von Wenden właścicielem miasta był krótko. Po nim właścicielem Dankowa w roku 1351 zostaje wójt Ziemi Strzeleckiej Betkin von der Osten. W roku 1352 zamek w Dankowie otrzymuje z rąk Ludwika Rzymskiego von Wittelsbacha Bruno Długi Goldschmied. Bruno pochodził z rodu patrycjuszowskiego z Frankfurtu n/Odrą, który w okresie wojny von Wittelsbachów ze zwolennikami Samozwańca w latach 1348-1352 służył pomocą finansową margrabiom brandenburskim. Właścicielem miasta nadal pozostawał Betkin von der Osten. W 1380 roku margrabia brandenburski Zygmunt Luksemburg nadaje Danków wraz z zamkiem Wierzbięcie ze Smogulca herbu Grzymała. Wierzbięta należał do wielkiego rodu Grzymalitów herbu Grzymała, który doszedł do znaczenia za czasów Kazimierza Wielkiego i Ludwika Węgierskiego. Był bohaterem wojny domowej w Wielkopolsce Grzymalitów z Nałęczami. Sam z powodu wojny popadł w długi i kilkakrotnie brał pożyczki u Krzyżaków i pieniądze od króla Władysława Jagiełły. Zmarł w 1405 roku. W roku 1391 Jan Luksemburg nadaje Danków z zamkiem Ottonowi Starszemu von Kittlitz/Kietlicz/. Otton Starszy- pan na Baruth i Spremberg, brat biskupa lubuskiego Jana, marszałek księcia zgorzeleckiego Jana Luksemburga, pochodził z górnołużyckiego rodu z Kittlitz/Kietlic/ koło Loebav pod Budziszynem, w XII wieku osiadłym na Śląsku.  Otton von Kittlitz faktycznie nie wszedł w posiadanie zamku i miasta ponieważ w 1401 roku król czeski Wacław IV sprzedał Nową Marchię wraz z Dankowem  Zakonowi Krzyżackiemu. Poza tym starosta na zamku dankowskim, Czech Jan z Wartemberga rościł pretensję do przejęcia zamku i miasta. Po jego odejściu z urzędu Otton von Kittlitz ponowił roszczenia ale Zakon ich nie uznał i do Dankowa go nie wpuścił. Spór o Danków trwał kilkadziesiąt lat zakończony niekorzystnie dla rodu von Kittlitz w 1452 roku. W 1453 roku dochodzi do zniszczenia zamku i miasta przez Pomorzan. W roku 1454 Nowa Marchia powraca do margrabiów brandenburskich.  Fryderyk II, elektor brandenburski w roku 1465 w zamian za Chomętowo przekazuje miasto i zamek Danków Burchardowi von Papstein. Danków pozostaje w rękach rodu von Papstein do 1788 roku. Ród rycerski von Papstein pojawia się na ziemiach Nowej Marchii w 1393 roku. Prawdopodobnie przybył z Luksemburgamii po 1373 roku. Z czasem  miasto i zamek tracą na znaczeniu, o czym świadczy brak wzmianki o Dankowie w spisie dóbr Nowej Marchii z 1554 roku. Ostatnim właścicielem Dankowa z rodu von Papstein był generał-major Jakub Krzysztof, który w roku 1788 sprzedał majątek mężowi jego siostry- majorowi Adamowi Fryderykowi von Bock. W 1792 roku umiera bezpotomnie. Do 1803 roku majątkiem zarządza wdowa po majorze ostatnia z rodu von Papstein na Dankowie- Ludwika Fryderyka. W 1803 roku sprzedaje majątek rotmistrzowi Fryderykowi Ewaldowi von Massow ze Strzelec Krajeńskich. Ród von Massow przybywa na Pomorze z obszaru niemieckiego około roku 1250 i otrzymał  lenno w Maszewie/Massow/. Fryderyk Ewald ożeniony z siostrą pruskiego ministra policji króla Fryderyka Wilhelma III, Floriną Fryderyką von Kamptz miał z nią jedynego syna, Ewalda urodzonego w Dankowie 27 X 1812 roku. Fryderyk Ewald umiera w Drezdenku 4 I 1827 roku. Ewald von Massow wychowywany przez wuja, kończy studia prawnicze w Jenie, po służbie w więziennictwie, w roku 1836 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie zmarł w roku 1865. Już w 1820 roku majątek dankowski wraz z Żabickiem przechodzi w ręce rodziny von Brand z Ługów. W XIX wieku z dóbr Ługi-Chomętowo-Osiek utworzono majorat. Pierwszym właścicielem majątku został prawdopodobnie Ernst Friedrich Ludwig von Brand urodzony w roku 1767. Ożeniony z Christianą Camillą von Sack. Miał z nią dwóch synów- dziedzicem Dankowa został Gustaw Erdmann Camillus (ur. Ługi 1806 r., zm. 1857), ożeniony z Elisabeth von Erxleben. W roku 1830 rozebrał stary dwór i wybudował klasycystyczny pałac frontem skierowanym na północ, elewacją ogrodową zwróconą na dużą polanę parkową od strony południowej, z dwoma narożnymi wieżami, z wielką salą balową z galerią obrazów siedemnastowiecznych mistrzów, ze zbiorami bibliofilskimi. To on wzniósł do dzisiaj stojącą oranżerię, bramę wjazdową. Majątek przechodzi na córkę Elisabeth, urodzoną w roku 1836, która w roku 1856 wyszła za mąż za Otto Friedricha Ehrenreih von Erxleben z Selbelang. Kolejnym dziedzicem majątku jest ich syn- Otto, urodzony w 1861 roku, pan na Dankowie i Derczewie, Selbelang, Retzow i Żabicku, w 1902 roku żeni się z Edelgard von Werder(1879-1945). Otto von Erxleben zmarł w 1933 roku nie pozostawiając  męskiego spadkobiercy. Ich córka Cora von Brandt-Erxleben urodzona w roku 1905 roku, w 1927 roku wychodzi za mąż za Albrechta Wicharda von Alvenslebena. Ród von Alvensleben pochodzi z Altmarku/Stara Marchia k. Magdeburga/. Już w XII wieku pojawił się na terenach Pomorza- jeden z potomków rodu Fryderyk-templariusz stoczył bitwę ze Słowianami koło Dankowa. Ród ten rozgałęziony w trzech liniach: czerwonej, białej i czarnej, ok. 1500 roku miał 133 majątki w Brandenburgii, 160 koło Magdeburga, 25 w Prusach. Kapitan Wichard von Alvensleben zarządzał Dankowem w latach 1929-1939. Potem walczył w kampaniach w Polsce, Francji, Rosji, w Afryce, we Włoszech. Joannita, kawaler orderu św. Jana. Jego żona Cora popełniła samobójstwo dnia 29 stycznia 1945 roku. Pałac z wyposażeniem został splądrowany i spalony przez żołnierzy radzieckich. Wichard von Alvensleben po wyjściu z amerykańskiej niewoli żeni się powtórnie w roku 1946 z Astrid von Brand,  córką Adolfa z Ługów, wdową w wieku 24 lat po Erneście Albrechcie hrabim von Brockdorff-Ahlefeldt z Ascheberg, zmarłym w 1943 roku z ran odniesionych na froncie rosyjskim pod Stalingradem w roku 1942.

ZAMEK

Danków maj 2015 (54)

Danków maj 2015 (53)

We wsi leżącej w gminie Strzelce Krajeńskie prawdopodobnie już we wczesnym średniowieczu w VIII wieku istniała osada-gród należąca do Pomorzan. Gród prawdopodobnie umiejscowiony był na wzgórzu zamkowym zwanym Górą Wałową/Wallberg/, między Jeziorem Wielgiem a Kinołęką, połączonymi dawniej mostem zwodzonym prowadzącym do zamku. Pozostałością tego jest fragment wału przylegający do jeziora.

WIEŻA RYCERSKA

Danków maj 2015 (22)

Danków maj 2015 (21)

Przy drodze do Barlinka w pobliżu kościoła wzniesienie jako pozostałość po dawnym gródku strażniczym w postaci wieży obronnej.

Danków, lubuskie

ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNY

W skład zespołu wchodził: pałac w stylu neogotyku angielskiego splądrowany i zniszczony w 1945 roku, oranżeria, park krajobrazowy o pow. 15 ha, oficyna pałacowa, resztki ogrodzenia, stajnia z gołębnikiem, kotłownia, lodownia, wozownia, stodoła, brama wjazdowa na teren folwarczny.

Danków maj 2015 (10)

Danków maj 2015 (12)

Danków maj 2015 (2)

Danków maj 2015 (4)

Danków maj 2015 (8)

 

Danków maj 2015 (29)

Danków maj 2015 (20)

Danków maj 2015 (26)

Danków maj 2015 (31)

Danków maj 2015 (32)

Danków maj 2015 (33)

Danków 1893, lubuskie

Danowo /Jakobsdorf/

Wieś położona w gminie Goleniów powiatu goleniowskiego. Wzmiankowana w XIV wieku. Początkowo należała do rodu von Flemming z Maciejewa. Później własność rodu von Petersdorff– wzmiankowany Christian Friedrich von Petersdorff(XIXw) i Julius von Petersdorff(1834). W 1870 roku kiedy właścicielem był Julius von Petersdorff majątek obejmował 2276 akrów ziemi. W 1879 roku dobra liczyły 582,49 ha gruntów i nadal należały do rodziny von Petersdorff. Kolejnym posiadaczem dóbr była rodzina Kanneberg. Na przełomie wieków dobra przechodzą w ręce rodziny von Flügge. W 1910 roku majątek obejmował 937,43 ha gruntów a w 1928 roku kiedy dobra posiadał Erich von Flügge majątek liczył 864 ha gruntów. Ostatnim właścicielem dóbr była rodzina Laabs– producenci mebli z Goleniowa.

ZESPÓŁ DWORSKI

We wschodniej części wsi położony był majątek ziemski. Obecnie można zobaczyć budynki gospodarcze, resztki parku dworskiego oraz aleję kasztanową.

DARGOSZEWKO /Neu Dargsow/

Miejscowość położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Założona w 1839 roku przez właściciela Dargoszewa, niejakiego Rucholz. We wsi istniało założenie dworsko-folwarczne. Obecnie bez śladu po założeniu. W 1910 roku właścicielem majątku był niejaki Dӧring a dobra liczyły 178 ha gruntów. W 1928 roku majątek należał do Hansa Badura i liczył 177 ha gruntów. W 1939 roku majątek rodziny Kreplin obejmował 108 ha gruntów.

Dargoszewo /Alt Dargsow/

Wieś położona w gminie Golczewo powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1489 roku(Darghesow). W tym czasie należała do rycerza Hermanna von Ryne, wg Berghaus`a stare lenno rodu von Rhein. Lenno rodzinie von Rhein potwierdzone w 1509 roku przez księcia Bogusława X oraz w 1575 roku przez księcia Kazimierza. W 1700 roku majątek należał do Hansa von Rhein. W 1725 roku podział wsi na dwa majątki, gdzie drugi należał do Matthiasa von Rhein. W 1789 roku za 8000 talarów wieś zakupił kapitan Friedrich August von Jagow. W 1798 roku własność Ernsta Friedricha Gottlieba Klug. W 1839 roku powstał folwark, którego właścicielem był Rucholz. W 1840 roku powstało Dargoszewko. W 1870 roku majątek w Dargoszewie obejmował 369 mórg ziemi. Prawdopodobnie pod koniec XIX wieku majątek został rozparcelowany.

We wsi ciekawa willa? dwór?