Biała /Behle/

Wieś położona w gminie Redzikowo powiatu słupskiego. Stare lenno rodu von Below. W 1491 roku w drodze wymiany gruntów wieś przechodzi w ręce rodziny von Puttkamer. W XVIII wieku majątek należał do Petera Lorenza von Puttkamera. W 1801 roku po bankructwie właściciela Karla Gustava von Puttkamera majątek został sprzedany. Zakupu dokonał radca kryminalny August W. Schulte. Po nim w 1846 roku dobra dziedziczy jego syn, Maximilian A. Schulte. jego syn. W 1855 własność rodziny Blecken von Schmeling. Od 1857/58 ponownie w rękach rodu von Puttkamerów. Majątek zakupił baron Georg L.W. von Puttkamer. W 1878 roku majątek zakupił Ernst Kutscher. Majątek posiadał do 1894 roku kiedy dobra kupuje Siegfried Vally Gneomar von Boehn(1865-1945). Z żoną Anną Luise Adele Hermine Schaumann miał 3 synów i córkę. Był ostatnim właścicielem majątku. Został zastrzelony przez żołnierzy radzieckich na terenie swojego majątku.
Pałac
Dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. Niewielka przebudowa została dokonana w 1888 roku przez ówczesnego właściciela. Kolejna przebudowa nastąpiła w 1911 roku w okazałą rezydencję. Po II wojnie światowej w latach 1983-84 dokonano przebudowy pozbawiając go cech stylowych. Obecnie opuszczony, niszczejący budynek w rękach prywatnych. Obok park krajobrazowy oraz w okolicy zabudowa gospodarcza.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Kożuchów powiatu nowosolskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1295. W roku 1338 był własnością rycerza Lybinga, później jego syna, Petrusa, który w roku 1347 w testamencie przekazuje wieś klasztorowi augustianów w Żaganiu. Na początku XVII wieku panem na Bulinie tytułował się burmistrz z Kożuchowa Johann Caspar John. W posiadaniu klasztoru pozostaje Bulin do 1810 roku, do kasacji zakonu. Po kasacie zakonu ponownie w rękach rodów szlacheckich. W 1868 jest własnością rodziny von Czettritz-Neuhauss, która we wsi stawia niewielki dwór. W latach 20-tych XX wieku dzierżawcą folwarku z dworem był Heinrich Lukehe. Właścicielem Bulina do 1945 roku był Feliks Neubert.
Po 1945 roku w posiadaniu PGR. Dwór pełnił funkcję administracyjno-mieszkalną. Obecnie w rękach prywatnych, nieużytkowany.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Dolice powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1232 roku. W tym czasie została nadana cystersom z Kołbacza przez księcia wielkopolskiego Władysława Odonica. Po zajęciu tych ziem przez elektorów brandenburskich miejscowość stała się własnością możnego rodu von Wedel. Zbudowali tu okazałą siedzibę godną przyjmować margrabiów brandenburskich. Po osiedleniu się w 1303 roku na terenie dzisiejszego Złocieńca, nazwę miasta przenieśli właśnie z Brzezin. Sami początkowo byli określani jako von Volkenberg. W XVIII wieku majątek był własnością rodziny von der Gröben(1756)- wymieniany Carl Wilhelm von der Gröben. Na początku XIX wieku dobra w posiadaniu rodziny von Wulffen(1804)- wymieniany Friedrich Georg Ludolf von Wulffen. )d 1821 roku majątek jest własnością rodziny von Wissmann– wymieniony Eduard von Wissmann, Walter i Fritz von Wissmann oraz Elisabeth von Wissmann. Byli właścicielami dóbr do 1945 roku.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE
W południowej części wsi znajdował się kompleks pałacowo-parkowo-folwarczny. Pozostałością po założeniu są: budynki folwarczne, brama wjazdowa oraz park krajobrazowy.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Polanów powiatu koszalińskiego, przed 1945 w powiecie sławieńskim. Wieś o proweniencji średniowiecznej. W XIII wieku należała do książąt gdańskich, później do księcia pomorskiego Mściwoja II, który przekazał Pomorze Gdańskie margrabiom brandenburskim, by później ponownie je przejąć z ziemią sławieńską i słupską. Jako właścicieli wsi wymienia się hrabiów von Podewils. W 1910 roku majątek w rękach porucznika von Lettow-Vorbeck. W 1928 roku jako właściciel figuruje kapitan rezerwy Enno Weissbach, będący w posiadaniu majątku do 1945 roku.
PAŁAC
Pałac zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, wzniesiony na rzucie prostokąta, jedenastoosiowy, parterowy z piętrowym ryzalitem w części środkowej. W części ogrodowej zadaszony taras poprzedzony schodami, podpiwniczony. Pałac jak i majątek splądrowany przez wojska radzieckie. Po wojnie majątek w rękach PGR, po 1990 w zarządzaniu ARR. Obecnie własność prywatna. W skład majątku poza pałacem wchodzą pozostałości zabudowań gospodarczych oraz park.
Wieś położona w gminie Dobrzany powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1336 roku. W tym czasie należała do rodu von Güntersberg. Za przyzwoleniem margrabiego brandenburskiego Ludwika Starszego zbudowali we wsi zamek. W 1489 roku wieś należała do Hansa von Güntersberg. W 1598 roku własność rodziny von Borck ze Złocieńca. W 1828 roku majątek należy do rotmistrza von Derenthal. Od 1841 roku własność rodziny von Eichholtz, od 1846 należy do rodziny von Willisen. Dość częste zmiany właścicieli: Stubenrauch ze Schwedt(1847), Herman von Knesebeck(1855), H.Jahn(1870). Na przełomie XIX i XX wieku właścicielem był generał kawalerii baron von Vietinghoff. Ostatnim właścicielem był Georg Blüme.
Wieś położona w gminie Jasień powiatu żarskiego o średniowiecznym rodowodzie. Prawdopodobnie od końca XV wieku należała do rodu von Kalckreuth z Dłużka. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1538 roku(Prinstorf), oraz w 1541 roku(Brondorf). W 1538 roku jako właściciel wymieniany jest Eusebius von Kalckreuth oraz jego brat Melchior, żonaty z Anną von Koeckritz. Rodzina von Kalckreuth była w posiadaniu wsi jeszcze w roku 1633. Po 1633 roku sprzedała majątek Kacprowi von Wiedebach z Golina. Rodzina von Wiedebach była już wzmiankowana w 1622 roku. W 1650 roku Bronice zakupił Rudolf von Bünau(zm.1686r.), właściciel Jasienia, Budziechowa, Lisiej Góry, Zieleńca, Nowej Roli, Świbinki i Jabłonic, którego żoną była Marianne von Wiedebach ze Świbnej. Miał dwóch synów: Rudolfa i Heinricha. Bronice odziedziczył Heinrich. Po jego śmierci majątek odziedziczył Rudolf, który z Henriette Luise von Burgsdorf miał 2 córki: Henriette Sofie Helene i Charlotte Friederike Auguste. Bronice dziedziczy córka Rudolfa von Bünau, Henriette Sofie Helene, żona Caspra Heinricha von Haugwitz. Pozostawiają córkę, Magdalene Sofie Henriette, która wychodzi za mąż za Abrahama Gottfrieda Philipa von Rabenau z Jasienia. W 1790 roku rodzina von Rabenau sprzedaje majątek, który zakupił Johann Christian Simon. Wg L.von Lebedur rodzina von Bünau posiadała majątek do 1795 roku. W 1818 roku od rodziny Simon dobra zakupił Carl Andreas Ferdinand von Meyer. W 1828 majątek przejęła gmina Bronice. W XIX wieku częste zmiany właścicieli majątku: Seydell/1843-1857/, Johannes(1860), porucznik von Lüdecke(1865), Paul Krause/1867/, von Lüdecke/1872/, Ferdinand Tesch/1879-85-jego majątek w 1879 roku obejmował 174,80ha gruntów/, Robert Tesch/1896- jego majątek obejmował 170ha gruntów/, Karl Furhmann//1898/, Georg Nielow/1903-07/, Alfred Walter/1910/, Max Gartzen(1912)- majątek obejmował 175,8ha, Wilhelm Müller/1915-29/, którego majątek w 1929 roku obejmował 176ha gruntów. Mniejsze gospodarstwo należało do Gustava Schulze(24ha). W 1930 roku doszło do parcelacji dóbr szlacheckich. Drugie gospodarstwo-majątek obejmował 30ha i należał do Wilhelma Natusch.
DWÓR