Wieś wzmiankowana w 1257 roku. Później wymieniana wielokrotnie: Bobowicko(1405), Bobouiczsko(1407), Bobowicsko(1408), Bobowicz(1454), Bobowyczko(1462), Bobelwitz(1944). W XV wieku wieś stała się własnością rodziny Watów z rodu Samsonów. Wg ks. Stanisława Kozierowskiego na terenie Wielkopolski pojawiają się w XIII wieku. W 1405 roku jako własność szlachecka należała do Raba Bobowickiego herbu Samson, który z synem toczył spór o wieś z Janem i Abrahamem z Wielżyna, wymieniony również w 1411 roku W 1436 roku wymieniony Stefan Konopka Bobowiecki. W latach 1447-76 wieś posiada Wojciech Wata Bobowicki. Po śmierci Wojciecha dobra są w rękach wdowy, Barbary. później synów Wojciecha i Mikołaja Bobowickiego. W 1476(79)- dokument mówiący o Mikołaju w 1479 roku jako właścicielu. W latach 1476-82 Bobowicko przejmuje brat Mikołaja, Samson Wata Bobowicki, później w rękach brata Jana Wata Bobowickiego z Debrzna- Debrzeński, od 1498 zwany Janem Wata Gościejewskim zwany Debrzeńskim. Jan Wata Bobowicki w 1482 roku przekazuje swoją część bratu, Samsonowi. W 1509 roku dobra dziedziczy wdowa po Samsonie, Barbara z córkami i nieletnim wnukiem, Piotrem. W 1511 roku Bobowicko zakupuje Sędziwój Przetocki, który 1/2 wsi sprzedaje Piotrowi Watta-Kosickiemu herbu Samson. W 1517 roku Sędziwój Przetocki sprzedaje swoją część Bobowicka Janowi Wysnopskiemu. W 1549 roku wieś zakupuje Jan Radobyczski(pisownia oryginalna, prawdopodobnie miało być Radobczyski), który w tym samym roku odsprzedaje Bobowicko Mikołajowi Przetockiemu herbu Nałęcz. W 1551 roku Jan Przetocki kupuje 1/2 wsi od Joachima Bobowickiego. W 1584 roku Baltazar Stencz Pieskowski kupuje Bobowicko od Stanisława Przetockiego i w roku następnym sprzedaje wieś Janowi Nadelwicz Kręskiemu. Za jego sprawą Bobowicko staje się znaczącym ośrodkiem arian polskich. W 1589 roku wieś za 2600zł polskich dzierżawi od Jerzego Kręskiego Franciszek Schlichtyng ze Staropola. W 1600 roku Jerzy Nadelwicz Kręski sprzedaje za 14000 zł polskich wieś Janowi Jerzemu von Wedel-Wedelskiemu. Ten z kolei w 1612 roku sprzedaje Bobowicko Stanisławowi z Parska Bojanowskiemu. W rękach Bojanowskich Bobowicko pozostaje do 1613 roku. Po śmierci Stanisława, synowie jego Bartłomiej i Wojciech za 20000 zł polskich w roku 1613 sprzedają wieś Kasprowi von Sack. W 1644 roku Krystian von Schlichting z Bukowca kupuje wieś od Kaspra von Sack i sprzedaje ją synom tegoż Kaspra, Janowi i Rudolfowi von Sack. W 1660 roku Henryk i Rudolf von Sack przepisują Bobowicko rodzonemu bratu, Jerzemu von Sack. W 1658 roku poza Henrykiem von Sack wymieniony jest jako właściciel części Bobowicka Kasper von Seydlitz(Zeydlic). W 1683 roku Kasper-Samuel, Albert, Sebastian i Jan Baltazar von Seydlitz dzierżawią wieś Bobowicko, które staje się później ich własnością. Żoną Jana Baltazara była Anna Elżbieta Kręska. W 1707 roku Krystian von Seydlitz, syn Jana Baltazara sprzedaje Bobowicko Hansowi Georgowi Adamowi von Kalckreuth(03.01.1638-13.06.1711) z Policka. Jego syn Carl Sigismund(ur. 1668), wydał swoją córkę za Stefana Adama Dziembowskiego. Rodzina Dziembowskich herbu Pomian była właścicielem Bobowicka do 1945 roku. W 1846 roku w skład majątku wchodził folwark Karolin. W 1857 roku własność Karla Augusta von Dziembowskiego. Majątek ten rodzina Dziembowskich posiadała od 1741r. W 1870-77 roku majątek kapitana Carla von Dziembowskiego obejmował 1251ha gruntów. W skład majątku wchodził folwark Karolewo(Karlsruhe, Carlsruh). W 1896 roku majątek o powierzchni 1261,98ha gruntów należał do naczelnika administracji w Poznaniu, Dr.Sigismunda Wladislawa von Dziembowskiego. W 1907 roku majątek Dziembowskiego obejmował z folwarkiem Karolewo(Karlsruh) 1302ha gruntów. Administratorem by dóbr był Hermann Winkel. W 1913 roku jego majątek obejmował 1302ha gruntów. W skład majątku wchodził folwark Karolewo(Karlsruh). Od 1945 roku użytkowany przez Technikum Rolnicze, w 1971 roku po pożarze przeszedł gruntowną renowację, w 1996 roku sprzedany prywatnemu właścicielowi.
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE
Na wysokim brzegu jeziora wznosi się pałac, zbudowany dla Dziembowskich herbu Pomian w drugiej połowie XVIII wieku, wzniesiony na miejscu dworu o konstrukcji ryglowej, który posadowiony był na jeszcze starszej budowli, fragmenty której widoczne są w piwnicach. Pałac, barokowy, przebudowany w XIX i XX wieku, na planie wydłużonego prostokąta. Nakryty dachem mansardowym parterowy z mieszkalnym poddaszem. We wschodniej elewacji ogrodowej facjata zwieńczona trójkątnym tympanonem z kartuszem herbowym. Po bokach lukarny, część środkowa elewacji ogrodowej flankowana parterowymi, małymi, prostokątnymi ryzalitami. Przy elewacjach od zajazdu i od ogrodu tarasy. Ostatnie zmiany w pałacu wprowadzone zostały przez Zygmunta Fryderyka Leonarda von Dziembowskiego w latach 10-tych XX wieku wzbogacając bryłę w elementy secesyjne. Prawdopodobnie w tym czasie w tympanonie fasady umieszczono herb Dziembowskich- Pomian.
Pałac wznosi się na półwyspie Jeziora Bobowickiego. Wewnątrz brak oryginalnego wyposażenia. W muzeum w Międzyrzeczu znajduje się skrzynia z 1680 roku z herbami Pomian i Osęk, związana z rodzinami Dziembowskich i Bronikowskich oraz portret trumienny Chrystiana Dziembowskiego.
OFICYNA + ZAŁOŻENIE GOSPODARCZE
Obok oficyna zwana Starym Dworkiem, zbudowana na przełomie XVIII i XIX wieku.
