HISTORIA WSI
Wieś gminna powiatu gorzowskiego. Założona w w latach 1767-68 w ramach kolonizacji prowadzonej przez Fryderyka II celem zagospodarowania tzw. łęgów warciańskich. Pierwotna nazwa wsi to Düringshofen od nazwiska pruskiego generał-majora wsławionego w wojnie siedmioletniej- Bernharda Alexandra von Düringshofen.
HISTORIA WSI
Wieś położona w powiecie żarskim, w gminie Żary. Wieś o średniowiecznej metryce. Po raz pierwszy wymieniona w 1350 roku(Wredrichsdorff), kiedy należała do Ulricha von Pack. W 1381 roku wymieniona ponownie jako Frederisdorff z siedzibą rodu von Kolbichen. W tym czasie zamieszkana również przez Nitze von Wiedebach oraz Nitze von Langenau. Wszyscy byli wasalami pana na Żarach. W 1420 roku wymienia się braci Hansa i Ulbrechta von Langenau. W 1432 roku wieś należy do Heinricha von Gablenz. W 1494 roku część dóbr należała do Kaspara von Jauernitz, w 1494 roku do Balzera von Zabeltitz. W 1508 roku wymieniany Hans von Unwürde, który posiadał część wsi razem z rodziną von Gablenz do 1680 roku. W 1683 roku pojawia się rodzina von Gersdorff, mieszkająca we wsi do 1750. Do 1803 roku wymienia się również rody: von Zajonscheck(Zajączek?), von Sack, von Wulffen. W XIX wieku wymienia się rodziny: von Heinze i von Doherr. Później majątek w posiadaniu rodziny von Rössler(1857). Na początku XX wieku, prawdopodobnie do 1945 roku majątek w rękach rodziny von Jaenicke-Rössler.
W Biedrzychowicach Dolnych istniały dwa założenia dworskie. Pozostałością po nich są budynki gospodarcze.
DWÓR I
DWÓR II
Wieś położona w gminie Brzeźnica powiatu żagańskiego. Nazwę swoją wzięło od miejscowości Kalkreuth z okolic Grossenhain/obecnie miejscowość we wschodnich Niemczech/. Po raz pierwszy wymieniona w 1295 roku. Ze względu na podziały własnościowe gruntów, miejscowość podzieliłem na V majątków ziemskich z różnym czasem ich powstania.
MAJĄTEK I
Najstarszy, stanowiący trzon wsi, o którym mowa jest w 1332 roku. W tym czasie należał do rodów: von Predelanz oraz von Gebelzig. Od 1332 roku do 1810- sekularyzacji zakonu, należał do klasztoru augustianów żagańskich. W 1355 roku część gruntów majątku przeszła w ręce cesarskie. W 1379 przyłączono grunty z majątku II, w 1601 roku przyłączono grunty majątku III. W 1524 roku część gruntów majątku I zakupiła rodzina von Promnitz z Dzietrzychowic. Po 1810 roku grunty przejęte przez miasto Żagań.
MAJĄTEK II
W 1332 roku należał do rodziny von Warnsdorf. Od 1379 roku w rękach zakonu augustianów żagańskich i włączony do majątku I.
MAJĄTEK III
Powstały w 1601 roku. Początkowo w dobrach cesarskich, później w rękach zakonu augustianów żagańskich i włączony do majątku I.
MAJĄTEK IV
W 1567 roku należał do rodziny Petzold, w latach 1665-1743 w rękach rodziny Winckler, w 1780 wymieniana rodzina Urban, w 1803 Ubrich, w latach 1869-1945 w posiadaniu rodziny Grünig.
MAJĄTEK V
Od 1432 roku należał do rodziny Grünig. Na terenie majątku siedziba dworska. Znajdował się w górnej części wsi.
Wieś położona w gminie Jasień powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1221 roku. W 1348 roku(Gabelentz) właścicielem wsi był Dersekin von Weissensee. W 1356 roku wymienia się Christiana von Witzleben oraz Heinricha i Friedricha von Kottwitz. Wymienia się również rodzinę von Gablenz. W 1482 roku nastąpił podział wsi na część brandenburską, należącą do Lubska, druga część saksońska, szlachecka. Podział taki istniał do 1815 roku. W latach 1527-1659 dobra w rękach rodu von Wiedebach ze Świbnej. Drugi majątek w 1652 roku wymieniana rodzina von Schültz. W 1660 roku dobra sprzedane Rudolfowi von Bünau. W 1708 roku Balthasar Erdmann von Kottwitz zakupuje dobra od Heinricha von Bünau, przy czym baronowie von Kottwitz posiadają majątek już w 1692 roku. Przez wiek XVIII i XIX częste zmiany właścicieli: M.Johann Christian Krüger/1721-1729/, Johann Christoph von Hasse/1729-1732/, von der Heyde(1732), Kurt Gottlob von Braun/1731-1731/, Andreas Haenisch/1736-1777/, von Pannwitz(1747), Pani von Bredow(1763), Christiane Sofia Henriette Haenisch/1777-1778/, Johann Christian Koepstein-dzierżawca, Johann Friedrich Franz von Ploetz/-1791/, Johann Gottfried Schultze/1791-1793/, Friedrich Ludwig von Sydow/1793-1796-1805/, Christian Friedrich Schür/1796-1796/,Carl Friedrich von Schmieden/1805-1806/, Adolf Friedrich von Kloesterlein/1806-1809/, Matthaeus Richter/1809-1813/, Karl Christian Garbe/1813-1821/, August Traugott Gürtler/1821-1825/, Martin Blasche/1825-1832/, Johann Gottfried Jacob/1832-1863/, Max Adolph Weber/1863-1900/( w 1879 roku majątek obejmował 109,30 ha gruntów), Samuel Papilsky/1900-1910/, Reinhold Weiss/1910-1920/, Rudolf Habelmann/1920-1939/.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
Po założeniu dworsko-folwarcznym resztki zabudowań gospodarczych.
Wieś położona w gminie Słońsk powiatu sulęcińskiego. W 1754 roku założony folwark przez joannitów ze Słońska, który po kilku latach przestał istnieć. W 1774-1777 roku w tym samy miejscu joannici założyli nowy folwark, w 1792 roku zamieszkały przez 202 mieszkańców. Po kasacie zakonu majątek przejęty przez państwo pruskie. W 1816 roku sprzedany radcy prawnemu Krause. Z powodów zadłużenia w 1826 roku dobra za sumę 43700 talarów wykupił mistrz rzeźnictwa Grüneberg. Już w 1840 roku za 40000 talarów sprzedał majątek ekonomiście Adolfowi Busch. W latach 1850-53 majątek Adolfa Busch obejmował 747 akrów ziemi. Za jego czasów /1857/ powstała siedziba dworska.
DWÓR
We wsi przy drodze stoi dwór, przebudowany. Jest to budynek zbudowany na planie zbliżonym do prostokąta, z pseudoryzalitem w części środkowej, parterowy, kryty dachem naczółkowym, z poddaszem użytkowym, podpiwniczony.
WILLA HOLLMANN
Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego, po raz pierwszy wymieniona w 1300 roku. Wielokrotnie wymieniana w późniejszych latach: 1327(Trebitz), 1399(Drebicz), 1434(Drzebicze), 1512(Drzewcze), 1579(Drzewcza). Wieś książęca, później szlachecka. W 1300 roku książę wielkopolski i głogowski Henryk III sprzedał wieś Mikołajowi zwanemu Denugo, później lenno rycerza Regusto z Wisenburga. Prawdopodobnie od XV wieku podział wsi na dwie części-majątki należące do rodzin: Drzewieckich i von Nostitz. W 1405 roku wieś należy do Hinczy Krakwicza(Kotwicza). W 1438 roku wymieniany Kasper Kotwicz Drzewiecki oraz Elżbieta Lgińska, siostra Kaspra Drzewieckiego. W 1496 roku część wsi w rękach Kaspra Kotwicz Drzewieckiego. W 1512 roku wymieniony Mikołaj Krakwicz(Kotwicz)Drzewiecki. W XV wieku jako właściciel części wsi występuje Otto von Nostitz, były dworzanin króla Zygmunta Starego. W 1517 roku wymieniony Michał Nosticz(Nosthwicz), w 1527 Barbara Drzewiecka, córka Rafała Leszczyńskiego. W 1566 roku wymieniony Kasper Drzewiecki. Rodziny von Nostitz i Drzewieccy posiadali majątki we wsi do połowy XIX wieku. W XVIII wieku podział wsi na Stare Drzewce Dolne, Środkowe i Górne.
STARE DRZEWCE GÓRNE
Stare Drzewce Górne składały się z 3 jednostek- Drzewce Stare, Drzewce Nowe(obecnie Małe Drzewce) i Drzewce Średnie Nowe(obecnie Nowe Drzewce). W 1841 roku ta część Starych Drzewiec nadal w posiadaniu rodzin: von Nostitz i Drzewieckich. W 1845roku majątek posiadała rodzina Dühring, ale w 1846 roku nadal istnieje własność rodzin Drzewieckich i von Nostitz. Możliwe, że rodzina Dühring dzierżawiła w/w majątek. W księdze własności majątkowej z 1857 roku nie wymienia się Starych Drzewiec Górnych tylko Drzewce Nowe(Neu-Drebitz), których właścicielem jest porucznik Zakrzewski(von Zakrzewski). Należy założyć, że są to obecnie Małe Drzewce(Neu Driebnitz),które wchodziły w skład Starych Drzewiec Górnych. W księgach właścicieli ziemskich do 1913 roku wymienia się właścicieli Starych Drzewiec Środkowych i Dolnych. Dopiero w 1913 roku mowa ponownie o Starych Drzewcach Środkowych Starych i Nowych(Małe Drzewce). Przez okres kilkudziesięciu lat Stare Drzewce Górne wchodził w skład majątku środkowego. Ponowne wydzielenie majątku górnego pod koniec XIX wieku. W 1913 roku Stare Drzewce Górne o areale 705 ha były domeną państwową w dzierżawie Wilhelma Wolffa i pod administracją Hugo von Hautcharmoj. Do 1939 roku zarządcą majątku był Jerzy Nowak, pochodzący ze Śląska.
STARE DRZEWCE ŚRODKOWE
Wg „Zamki…” majątek założony został przez Johanna Gottfrieda Schoen(*1770-+1831). Później przechodzi do rodziny Goebel a w 1846 roku hrabiego Eglofstein. Od 1853 roku Stare Drzewce Środkowe należą do porucznika hrabiego zu Münster-Meinhӧfel, wymienianego w 1857 roku jako właściciela dóbr. W 1870 roku majątek należał do Xawera Zakrzewskiego(von Zakrzewski) i obejmował 2771 mórg(707ha) ziemi. W 1877 roku nadal majątek w rękach Xawera Zakrzewskiego. Za jego czasów prawdopodobnie doszło do połączenia Starych Drzewiec Górnych z Starymi Drzewcami Środkowymi. W 1896 roku właścicielem majątku o powierzchni 705,34 ha gruntów był Willy Wolff, później majątek należał do rodziny Maciejewskich. Prawdopodobnie na przełomie wieków doszło do ponownego podziału majątku na 3 jednostki jak na początku XIX wieku. W 1913 roku właścicielem majątku o areale 184ha został Alfred Conrad.
STARE DRZEWCE DOLNE
Ta część wsi należała do rodzin Drzewieckich i von Nostitz wymienianych jeszcze w latach 1841. W 1845 roku pojawia się rodzina Perkiewicz, prawdopodobnie dzierżawią tą część majątku, późniejszy właściciel. W 1846 roku właścicielem majątku dolnego jest rodzina Peschman. W 1846 r., rodzina von Nostitz opuszcza wieś i wyjeżdża do Drezna, Drzewce Stare Dolne stają się własnością rodu Drzewieckich. Stare Drzewce Dolne prawdopodobnie od rodziny Drzewieckich zakupił August Fenger, zmarły w 1859 roku. Po nim majątek przejął jego syn, R.Fenger. W 1870-77 roku majątek w Starych Drzewcach Dolnych o powierzchni 329ha gruntów należał do Hermanna Perkiewicza.W 1896 roku Stare Drzewce Dolne należały do Hermanna Schubert i obejmowały 331,16 ha gruntów. Drzewce Stare Dolne w 1913 roku o areale 331ha posiadał Hugo von Tschirschky. Kolejnym właścicielem była rodzina Kramer, która sprzedała majątek państwu niemieckiemu. Na terenie majątku mieścił się Dom Kraju Granicznego oraz ośrodek rekreacyjny dla niemieckich matek.
Dwór klasycystyczny, z końca XVIII lub z pierwszej połowy XIX wieku. Wzniesiony na planie prostokąta z nowszymi przybudówkami i gankami. Murowany, piętrowy. W elewacji frontowej wejście w niszy, flankowana dwiema kolumnami. Dach czterospadowy. W otoczeniu pałacu niewielki park krajobrazowy założony w XIX wieku. W otoczeniu dworu zabudowania folwarczne z tego samego okresu. Po 1945 roku w rękach PGR. Od 1960 roku w posiadaniu POHZ-Osowa Sień. Obecnie w rękach prywatnych.
STARE DRZEWCE DOLNE
Dwór stojący tuż przy drodze w dawnych Starych Drzewcach Dolnych jako część zespołu po dawnym majątku. Obok budynki gospodarcze. W głębi na miejscu nieistniejącego pałacu tereny szkolne-boisko, plac zabaw. Obok resztki parku krajobrazowego.
Nieistniejąca wieś położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1229 roku. Była własnością zakonu joannitów. W 1400 roku część gruntów należała do kościoła w Radzikowie. Na przełomie XVIII i XIX wieku majątek w rękach rodu von Kettwig. Na początku XIX wieku własność Jacoba von Kettwig. Dość częste zmiany właścicieli- wymienia się rodzinę Kubale/1828/, hrabiego Bruno von Werder/1852/- w 1857 roku majątek liczył 3276 morgów gruntu. W 1879 roku majątek należał do kupców z Berlina- Hirschfeld i Wolff a dobra obejmowały 591,17 ha gruntów. Na początku XX wieku majątek wraz z pałacem należał do rodziny Thorer.
PAŁAC
ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY
Pozostałością po założeniu jest częściowo zachowana brama wjazdowa, resztki zdziczałego parku oraz ruina pałacu.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie i powiecie żarskim. Po raz pierwszy wymieniona w dokumentach w 1522 roku, kiedy należała do Księstwa Żagańskiego. Skąpe dane związane są z brakiem siedziby rycerskiej na terenie wsi. Właściciele wsi zamieszkiwali w pobliskich Rościcach. W latach 1474-1615 dobra należały do rodów- von Filtz, von Schönberg, von Köckeritz, von Gelnitz/Göllnitz/. W 1615 roku roku wymienia się rodzinę von Lotof(w)sky z Mirostowic Górnych, w 1636 roku jest własnościa cesarską, w 1639 roku w rękach rodu von der Dahme z Miłowic. Od 1658 roku ponownie domena państwowa.
HAUSDORF– wieś włączona do Drozdowa
W 1427 roku wieś należała do rodziny von Wolff. W latach 1571-1604 była własnością rodu von Metzenrode z Jamnicy. W latach 1589-1591 majątek dzierżawiony był przez rodzinę von Tamritz. W 1611 roku należała do rodu von Schwartz. Od 1659 roku była własnością książąt żagańskich. W 1905 roku dzierżawcą majątku był O. Constabel, w 1912 roku G.Braeca, w 1930 roku E. Gietzelt.
ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE
Prawdopodobnie w XIX wieku na terenie wsi założono folwark z siedzibą dworską. Pozostałością są resztki zabudowań gospodarczych.
Wieś położona w gminie Brody powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1469(Datten). Wieś wasalna należąca do majątku w Brodach. W 1469 roku należy do rodu von Wiedebach. Kolejni właściciele majątku: von Maxen((1517, 1523), von Wiedebach(1550, 1556), von Maxen(1582, 1614), von Gersdorf(1625, 1630), von Maxen(1634), von Wiedebach(1660), Francke(1664), von Maxen(1685-1741). Od 1741 roku w posiadaniu hrabiów von Brühl. W 1879 roku majątek liczył 293, 34 ha gruntów. W latach 20-tych XX wieku właścicielem był Friedrich Joseph hrabia von Brühl.
ZAŁOŻENIE DWORSKIE
W południowo-zachodniej części wsi położony był zespół dworski. Pozostałością są budynki gospodarcze.
DWÓR-2022r.
Wieś położona w gminie Szczaniec powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1334. Wielokrotna zmiana nazwy miejscowości- 1446-Brudzewo, 1496-Brausendorf, w 1527-Bravserdorff, w 1581-Brodzewo, w 1944-Brausendorf. Na przełomie XIV i XV wieku należała do Leszczyców. Od połowy XV wieku do rodu von Brause, po polsku Brudzewskich. W 1446 roku Franciszek sprzedaje wieś Grabiszowi Kotwiczowi z Kręska. Mimo to nadal rodzina Brudzerwskich/Brucz/ byli wymieniani jako właściciele w XVI wieku. W 1563 roku jako właściciel wymienia się Jana Brauczen/Brudzewskiego/. W latach późniejszych losy Brudzewa ściśle związane z Kręckiem. Kolejnym właścicielem wsi była rodzina Dziembowskich herbu Pomian. Posiadali wieś do 1844 roku. Majątek od 1845 roku w rękach Karla Friedricha Davida Bandelow(1804-1869) i jego żona z domu Richter. Posiadał majątek do swojej śmierci. Był niemieckim politykiem, członkiem Zgromadzenia Narodowego we Frankfurcie, posłem. Od 1870 roku majątek posiadała rodzina von Tiedemann. W 1907 roku majątek obejmował 242ha gruntów wraz z folwarkami Stradzewo(Luisenhӧhe) i Kręcka Winnica(Alte Schäferei) i należał do wdowy Luise von Tiedemann i porucznika Ericha von Tiedemann. W 1913 roku majątek o powierzchni 242ha należał do Ericha von Tiedemann, właściciela Kręcka. W skład majątku wchodziły folwarki:Stradzewo(Louisenhӧhe) i Kręcka Winnica(Alte Schӓferei).
PAŁAC
Pałac został rozebrany w latach 50-tych. Pozostałością są resztki fundamentów. Resztki zespołu folwarcznego oraz zaniedbanego parku.
Brudzewscy z Brudzewa prawdopodobnie herbu Newlin. Spolonizowani członkowie rodziny używali nazwiska Brudz, Brudzewscy. Niemiecka gałąź rodziny pisała się von Brause. Duże problemy są z określeniem herbu rodziny Brudzewskich. Część daje herb Dołęga lub strzałę ostrzem w górę przeciętą półksiężycem skierowanym rogami w dół, w polu czerwonym. Część przypisuje im herb Newlin a więc w polu błękitnym między dwiema sześciopromiennymi gwiazdami złotymi strzała złota opierzona, żeleźcem do góry, w środku przekrzyżowana. Na herbie w koronie, jak w Dołędze, skrzydło czarne, strzałą w prawo przeszyte. Herb ten miał być przeniesiony z Niemiec do Polski w XVI wieku przez Ronenbergów. Podobny herb/Newlin/ posiadała rodzina Promnitzów. Kozierowski podaje Annę Brauzerównę herbu Osoria z obwodu szczecińskiego w roku 1736, uważając ich za odłam Osoriów ze Szczańca. Część Brudzewskich w XIX i XX wieku zaliczali się do Nałęczów.
Wieś położona w gminie Trzebiel powiatu żarskiego o metryce średniowiecznej ściśle związana z dziejami pobliskiego Trzebiela. W XIII wieku właścicielem była rodzina von Ilenburg, później von Hackeborn. W XV wieku stanowiła własność rodziny von Biberstein. W latach 1458-1566 była lennem rodu von der Heyde, następnie baronów von Promnitz(1566-1572), z przynależnością do państwa stanowego Żary-Trzebiel. W 1765 staje się własnością książąt von Schӧnaich-Carolath, a w 1792 roku baronów von Knobelsdorff. W kolejnych latach dość częste zmiany właścicieli. Wymienia się: baronów von Wackerbarth(1802-1804), hrabinę von Schlabrendorff(1804), Haehne(1817), Gloeckner(1824), ponownie Haehne(1828), Haellmigk(1836), Richter(1866), Czapleńskiej Spółki Węgla Brunatnego(1897), Paschke(1906), Freiberg(1908), Leo Plazikowski(1916), Schubert(1919), Rosemann(1920), Richter i Campehl(1920), Braun (1922-1940). Obecnie stanowi własność prywatną pełniąc funkcję domu mieszkalnego.
DWÓR
Dawny dwór, obecnie dom mieszkalny, klasycystyczny, zbudowany w 1778 roku. Murowany z cegły, założony na rzucie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, nakryty dachem mansardowym. Z zabytkowego wyposażenia dworu zachowała się część wewnętrznej stolarki drzwiowej.
Wieś położona w gminie Niegosławice powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1305 roku. W 1413 roku wymieniona jako Antiqua gabula. Na początku XV wieku wieś należy do rodu von Unruh– wymieniony Jorg von Unruh. Od wieku XV do XVIII dobra są własnością rodu von Glaubitz– wymieniony Peter von Glubis zur Gabele(1412), w kolejnych latach: Caspar(Glawbitz(1477), Glaubs(1481), Glaubisse(1481), Glaubitz(1486)). W 1606 roku podział wsi na część Górną i Dolną pomiędzy braćmi: Valentine i Claus von Glaubitz. Taki podział wsi utrzymał się do 1945 roku. W XVII wieku wieś w posiadaniu rodu von Lüttwitz– w 1631 roku własność braci Balthasara, Hansa Christopha i Valentina. W 1716 roku wieś posiada Valentin Leonhard von Lüttwitz. W 1747 roku od Valentina Leonharda von Lüttwitz wieś zakupił Friedrich Heinrich hrabia von Logau, który w 1747 odsprzedał część dolną Georgowi Abrahamowi von Knobelsdorff. W 1752 Georg Abraham scala majątki. Na początku XIX wieku Wilhelm von Knobelsdorff sprzedał część górną Marie Elisabeth Zacher-Fiedler. W 1845 roku część dolna należała do Louisa von Knobelsdorff a część górna do Marie Elisabeth Zacher-Fiedler. W połowie XIX wieku część górna i dolna jest w rękach rodziny Knoch. W 1869-76 roku własność Heinricha Knoch. W 1886 roku majątek o powierzchni 242 ha a w 1905 roku 407 ha należał do Emila Knoch, zamieszkałego we wsi od 1848 roku. W 1898 roku część dolna należy do Maxa Blomeyer, a w 1902 roku majątek w części dolnej liczący 666 ha posiada rodzina Joers. W 1910 roku scalenie dóbr przez kapitana Ericha Knoch. W 1917 roku część górna należy do rodziny von Kowalski, część dolna do rodziny Keil. W 1920 roku połączenie majątków przez rodzinę von Kowalski. W 1930 roku dobra w części górnej należą do Wilhelma Reinecke, w części dolnej do Karla Zieger. W 1937 roku część górną posiadają spadkobiercy Wilhelma Reinecke, część dolna nadal w posiadaniu Karla Zieger. Po 1945 roku majątek własnością Skarbu Państwa z utworzeniem na jego terenie PGR. Dwór zaadoptowany na mieszkania dla pracowników.
Stara Jabłona Górna- Zespół dworski
Dwór zbudowany w latach 20-tych XIX wieku prawdopodobnie na fundamentach starszej budowli. Klasycystyczny, zbudowany na planie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty dachem mansardowym. Podpiwniczony. W sąsiedztwie zabudowania gospodarcze.
Zespół dworski- dwór, budynek bramny, budynki gospodarcze z podwórzem-2022r.
Stara Jabłona Dolna- resztki założenia dworskiego-2022r.
Po dworze resztki fundamentów. Budynki gospodarcze w ruinie.
