Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskim wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1305. W XIV wieku wieś była w rękach rodu von Glaubitz. W 1429 roku majątek w posiadaniu rodu von Knobelsdorff. Prawdopodobnie na początku XV wieku kilka własności rycerskich we wsi. W XV i XVI wieku jest w rękach rodziny von Schaff(Schaffgotsch)/1487, 1505,1528/ a w 1501 roku część gruntów w rękach rodu von Glaubitz, w 1509 roku w rękach Arnosta von Unruh. Ponownie majątek w rękach rodu von Glaubitz na początku XVII wieku. Ostatnim przedstawicielem rodu był Otto Oswaldt von Glaubitz. W 1717 roku majątek posiadał Melchior Friedrich von Dyherrn. Po jego śmierci w 1729 roku wieś przejął Hans Melchior von Studnitz, a po nim wieś przejął Georg Rudolf von Berge. W drugiej połowie XVIII wieku dobra posiada hrabia von Schweinitz und Crayn, baron von Kauder(1781, 1783, 1790, 1794, 1796, 1800). Od początku XIX wieku dość częste zmiany właścicieli majątku. Wymienia się: rodzinę Meissner (1833-38), Rietzsch(1844), Schubert(1860), von Dobschütz. We wsi urodził się Felix Hans Otto Max von Dobschutz(09.09.1867-05.01.1936, syn Maximiliana(1839-1907) i Emilie Schilasky(1842-1913). Był pierwszym proboszczem parafii ewangelickiej w Opolu, obecnie kościół Franciszkanów. W 1908 roku majątek zakupił Joachim Ernst von Mendelssohn-Barthold, jeden z najbogatszych przedsiębiorców niemieckich. Część gruntów majątku na początku XX wieku sprzedana chłopom. Po pierwszej wojnie światowej część majątku o powierzchni 772 ha przejęła Śląska Spółka Gospodarstwa Krajowego we Wrocławiu. W 1921 roku dobra posiadała spółka handlowa Berchtesgaden.
ZESPÓŁ PAŁACOWO-FOLWARCZNY
W centrum wsi w sąsiedztwie kościoła znajdował się zespół pałacowo-folwarczny. Po założeniu zachowały się: resztki parku krajobrazowego z zarośniętymi fundamentami pałacu oraz zabudowania gospodarcze.
LUISENHOF
