Miasto położone nad rzeką Postomią wielokrotnie wymieniane jako: Sulench, Zulenche, Sulenzec, Zelenceke, Tzullenzk, Sczulenzik, Zculenczig, Czelentzick, Zeylentzigk, po raz pierwszy wymienione w 1241 roku (Sulench), kiedy Mroczko z Pogorzeli (Mrocko von Pogarell), właściciel Sulęcina, możnowładca śląski, z rąk biskupa lubuskiego Henryka I uzyskał zgodę na osadzenie niemieckich kolonistów w Sulęcinie i okolicy. W 1244 roku Mroczko przekazał miejscowość templariuszom. Po pożarze miasta w 1268 roku, miasto zaludnione przez sukienników z Kottbus i Peitz. W 1286 roku margrabiowie, bracia Otto V Długi i Otto VI Młodszy nadali miasto templariuszom utracone w latach 1257/1262. Po kasacie zakonu templariuszy, od 1350 roku Sulęcin przechodzi w ręce zakonu joannitów i pozostaje w ich posiadaniu do 1810 roku. W 1269 roku margrabia Otto V buduje drewniany zamek, zniszczony w tym samym roku przez wojska księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego. Prawdopodobnie odbudowany istniał jeszcze w XIV wieku. Obecnie bez śladu po zamku.
DOM ZAKONNY JOANNITÓW-DWÓR
Dwór położony jest w południowo-wschodniej części Starego Miasta. Informacja o siedzibie komandorii łagowskiej w Sulęcinie pochodzi z 1563 roku. Obecna budowla wzniesiona pod koniec XVIII lub na początku XIX wieku w miejscu określanym jako Burglehn- w miejscu gdzie w przeszłości stał dom lenny. Jest to budynek zbudowany na planie prostokąta, murowany, piętrowy, kryty dachem czterospadowym, częściowo podpiwniczony. W 2010 roku wyremontowany, w którym obecnie mieści się Centrum Współpracy Polsko-Niemieckiej. W XVII i XVIII wieku lenno to było w posiadaniu rodu von Kӧckeritz(Kӧckritz). W 1622 roku majątek zakupił Joachim von Kӧckeritz(Kӧckritz)(03.05.1583-05.07.1635, żonaty z Anna von Schlieben, wdową po Hansie von Kottwitz. Kolejnym wymienionym jest Balthasar Abraham von Kӧckeritz(Kӧckritz), żonaty z Marią von Schӧnebeck. Po nim majątek odziedziczył jego syn, Joachim. W 1767 roku siedziała tu wdowa Beate Helene von Kӧckeritz(Kӧckritz), z domu von Unruh. W latach 1766-1808 majątek lenny był w posiadaniu rodziny von Seydlitz oraz von Sanden.
WILLE
