Wieś położona w gminie Ośno Lubuskie powiatu słubickiego. Wieś o rodowodzie wsi XIII wiecznej, kiedy to komes Mroczek nadał ją w 1244 roku wraz z Sulęcinem templariuszom. Po raz pierwszy wymieniona w 1400 roku. W tym czasie wieś podzielona na trzy działy własnościowe należące do: Johanna von Slaberndorf, Nickela von Wistock i do von Schulze. W 1412 roku Heinrich von Winning sprzedał wieś Nickelowi von Zinnitz. Od 1438 roku wieś należy do Nickela von Slaberndorf. W 1446 roku część wsi należy do Heinricha von Grüneberg. W 1472 roku wieś należy do Mathausa Günter z Frankfurtu n/Odrą. Wnuk Mathausa Günter, Dr Gregorius w 1526 roku sprzedaje część wsi Hieronymusowi Jobst, wykupioną 1529 roku przez Lorenza Günter, ojca Dr Gregoriusa. W 1536 roku wieś zakupił kapitan Hartwig von Ilow. Pod koniec XVI wieku wieś należy do Martina von Ilow, żonatego z Margarethe von Mӧrner, z którą miał syna Christopha von Ilow. Później wieś podzielona na dwie części należące do rodziny von Ilow(Ihlow). W 1676 roku część wsi w posiadaniu Kaspara von Ilow i jego żony Barbary Heleny z domu von Schmulken, druga część w rękach Haino von Ilow. W 1693 roku wymieniony Friedrich von Ilow, w 1715 roku Anton Christoph von Ilow i Kaspar Hartwich von Ilow, później syn Kaspara Hartwicha, Diertlef Otton von Ilow. Po wygaśnięciu męskiej linii rodu von Ilow po 1785 roku, majątek przechodzi w ręce Friedricha Gottloba von der Osten. Jeszcze na początku XIX wieku dobra są w rękach rodu von der Osten. W 1828 roku majątek przejmuje dyrektor do spraw ziemiaństwa, von Schütz. Jego córka Barnimie(zm.1842) wychodzi za mąż za Hermana hrabiego von Hasslingen, który w 1840 roku przejął Smogóry oraz Radzików. W 1850 roku sprzedaje majątek Bernnardowi Carlowi Bothz, staroście powiatu zachodnio-torzymskiemu. Po 1929 roku dobra są w rękach rodziny Egler.
DWÓR
ZAŁOŻENIE FOLWARCZNE
