Wieś położona w gminie Bledzew powiatu międzyrzeckiego. Po raz pierwszy informacja o miejscowości pojawia się w roku 1293/Grancze/, kiedy to komes Voych de Lubolow czyli Wojciech z Lubrzy nadaje swojemu rycerzowi Teodorowi, synowi Szymona 16 łanów w tym 14 w Goruńsku. Przez wieki zmiana nazw miejscowości- Grunz/1307/, Grunciko/1312/, Grunsko, Gruciko/1315/, Gorunsko/1413/, Gorzwnsko/1418/, Gorenisko/1564/65/, Grunzig/1944/. Na początku XV wieku wieś należy do Wilahama z Brzeźna Brzezieńskiego, który w 1424 roku sprzedał Goruńsko Sędziwojowi z Chyciny Chycińskiemu. Wieś była gniazdem starej rodziny Gorońskich/Goruńskich/ nieznanego herbu. Jak podaje Słownik historyczno-geograficzny Ziem Polskich w średniowieczu, założycielem rodu Goruńskich był Jakub z Bukowca Bukowiecki, od 1479 roku piszący się Goruński. W 1469 roku Jakub z Bukowca Bokowiecki właściciel Goruńska wraz z braćmi zapisał część Goruńska wdowie po Jakubie Bukowieckim z prawem wykupu. Część gruntów we wsi posiada Dziersław Chyciński, który w 1483 roku zapisał swojej żonie Annie po 100 grzywien i wiana na swej części w Goruńsku. W 1504 roku wieś zostaje sprzedana przez Gorońskiego(Goruńskiego) braciom Janowi i Piotrowi de Dobrzyce. Ponownie w rękach Bukowieckich. W 1565 roku po podziale dóbr pomiędzy braćmi Abrahamem i Mikołajem Goruńsko otrzymał Mikołaj Bukowiecki. Przez kilkaset lat do połowy XIX wieku częściowo lub w całości Goruńsko należało do Bukowieckich. Były lata gdzie wieś należała do innych rodzin. Była w posiadaniu Kazimierza Cieleckiego(żoną jego była wdowa po Stanisławie Bukowieckim, Katarzyna Trąmpczyńska), który w 1670 roku za 35.000 złotych zakupił wieś od sióstr Anny, Marianny, Katarzyny i Konstancji Bukowieckich. W XVII wieku na krótko wieś w rękach rodziny Gorzeńskich, prawdopodobnie za sprawą wdowy po Janie, Doroty Gorzeńskiej, zmarłej po 1653 roku. Dnia 07.06.1783 roku Bogusław Jerzy Bukowiecki(*10.07.1757-+24.02.1842), syn Bogusława i Anny Mielęckiej, zakupił od swojego stryja Ludwika Zygmunta Goruńsko za 80.000złotych( z Tek Dworzaczka). Z Anną Trepką herbu Topór miał troje dzieci: córki Marię Wiktorię i Zofię oraz syna, Ksawerego(*24.08.1785-+30.01.1841), ożenionego z Joanną Haza-Radlic, córką Bogusława Piotra i Zofii z Taylorów. Bogusław Jerzy umierając w wieku 85 lat nie doczekał się następców na majątku goruńskim. W testamencie zapisuje Goruńsko dalekiemu krewniakowi, majorowi Augustowi Samuelowi Teodorowi Janowi Bukowieckiemu(*1781-+12.03.1856).W skład majątku w 1846 roku wchodziły: Potrzebowo, Strużyny, Borowy Młyn, . W 1857 roku własność von Bukowieckiej z domu Doręgowskiej. W 1862 roku po śmierci wdowy po Auguście Samuelu dobra za sumę 148.000 talarów zostają sprzedane Gustawowi Hermannowi Büttner z Berlina. W 1870, 1877 i 1896 roku majątek o powierzchni 1354(1870-77) i 1368,65ha(1896) należał do Herrmanna Büttner (1877) a później do wdowy Marianne Büttner z domu Breest(1896). W 1903r. zarządcą dóbr był von Schukmann. W 1907 roku majątek wraz z Strużyny(Flussvorwerk), Potrzebowo(Heidevorwerk) obejmował 1440ha gruntów i należał do wdowy Marianne Büttner, z domu Breest i Wilhelma Büttner. W 1913 roku majątek o powierzchni 1440ha należał do Marianne Büttner oraz Willy Büttnera. Rodzina Büttner posiada majątek do 1945roku. Do majątku należała nieistniejąca osada Borowy Młyn(Heidemühle), Potrzebowo(Heidevorwerk), Strużyny(Flussvorwerk).
ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE
Pałac został zniszczony podczas działań wojennych 1945 roku. Pozostałością po założeniu jest budynek rządcówki, gorzelnia, resztki parku krajobrazowego wraz z ogrodzeniem oraz mauzolea ostatnich właścicieli Goruńska.
