Pałac „Bursztynowy” oraz Pałac „Biały”

 HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Świeszyno powiatu koszalińskiego. Wzmiankowana już w roku 1278, jako folwark należała do majątku w Dunowie. W 1706 roku od hrabiego von Schwerin majątek w Dunowie wraz z Strzekęcinem zakupuje Caspar von Wolde. W 1795 roku Otto Ferdinand Wilhelm von Wolde sprzedaje majątek Friedrichowi Leopoldowi Lewinowi von Kamecke. Rodzina von Kamecke posiada majątek do 1945 roku.  Po 1945 roku po zajęciu majątku przez wojska radzieckie, Biały Pałac posłużył za główną siedzibę marszałka Żukowa. Kolejnym właścicielem było Państwowe Gospodarswto Rolne, które w Białym Pałacu umieściło swoje biura. W latach 1966-80 pałace należały do Jelczańskich Zakładów Samochodowych pełniąc funkcję ośrodków wypoczynkowych. Po 1980 roku w pałacach mieścił się internat Technikum Budowlanego z Koszalina. Później należały do policji. Po 1990 roku zniszczone pałace zostały zakupione przez prywatnego inwestora i wyremontowane. Obecnie pełnią funkcję hotelowo-mieszkalną.

PAŁAC BURSZTYNOWY

Pałac Bursztynowy w trakcie budowy. Zdjęcie ze zbiorów Z.Zajchowskiego.

Pałac zbudowany w latach 1899-1901 dla rodziny von Kamecke. Prawdopodobnie pałac zastąpił starszą siedzibę rodową na co wsazuje wiek drzew w otoczeniu pałacu. Wraz z budową pałacu rozbudowano założenie parkowe.

PAŁAC BIAŁY

W 1935 roku zbudowano Pałac Biały. Oba pałace położone są w  10 hektarowym parku, ze stawem.

Wieś położona w gminie Trzcińsko-Zdrój powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1337. Początkowo była lennem rodu von Ellingen. Od 1460 roku do 1945 roku w rękach rodu von Sydow. W latach 30-tych XX wieku majątek liczył 1161 ha gruntów. W XIX wieku za czasów Fryderyka von Sydow majątek słynął z hodowli owiec, bydła, świń. Na terenie majątku działały: gorzelnia, browar, dwa młyny, płatkarnia.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE

Założenie składa się z: pałacu o powierzchni 1709,5m kw., parku o powerzchni 6,64ha, budynków gospodarczych/stajnia, stodoła/. Pałac wzniesiony przez Konrada von Sydow w latach 1892-1893, na miejscu dworu ryglowego, z cechami budowli neorenesansowej.  W pałacu zachowała się oryginalna stolarka, kominek, żelazne okucia.

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. Klukom to wieś o metryce średniowiecznej. Klukom został zajęty przez joannitów, w 1269 r. przejęty przez cystersów kołbackich. Ok. 1284 r. wieś przejęta przez margrabiów brandenburskich. Na pocz. XIV w. powstała druga (nowa) wieś Klukom, odtąd starsza nazywano „antiqua Klucken”. W 1337 roku we wsi lenno posiadała rodzina von  Rohwedel oraz von Güntersberg. Ród von Rohwedel swoją część wsi posiadał do XVII wieku. W 1613 roku Hartwig von Rohwedel ożeniony był z Hippolite von Schӧning, córką Ernsta Młodszego von Schӧning z Pomietowa koło Pyrzyc oraz Evy von Rühlicke z Janczewa. Od 1635 roku część lenna przejęte przez rodzinę von Beneckendorff, a od 1672 roku ¼ wsi należała do rodziny von Billerbeck. W XVIII wieku powstaje majątek rycerski ponieważ rodzina von Beneckendorff „siedziała w Wardyniu a von Rohwedel w Krzęcinie. W latach 1739-1744 wieś zakupili baronowie von der Goltz. Później dość częste zmiany właścicieli: von Seidlitz, w 1763 roku von Kleist, von Braun. Po podziale wsi ponownie na dwie części: von Wedel i von Wolff(1795r). Kolejno właścicielami  majątku byli: od 1803- Friedrich Wilhelm von Braunschweig(17.10.1742-11.04.1807), ożeniony z Charlotte Luise Henriette, z domu von Wedel(04.01.1750-22.02.1826), Carl von Braunschweig(zm.1842), od 1818r- Johann Kunkel. W latach 1829-1850 właścicielem zostaje niejaki Olberg. Od ok.1850 roku właścicielem została rodzina Ravenstein. W 1857 roku właścicielem majątku był major Ravenstein z Berlina. W tym czasie do majątku należał folwark Kleszczewo. W 1856 roku właścicielem majątku został emerytowany starosta Friedrich Braun, w 1860 roku radca August Eggeling, w 1868 roku kupiec z Berlina Gustav Nitsche, później jego syn Gustav Rudolf, którego majątek w 1879 roku obejmował 702ha gruntów,  w 1892 roku Adolf Kelch, którego majątek w 1896 roku obejmował 750ha gruntów, w 1899 roku Ernst Schäper, którego majątek w 1914 roku obejmował 751,2ha wraz z folwarkiem Kleszczewo(Kleistruhe). W 1921 roku część majątku w Starym Klukomiu oraz folwark Kleszczewo (ok. 500 ha) nabył Eugen Küger, który rozparcelował na gospodarstwa chłopskie, a na resztówce (336 ha) osiadł Karl Schäper. W 1929 roku majątek o powierzchni 837ha należał do  Ernsta i Heinricha Schӓper.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWE

Pałac spłonął w 1945 r. Był to pałac zbudowany w stylu Tudorów, dwu i trzypiętrowy z prostokątną wieżą z krenelażem oraz mniejszą wieżyczką narożną wieloboczną. Zbudowany prawd. w połowie XIXw. Po założeniu zachowały się podwórka folwarczne częściowo o zatartej już kompozycji. Obok park krajobrazowy z pierwszej połowy XIXw. z ciekawym drzewostanem.

Wieś położona w gminie Tychowo powiatu białogardzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1523 roku. Stare lenno rodu von Kleist. W XIV wieku otrzymali ziemie od księcia Warcisława IV i na terenie wsi wznieśli murowany zamek, zniszczony podczas działań wojennych wojny trzydziestoletniej. Opuszczony, nigdy nie został odbudowany. W XVII wieku część wsi należała do rodów: von Kleist oraz do von Rowen a później do von Kleist i von Kӧppen a później do von Bohlen. Od 1790 cała wieś w rękach rodu von Kleist. W 1884 roku majątek w posiadaniu von Kleist-Schmenzin i von Kleist-Retzow-Tychow, którzy po 1900 roku stali się jedynymi właścicielami majątku do 1945 roku.

Zamek

Nas południowo-wschodnim krańcu wsi pozostałości po zamku von Kleistów. Jest to ziemny kopiec, który był otoczony fosą i ziemnym wałem. Obecnie na kopcu można z trudnością odnaleźć zarysy fundamentów wieży.

Pałac

Pałac spłonął w 1947 roku i został rozebrany

Dwór

Założenie nie istnieje.

Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1335 roku, kiedy margrabia Ludwik Starszy nadał wieś braciom Henningowi i Matthiasowi von Jagow oraz Klausowi, Henningowi i Arnoldowi von Uchtenhagen. W 1337 roku cztery działy własnościowe należące do: Henningusa de Marwitz, Fritza de Libental(Libenthal, Liwendal), Nicolausa de Laurentzdorp(Lamnesdorp,Lorenzdorf) oraz do rycerza Damitz(Damnitz). W 1371 roku część dóbr posiada rodzina von Wedel– wymieniony Henning von Wedel, syn Hansa. Prawdopodobnie od początku XV wieku wieś stanowi lenno rodu von der Marwitz. W 1409 wzmiankowany Nicolaus, który sprzedał dochody ze wsi kościołowi w Przyjezierzu, w 1470 roku wzmiankowany Claus von der Marwitz, w 1493 roku Georg II von der Marwitz, syn Georga i Hipolity von Schack z Przelewic, ożeniony z Ursulą von Ellingen z Białęg.  W 1517 roku wieś należy do Clausa, Melchiora i Hansa von der Marwitz.  W 1529 roku wymieniony Peter Starszy von der Marwitz(*1508-+1557), dwukrotnie żonaty. Pierwszą zoną była Ursula von Arnim(+1536), drugą Ursula von Schӧnebeck z Dolska. Od niego wywodziły się cztery linie rodu. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Moritz(*1525-+1615). W 1575 roku część gruntów należała do Balthasara von der Marwitz i jego następców. Majątek po Moritzu von der Marwitz dziedziczy jego syn, Peter Młodszy(*1557-+1612) a następnie wnuk David(*1602-+1672). W 1713 roku dobra w rękach spadkobierców Chrystiana von der Marwitz(*1658-+1709), syna Davida: Davida Sigismunda(*1699-+1779), Ottona Christiana Adolfa(*1701) i Albrechta Bernda Ludwiga(*1707-+1793) a także do generał majora Bernda von der Marwitz(*1661-+1726), brata Christiana oraz do pięciu braci z Glisna: Davida Sebastiana, Balzera Dietricha, Moritza Adolfa, Kurta Ehrenreicha i Friedricha Wilhelma. W 1718 roku majątek należy do synów Christiana oraz do wdowy po Hansie Ottonie von der Marwitz(*1653-+1703). W 1766 roku syn Christiana, Albrecht Bernd Ludwig(*1707-+1793) buduje w Smolnicy dwór. Z powodów finansowych syn Albrechta Bernda Ludwiga- Otto Friedrich von der Marwitz(*1751-+1820) sprzedaje majątek Aronowi Meyer-Kornecker, berlińskiemu bankierowi żydowskiego pochodzenia. W 1826 roku majątek zakupił królewski radca Karl Johann Jentsch(+1832) z Płońska. W 1833 roku spadkobiercy po śmierci Karola Johanna Jentsch sprzedają dobra Ludwigowi Wilhelmowi von Sydow ze Stołecznej(*1784-+1840).  Po śmierci Ludwiga Wilhelma majątkiem zarządza wdowa, Adelaide Eleonore Friederike Karoline z domu von der Osten(*1795-+1855) a po jej śmierci dobra dziedziczy jedyny syn, Wilhelm Karl Friedrich von Sydow(*1823-+1907), żonaty z Antoniną von der Heyden(*1826-+1907), jedyną córką Friedricha Wilhelma z Krzemlina i Mathildy von Isenburg. Mieli dziewięcioro dzieci: Hansa(*1852, żona Elfrida von Wedel), Konrada(*1853, żona Margarita von Weiss), Günthera(*1855, żona Angelica baronówna von Schuckmann), Bernharda(*1856, żona Ellia von Rosenberg), Margarethe(*1858, ,ąż von Wedel-Poltzen), Wilhelm(*1859, żona Anna von Heinz), Elisabeth(*1861), Antonie(*1865-+1868), Anne-Marie(*1867, mąż von der Marwitz). W 1909 roku majątek zakupił Max Israel Friedheim(*1882-+1941). Był synem bankiera Felixa Friedheim. Ożeniony z Marie Sarą Huldschinsky(*1891-+1939), córką Oscara Richarda Huldschinsky, przemysłowca, właściciela m.in. huty w Gliwicach. Mieli czworo dzieci, trzy dziewczynki i syna Heinricha Oskara Felixa(*1921-+2008). Z powodu swojego pochodzenia(rodzina chrześcijańska pochodzenia żydowskiego) w 1938 roku zmuszeni przez władze hitlerowskie do sprzedaży majątku. Majątek przejął Friedrich Flick(*1883-1972), niemiecki przemysłowiec nazywany Królem Zagłębia Ruhry, zbrodniarz niemiecki, protegowany Hermanna Gӧring. Posiadał majątek do 1945 roku. Sądzony i skazany w procesie norymberskich, uwolniony w 1950 roku. W 1945 roku po wejściu wojsk do Smolnicy pałac zajmowali przedstawiciele komendantury sowieckiej. Od 1950 roku Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, istniejąca z krótką przerwą do 2003 roku. W szkole od 1965 roku Państwowe Technikum Rolnicze, obecnie to Zespół Szkół im Ignacego Smolarza w Smolnicy.

PAŁAC

Do 1766 roku Albrecht Bernd Ludwig von der Marwitz buduje nowy dwór, przebudowany w 1866 roku za czasów Wilhelm Karl Friedrich von Sydow. Po pożarze siedziby w 1879 roku w latach 1881-1883 na zrębach poprzedniej budowli zbudował pałac w stylu neorenesansu niemieckiego z cechami neobaroku. W 1912 i w 1932 roku pałac remontowany ze zmianą kolorystyki elewacji oraz przebudowy wnętrz. Kolejne prace z zaadoptowaniem budynku na potrzeby szkoły w latach 60-tych XX wieku. Położony w parku krajobrazowym powstałym ok. 1840 roku.

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1299 roku. W tym czasie należała do możnego rodu von Wedel. Od 1333 do 1752 roku wieś była w rękach rodziny von Blankensee. Pod koniec XVIII wieku wieś należała do rodów von Jagow i von Göllnitz. W 1801 roku przez małżeństwo dochodzi do scalenia wsi w jeden majątek należący do rodu von Göllnitz. W 1829 roku majątek zakupuje Wilhelm Ferdinand Eben. Za Karla Hermanna Eben(zm.1870) dochodzi do rozkwitu majątku z budową nowego pałacu w stylu neogotyku angielskiego. W 1857 roku własność Carla Eben, wł. Sławęcina I i II. W 1879 roku majątek o powierzchni 1260ha należał do Ratha Eben. W tym czasie we wsi dwa majątki. W 1890 zmiana właściciela- zostaje nim rodzina Otto. W 1896 roku majątek Gustava Otto obejmował 1082ha. W skład majątku wchodziły: majątek Grünhof oraz folwark Eberlau. W 1914 roku majątek o powierzchni 1433ha należał do Pani Otto. W 1929 roku Pani Gertrud Otto posiadała majątek o areale 1433ha, zarządcą był  Günther Otto właściciel pobliskiego Sulina(Ebenau).  W 1932 roku dochodzi do parcelacji majątku.

PAŁAC

Zbudowany w latach 1854-57, w 1945 roku znacznie zniszczony podczas działań wojennych. Rozebrany w latach 70-tych. Zachowały się budynki gospodarcze, czworaki, resztki muru otaczającego założenie oraz park krajobrazowy.

Wieś położona w gminie Myślibórz powiatu myśliborskiego. Wzmiankowana w 1337 roku kiedy należała do Bethke von Rosenthal. W XIV-XV wieku wieś podległa pod pobliskie Derczewo należące do braci Henninga i Dietirecha von Brederlow. W 1608 roku należy do rodu von Burgsdorff. Wzmiankowany Konrad(Curt) von Burgsdorff(*1489-+1551), ożeniony z Anną von Pfuel(*1508-+1547) miał z nią syna, Christopha(*1532-+1590). Christoph von Burgsdorff ożenił się z Anną von Sydow(+1625). Z tego związku miał syna Alexandra Magnusa von Burgsdorff(*1567-+1620)który w 1592 roku ożenił się z Cathariną von Rӧbel. Miał z nią pięcioro dzieci: Alexandra Magnusa +1632), Anne Hedwig(*1621), która wyszła za mąż za Wernera von der Schulenburg, Conrada(*1595-+1652), ożenionego z Anną Elisabeth von Lӧben, Margarethe Catharinę(+1654) zamężną za Ludwiga von Kanitz, Georga Ehrenreicha(*1603-1656), który odziedziczył pobliskie Sitno. W 1633 roku ożenił się z Hedwig von der Osten(*1613-+1676). W drugiej połowie XVIII wieku majątek w posiadaniu rodu von Enckevorth– Gustav Heinrich von Enckervorth(*16.10.1726-+18.11.1807) w 1765/66 roku zakupił majątek od Carla Gottloba von Burgsdorff(*20.10.1708-+30.08.1766). Zmarł w Sitnie. Do 1828 roku majątek posiada Magnus von Quillfeld.