Wieś położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Wielokrotnie wymieniają jako: Trzemeszna(1412), Trzemesna(1413), Trzemeszno, Trzemesno(1420), Carmisl(1424), Trzemyeszno(1437), Czarmyszel(1445), Czermisl(1465), Czarmysl(1497), Czarmisl(1553). Po raz pierwszy wymieniona w 1293 roku(Skrelewe) aczkolwiek inni historycy podają, że nazwa „Skrelewe” może odnosić się do Trzebieszewa. Wg innych źródeł po raz pierwszy wymieniona w 1350 roku. W 1370 roku ½ wsi należała do rodu von Sey(i)dlitz. W XV wieku poza rodziną von Sey(i)dlitz wśród właścicieli wymienia się rody z Grochowa: von Wolkow i von Logau. Rodzina von Seidlitz(Seydlitz) posiadała dobra do lat 20-tych XIX wieku. W 1412 roku mowa o Jenczy(Jan) Wolkow z Trzemeszna i Grochowa. w latach 1412-26, 1437 wymienia się Hermana Wolkow z Trzemeszna i Grochowa. W 1437 roku wymienia się Helbranda Seidlitz(Szidlicz), dziedzica z Trzemeszna a w 1445 roku Hermana Seidlitz(Zaydlicz). W 1497 siedział tu Paweł Czarmyślski(Zerbst Czeruosth), od którego część gruntów zakupił Piotr Grünberg(Gromberg, Brombark) z Grochowa. W latach 1499-1504 mowa o Janie Pieskowskim. W 1504-31 siedział tu Maciej Seidlitz(Zaydlicz) Czarmyślski, Czarnomyślski z Grochowa. W 1529 roku mowa o Jerzym Stentz(Stayncz), który za żonę miał córkę Macieja Seidlitz, Annę. W 1535 roku Jerzy Czabeltzitz(Czabeltych, Zabeltitz) zapisał swój majątek w Trzemesznie bratu Janowi. W 1564/65 roku mowa o Wawrzyńcu Czarmyślskim a w 1580 roku o Piotrze, Baltazarze i Janie Szczanieckich. Od 1758 roku dwa majątki na terenie wsi posiadała rodzina von Kalckreuth, jeden majątek w rękach rodu von Seydlitz. W tym czasie właścicielem majątku był Alexander Ludwig August von Kalckreuth z żoną z domu von Arnim. Następcą jego był syn, August Friedrich Albrecht(ur. 1788r.). Obok rodziny von Kalckreuth drugi z majątków był w posiadaniu rodu von Unruh, a następnie w posiadaniu rodziny von Reitzenstein. Na przełomie wieków XVIII i XIX wieku na terenie Trzemeszna dwa majątki należące do rodów: von Kalckreuth i von Zabeltitz. W latach 1807-17 majątek w całości w rękach rodziny von Kalckreuth, zarządzany przez majora von Seydlitz, który w 1818 roku wykupił majątek z rąk rodziny von Kalckreuth. W 1828 roku siedział tu major von Seidlitz(Seydlitz). W 1836 roku majątek w rękach niejakiego Schindler`a. Od 1843 roku majątek posiada Carl Rudolph Bohtz. W 1857 roku majątek posiada rodzina Michgorius( Dr. Michorius, Michgrovius). Do lat 20-tych XIX wieku na terenie wsi trzy majątki, w tym majątek Brückenhof należący do rodziny von Seydlitz. W 1870 roku majątek posiada kapitanowa von Breugel. W 1879 roku majątek o powierzchni 1648,80ha gruntów należał do Clifforda Kocq von Breugel, prawdopodobnie syn Pani kapitanowej. Wg innego źródła właścicielem majątku od 1877 roku był Albin Oscar Hegenwald. Urodzony w Plauen w 1847 lub 1848 roku jako syn Beutlera, uczęszczał do Thomas-Gymnasium w Lipsku, a następnie ukończył studia teologiczne. Po śmierci Albina Oscara Hegenwalda w 1905 roku majątek o powierzchni 1710 ha przejęła jego córka Irmgard Hegenwald. Po wyprzedaniu 2/3 majątku pozostałą część z pałacem wydzierżawiła Ottonowi Manz, który wykupił majątek(figuruje jako właściciel w Książce adresowej z 1910 roku). Jednak już latem 1909 roku Pommersche Ansiedlungsgellschaft nabyło nieruchomość i dokonało rozparcelowania i jej sprzedaży. W 1909 lub 1910 roku majątek zakupiony przez Dr.Inż. Alfreda Berliner(04.12.1861-+1943). W 1914 roku majątek obejmował 500ha. W 1929 roku majątek Dr. Ing. Phil. Alfreda Berliner obejmował 508ha. W 1935 roku wyprzedaż części majątku oprócz pałacu i parku. W 1940 roku A. Berliner utracił pałac, w którym urządzono dom spokojnej starości dla żołnierzy Wehrmachtu. Rodzina Berliner zamieszkała w willi Linderhof, położonej w parku założenia pałacowo-parkowego. W skład majątku do 1936 roku wchodziły: majątek Brükenhof i Niederhof oraz folwarki Niechanów(Klein Vorwerk), Trzemeszenko(Grosses Vorwerk), Pamiątkowice(Siebenruthen).
Alfred Berliner urodził się we Wrocławiu w rodzinie żydowskiej, jako jedno z dziesięciorga dzieci przemysłowca Wilhelma(producent kleju i nawozów oraz właściciel olejarni w Oławie) i jego żony Rosalie z domu Leipziger. Uczęszczał do szkoły w Oławie. Studiował inżynierię i fizykę w Akademii Budownictwa w Berlinie oraz w Monachium i Freiburgu. W latach 80-tych XIX wieku po śmierci ojca przyjął wiarę chrześcijańską. Pracował w Siemens & Halske i jako przedstawiciel tej firmy wyjechał do Ameryki w 1891 roku gdzie założył firmę Siemens & Halske Electric Company of America, którą kierował do 1893 roku. Był dyrektorem firmy Siemens & Halske by po 25 latach wejść do Rady Nadzorczej firmy. Był również wiceprzewodniczącym rady nadzorczej United Lausitzer Glaswerke A.-G. (Weißwasser) oraz Steffens & Nölle A.-G., przewodniczącym Rady Nadzorczej Pertrix Chem Fabrik A.-G. Berlin, Ziegeltransport-A.-G. Berlin oraz Versicherungs „Kraft” A.-G. oraz Automobilklubu Niemiec w Berlinie, wiceprezesem Britannia Batteries Sp. z o.o. w Londynie oraz wiceprezesem i członkiem Komitetu Przedstawicieli Automobilklubu Niemiec. Około 1910 roku poślubił swoją przyjaciółkę z dzieciństwa, Clarę Schmidt. Małżeństwo było bezdzietne. W 1935 roku wyprzedaż części majątku oprócz pałacu i parku. W 1940 roku utracił pałac, w którym urządzono Dom Spokojnej Starości dla żołnierzy Wehrmachtu. Rodzina Berliner zamieszkała w willi Linderhof, położonej w parku. Zginął w 1943 roku w zamachu bombowym w Berlinie. Jego żona Clara wraz ze służbą została zastrzelona na początku lutego 1945 roku przez żołnierzy radzieckich na schodach willi Linderhof.
PAŁAC
W 1917 roku Alfred Berliner pod kierunkiem berlińskiego architekta Alfreda Breslauer przebudował stary dwór. Pałac częściowo zniszczony podczas działań wojennych, rozebrany po 1945 roku z przeznaczeniem materiału budowlanego na odbudowę Warszawy. Pozostałością po założeniu pałacowo-parkowym jest park krajobrazowy z początku XIX wieku.
