Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy miejscowość wymieniona w roku 1321(Rekow). Od 1400 roku do 1945 roku właścicielem wsi i majątku była rodzina von Köller. W 1400 i 1431 roku lenno Heinricha Kӧller. W 1717 roku mowa o 4 majątkach na terenie wsi, wszystkie w rękach rodu von Kӧller. Na początku XVIII wieku majątek a posiadał porucznik Matthias Friedrich von Kӧller, w 1732 roku kapitan Albrecht Friedrich von Kӧller. w 1766 roku porucznik Albrecht Ludwig i Friedrich Wilhelm von Kӧller, na przełomie XVIII/XIX wieku Friedrich August i Friedrich Georg von Kӧller. Majątek b na początku XVIII wieku był własnością Franza Ernsta von Kӧller, w 1742 roku w rękach jego syna, porucznika Joachima Friedricha von Kӧller. Majątek c na początku XVIII wieku własnością porucznika Joachima Friedricha von Kӧller, później jego brata kapitana Ernsta Matthiasa von Kӧller(1767). Majątek d na początku XVIII wieku był własnością Erdmanna Friedricha von Kӧller, później jego synów, kapitana, późniejszego majora Heinricha Albrechta i porucznika Carla Wilhelma von Kӧller. W 1762 roku po sądowych ugodach majątki b, c i d przypadły braciom: Hansowi Alexandrowi Georgowi Friedrichowi, pułkownikowi Albrechtowi Juliusowi Karlowi Ludwigowi i kapitanowi Maximilianowi Friedrichowi von Kӧller. Do spadku rościł pretensje duński generał Georg Ludwig von Kӧller-Banner, który przepisał swoje prawa dziedziczenia na braci: Albrechta Ludwiga i Friedricha Wilhelma von Kӧller. Po rodzinnej ugodzie w 1800 roku majątki b, c i d przypadły Albrechtowi Ludwigowi von Kӧller. Prawdopodobnie za jego czasów doszło do scalenia majątków. Pod koniec XIX wieku majątek administrowany przez rodzinę von Gillern, w latach 1905-29 majątek pod zarządem Maxa Lutze obejmujący 746 i 749,5 ha gruntów, w 1939 roku dzierżawiony przez Richarda von Flemming. Po II wojnie światowej majątek w zarządzie miejscowego PGR, później wchodzi w skład PGR w Dobropolu a następnie PGR w Wolinie. Obecnie w rękach prywatnych.
ZAMEK
W średniowieczu istniał w Rekowie zamek, który stracił na znaczeniu w XVII wieku. Pozostałości opisywane w 1780 roku w postaci resztek murów otoczonych podwójną fosą z budynkiem mieszkalnym. Resztki fosy widoczne jeszcze w 1880 roku. Zamek położony był przy ujściu strugi Stawna do rzeki Wołczenica. Droga Nr 107 biegnie bezpośrednio obok zachodniej strony dawnego zamku.
DWÓR
Po założeniu dworskim pozostały resztki parku dworskiego oraz budynki gospodarcze. We wsi budynek z XIX wieku- młyn wodny. Budynek zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty wysokim dachem dwuspadowym. Budynek w stanie postępującej ruiny, częściowo zabezpieczonej.
