Miasto gminne położone w powiecie choszczeńskim. Początkom miasta, którego historia sięga X-XII wieku dał gród obronny założony na wyspie jeziora Panieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1240 roku. W tym czasie należała do Polski. Około 1260 roku rycerze księcia pomorskiego, bracia Lippold II i Teodoryk von Behr nadali osadzie prawa miejskie. Około 1280 roku Pełczyce zostały zajęte przez margrabiów brandenburskich Ottona V, Ottona VII i Albrechta III. W 1290 roku część Pełczyc tzw. Nowe Miasto zostało podarowane klasztorowi cysterek. W 1298 roku Albrecht III sprzedaje Ziemię Pełczycką Ottonowi IV, Konradowi i Janowi IV. Od 1315 roku Pełczyce są w posiadaniu księcia pomorskiego Ottona I. W 1348 roku książę Barnim III nadaje Ziemię Pełczycką swojej żonie Agnieszce w dożywocie jako wdowi majątek, którym zarządzała rodzina von Wedel. Od około 1414 roku Pełczyce należały do Zakonu Krzyżackiego. Podczas wojny pomorsko-brandenburskiej w 1478 roku miasto zostało zdobyte przez elektora brandenburskiego Albrechta Achillesa, spalone i zburzone. Właścicielem miasta zostaje marszałek elektora, Jerzy von Rӧlicke. W 1485 roku Pełczyce są w zarządzie rodziny von Waldow z Lubniewic. W 1537 roku rodzina von Waldow przejmuje dobra cysterek po ich sekularyzacji, od 1571 roku posiadając je na własność. W 1728 roku Fryderyk Wilhelm I odkupuje Pełczyce od rodziny von Waldow, nadając Pełczycom statut miasta królewskiego.
GRÓDEK OBRONNY
Na cyplu jeziora Panieńskiego, do którego prowadzi ulica Zamkowa znajduje się grodzisko kształtu owalnego o wymiarach 30x70m, wyniesiony ok. 3m nad taflę jeziora, którego zarysy widoczne dość wyraźnie do dzisiaj. Założone zostało przez Ludolfa de Berensteyn a funkcjonowała do przełomu 1279/80.
ZAMEK
Lennik księcia pomorskiego Ottona I wznosi zamek, o którym mowa jest w dokumencie z 13.03.1321 roku. Po jego zniszczeniu wzniesiono nowy zamek mieszczący się na wschód od miasta nad jeziorem Pełcz. Otoczony był wysokim murem obwodowym, z domem mieszkalnym oraz cylindryczną wieżą. Zniszczony w 1478 roku przez wojska elektora brandenburskiego Albrechta Achillesa. W 1600 roku zamek uległ przebudowie w stylu renesansowym przez rodzinę von Waldow. Zniszczony podczas wojny północnej, w 1728 roku sprzedany przez Krzysztofa von Waldow skarbowi królewskiemu. Do połowy XVIII wieku ruiny zamkowe całkowicie rozebrane. Na terenie zamkowym w XIX wieku wzniesiono budynek , mieszczący obecnie siedzibę parafii przy ulicy Kościelnej.
DWÓR
Po założeniu konwentu cysterek na stromym brzegu jeziora, naprzeciwko gródka-grodziska powstał klasztor, który po sekularyzacji dóbr klasztornych przejęty został przez rodzinę von Waldow. Z budynków klasztornych powstał folwark. Główny budynek-dwór częściowo przebudowany w stylu renesansowym(skrzydło zachodnie). W 1744 roku z dawnych dóbr klasztornych utworzono siedzibę urzędnika królewskiego i generalnego dzierżawcy, która istniała do 1929 roku.
WILLA DRENSCH i RÖDER
