Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego. Prawdopodobnie powstała pod koniec XVIII lub na początku XIX wieku. W 1841 roku majątek we wsi należał do rodziny Goebel. W południowo-wschodniej położony był majątek, którego pozostałością jest budynek mieszkalny oraz resztki założenia parkowego.
Wieś położona w gminie Schlichtyngowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1399 roku(Kawel). Później wielokrotnie w latach: 1494(Cowalewo), 1528(Kovalewo), 1535(Cowalyewo), 1580, 1670(Kavel). Własność szlachecka, w 1485 roku w rękach Jana Kowalewskiego. W 1499 roku własność Mikołaja i jego żony Małgorzaty, w 1500 roku dobra należą do Stanisława Kotwicz Dłuskiego oraz jego braci Dawida i Nankiera, do których należały również Długie Stare, Siedlnica Przybyszew i Olbrachcice. W 1520 roku dobra w posiadaniu Jana Kotwicz Dłuskiego a w 1531 wymieniony Nankier Kotwicz Dłuski. W 1566 roku wymieniony Melcher Redlicz(Radlicz?). W 1570 roku majątek własnością Stefana, Stanisława, Bartłomieja, Andrzeja i Wacława Wilkowskich. Prawdopodobnie w późniejszych latach majątek w Kowalewie należał do właścicieli Jędrzychowic. W 1841 roku dobra należały do rodziny Mielęckich.
W północnej części wsi byłe założenie dworskie, na które składa się: dom mieszkalny-dwór? oraz zabudowania gospodarcze.
Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1307 roku(Canidlow). Wielokrotnie w latach późniejszych: 1446(Candalow), 1531(Candlewo), 1535(Kandlyewo), 1566(Tandel), 1570(Kendlewo, Kęndliewo). Wieś stanowiła własność książęcą przed 1307 rokiem. W 1307 roku książę wielkopolski i głogowski Henryk nadał wieś klasztorowi klarysek z Głogowa. W 1307 roku wieś podzielona na dwie części, gdzie jedna część przeszła z rąk klarysek w ręce szlachty. W 1446 roku spór pomiędzy Dziersławem Leszczyńskim, burgrabią kościańskim a Janem Kotwiczem, starostą wschowskim o dzierżawę wsi. Około 1550 roku część dóbr należała do Jana Kotwicza Jędrzychowskiego, później do wdowy po nim, Małgorzaty Thader. W 1570 roku jedna część wsi należy nadal do przeoryszki zakonu klarysek w Głogowie, druga należy do Szczepana, Stanisława, Bartłomieja, Andrzeja i Wacława Wilkowskich. W 1913 roku jeden z majątków należał do wdowy Grӓtz. Od lat 20-tych XX wieku wymienia się jako właścicieli dóbr: Leonharda Coenen, Josefa Grunwald oraz Linusa Wilpricht, bogatych miejscowych rolników.
MAJĄTEK L.COENEN
MAJĄTEK J.GRUNWALD I L.WILPRICHT
We wsi przy drodze prawdopodobnie dwa założenia dworskie.
Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1407 roku- Hertmanicze. Później jeszcze w latach: 1474(Henthmanicze), 1498(Herthmanycze), 1520(Hertvanycze), 1563(Hethmanicze), 1565(Hetnanicze). W 1407 roku jako właściciel wsi wymieniony Janusz Kromnow Heszerhorn. W 1473 roku dobra są własnością Henryka z Osowej Sieni, który otrzymał je w zamian za część Dębowej Łęki od Wojciecha Górskiego z Góry koło Bnina. W 1498 roku wieś jest w posiadaniu Małgorzaty, wdowy po Hinczy Lgińskim. W 1512 roku należy do Małgorzaty, wdowy po Andrzeju synu Borka Osieckiego z Osiecznej, żony Hinczy Lgińskiego, prawdopodobnie syna Hinczy. Od niej w 1520 roku wiś zakupił Piotr Opaliński z Włoszakowic, który przekazał wieś swoim braciom: Łukaszowi, Sebastianowi, Janowi i Maciejowi Opalińskim. W 1566 roku dobra należą do Andrzeja Opalińskiego. W 1841 roku majątek jest w rękach rodu Kęszyckich z Lginia. Po 1841 roku dobra są w posiadaniu rodziny Henning. W 1854 roku Werner Ulrich von Alvensleben-Rogӓtz(08.10.1798-27.09.1876) ożenił się z Antonie Henriette Henning(03.02.1830-22.09.1860). Mieli dwóch synów: Kurta Wernera Heinricha ur. 26.08.1851 oraz Hansa Wernera Antonio ur. 16.10.1855 roku. Zmarli w dzieciństwie. Po śmierci żony Werner opuszcza wieś i wyjeżdża do Wrocławia, gdzie umiera.
Na południowym krańcu wsi w kierunku Wschowy przy drodze położony był folwark. Pozostałością po założeniu są: dom mieszkalny-dwór?, zabudowania gospodarcze, podwórze folwarczne.
Nieistniejący majątek położony w gminie Wschowa powiatu wschowskiego.
Nieistniejąca osada położona w gminie Sława powiatu wschowskiego. Były folwark.
Wieś położona w gminie Sława powiatu wschowskiego. Były folwark. Resztki zabudowy gospodarczej.
Wieś położona w gminie Sława powiatu wschowskiego. Były folwark.
Osada położona w gminie Sława powiatu wschowskiego. Na terenie pozostałości po założeniu folwarcznym Folwark należał do majątku w pobliskich Lipinkach.
Wieś położona w gminie Sława powiatu wschowskiego. We wsi resztki zespołu folwarcznego.
Osada położona w gminie Nowa Sól założona przez książąt von Schӧnaich w XVII wieku. Folwark istniał do 1945 roku. Obecnie wieś letniskowa. Pozostałością po założeniu dworskim są budynki gospodarcze.
Wieś o średniowiecznej metryce, związana z majątkiem w Siedlisku. W 1507 roku właścicielem wsi był Balthazar von Rechenberg, od 1561 roku wieś wchodziła w skład dóbr książąt von Schӧnaich. Majątek często dzierżawiony. Ostatnim dzierżawcą przed 1945 był Kurt Isenberg, właściciel majątku w Lubięcinie.
