Wieś położona w gminie Przytoczna powiatu międzyrzeckiego. Początki wsi sięgają XII/XIII wieku. Po raz pierwszy wymieniona w 1378 roku(Rokytno) oraz w latach: 1445(Rokythno), 1510(Rokithno). Wieś rycerska, która należała wtedy do Mikołaja z Bytynia, kasztelana starogrodzkiego. W 1378 roku podarował on wieś cystersom w Zemsku w zamian za dwie inne wsie. Później własność cystersów w Bledzewie. W 1559 roku Piotr opat bledzewski nadał Mikołajowi Przetockiemu w dożywocie wieś Rokitno, która później ponowie jest w rękach cystersów bledzewskich do sekularyzacji zakonu i przejęte przez państwo pruskie. Od 1838 roku majątek należał do rodziny Viebig, wymienionej w księdze majątków w 1845 i 1857 roku. W 1870-1877 roku dobra o areale 277ha należały do Heinricha Viebig. W 1896 roku majątek o powierzchni 277,14ha należał do wdowy Anny Viebig, z domu Lewecke. W skład majątku wchodził folwark Freischulzengut, należący do Victora Dalskiego a obejmujący 147ha w 1877 roku i 147,58ha gruntów w 1896 roku.  W 1913 roku majątek o powierzchni 277ha należał do Fritza Viebig. Drugi majątek o powierzchni 151ha należał do Aloisa Nagel. 

DWÓR

W zachodniej części wsi znajduje się założenie dworskie. Składa się ono z dworu, resztek parku krajobrazowego oraz budynków gospodarczych. Obecnie mieści się tam Dom Pomocy Społecznej.

Wieś położona w gminie Skąpe powiatu świebodzińskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1257 roku. Gustav Zerndt podaje, że miejscowość wzmiankowana była już w 1207 roku(Rogytnice), Berghaus podaje 1208 rok. Od XIII wieku do 1810 roku, do sekularyzacji dóbr należała do zakonu cysterek z Trzebnicy.  W 1791 roku mowa jest o 3 folwarkach. Po 1810 roku domena państwowa, później staje się własnością generała Friedricha Boguslawa hrabiego Tauentzien von Wittenberg. Po jego śmierci majątek w rękach wdowy, od której  w roku 1827 dobra w Rokitnicy i Zawiszach za sumę 196 500 marek zakupił Friedrich Gottlieb Mettke. W 1879 roku majątek o powierzchni 692,50ha należał do Pani Johanny Mettke, z domu von Werder. W 1896 roku majątek posiadała właścicielka Zawisz- Marianne Mettke. Posiadali majątek do 1908 roku. Po tej dacie następują dość częste zmiany właścicieli: Ernst Ritter, Dr Pondorf, Heiman. W tym czasie majątek liczył 225 ha gruntów ornych i 300 ha lasów. W 1914 roku wchodził w skład majątku w Zawiszach i należał do kapitana von Oertzen. W 1929 roku majątek należy do grupy Rittergut Sawische, G.m.b.H., Berlin i obejmował 719ha gruntów

PAŁAC

Pałac klasycystyczny, zbudowany w końcu XVIII wieku, przebudowany po pożarze w roku 1848. Murowany z cegły, piętrowy, założony na planie prostokąta, nakryty dachem naczółkowym, podpiwniczony. Obok park krajobrazowy z okresu budowy pałacu. Po 1945 roku stał się własnością Skarbu Państwa zaadoptowany na potrzeby ośrodka kolonijnego. Obecnie stanowi własność firmy prywatnej, nie jest użytkowany.

Wieś położona w gminie Zbąszynek powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1417 roku. Własność królewska. Należała do starostwa międzyrzeckiego. Była zastawiana wielokrotnie- zastawiano ją Piotrowi Ogance z Godziszewa(1417-1435), Zbąskim(1425-1458), Abrahamowi Głowaczowi ze Zbąszynia(1425-1438), Ujejskim(1487-1513), opatom z Paradyża(1513-1531). W 1513 roku wieś należy do Hinczki Ujejskiego. Król Zygmunt pozwala cystersom z Paradyża na wykupienie wsi z rąk Hinczki.

Folwark Rogi został założony przez Adolfa Friedricha III von Waldow w 1773 roku, królewskiego nadleśniczego z Tempelbergu i nazwany od imienia jego żony, Elisabeth, Dorothy Sophi  von Waldow, z domu von Bismarck. W 1801 roku po śmierci Adolfa Friedricha III, Stobno i Rogi zostały wyłączone z dziedzicznych dóbr Lubniewice i stały się niezależnym majątkiem, a ówczesny właściciel, syn Adolfa, Achatz Wilhelm August(*1771-+1848) zapoczątkował boczną gałąź lubniewickiej linii von Waldow, zwaną Stobno-Barnimie(Stubbenhagen-Fürstenau). W 1879 roku majątek należący do syna Achatza z małżeństwa z Joanną Wilhelminą Elisabeth von Thielau, Adolfa Friedricha Augusta, obejmował wraz folwarkiem Stobno(Stubbenhagen) 1053,10ha gruntów i dzierżawione były przez niejakiego Grosser. W 1914 roku folwark wchodził w skład majątku w Stobnie i obejmował 152ha. W 1929 roku własność porucznika w stanie spoczynku Friedricha von Waldow o powierzchni 1114ha. Z dala od głównej drogi Poznań-Kostrzyn n/Odrą malowniczo położona miejscowość, od południa i wschodu otoczona parkiem krajobrazowym, który założono równocześnie z pałacem. Miejscowość składa się z pałacu, parku krajobrazowego, dwóch alei dębowych, prowadzących do pałacu od północy i południa oraz z folwarku położonego po zachodniej stronie niewielkiego jeziora. Najprawdopodobniej z budową pałacu w Lubniewicach rozpoczęto budowę pałacu w Rogach około 1906 roku. Budowę pałacu podjęto z myślą o niepełnosprawnej umysłowo córce ówczesnych właścicieli majątku. Pałac zbudowany na planie prostokąta z urozmaiconą bryłą, z charakterystyczną wieżą krytą dachem namiotowym. Zachowany wystrój wnętrz. Założenie parkowe powstało w 1910 roku. Zespół pałacowo-parkowy znajdował się w rękach rodziny von Waldow do 1945 roku.  Po wojnie w pałacu znajdowało się nadleśnictwo, technikum leśne, prewentorium i dom małego dziecka. Od 1976 roku przeznaczony na Ośrodek Doskonalenia Kadr Urzędu Wojewódzkiego w Gorzowie Wlkp. Od 2015 roku własność prywatna.

Malowniczo położony na północno-wschodnim brzegu jeziora Zofiówka, od południa i wschodu otoczony parkiem krajobrazowym, który założono równocześnie z pałacem, wykorzystując zróżnicowane gatunkowo zadrzewienie pobliskiego lasu, natomiast od strony kolonii w Rogach prowadzi aleja dojazdowa obsadzona starodrzewiem dębowym. Urozmaicony ryzalitami i wieżyczkami kształt pałacu nosi cechy stylu późnoromantycznego z elementami neoromańskimi i neorenesansowymi. Akcentem dominującym dwukondygnacyjnego obiektu jest wieża w narożniku południowo-wschodnim, kryta wysokim dachem namiotowym. Oryginalny wystrój wnętrz, opartych na podziale dwutraktowym, zachował się w pomieszczeniach parteru i większości sal I piętra, są to głównie boazeria i sztukaterie stropów. Pomieszczenia reprezentacyjne usytuowane zostały w trakcie zachodnim oraz w części północnej pałacu.

Wieś położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego.  Po raz pierwszy wzmiankowana w 1232 roku(Rampicz), kiedy kasztelan Perregrinus z Szydłowa przekazuje miejscowość cystersom z Lubiąża. W 1367 roku zamek był w rękach rycerza Henzel von Oegnitz. W 1375 roku należał do Hanza von Oegnitz, którego zameczek został spalony i zburzony. W 1421 roku wieś należała do Heinricha von Oegnitz i jego syna. Decyzją margrabiego Friedricha I  przekazał wieś w lenno braciom Heinrichowi, Albrechtowi, Hansowi Edler Schenken von Landsberg ziemie wcześniej należące do Heinricha von Oinitz(Oegnitz). Po protestach wdowy część gruntów wróciła do rodziny von Oegnitz, ziemie należące do braci Edler Schenk von Landsberg zostały przez nich sprzedane braciom von Schlieben. W 1430 roku margrabia Johann przekazuje wieś Baruthowi von Wiesenburg lecz w krótkim czasie wieś zostaje sprzedana zakonowi joannitów ze Słońska. W 1448 roku podział wsi na 4 działy własnościowe: część gruntów należała do zakonu joannitów ze Słońska, część do cystersów z Lubiążą, część do Barutha(Bartischa) von Wiesenburg i jego żony Anny oraz do Nickela von Syfirtitz(posiadał grunty po von Oegnitz). Nickel von Syfirtitz sprzedał swoją część cystersom z Lubiążą. Około 1448 roku całość wykupiona przez joannitów ze Słońska. Opiekę nad majątkiem we wsi sprawowali komandorzy zakonu: Ludwig von Schlaberndorf(1497), Johannes von Barfft(Barfuss)(1515), Hans von Walbergk(1533), Kurt von Retzdorf(1544), Bastian von Lӧben(1592). Wieś należała do zakonu do jego sekularyzacji w 1810 roku. Później domena państwowa.

ZAMEK

W XIV wieku mowa o zameczku należącym do Henzla von Oegnitz. W 1375 roku zamek będący w rękach rycerza Hanza von Oegnitz został spalony i zniszczony.

ZESPÓŁ DWORSKI

Dwór zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku, późnoklasycystyczny. Murowany z cegły, prostokątny, parterowy, z facjatą w elewacji północnej.

WILLA AUGUSTIN

Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Początki Rakowa sięgają XV wieku. W 1550 roku właścicielem wsi jest Joachim von Schӧnaich und Zechlin z Dębinki koło Trzebieli(jego płyta epitafijna na ścianie miejscowego kościoła), zmarły 08.04.1575 r. W połowie XVII wieku wieś podzielona na trzy/cztery działy majątkowe. Pierwszy majątek I, należał do rodziny von Lӧben– wzmiankowany Christian von Lӧben. Jego syn Cornet George Abraham von Lӧben wymieniony jako właściciel w latach 1680-1694. W 1703 roku majątkiem zarządza żona Corneta, Ehegattin Ursula Marianna, z domu von Kalckreuth. Kilka lat po śmierci męża przekazuje majątek bratu- Wolffowi Christianowi von Kalckreuth, który wymieniony jest jako właściciel Rakowa i części Bukowa. W 1719 roku majątek posiadał Karl von Kalckreuth. Prawdopodobnie po 1726 roku majątek został sprzedany. W 1733 roku własność hrabiów von Ottowaisch. Posiadali majątek do 1765 roku i za ich czasów doszło do połączenia majątków we wsi. W 1765 roku za 18000 talarów sprzedali dobra rodzinie von Briesen, właścicieli Jezior i Ojerzyc, która już w 1769 roku za 13350 talarów odsprzedała majątek baronowi Christianowi Siegismundowi von Stӧssel ze Szklar koło Lubina. W 1788 roku majątek sprzedany za 26000 talarów Ernstowi Wilhelmowi Leopoldowi von Sommerfeld, który wymieniony został w 1791 roku. W tym czasie na terenie wsi dwa majątki- pierwszy z siedzibą dworską i folwarkiem, drugi z folwarkiem. W 1792 roku za 10000 talarów Ernst Wilhelm odsprzedaje dobra zakonowi cysterek z Trzebnicy. Po selukaryzacji zakonu w roku 1810 majątek przejmuje państwo pruskie. W 1814 roku za zasługi wojenne w latach 1813-1815 dobra otrzymał generał Friedrich Boguslav Emanuel hrabia Tauentzien von Wittenberg. Siedem lat później majątek posiada jego żona, z domu von Arnstedt. Zadłużony majątek w 1827 roku przejmuje adwokat Mettke, a już 1835 roku zostaje zakupiony za sumę 38000 talarów przez starszego wachmistrza von Paczkowsky`ego z Pałcka, a następnie przechodzi na własność jego zięcia Eugena von Zastrow i żony, Ehegattin Rudofine z domu von Paczkowsky oraz ich następców. W 1879 roku majątek Eugena Karla Heinircha von Zastrow obejmował 1066ha gruntów. W 1896 roku majątek należał do wdowy po Arthurze von Zastrow(zm.1894), Bernhardine von Zastrow, z domu hrabianki von Schmettow(zm.1927) i obejmował 1066ha gruntów. Administratorem był niejaki Paesler. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku  była rodzina Moderow– wymieniony Georg Moderow. W 1914 roku majątek obejmował 1092ha i należał do Franza Moderow a zamieszkały przez  Georga Moderow. W 1929 roku majątek obejmował 1121ha gruntów. Drugi z majątków-Majątek II, w 1700 roku należał do Alexandra Carla von Planting(*1661-+1710). Prawdopodobnie został przejęty i wcielony do majątku pierwszego przez rodzinę von Lӧben. W 1733 roku Christian von Kalckreuth sprzedaje go hrabiemu Clairon d`Haussonville– wymieniony Carl Bernhard. Od 1764 roku w rękach hrabiów von Ottowaisch. Majątek III należał w 1644 roku do Joachima von Kalckreuth z Drzonkowa koło Zielonej Góry. W 1723 roku był w posiadaniu generała von Harters, który go odsprzedał hrabiom von Ottowaisch. Majątek IV w połowie XVII wieku należał do rodziny von Misitscheck von Wischkau(1650), wymienionej w latach 1687-1690. Od 1692 roku własność rodu von Nostitz. Prawdopodobnie od 1700 roku majątek wchłonięty przez jeden z majątków wcześniej opisanych.

PAŁAC

W pobliżu kościoła położony jest pałac z XVIII wieku, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem mansardowym, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony. Przebudowany w połowie XIX wieku i na początku XX wieku przez ówczesnych właścicieli. Po II wojnie światowej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa, na terenie którego utworzono PGR. Część budynków z zespołu folwarcznego zostało wyburzonych w latach 60-tych XX wieku. W 1983 roku pożar pałacu.  Od lat 90-tych w rękach prywatnych.

Wieś położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1329 roku. W 1353 roku wymieniony Jecke von Ratenow. W 1413 roku wieś należy do braci Hansa i Heinricha von Grünenberg. W 1476 roku należy do Hansa von Grüneberg. W 1545 roku zakupiona przez Hansa von Lossow z Boczowa. W 1598 roku własność synów Hansa: Kaspara i Bernda von Lossow. W 1644 roku dobra posiada rodzina von Lӧben. W 1726 roku wieś podzielona na dwa działy własnościowe należące do rodów: von Lӧben i von Thierbach. W drugiej połowie XVIII wieku wieś jest własnością rodu von Winning– wymieniony Hans Friedrich von Winning(1782). Po nich dobra przejęła rodzina von Zastrow(1793). Posiadała je do pierwszej dekady XIX wieku. Kolejnym właścicielem majątku była rodzina von Schütz(1828). Po nich majątek przejmuje rodzina hrabiów von Haslingen, która była właścicielem dóbr do początku XX wieku. Ostatnim właścicielem majątku była rodzina von Freeden-wymieniony Hans Karl von Freeden.

Dwór zbudowany w XVIII wieku, przebudowany gruntownie i rozbudowany w XIX  i  XX wieku, remontowany w latach 1970-1972. Murowany z cegły, parterowy, założony na planie prostokąta, z dobudówką od wschodu, z facjatami na osi elewacji północnej i południowej. Położony wśród niedużego krajobrazowego parku z XVIII wieku.

Historyczne wzmianki o Radwanowie są bardzo skąpe. Wieś powstała prawdopodobnie w końcu XIII w., a po raz pierwszy wzmiankowano ją w 1310 r. (Syfrydivilla). Własność rycerska zapewne wielokrotnie zmieniała właścicieli, wśród których wymienia się rodzinę von Rothenburg. W 1475 r. wsią władali bracia Nickel i Hans von Ebersbachowie. W 1535 r. właścicielem posiadłości był Christoph Schweinz. Później Radwanów należał do Wolffa von Brauna z Ciepielowa. Na przełomie XVII i XVIII w. właścicielem wsi Benjamin von Arnold. W 1791 r. wymieniana jest rodzina von Eckardt. W tym czasie wieś była już podzielona i składała się z trzech części – dolnej, środkowej i górnej. W połowie XIX w. we wsi znajdowały się 3 wiatraki, 2 olejarnie, cegielnia, browar i gorzelnia.

CZĘŚĆ DOLNA/Nieder/

Ta część wsi w XVIII/XIX wieku należała do rodziny Rauer, posiadającej dwa folwarki.  W II połowie XIX w. rozbudowano dolny folwark. Przy dworze założono park krajobrazowy z dwoma stawami. W 1910 roku jak wynika z korespondencji właścicielem majątku dolnego i górnego był Artur Zimmermann.  Przed wybuchem II wojny światowej był nim Karl Kude. Po wojnie w folwarku dolnym zorganizowano PGR.

CZĘŚĆ ŚRODKOWA/Mittel/

Właścicielem Radwanowa środkowego była rodzina von Eckardt, która miała swój dwór (obiekt nie zachował się).  Ok. 1876 r. dzierżawcą środkowego majątku był Rudolf Schneider, potem dr Hentschel. Ostatnim właścicielem tej części Radwanowa był Kurt Ekart.

CZĘŚĆ GÓRNA/Ober/

Również część górna wsi zmieniała właścicieli,. W 1910 roku dobra należały do Artura Zimmermann. 

Była wieś obecnie dzielnica Drezdenka położona w części północnej miasta, na drugim brzegu Noteci. Początki wsi sięgają średniowiecza. Była lennem rodu von Wedel. W 1879 roku majątek o powierzchni 328ha należał do rodu von Sydow, a dzierżawcą był Rasch. W 1896 roku majątek o powierzchni 348ha, w skład którego wchodziły majątki w Słonów(Schlanow) i Chełm Drezdenecki(Holm) należał do barona von Gustedt a dzierżawcą był niejaki Lehmann. W 1907 roku własność kupca berlińskiego, Hermanna Schelsky`ego. W 1914 roku majątek obejmował 125ha gruntów i należał do Maxa Kurth. W 1929 roku własność Otto Pahl`a(125ha) .

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W północno-wschodniej części wsi pozostałości po założeniu dworskim- dwór, zabudowania gospodarcze oraz podwórze. Dwór parterowy zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem naczółkowym z użytkowym poddaszem.

WILLA

Wieś położona w gminie Skąpe powiatu świebodzińskiego. Początki wsi sięgają XI wieku. W 1267 roku wzmiankowany kościół. Należała do klasztoru cysterek z Trzebnicy. Po sekularyzacji dóbr własność państwa pruskiego. We wsi nie było majątku rycerskiego. We wsi założenie dworskie z widocznym i do dzisiaj stojącym dworem oraz budynkami gospodarczymi. Majątek istniejący od XIX wieku należał do rodziny Hartmann. Posiadali dobra do 1945 roku

Niewielka wieś leżąca w gminie Ośno Lubuskie w powiecie słubickim od połowy XIII wieku była w posiadaniu margrabiów brandenburskich. W roku 1367 była własnością rodu von Lossow. W Radachowie znajdował się zamek należący do rodu von Lossow, wymieniany w dokumentach z roku 1375. Nie wiemy nic o lokalizacji czy formie zamku. Pod koniec XIV czy na początku XV wieku wieś w rękach rodu von Grünberg. W roku 1413 burgrabia Fryderyk VI nadaje w lenno wieś braciom Janowi i Henrykowi von Grünberg. Już w 1430 roku bracia sprzedają wieś rodzinie von Horn, w ich posiadaniu Radachów do początku XVI wieku. W roku 1515 jako właścicieli wymienia się rodzinę von Löbben. Pod koniec XVI wieku wieś podzielona na 5 własności rycerskich. Poza rodziną von Löbben, część wsi w posiadaniu: Heinricha von Vorhauer(od 1577), Johana von Burgsdorf z Podelzig(1597), Georga von Schacken(1608) i Georga von Berfelde(1608). W roku 1643 Caspar von Löbben sprzedaje swoją część Radachowa Thomasowi von Winning. Od 1704 roku część wsi w posiadaniu rodziny von Ellert. Na początku XVIII wieku wieś w posiadaniu: Anne Catherine von Ellert(z domu von Rankau), której syn Christoph Albrecht von Ellert od roku 1718 wymieniany jest jako właściciel tej części wsi, Caspar Hartwich von Ilow ze Smogór, od 1718 roku Fridrich Chrystian von Ilow, prawdopodobnie jego syn, Zegota von Brietzky, Maria Elizabeth von Ilow, z domu von Kettwich, której synowie wystąpili jako spadkobiercy po zmarłym Fridrichu Christianie. Od roku 1724 wymieniane są trzy siedziby rycerskie dzielące wieś między siebie, należące do: von Ilow, von Ellert i von Britzky. Później wieś należy do dwóch rodzin: von Thumens i von Knorr. W roku 1802 wieś zakupuje Papritz, którego potomkowie posiadają wieś do 1945 roku. W 1902 roku rodzina zostaje nobilitowana.
W XVIII wieku w Radachowie były dwa założenia dworskie należące do rodzin von Ellert i von Britzky, które zostały rozebrane przez nowego właściciela Papritza. Na początku XIX wieku buduje pałac, który w roku 1907 zostaje przebudowany przez Kurta von Papritz.

Pałac założony na planie prostokąta, murowany z cegły, podpiwniczony, parterowy, nakryty dachem mansardowym z wystawkami. Elewacja frontowa i tylna-parkowa posiadają centralnie usytuowane, trzyosiowe, dwukondygnacyjne ryzality stanowiące reprezentacyjne wejścia do budynku, obecnie zamurowane. Ryzalit tylny bardziej reprezentacyjny, z wysokimi schodami, nad którymi balkon oraz herb właścicieli.
Po II wojnie światowej w pałacu mieściły się biura PGR. Później pałac adoptowany na ośrodek kolonijny. Po 1994 roku w dzierżawie. W 2007 roku pałac posiada spólka „Poland Netherland Company” sp. z o.o. z siedzibą w Radachowie. Z wystroju wewnętrznego oraz wyposażenia wnętrz (boazeria, posadzki, stolarka) niewiele się zachowało.

ZAMEK(WIEŻA RYCERSKA)

Zameczek położony był prawdopodobnie na terenie dzisiejszego parku na wyspie otoczonej wodą(pozostałości fosy), widocznej na pocztówce poniżej