HISTORIA WSI

Po raz pierwszy wieś wymieniona w roku 1278. W tym czasie należała do rodu von Wedel z Krępcewa. W 1352 roku miejscowość w rękach rodziny  von Borcke oraz von Wedel. W XVI wieku wieś podzielona na dwie części. W 1575 roku część wsi należy do rodu von Borcke, druga część do rodziny von Küssow/1561/ ale nadal wieś jest lennem rodu von Wedel.  W 1836 roku umiera ostatni z rodu von Borcke- Ludwik Wilhelm Emil. Od 1846 roku wieś ponownie w rękach rodziny von Wedel– właścicielem zostaje Carl Ferdinand von Wedel z Rzeplina. W 1857 roku dobra są w rękach jego syna Lupolda von Wedel i jego żony Joanne Terese, z domu von der Osten. Pod koniec XIX wieku Bralęcin w rękach Heleny von Saldern, z domu von Wedel, w 1939 roku właścicielem jest Otto von Saldern.

We wsi istniały dwa pałace i dwa dwory. Obecnie pozostałością z dawnego majątku jest dwór zarządcy. Jest to budynek wybudowany na planie prostokąta wzniesiony na niewielkim wzniesieniu, parterowy z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, kryty niskim dachem dwuspadowym. W jego sąsiedztwie budynki pofolwarczne- obora, mleczarnia, magazyn zbożowy. Po drugiej stronie drogi naprzeciwko dworu zdziczały park, z pozostałością bramy wjazdowej w postaci dwóch słupów oraz resztki fundamentów pałacu.

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego o średniowiecznej metryce. Na początku XIV wieku jako właścicieli wsi wymienia się rodzinę von Wedel, wcześniej należała do rodziny von Kuhlen. Później w posiadaniu rodziny von Billerbeck. W XVIII wieku jest własnością rodu von Kahlden. Pod koniec XIX wieku majątek w posiadaniu rodziny von Schroeder. Był również w rękach hrabiego von Mellin. Po II wojnie światowej majątek przejęty przez Skarb Państwa. Przez kilkadziesiąt lat w rękach PGR, obecnie dzierżawiony przez osobę prywatną.

DWÓR

Na obrzeżach parku założonego w 1758 roku  skromny dwór zbudowany prawdopodobnie przez rodzinę von Kahlden. Zbudowany na planie prostokąta, z dobudówkami, kryty dachem naczółkowym.

2009r.

Osada położona w gminie Świerzno powiatu kamieńskiego. W 1303 roku na kartach historii pojawia się rycerz Troya de Bandecowe, możliwe pochodzący z Będzieszewa. Po raz pierwszy wymieniona w 1321 roku(Bandesow, Villa Bandesow) i była własnością von Brüsewitz aż do 1863 roku. W 1523 roku część gruntów należy do Kamienia Pomorskiego. W 1628 roku w spisie właścicieli poza rodem von Brudsewitz wymienia się rodzinę von Woitken(Woitke), wymieniony Valentine Woitke, część do Kamienia Pomorskiego oraz rodu von Brüsewitz. Wymienia się: Klausa von Brüsewitz(1448), Joachima von Brüsewitz(1523), Jürgena von Brüsewitz(1628), Carla Friedricha  von Brüsewitz wymienionego w spisie majątków w 1756 roku, Caspara Magnusa Heinricha von Brüsewitz wymieniony w spisie właścicieli w 1804 roku, Eggara(Eggerta) von Brüsewitz(XIX w.). W 1862 roku w spisie właścicieli wymienia się Eggerta von Brüsewitz(majątek A). W 1863 roku we dworze mieszkała wdowa po Eggarze z dziećmi. Później częste zmiany właścicieli. Na przełomie XIX i XX wieku majątek w posiadaniu rodziny Wolter. W 1910 roku dobra są w rękach rodziny Schlange i miały 251 ha gruntów. Prawdopodobnie po 1925 roku doszło do parcelacji majątku. W 1928 roku właścicielem dóbr z dworem był C. von Hippel a majątek liczył tylko 68 ha gruntów. W 1939 roku właścicielem majątku z dworem był Ulrich Sümmermann. Po wojnie własność Skarbu Państwa z utworzeniem na terenie majątku PGR. Obecnie grunty jak i budynki po PGR wykupione przez byłych pracowników.

ZESPÓŁ DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNY

W centralnej części wsi zespól dworski składający się z: budynku mieszkalnego, parterowego, możliwe dworu znacznie przebudowanego, parku z drugiej połowy XIX wieku, resztek bramy wjazdowej oraz budynków gospodarczych położonych w pobliżu założenia.

Miejscowość o średniowiecznej metryce leżąca w powiecie stargardzkim. Od średniowiecza należała do rodziny von Wedel. W XVII wieku poza von Wedlami w posiadaniu rodu von Dewitz. W XVIII wieku zakupiona w całości przez von Wedlów. W tym czasie Melchior Magnus von Wedel połączył kilka wsi w jeden majątek, który po jego śmierci w 1744 roku został podzielony pomiędzy jego czterech synów. Po śmierci kolejnego właściciela Leopolda von Wedla w 1779 roku majątek podzielono na trzy części. Od 17822 roku właścicielem Bród został Hans Wilhelm von Wedel, od którego majątek w roku 1794 zakupił Magnus Ludwig von Wedel. Kolejnym właścicielem był Adolf Edward, następnie Hugo von Wedel, jego syn. W 1911 roku jako właściciel wymieniony był Busso von Wedel. Ostatnim posiadaczem majątku w 1939 roku był Rudolf von Wedel.

We wsi dwór zbudowany prawdopodobnie na przełomie XIX/XX wieku obok starszej budowy-pierwotnej siedziby właścicieli. Zbudowany na planie kwadratu, podpiwniczony, pokryty dachem mansardowym. Obok zabudowania folwarczne oraz resztki parku w stylu angielskim.

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1365 roku(Benz) kiedy należała do Tideke Warnow. W 1375 roku wymienia się braci Ditricha i Henninga Warnow. W 1466 roku wieś należała do Hansa von Flemming z Buka. Pod koniec XVI wieku w Benicach dwa majątki: A należący do rodziny von Flemming z Świerzna, B należący do rodziny von Flemming z Mierzęcina. W 1628 roku powstał trzeci majątek, C, w którym zmarł Otto von Flemming z Mierzęcina, najstarszy syn Hansa Heinricha von Flemming. W tym czasie pozostałe dobra posiadają: Caspar von Flemming, wymieniony w spisie majątków z 1628 roku wraz z Hansem Heinrichem, Hasso Adame i, Ewaldem Joachimem i Kurtem von Flemming. W 1690 roku donatorem miejscowego kościółka był Ernst Friederich von Flemming oraz Frantz Iochim von Flemming. Po śmierci Felixa Friedricha hrabiego von Flemming w 1740 roku dobra przejął jego syn, generał w służbie króla polskiego George Detlof hrabia von Flemming(03.03.1699-12.12.1771). Był podskarbim wielkim litewskim, wojewodą pomorskim, generałem artylerii litewskiej oraz generał lejtnantem wojsk koronnych. Odznaczony Orderem Orła Białego, stronnik Czartoryskich. Córką jego była Izabela hrabianka Flemming-Czartoryska. Dobra odziedziczyli również brat ojca Felixa, Richard Heirnich hrabia von Flemming, jego żona Eleonora Margaretha, z domu von Eickstedt-Peterswald. Po śmierci Richarda i jego żony majątek w 1768 roku w całości przypadł Georgowi Detlofowi. Po jego śmierci, zgodnie z jego wolą, w 1778 roku dobra otrzymała wdowa Sabina Juliana von Schlabredorf, córka Felixa Friedricha hrabiego von Flemming. Po niej majątek odziedziczyła córka Charlotta Juliana baronówna von Schlabrendorf. W 1787 roku za sumę 30000 talarów majątek odkupił Franz Bernd Johann Sigismund hrabia von Flemming. Część majątku należała również do jego brata z Buka, Juliusa Friedricha Wilhelma hrabiego von Flemming. W 1805 roku całość dziedziczy syn Franza Bernda, Franz Wilhelm August Constantin hrabia von Flemming(*30.03.1773-+29.03.1836), wymieniony w spisie właścicieli w 1804 roku. W 1828 roku właścicielem dóbr benickich był Franz Wilhelm Carl hrabia von Flemming, wymieniony w spisie właścicieli w 1862 roku. W 1867 roku właścicielem majątku był syn Franza, Thamm Hasso hrabia von Flemming, po nim dobra odziedziczył jego syn, Kurd hrabia von Flemming ze Śniatowa, który połączył Benice, Giżkowo, Ganiec Buk i Łęgno w klucz alodialny. Ostatnim właścicielem dóbr był Hasso hrabia von Flemming.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany  na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8 ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1336 roku. W tym czasie lenno rodu von Güntersberg a na zamku zamieszkiwał Henning de Pansin. W XV wieku dobra w rękach rodu von Glasenapp. W 1474 roku Peter von Glasenapp wymienił wieś na inne dobra z zakonem joannitów. W roku 1493 od zakonu wieś odkupił Henryk von Borcke. W 1591 roku wieś w rękach Marii von Rahmel. Ponownie wieś jest w posiadaniu rodziny von Borcke– w 1628 roku wymieniany Matzke von Borcke, będąc lennem joannitów. W 1731 roku właścicielem dóbr była Anna Elżbieta Cantenius, żona Petera Izaaka von Forcad. Po śmierci Anny w 1765 roku dobra przechodzą na rodzinę von Forcad. W 1775 roku majątek otrzymała druga żona Petera Izaaka von Forcad, Katarzyna von Eickstedt. Po jej śmierci majątek przejął Fryderyk Wilhelm Sigismund von Aschersleben. W XVIII wieku wymienia się również jako właściciela majątku Carla Ferdinanda von Kalsow. W 1804 roku zmiana właściciela- został nim Fryderyk von Itzenplitz, później dobra dziedziczy syn- Peter Ludwig Fryderyk von Itzenplitz. Po nim majątek dziedziczy siostra Petera- Augusta Zofia hrabina von Meding i jej mąż August Fryderyk von Meding. Na początku XX wieku majątek jest w rękach Wolfganga Gans Edler zu Putlitz. Baronowie Gans Edler zu Putlitz byli właścicielami majątku do 1945 roku. Po 1945 roku dobra przejęte przez państwo polskie. Obecnie na terenie majątku mieści się Zachodniopomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego.

ZESPÓL PAŁACOWO PARKOWY

W południowo-zachodniej części wsi położony jest zespól pałacowo-parkowo-folwarczny. Pałac zbudowany pod koniec XIX wieku na planie prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem naczółkowym. W 1911 roku rozbudowany o werandę i piętro z przebudową wnętrz. Obok pałacu zabudowania folwarczne oraz park krajobrazowy o powierzchni 7,6 ha.

Exlibris z biblioteki pałacowej