Wieś gminna położona w powiecie stargardzkim po raz pierwszy wymieniona w 1248 roku. W tym roku książę Barnim I ufundował żeński klasztor cysterek nad „Pięknym Strumieniem” zwanym później „Rzeczką Pięknej Maryi” stąd nazwa miejscowości. Pierwszą ksienią zakonu była jedyna córka księcia pomorskiego Warcisława III, Barbara, wnuczka Mieszka III Starego. Po śmierci ostatniego katolickiego proboszcza parafii w roku 1536 niemieccy protestanci siłą zajęli klasztor i kościół. W miejscu klasztoru założono instytut wychowawczy dla szlachcianek(wdów, panien, sierot). Klasztor i kościół po pożarze w 1549 roku odbudowany w 1551 roku przetrwały do dnia dzisiejszego. W XIII i XIV wieku wieś należała do rodziny von Wedel. Kiedy była domeną książęcą w XV wieku nadal we wsi część ziemi należała do von Wedlów. Pierwszym zarządcą domeny książęcej w XVI wieku po przejęciu klasztoru przez protestantów był Sigismund von Wedel.
DWÓR
We wsi znajduje się dwór zbudowany w XIX wieku na planie prostokąta, kryty dachem dwuspadowym z drewnianym gankiem. Po wojnie znacznie przebudowany z zatraceniem cech architektonicznych. Dwór zaadoptowany na szkołę.
