Nieistniejąca miejscowość- położona na terenie poligonu Wędrzyn pod Sulęcinem. Wchodziła w skład rozległych włości rodu von Klepzig . Wzmiankowana w 1350 roku, kiedy zakon joannitów wykupił wieś z rąk rodu von Klepzig. W tym czasie zakon dokonał podziału wsi na dwie części: ¾ wsi należące do joannitów łagowskich, ¼ oddana rycerzom w lenno. W 1437 roku tą część zakon przekazał w lenno Hansowi von Selchow, wzmiankowany w 1451 roku, kiedy sprzedał część dochodu z majątku komturowi łagowskiemu Liboriusowi von Schlieben oraz wymieniony jeszcze w 1461 roku. Poza częścią wsi należącą do joannitów pozostała będąca w rękach rodu von Selchow była przez nich podzielona na trzy oddzielne majątki. W 1491 należały one do Ernsta von Holdebrandt(Hildebrand) oraz do Ernsta Hansa i Nickela von Selchow(Nickel wzmiankowany jest jeszcze w 1522 roku). W 1550 roku trzy działy majątkowe należące do: joannitów, Wolfa von Selchow(posiadał dwa majątki) i Nickela von Kalckreuth, który w 1550 roku od Nickela von Selchow zakupił majątek z siedzibą dworską. Nickel von Kalckreuth w 1570 roku sprzedał swój majątek burmistrzowi Krosna Odrzańskiego Valentinowi Schaffner, który od 1583 roku wydzierżawiał majątek Ottonowi von Knobelsdorff, a po jego śmierci w 1595 lub 1596 roku dzierżawę przejęli jego trzej nieletni synowie: Abraham, Zacharias i Valentin, wymienieni w 1598 roku. W 1568 roku Wulf von Selchow sprzedał jeden z majątków, które pozostały mu w posiadaniu, Marcusowi Karge, który to majątek w latach następnych należał do: Siegmunda von Lidel(1571), Siegmunda von Troschke(1597), Georga von Thierbach(1598). Po Georgu von Thierbach dobra przejęli jego bracia Kaspar i Wulf oraz kuzyni Balzer, Heinrich i Melchior von Thierbach z Małuszowa(Malsow). W 1593 roku syn Wulfa von Selchow, Balthasar sprzedał pozostały jeszcze w jego rękach majątek Valentinowi Schaffner. W spisie majątków z 1718/19 roku ¾ wsi należało do joannitów z Łagowa, ¼ była w posiadaniu rodów von Schenckendorf i von Thierbach. W kolejnych latach ta ¼ część należała w 1767 do: von Dӧrffler, von Ludwig i von Neumann, w 1782 roku do von Seydlitz. W 1800 roku wieś podzielona na majątek należący do joannitów oraz do rodziny von Schӧning. W 1823 roku za 13500 talarów, w tym 2400 talarów w złocie sprzedaje majątek Głównemu Poborcy Podatkowemu von Colani. W 1836 roku majątek posiada wdowa Ribbeck, a od 1844 roku prawdopodobnie jej dzieci, które w 1845 roku za 39000 talarów sprzedały majątek Johannowi Heinrichowi Friedrichowi Stühler(Stӓhler). Posiadał majątek w 1857 roku. Majątek J.H.F. Stähler w latach 1850-53 obejmował 2269 akrów ziemi. W 1865 roku majątek w rękach rodu von Barfuss-Falkenberg. W 1879 roku majątek o powierzchni 627,90ha gruntów należał do niejakiego Zimmermann. Drugi majątek we wsi w 1879 roku o powierzchni 342,70ha należał do rodu von Hertzberg. Kolejni właściciele to: Künkel(1903), Schwarz(1903). W 1914 roku jeden majątek obejmował 631ha a drugi 344ha i należał do Franza Schiftan. W 1929 roku dobra w rękach von Lindenberg(1929)- Dr.jur. Ernst von Lindenberg, prawdopodobnie ostatni właściciel dóbr lędowskich, którego majątek obejmował 645+344 ha lehngut.
We wsi stał pałac. Obecnie jedynym śladem istnienia wsi jest jeszcze wieża kościelna.
