Miejscowość położona w gminie Lubniewice powiatu sulęcińskiego. Wieś założona już w XIII wieku prawdopodobnie przez osadników z okolic Wołowa na Śląsku, od 1352 roku w rękach rodu von Waldow z Lubniewic. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1421 roku, kiedy 1/3 wsi należała do Margarete Zymütz wdowy po Nickelu Zysmütz, wg Weedekinda Zystnitz. Przed 1500 roku wieś przeszła w posiadanie rodziny von Waldow z Lubniewic. Ostatnim właścicielem z rodu von Waldow w roku 1715/18 był fundator miejscowego kościoła, Caspar Sigismund Adam von Waldow, który z Dorotheą von Kalckreuth miał trzech synów: Caspara Friedricha, Carla Adolpha i Hansa Wilhelma. W XVIII wieku wieś wg Kubacha w posiadaniu rodu von Sydow. Prawdopodobnie jest to pomyłka. Trudno powiedzieć od kiedy właścicielami Jarnatowa została rodzina von Kalckreuth. Prawdopodobnie pierwszym właścicielem Jarnatowa z rodziny von Kalckreuth był Ernst Rudolf von Kalckreuth(*04.03.1669-+28.05.1729), ożeniony z Sabine Elisabeth von Loeben(*07.03.1679-+03.05.1730). Po nim majątek odziedziczył jego syn Rudolph Erhard(Eberhard)(*1708-+1750) żonaty z Therese Beate von Wedel(14.10.1719-+12.02.1806). Mieli czterech synów i dwie córki: Hansa Christopha Ernsta(*14.06.1741 Jarnatów-+11.01.1825 Wrocław), Karla Sigismunda(*24.06.1744 Jarnatów-+04.05.1816r. Jarnatów) oraz Ernsta Karla Rudolfa(*18.08.1745 Jarnatów-+25.08.1813 Świdnica) i Friedricha Augusta Bogislava. Hans Christoph Ernst, pruski generał major w 1776 roku ożenił się z Christiane Maximiliane von Roedern(*1745-+1813), z którą miał 2 synów: Karla Friedricha(*1777-+1778) oraz Karla Ferdinanda(*1778-+1838). Po śmierci żony ożenił się po raz drugi z baronową Charlotte von Kottwitz(*1755-+1817) z Bojadeł, wdową po Dietrichu von Buddenbrock. Drugi z synów Karl Sigismund von Kalckreuth ożenił się z Luise Amalie Erdmuthe von Za(o)beltitz(*21.08.1764-+1832) . Mieli czworo dzieci: dwóch synów: Karla Adolfa(*04.11.1789-+08.10.1841) oraz Eberharda Wilhelma(ur.1797) oraz dwie córki: Henriette i Albertine Auguste(*15.01.1794-+09.02.1882). Część historyków podaje, że była to jedna córka Auguste Henriette Albertine(ur.16.01.1794r.-zm.29.09.1881r.) zamężna dwukrotnie: 1-mo w 1814 roku za Johanna Heinricha Karla Wilhelma von Kuhlwein(ur.29.12.1786 Słońsk-zm.13.09.1831 Bobrówko), 2-ndo w 1835 roku za pułkownika Wilhelma Otto Vivigenz von Rathenow. Dwójka najmłodszych synów adoptowanych przez ojczyma nosiła nazwisko Kuhlwein von Rathenow. Trzeci z synów Rudolfa Eberharda, Ernst Carl Rudolf, pruski generał major, komendant Świdnicy, ożeniony z Philippe Sophie Dorotheą von Borch(*1767-+05.10.1820). W 1767 roku bracia Carl Sigismund oraz Ernst Rudolph, w tym czasie porucznicy armii pruskiej zwrócili się z prośbą do króla Prus o sprzedaż majątku z powodu kłopotów finansowych. Fryderyk II odmówił i by wspomóc finansowo awansował braci do stopnia kapitana. W 1781 roku majątek odziedziczył Carl Sigismund von Kalckreuth(*1744-+1816), od 1789 roku landrata powiatu torzymskiego. Po spłaceniu matki i rodzeństwa od 1782 roku przejął rodowy majątek. W 1851 roku porucznik Wilhelm Eberhardt Ernst von Kalckreuth, syn Carla Sigismunda sprzedaje majątek rodzinie von Gemmingen. Kolejnym właścicielem w połowie XIX wieku była rodzina Tholuck/1857/. W 1879 roku majątek o powierzchni 856,60ha należał do Dr Abendroth, a dzierżawcą i administratorem był Kortüm. W 1896 roku majątek liczący 945 ha gruntów w rękach Richarda Neumann oraz J.F.Neumann. Na początku XX wieku majątek w rękach rodziny Stucken/1903/. Od 1909 roku Jarnatów w rękach rodziny von Bӧttinger– rodzina nobilitowana w 1907 roku. Majątek został zakupiony przez Henry`ego Theodora von Bӧttinger(*1848-+1920), tajnego radcy rządowego, członka Izby Seniorów, bankiera i przemysłowca z Berlina. Żonaty z Adele Bayer, córką Friedricha Bayer, przedsiębiorcy chemicznego. Do 1907 roku był dyrektorem a następnie przewodniczącym rady nadzorczej firmy Bayer. Z Adele Bayer miał trzech synów: Friedricha Heirnicha(*1879-+1925), który w 1913 roku odziedziczył majątek w Melejdach koło Bartoszyc w Prusach Wschodnich, Heinricha(Heinza) Karla Josefa(*13.07.1882-+24.08.1968) oraz Waldemara Friedricha Johannesa(*1886-+1945). W 1914 roku majątek obejmował 1343ha. W tym czasie w skład majątku wchodził folwark Sobieraj(Teuer). Po śmierci Henry`ego Theodora w rękach wdowy i dwóch młodszych synów. Ostatecznie majątek odziedziczył Waldemar Friedrich Johannes żonaty z Lotte Mathilde Schniewind(*1890-+1989). W 1925 roku dokupił majątek w Żubrowie. Zmarł w sowieckim obozie w Krzeszycach w 17.03.1945 roku. W 1929 roku własność Waldemara von Bӧttinger z Jarnatowa oraz Dr. Heinza von Bӧttinger bankier z Berlina, 1751ha. W skład majątku wchodził folwark Sobieraj(Teuer) oraz Miechów(Meekow) i Pohulanka(Trinkeinmal). W 1879 roku mowa o drugim majątku-Schulzengut o powierzchni 159,90ha należącym do wdowy Scherfke.
ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNY
Już w XVIII wieku stała siedziba dworska w Jarnatowie. Prawdopodobnie pod koniec XX wieku została rozbudowana i przebudowana. Kolejna miała miejsce po 1910 roku. Tak powstała rezydencja o cechach romantycznych i neorenesansowych. Po wojnie gospodarstwo wraz z pałacem było w administracji PGR do 1960 roku, kiedy przekazano pałac na ośrodek kolonijny Zaodrzańskich Zakładów Przemysłu Metalowego „Zastal” w Zielonej Górze. W jej posiadaniu pałac wraz z zabudowaniami folwarcznymi i parkiem znajdował się do 1978 roku. W 1982 roku pałac wraz z budynkami przejęła Wojewódzka Komenda Milicji Obywatelskiej w Gorzowie Wlkp. na ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy. Rozpoczęty remont przerwany został 1988 r. Do 1995 roku będąc własnością Skarbu Państwa stał nieużytkowany. Od 1995 roku był w posiadaniu polsko-niemieckiej spółki. Obecnie własność prywatna.
