Wieś położona w gminie Lipinki Łużyckie powiatu żarskiego. Wzmiankowana w 1350 roku kiedy Ulrich von Pack funduje ją szpitalowi w Żarach. We wsi dwór należący w 1671 roku do Christopha Heinze. W 1879 roku majątek liczył 174,07 ha gruntów i nadal należał do szpitala w Żarach.
Wieś położona w gminie Nowa Sól powiatu nowosolskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1295 roku. Na początku XVI wieku podzielona na dwie własności rycerskie. Jedna z nich w 1518 roku należała do Hansa von Kottwitz, który sprzedał dobra rodzinie von Promnitz. Około 1688 roku część wsi w rękach Rudolfa von Landskron, w 1730 roku Balthasara Friedricha von Lüttwitz, w 1774 roku Carla Christopha von Nassau. Pod koniec XVIII wieku część wsi w rękach rodziny von Siegroth oraz von Dingelstӓdt. W połowie XIX wieku jeden z majątków jest własnością Clementiny von Lehsten-Dingelstӓdt, drugi należy do Friedricha Wilhelma von Schӧnknecht. Ostatnim właścicielem jednego z majątków był Hans Henning von Prittwitz und Gaffron. Prawdopodobnie na początku XX wieku jeden z majątków należał do F.W.Moderau.
Wieś położona w gminie Siedlisko w powiecie nowosolskim. Powstała prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII wieku i należała do książąt von Schönaich. Rozbudowany w XIX wieku- prawdopodobnie z tego okresu pochodził dwór. Po II wojnie światowej folwark funkcjonował jako Państwowy Fundusz Ziemi, później Kombinat Rolny w Babimoście a następnie Państwowe Gospodarstwo Rolne w Siedlisku.
Po założeniu dworskim pozostały budynki gospodarcze oraz budynek mieszkalny.
Wieś leżąca w gminie Lubsko powiatu żarskiego. Wzmiankowana w 1538 roku(Goricz). W XVI wieku było w rękach rodu von Kalckreuth. W 1577 roku Kacper von Kackreuth sprzedaje dobra bratu, Fryderykowi von Kalckreuth i Hansowi von Kottwitz, który staje się samodzielnym właścicielem wsi od 1582 roku. W 1595 roku synowie Hansa von Kottwitz z pierwszego małżeństwa sprzedają majątek swojej macosze, Emerentii z domu von Furstenauer. W 1596 roku właścicielem majątku zostaje Christoph von Gӧllnitz. W 1651 roku odsprzedaje majątek Ulrichowi Wenzlowi von Biberstein. Po jego bezpotomnej śmierci wieś przechodzi na jego siostry, Zofię i Elżbietę. Elżbieta von Ronow/mężem był Johann Albrecht von Ronow/ w 1659 roku sprzedaje majątek baronowej Helenie von Dyhern/ z domu von Zeschau/. Bezdzietna, przepisuje dobra bratankowi, Zygmuntowi von Zeschau, którego płyta nagrobna wraz z jego żoną znajduje się w kościele w Dłużku. W 1681 roku jako właściciel wymieniany jest Otto Friederyk von der Heyde. W 1739 roku sprzedaje majątek Balthasarowi von Zeschau– bratankowi Zygmunta von Zeschau. W 1810 roku umiera Balthasar Heinrich Erdmann von Zechau, właściciel Jużyna, który przepisał wieś swojej córce, Emilii Juliannie von Francois. Prawdopodobnie od 1839 roku w rękach Ludwika Heinricha Balthasara von Rabenau. Po 1858 roku dobra zostają podzielone. W 1861 roku część zakupuje Haso von Wedel– czy w tym Jurzyn nie wiem. Część należy do rodziny von Beerfelde. Po śmierci męża w roku 1870, Theresa von Rabenau sprzedaje część dóbr Friedrichowi Bruno Hering oraz Gustawowi Adolfowi Müller. Po śmierci Hering`a w roku 1874 całość pozostaje w rękach Müller`a.Na terenie wsi folwark ze skromnym dworem, prawdopodobnie wybudowanym pod koniec XIX wieku lub na początku XX wieku. Na początku XX wieku majątek w rękach rodziny Brodach.
Wieś położona w gminie Brody powiatu żarskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1354 roku(Yesir). Wymieniana jeszcze w latach: 1477(Gesir), 1542(Jeser). Wieś wasalna majątku w Brodach. W 1354 roku należała do rodu von Ileburg-Liebenwerda. Późnie do: von Weltzau(1494), von Dallwitz(1497), von Maxen(1504, 1517-1741). W 1741 roku rodzina von Maxen sprzedaje majątek hrabiom von Brühl. W XX wieku właścicielem była rodzina von Troilo von Troiburg.
HISTORIA WSI
Wieś położona w gminie Lubiszyn powiatu gorzowskiego. Założona w XVIII wieku jako kolonia Barnówka, na terenie starej smolarni. Od 1872 roku stała się samodzielną gminą, niezależną od Barnówka. Pod koniec XIX wieku wybudowany został przez przemysłowca berlińskiego pałacyk myśliwski. Po 1945 roku został splądrowany przez wojska radzieckie, ale przetrwał wraz z nabliższą zabudową gospdarczą. Po 1945 roku stanowił własność gorzowskiej firmy „Stilon”, pełniąc funkcję ośrodka wypoczynkowego. Obecnie w rękach prywatnych pełniąc funkcję hotelu.
PAŁACYK MYŚLIWSKI/Sennewitz/
Wieś położona w gminie Nowogród Bobrzański powiatu zielonogórskiego. Wzmiankowana w 1539 roku, kiedy właścicielami wsi po śmierci Nickela von Rabenau zostają jego trzej synowie. Posiadali dobra do XVIII wieku. W XVIII wieku dobra podzielone pomiędzy trzech właścicieli: majątek A posiadała rodzina von Bomsdorf– wymieniony Georg Rudolf von Bomsdorf(1713) oraz jego syn Hans Georg von Bomsdorf, majątek B należał do Wilhelma Ferdinanda Lichnowsky von Woschütz, majątek C należał do Maximiliana Wilhelma von Rabenau. W 1713 roku wg P.Schwarz`a 2/3 należały do braci von Bomsdorf, będących na służbie w wojsku polskim i saksońskim a na majątku siedział Hans Georg von Bomsdorf. Trzecia część była dzierżawiona przez porucznika wojska polskiego Wilhelma Ferdinanda Lichnowsky von Woschütz a właściciel von Rabenau mieszkał w Brzeźnicy. W 1718/19 roku majątek podzielony będący w posiadaniu: Georga Rudolfa von Bomsdorf oraz Maximiliana Wilhelma von Rabenau(dzierżawca części dóbr). Pod koniec XVIII wieku majątek posiadali baronowie von Troschke– wzmiankowany Erns zmarły w 1839r. Od 1842 roku właścicielem majątku był kupiec Friedrich Beyrich z Berlina. Od połowy XIX wieku do początku XX wieku dobra są własnością hrabiów von T(h)iesenhausen(1854-1903)- wymieniona Antonie, z domu Klein. W 1879 roku dobra należące do wdowy von Tiesenhausen obejmowały 500,02 ha gruntów. W 1896 roku majątek należący do wdowy Antonie von Thiesenhausen, z domu Klein obejmowały 470,45ha gruntów. W 1914 roku majątek o powierzchni 500ha należał do Paula Lehmann. W 1926 roku dobra były w rękach Bruno Schindelmeiser. W 1929 roku majątek o areale 340ha w rękach Margarete Reinbeck. Majątek do 1945 roku należał do rodziny Reinbeck.
W południowo-zachodniej części wsi położony był majątek ziemski. Pozostałością po założeniu są resztki parku krajobrazowego oraz zabudowań gospodarczych.
Wieś położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. Po raz pierwszy wymieniona w 1329 roku. Początkowo należała do zakonu templariuszy, później od 1350 roku do zakonu joannitów łagowskich. W 1355 roku wieś w rękach Dietricha von Weissensee. W 1400 roku własność braci Hansa, Zenzilla i Petera Fenzen. W 1461 roku własność Ottona von Grüneberg. W 1567 roku połowę wsi Melchior von Grüneberg sprzedał Martinowi von Schlichting, drugą połowę Vincenzowi von Wedel. W wiekach XVI-XVIII Tarnawa należy do rodzin: von Lӧben, von Mӧrner i von Sydow. We wsi dwa majątki- jeden zlokalizowany w północno-zachodniej części wsi(A), drugi położony jest w części środkowo-wschodniej. Na początku XIX wieku należały do rodziny Schmiedicke(1828). W połowie XIX wieku dobra są w posiadaniu rodziny Mudring(1857). Na początku XX wieku majątek staje się własnością rodziny Rosenow(1903). Ostatnim właścicielem obu majątków do 1945 roku była rodzina Hellenschmidt.
Leżąca w powiecie żarskim wieś ma swoje korzenie w średniowieczu. W XIII-XIV wieku należała do państwa stanowego Żary. Wzmiankowana w 1350 roku za sprawą Ulricha von Pack, który część gruntów zapisuje na rzecz szpitala w Żarach. Wymieniona w 1381 roku(Obir Ulristoerff) oraz w 1510 roku(Obern Ulerstorff). Do właścicieli wsi i majątku należały rody: von Wachow(1381), von Unwürde(1381-wymieniony Nitze von Unwürde), von der Beme(1381), von Ebersbach(1381), von Jauernitz(1381), szpital dolny w Żarach(1381), von Jauernitz(1479- wzmiankowany Lorenz, Balthazar i Hans von Jauernitz , 1509- wymieniony Christoph oraz Bernard von Jauernitz, 1521- wymieniony Baltzer von Jomenitz(Jauernitz), 1575, 1588), von Biberstein(1490- wymieniony Hans von Biberstein), von Unwürde(1490- wymieniony Christoph von Unwürde), von Lotofsky(1619, 1621). Od około 1750 roku właścicielem folwarku zostaje rodzina von Meyer zu Knonow– wzmiankowany Andreas von Meyer zu Konow. Na początku XIX wieku we wsi majątek rycerski oraz 3 folwarki. Od 1800 roku majątek w rękach rodziny von Posadowsky, później należy do: szpital w Żarach(1822), Sommer(1823), Simon(1823), von Berge(1844), Romanus(1844), Richter(1867), Vogtherr(1867), Rodenberger i von Witte-Bornefeld.
DWÓR
Dwór powstały na przełomie XVII/XVIII wieku nie istnieje.
Wieś położona w gminie Łagów powiatu świebodzińskiego. Wielokrotnie wzmiankowana jako: Petersdorp, Petirssdorff, Peterstorff, Peterssdor a po raz pierwszy wymieniona w 1250 roku. Do 1350 roku należała do rodu von Klepzig. Później w rękach zakonu joannitów z Łagowa. Występują jako właściciele majątku w spisie z 1718/19r. W 1879 roku majątek o powierzchni 147,60ha należał do rodziny Franke. W 1914 oraz w 1929 roku majątek obejmował 149ha i należał do Maxa Franke.
Brak wzmianki o siedzibie dworskiej na terenie wsi. Na pocztówce prawdopodobnie willa- dom kuratora, sędziego.
HISTORIA MIASTA
Miasto położone w powiecie żagańskim. Założone przez księcia Przemka, syna księcia głogowskiego Konrada I w roku 1290. Pierwotnie osada dla drwali łużyckich. W latach 1295-1319 właścicielami Gozdnicy byli piastowscy książęta żagańscy ale władzę sprawowali margrabiowie brandenburscy/w formie zastawu/. Pierwsza wzmianka o miasteczku Freiwalde pochodzi z 1315 roku, kiedy rządy sprawował margrabia brandenburski Waldemar. Po jego śmierci miasto w rękach księcia Henryka I Jaworskiego, który przekazał je Ulrykowi von Pack z Żar. Po śmierci Ulryka von Pack/1355/ ziemię tę otrzymał Albrecht von Hackeborn. Po śmierci księcia Henryka I Jaworskiego w 1346 roku ziemia przewoska z Gozdnicą przeszła pod panowanie króla Czech- Jana. Od 1353 roku pod rządami Wettynów, ale już od 1364 roku cesarz Karol IV przekazał te ziemie w lenno księciu piastowskiemu świdnicko-jaworskiemu Bolkowi II. Od 1413 roku w rękach książąt żagańskich. W 1472 roku książę żagański Jan II sprzedaje księstwo saskim Wettinom, którzy posiadali Gozdnicę do 1549 roku. Przez kolejne 50 lat miasto było w rękach królów czeskich z rodu Habsburgów. W 1601 Gozdnica staje się własnością prywatną, kiedy w 1601 roku cesarz Rudolf II sprzedał ziemię przewoską wraz z Gozdnicą Heinrichowi Anzelmowi von Promnitz z Żar. Od tego czasu częste zmiany właścicieli: von Berge/1611-1627/, Georg Lehmann von Schaumburg/1627-1631/, von Rechenberg/1633-1684/, hrabia von Promnitz/1684-1795/, hrabia von Kospoth/1795-1883/, von Rothkirch-Trach/1883-1902/, Max Rüping/1902-1905/, hrabia von Kramska, hrabianka von Lüttichau/1905-1945/.
ZESPÓŁ FOLWARCZNY
W północno-wschodniej części miasta położony był zespół folwarczny. Po założeniu zachowały się budynki gospodarcze.
WILLE GOZDNICY
Willa Sturm`a
W 1837 roku Johann Gottfried Sturm zakupuje tereny starej cegielni. Już w XVII wieku glina z tych pokładów posłużyła na produkcję cegieł na budowę kościoła katolickiego. Powstały zakład Sturm`a wytwarzał szeroką gamę wyrobów ceramicznych. Szczególnie znanym produktem były dachówki, które pokryły dachy dworca w Lipsku, budynek konsulatu w Helsinkach czy dach na Górze Oliwnej w Jerozolimie.
2. Nieznana willa
Wieś położona w gminie Krzeszyce powiatu sulęcińskiego. Początki miejscowości sięgają XV wieku, p[o raz pierwszy wymieniona w 1538 roku. Początkowo należała do klucza lubniewickiego będącego w rękach rodu von Waldow. W 1715 oraz wg spisu z 1718/19 roku własność majora Friedricha Sigismunda von Waldow, zamieszkałego w Brzozowej. Później wieś w rękach Karla Friedricha von Waldow z gliśnieńskiej linii rodu, zmarłego w 1782 roku. Po jego śmierci dobra odziedziczył jego zięć, von der Osten. W 1785 roku mowa o folwarku. Rodzina von der Osten posiadała majątek do 1804 roku. Po 1804 roku właścicielem była rodzina von Rüchel(prawd. generała Ernsta von Rüchel), po 1810 roku własność majora Jakoba Friedricha von Rüchel-Kleist(25.01.1778-15.03.1848), późniejszego generała. W 1808 roku ożenił się z 17-letnią córką Ernsta von Rüchel, Caroline Friederike Sophie Albertine(1790-1831). Od 1810 roku Jakob Friedrich przyjął nazwisko teścia i nazywał się von Rüchel-Kleist. W 1828 roku sprzedał majątek za 34000 talarów Ernstowi von Kosky. Posiadali dobra w 1857 roku. W 1879 roku majątek o powierzchni 70,40ha należał do von Waldow. W 1914 roku majątek obejmował 86ha i należał do Alberta Wienkoop. W 1929 roku majątek w rękach rodziny Elfriede von Rehmann i obejmował 109ha.
PAŁAC
Przed 1945 rokiem we wsi istniało założenie pałacowo-parkowo-folwarczne. Pałac spalony w 1945 roku a jego gruzami utwardzono podobno drogę do Kołczyna. Pozostałością jest niewielkie, zaniedbane założenie parkowe.
