Osada leśna w gminie Łagów powiatu świebodzińskiego.

W miejscowości dwór zbudowany po 1911 roku.

Miejscowość leżąca na przesmyku jezior Kursko i Długie w pobliżu Gorzycy i Starego Kurska w powiecie Międzyrzeckim. Brak danych o pałacu. Rodzina von Kalckreuth posiadała Zamostowo w 1664 roku. W 1680 roku własność Leo Kurski(Lucke-Kurski). W latach 1707-1740 majątek był własnością rodu von Unruh. W spisie majątków z 1796 roku jako właściciel wsi figuruje  Johann Sebastian Gotthilf von Kalckreuth(1756-1820), który w 1792 roku przez małżeństwo z Constanze Gottliebe Tugendreich von Unruh(1768-1810) prawdopodobnie wykupił majątek w Zamostowie. Po śmierci Johanna Sebastiana majątek odziedziczył jego syn, Ernst Ehrenfried von Kalckreuth(1797-1858), budowniczy pałacu. Wymieniony w spisie właścicieli w 1845 i 1857 roku aczkolwiek w 1846 roku jako właściciel figuruje Gustav von Kalckreuth, prawdopodobnie pomyłka.  Ernst Ehrenfried zmarł bezpotomnie. Majątek odziedziczyła bratowa, wdowa po Constantinie Wilhelmie, Johanne Sophie Amalie, z domu von Pannewitz(1811-1874). W  spisie właścicieli w latach 1870-77 roku nadal jako właściciel figurował Ernst von Kalckreuth a majątek obejmował 248ha gruntów. Po śmierci Johanne Sophie Amalie von Kalckreuth dobra odziedziczył najstarszy jej syn, Karl Ernst Maximilian Sebastian(ur.1835). Żoną jego była Elisabeth Dorothea Emilie von Dziembowska z Bobowicka. W 1878 roku odsprzedał majątek kuzynowi, Leonhardowi von Kalckreuth(1821-1882), właścicielowi Chycin. Majątek odziedziczył młodszy syn z pierwszego małżeństwa, August Friedrich Wilhelm Leonhard von Kalckreuth(1853-1927), żonaty z Alice Henriette Emilie von Wartenberg z Glisna. Małżeństwo było bezdzietne. W 1896 roku majątek porucznika Leonharda von Kalckreuth obejmował 248,16ha gruntów. W 1907 roku majątek obejmował 248ha gruntów. Dzierżawcą był Benno Wittchen z Gorzycy. Po śmierci Augusta Friedricha Wilhelma Leonharda von Kalckreuth, właścicielem został wcześniej adoptowany jako syn Joachim von Kalckreuth(1902-1970) z Muchocina, będący właścicielem majątku do 1945 roku. Był synem Wilhelma von Kalckreuth i Clary Alexandry von Kalckreuth z Kurska. Ożeniony z Marią von Helldorf(1908-1989) miał z nią trójkę dzieci.

Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego. Wzmiankowana w 1307 roku, kiedy książę wielkopolski i głogowski Henryk III nadał wieś klasztorowi klarysek w Głogowie. Wieś należała do sekularyzacji zakonu przez państwo pruskie. Pałac powstał w XVIII wieku prawdopodobnie na fundamentach starszej budowli. W 1841 roku majątek w rękach rodów von Nostitz oraz rodziny Drzewieckich. W 1857 roku majątek zakupiony przez majora von Hoven. W 1859 i 1865 dobra należały do Rosalie  von Hoven, z domu von Sanitz. W 1880 roku majątek należy do Bernharda Bernuth z Borowa. W 1910 roku właścicielem jest Friedrich Karl von Namzer.

PAŁAC                       

Popadający w ruinę pałac barokowy, z drugiej połowy XVIII wieku. Murowany, piętrowy, założony na rzucie prostokąta z parterową przybudówką z roku 1923. Wnętrza parteru nakryte sklepieniami kolebkowymi i kolebkowo-krzyżowymi. Dach mansardowy z nowymi lukarnami. W sąsiedztwie pałacu położony jest krajobrazowy park z XVIII wieku. Budynek użytkowany w latach powojennych(nowe lukarny na mansardowym dachu).

ZESPÓŁ DWORSKI

W północnej części położony był dwór rodziny Kühne.

Wieś położona w gminie Sulęcin powiatu sulęcińskiego. Wielokrotnie wymieniana jako: Sarin, Zarino, Sehren, Szeren. W 1250 roku po raz pierwszy pojawia się nazwa wsi, gdy w jednym z dokumentów wymieniony został wśród świadków Boguphalus de Sarin(Boguchwała). Był to rycerz króla Przemysła, który w 1256 roku wraz z synem Zdislausem(Zdzisławem) sprzedał wieś Zarino templariuszom z Wielkiej Wsi. Wymieniana w latach późniejszych-1256(Zario), 1545(Sehren, Szeren), 1560, 1565(Zarzyn), 1631, 1664(Żarzyn). Od 1347 roku własność joannitów łagowskich(część autorów podaje, że od 1314 roku). Na terenie wsi w 1545 i w 1548 roku lenno posiadał Hans von Horn. W 1558 roku lenno posiadał Hans von Wermsdorf oraz w 1588 roku bracia von Logau: Zacharias, Anselm i Maximilian. Wg spisu z 1718/19 roku własność joannitów z Łagowa. Dobra przejęte przez państwo pruskie po sekularyzacji dóbr  kościelnych. W 1879 roku majątek o powierzchni 152,80ha należał do Pani Adolphine Koch. Później niewielki majątek należący od początku XX wieku do rodziny Sckerl – wymieniony Georg oraz Richard Sckerl.  Majątek ten w 1907 roku liczył 180 ha ziemi. Drugim majątkiem 100 ha był majątek należący do karczmarza Müller. W 1914 roku majątek obejmował 182ha i należał do Geroga Sckerl, drugi o powierzchni 100ha należał do Friedricha Müller. W 1929 roku w spisie majątków widnieje: Georg Sckerl(182ha), Ernst Schilling(103ha), Karl Rettig(31ha).

We wsi stały dwa dwory. Dwór rodziny Sckerl rozebrano w 1949 roku a na miejscu dworu postawiono kościół.