HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Miejscowość swoimi początkami sięga średniowiecza. W 1316 roku wieś posiadał Sifridus von Lode, rycerz księcia Warcisława IV. W roku 1370 Baszewice posiadła rodzina Helmich z Gryfic. Po niej wieś w posiadaniu rodziny von Mellin, po nich w rękach rodu von Eberstein. W XV wieku dochodzi do podziału wsi na dwa udziały szlacheckie i jeden kościelny. Część ziemi w rękach rodu von der Osten. W 1445 roku część ziem należących do rodziny Helmich przejął magistrat z Gryfic. W 1628 roku wzmiankowany Henning von Mellin jako właściciel majątku. W XVIII wieku wieś jest własnością rodziny von Plӧtz. W 1774 roku własność wdowy po majorze von Plӧz, Beaty Sophii, z domy von Blücher. W 1818 roku Leopold Carl Heinrich von Plӧz utworzył folwark Adolfshof-Grębocin, przenosząc tam całość majątku ziemskiego. W 1860 roku majątek zakupił Adolf von Thadden z Trzygłowia. Kolejnym właścicielem był Reinhold von Thadden. W 1870 roku za czasów rodziny von Thadden majątek obejmował 1692 ,mórg ziemia a w 1879 roku dobra obejmowały 432,03 ha gruntów. Od 1905 roku właścicielem majątku zostają baronowie Senfft von Pilsach. Wymienia się baronów Karla i Gerharda Senfft von Pilsach. Byli właścicielami wsi do 1945 roku.

Pozostałością po założeniu dworskim są resztki parku krajobrazowego. Dwór rozebrano po 1945 roku.

Wieś o średniowiecznej metryce, położona w gminie Rąbino powiatu świdwińskiego, należąca od XIV wieku do pomorskiego rodu von Podewils. Po raz pierwszy wymieniona w 1412 roku. W tym czasie zniszczona przez Krzyżaków ze Świdwina. W XVII wieku jako właściciel wymieniany był Anselm von Podewils. W roku 1756 roku właścicielem wsi był Edward von Podewils, pop nim jego syn Ludwig Christian, w 1776 był generał Friedrich Wilhelm von Podewils i jego żona Eleonora Carolina von Podewils, z domu von Wolsky. W 1843 roku majątek zakupił Otto Bogislav von Kleist. 10 lat później majątek C.J.Heysowi sprzedaje Antonette Friedrike von Kleist. Do majątku poza Batyniem należały dwa folwarki- Zbytki/Carlsruh/ i Dąbrówka/Klein Damerow/. W II połowie XIX wieku właścicielem wsi jest rodzina Hosemann z Berlina. Od 1892 roku właścicielem majątków został Franz Hosemann, W 1910 roku majątek jego obejmował 1092ha. W 1928 roku dobra należały do Ericha Hosemann i obejmowały 675ha. W latach 30-tych majątek w posiadaniu rodzin Hosemann i Ponatz, później majątek rozparcelowany.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

We wsi ruina dworu wybudowanego w drugiej połowie XIX wieku przez rodzinę Hoselmann, przebudowanego pod koniec XIX i na początku XX wieku. Piętrowy, wybudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, przykryty dachem czterospadowym. Otoczony resztkami zdziczałego parku.

Osada położona w gminie Maszewo powiatu goleniowskiego. Prawdopodobnie powstała pod koniec XIX wieku jako folwark. Pierwsze budynki gospodarcze powstały na przełomie XIX i XX wieku wraz z niewielkim założeniem parkowym. Na początku XX wieku powstał dwór zbudowany na planie prostokąta, piętrowy, kryty dachem czterospadowym. Później do dworu dobudowano parterową oficynę. W 1920 roku majątek należał do Friedricha Jabst a dobra liczyły 177 ha gruntów. W 1928 roku właścicielami majątku były rodziny: Werner i Kohnert-Stavenhagen a majątek obejmował 177 ha gruntów. Po 1945 roku folwark należał do PGR Dębice.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W skład założenia wchodzi dwór znacznie przebudowany, parterowy z użytkowym poddaszem, zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem czterospadowym z oficyną obecnie z płaskim dachem. Obok resztki zabudowy gospodarczej.

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1310 roku. W XV wieku w rękach rodu von Paris/Paries, Paryss, Parysz, Parisze, Pariss, Parisen)/– wymieniony w 1409 roku Marcin i Karsten. W 1486 roku umiera Karsten von Paris. Ród von Paris wymieniany nadal jako lennicy w 1540 i 1554 roku. W 1562 roku lenno posiada Walenty von Paris. W 1720 roku przechodzi na rodzinę von Bornstedt– wymieniany Curt Friedrich. W latach 1820-40 w posiadaniu rodziny Müller, od 1856 roku w rękach rodu von Kuycke. W 1879 roku majątek powierzchni 788,15ha należał do Lebrechta von Klitzing(zm.1895r.).  W 1896 roku majątek o powierzchni 788ha należał do Marie von Klitzing, z domu von Borcke(zm.1920r.). Na początku XX wieku wymieniana rodzina Steinlein, Od 1914 roku majątek należał do Manfreda Katzenellenbogen(*1881-+09.05.1942), berlińczyka urodzonego w Krotoszynie, przedsiębiorcy i rolnika. W 1914 jak i w 1929 roku majątek obejmował 802ha gruntów. We wsi drugi majątek o powierzchni 275ha należący do Paula Bruchmüller. W 1933 roku właściciel majątku Manfred Katzenellenbogen sprzedał ziemię i budynki swoim pracownikom. Część budynków gospodarczych jeszcze przed 1945 roku zaadoptowane na mieszkania. Po 1945 roku majątek przejęty przez RSP, później PGR. Obecnie w zasobach ANR- częściowo wydzierżawiony spółce z kapitałem zagranicznym.

Naprzeciwko siebie przedzielone drogą położone były dwa majątki.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

DWÓR

We wsi dwór zbudowany na początku XX wieku. W pobliżu dworu park krajobrazowy.

WILLA

Osada położona w gminie Świerzno powiatu kamieńskiego. W 1303 roku na kartach historii pojawia się rycerz Troya de Bandecowe, możliwe pochodzący z Będzieszewa. Po raz pierwszy wymieniona w 1321 roku(Bandesow, Villa Bandesow) i była własnością von Brüsewitz aż do 1863 roku. W 1523 roku część gruntów należy do Kamienia Pomorskiego. W 1628 roku w spisie właścicieli poza rodem von Brudsewitz wymienia się rodzinę von Woitken(Woitke), wymieniony Valentine Woitke, część do Kamienia Pomorskiego oraz rodu von Brüsewitz. Wymienia się: Klausa von Brüsewitz(1448), Joachima von Brüsewitz(1523), Jürgena von Brüsewitz(1628), Carla Friedricha  von Brüsewitz wymienionego w spisie majątków w 1756 roku, Caspara Magnusa Heinricha von Brüsewitz wymieniony w spisie właścicieli w 1804 roku, Eggara(Eggerta) von Brüsewitz(XIX w.). W 1862 roku w spisie właścicieli wymienia się Eggerta von Brüsewitz(majątek A). W 1863 roku we dworze mieszkała wdowa po Eggarze z dziećmi. Później częste zmiany właścicieli. Na przełomie XIX i XX wieku majątek w posiadaniu rodziny Wolter. W 1910 roku dobra są w rękach rodziny Schlange i miały 251 ha gruntów. Prawdopodobnie po 1925 roku doszło do parcelacji majątku. W 1928 roku właścicielem dóbr z dworem był C. von Hippel a majątek liczył tylko 68 ha gruntów. W 1939 roku właścicielem majątku z dworem był Ulrich Sümmermann. Po wojnie własność Skarbu Państwa z utworzeniem na terenie majątku PGR. Obecnie grunty jak i budynki po PGR wykupione przez byłych pracowników.

ZESPÓŁ DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNY

W centralnej części wsi zespól dworski składający się z: budynku mieszkalnego, parterowego, możliwe dworu znacznie przebudowanego, parku z drugiej połowy XIX wieku, resztek bramy wjazdowej oraz budynków gospodarczych położonych w pobliżu założenia.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Łobez powiatu łobeskiego. Początkami historia wsi sięga średniowiecza. Do 1691 roku należała do rodu von Borck. Istnieje informacja, że majątek został w 1755 roku sprzedany Fundacji Maryjnej. W XVIII wieku 3/4 wsi było w posiadaniu rodziny Herr(1756). Do początku XIX wieku majątek był własnością rodziny von Borcke– wymieniony Carl von Borcke. W połowie XIX wieku dobra były w rękach rodziny Holz. Prawdopodobnie pod koniec XIX wieku dobra są w posiadaniu rodziny von Redei– wymieniony Victor von Redei oraz Sophie von Redei. Majątek jest ich własnością do 1945 roku.

ZESPÓL DWORSKO-PARKOWY

W południowo-wschodniej części wsi położony jest zespół dworsko-parkowy. Dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, rozbudowany na początku XX wieku. W otoczeniu park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze.

HISTORIA WSI

Stara wieś o średniowiecznej metryce położona w gminie i powiecie świdwińskim, 7-8 km od Świdwina. W 1763 roku jako właściciela dworu wymienia się von Loeper`a. W 1811, wg innych źródeł w 1821 uwłaszczono 5 chłopów. W tym czasie właścicielem majątku był Stenigke, w 1833 wymienia się jako właściciela rodzinę von Oppen, w 1836 rodzinę Dobbert. W 1928 roku właścicielem majątku liczącego 634 ha był Julius Cleve.

 PAŁAC 

Pozostałością założenia pałacowo-parkowego jest park o powierzchni 3,5 ha założony w drugiej połowie XIX wieku. Park położony jest w południowo-zachodniej części wsi przy drodze do Rusinowa. Na obrzeżach parku stał pałac, w latach 60-tych rozebrany.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE

Pozostałością założenia są resztki budynków gospodarczych i prawdopodobnie stojący w granicach parku dwór.

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1365 roku(Benz) kiedy należała do Tideke Warnow. W 1375 roku wymienia się braci Ditricha i Henninga Warnow. W 1466 roku wieś należała do Hansa von Flemming z Buka. Pod koniec XVI wieku w Benicach dwa majątki: A należący do rodziny von Flemming z Świerzna, B należący do rodziny von Flemming z Mierzęcina. W 1628 roku powstał trzeci majątek, C, w którym zmarł Otto von Flemming z Mierzęcina, najstarszy syn Hansa Heinricha von Flemming. W tym czasie pozostałe dobra posiadają: Caspar von Flemming, wymieniony w spisie majątków z 1628 roku wraz z Hansem Heinrichem, Hasso Adame i, Ewaldem Joachimem i Kurtem von Flemming. W 1690 roku donatorem miejscowego kościółka był Ernst Friederich von Flemming oraz Frantz Iochim von Flemming. Po śmierci Felixa Friedricha hrabiego von Flemming w 1740 roku dobra przejął jego syn, generał w służbie króla polskiego George Detlof hrabia von Flemming(03.03.1699-12.12.1771). Był podskarbim wielkim litewskim, wojewodą pomorskim, generałem artylerii litewskiej oraz generał lejtnantem wojsk koronnych. Odznaczony Orderem Orła Białego, stronnik Czartoryskich. Córką jego była Izabela hrabianka Flemming-Czartoryska. Dobra odziedziczyli również brat ojca Felixa, Richard Heirnich hrabia von Flemming, jego żona Eleonora Margaretha, z domu von Eickstedt-Peterswald. Po śmierci Richarda i jego żony majątek w 1768 roku w całości przypadł Georgowi Detlofowi. Po jego śmierci, zgodnie z jego wolą, w 1778 roku dobra otrzymała wdowa Sabina Juliana von Schlabredorf, córka Felixa Friedricha hrabiego von Flemming. Po niej majątek odziedziczyła córka Charlotta Juliana baronówna von Schlabrendorf. W 1787 roku za sumę 30000 talarów majątek odkupił Franz Bernd Johann Sigismund hrabia von Flemming. Część majątku należała również do jego brata z Buka, Juliusa Friedricha Wilhelma hrabiego von Flemming. W 1805 roku całość dziedziczy syn Franza Bernda, Franz Wilhelm August Constantin hrabia von Flemming(*30.03.1773-+29.03.1836), wymieniony w spisie właścicieli w 1804 roku. W 1828 roku właścicielem dóbr benickich był Franz Wilhelm Carl hrabia von Flemming, wymieniony w spisie właścicieli w 1862 roku. W 1867 roku właścicielem majątku był syn Franza, Thamm Hasso hrabia von Flemming, po nim dobra odziedziczył jego syn, Kurd hrabia von Flemming ze Śniatowa, który połączył Benice, Giżkowo, Ganiec Buk i Łęgno w klucz alodialny. Ostatnim właścicielem dóbr był Hasso hrabia von Flemming.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany  na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8 ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

Wieś położona w gminie Dobra Szczecińska powiatu polickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1260 roku(Beseritz), potem kolejno w 1271(Brunnecke), 1277(Brunne). Była wsią kościelną i rycerską. W 1266 roku książę pomorski Barnim I podarował część wsi kolegiacie mariackiej w Szczecinie. W 1269 roku część gruntów otrzymali bracia von Godekin oraz Heinemann von Saltzwedel. W 1271 część ziem otrzymał Dietrich von Saltzwedel. Do kościoła mariackiego w Szczecinie wieś należała do sekularyzacji dóbr kościelnych w 1480 roku. Książę Bogusław X po przejściu na protestantyzm przekazuje wieś Henningowi von Lindstedt. W 1486 roku własność braci Henning i Mor von Lindstedt z Hagen. W 1569 roku wieś posiada Christoph von Lindstedt z  Oldevigshagen-obecnie Altwigshagen, gminy w Niemczech położonej w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze przednie. W 1602 roku wzmiankowani bracia Claus Christoph i Jürgen von Lindstedt oraz syn Christopha z Hagen. W 1527 roku dobra we wsi posiadał Vivigenza I. von Eickstedt. W 1589 roku za 5200 talarów wieś zakupił kanclerz książęcy Oto von Ramin auf Krackow. W 1630 roku w pałacu w Bezrzeczu zatrzymał się król Szwecji Gustav Adolph z oficerami. Majątek wielokrotnie plądrowany i niszczony przez wojska szwedzkie a także przez wojsko hetmana Stefana Czarneckiego w 1657 roku. Odbudowa majątku przypadła wdowie po Ottonie von Ramin, Armigard von Ramin, z domu von Broecker. Ponownie zniszczona podczas najazdu szwedzkiego w 1675-79. W 1677 roku umiera właścicielka wsi, Armigard von Ramin. W XVII wieku dobra dziedziczy Jürgen Berndt von Ramin auf Stolzenburg, którego żoną była córka byłego właściciela, Erdmanna Christiana von Ramin auf Krackow. Po śmierci Jürgena Berndta(+1743) majątek przechodzi w ręce syna, kapitana Jürgena Wilhelma von Ramin. W 1776 roku majątek dziedziczy porucznik Jürgen Carl Friedrich von Ramin, po nim dobra dziedziczy syn Ludwig Otto von Ramin. W 1815 dobra należą do Ludwiga Friedricha Otto von Ramin. W latach 1819-1848 roku dobra posiada Otto Friedrich Gebhard von Ramin, później Wilhelm Friedrich Carl August von Ramin. Kolejni posiadający dobra w Bezrzeczu: Wilhelm i Cuno von Ramin, Pauline Emile von Ramin, Mathilde Justine von Ramin-Ziethen, Auguste Louise von Corvin-Wierzbicki, po mężu von Manteüffel, porucznik Otto Friedrich Julius von Corvin-Wierzbicki, Ludwig Friedrich Erdmann von Ramin(1892), Barnim von Ramin, Eberhard von Ramin. W 1937 roku rodzina von Ramin przeprowadziła się do Berlina przekazując majątek rodzinie von Schöning-Klemmen.

PAŁAC

Wybudowany na skraju wsi w latach 1875-80 przez Otto Friedricha Gebharda von Ramin (1815-1882) pałac w stylu neogotyku angielskiego, obecnie nie istnieje.

PARK I ALEJA DOJAZDOWA