Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1336 roku. W tym czasie lenno rodu von Güntersberg a na zamku zamieszkiwał Henning de Pansin. W XV wieku dobra w rękach rodu von Glasenapp. W 1474 roku Peter von Glasenapp wymienił wieś na inne dobra z zakonem joannitów. W roku 1493 od zakonu wieś odkupił Henryk von Borcke. W 1591 roku wieś w rękach Marii von Rahmel. Ponownie wieś jest w posiadaniu rodziny von Borcke– w 1628 roku wymieniany Matzke von Borcke, będąc lennem joannitów. W 1731 roku właścicielem dóbr była Anna Elżbieta Cantenius, żona Petera Izaaka von Forcad. Po śmierci Anny w 1765 roku dobra przechodzą na rodzinę von Forcad. W 1775 roku majątek otrzymała druga żona Petera Izaaka von Forcad, Katarzyna von Eickstedt. Po jej śmierci majątek przejął Fryderyk Wilhelm Sigismund von Aschersleben. W XVIII wieku wymienia się również jako właściciela majątku Carla Ferdinanda von Kalsow. W 1804 roku zmiana właściciela- został nim Fryderyk von Itzenplitz, później dobra dziedziczy syn- Peter Ludwig Fryderyk von Itzenplitz. Po nim majątek dziedziczy siostra Petera- Augusta Zofia hrabina von Meding i jej mąż August Fryderyk von Meding. Na początku XX wieku majątek jest w rękach Wolfganga Gans Edler zu Putlitz. Baronowie Gans Edler zu Putlitz byli właścicielami majątku do 1945 roku. Po 1945 roku dobra przejęte przez państwo polskie. Obecnie na terenie majątku mieści się Zachodniopomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego.

ZESPÓL PAŁACOWO PARKOWY

W południowo-zachodniej części wsi położony jest zespól pałacowo-parkowo-folwarczny. Pałac zbudowany pod koniec XIX wieku na planie prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem naczółkowym. W 1911 roku rozbudowany o werandę i piętro z przebudową wnętrz. Obok pałacu zabudowania folwarczne oraz park krajobrazowy o powierzchni 7,6 ha.

Exlibris z biblioteki pałacowej

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Gryfice powiatu gryfickiego. Miejscowość swoimi początkami sięga średniowiecza. W 1316 roku wieś posiadał Sifridus von Lode, rycerz księcia Warcisława IV. W roku 1370 Baszewice posiadła rodzina Helmich z Gryfic. Po niej wieś w posiadaniu rodziny von Mellin, po nich w rękach rodu von Eberstein. W XV wieku dochodzi do podziału wsi na dwa udziały szlacheckie i jeden kościelny. Część ziemi w rękach rodu von der Osten. W 1445 roku część ziem należących do rodziny Helmich przejął magistrat z Gryfic. W 1628 roku wzmiankowany Henning von Mellin jako właściciel majątku. W XVIII wieku wieś jest własnością rodziny von Plӧtz. W 1774 roku własność wdowy po majorze von Plӧz, Beaty Sophii, z domy von Blücher. W 1818 roku Leopold Carl Heinrich von Plӧz utworzył folwark Adolfshof-Grębocin, przenosząc tam całość majątku ziemskiego. W 1860 roku majątek zakupił Adolf von Thadden z Trzygłowia. Kolejnym właścicielem był Reinhold von Thadden. W 1870 roku za czasów rodziny von Thadden majątek obejmował 1692 ,mórg ziemia a w 1879 roku dobra obejmowały 432,03 ha gruntów. Od 1905 roku właścicielem majątku zostają baronowie Senfft von Pilsach. Wymienia się baronów Karla i Gerharda Senfft von Pilsach. Byli właścicielami wsi do 1945 roku.

Pozostałością po założeniu dworskim są resztki parku krajobrazowego. Dwór rozebrano po 1945 roku.

Wieś położona w gminie Lipiany powiatu pyrzyckiego. Do 1840 roku majątek należał do rodziny von Dossow. Wzmiankowany Adam Heinrich zmarły w 1758 roku oraz Peter A.E.Chr. zmarły w 1816 roku. W 1841 roku zakupiony przez Carla Schroeder, wymieniony w spisie właścicieli w 1857 roku. Po jego śmierci w 1872 roku majątek w rękach wdowy. W 1879 roku majątek o powierzchni 510,76ha należał do wdowy Hedwig Schroeder a dzierżawcą był porucznik Dudy, kuzyn właścicielki, za którego wyszła za mąż.  W 1896 roku majątek o powierzchni 511ha należał do Emmy Dudy. Posiadała również majątek Klein Lindenbusch. W 1914 roku majątek obejmował 528ha i należał do Pani Emmy Dudy, z domu Dudy. W 1929 majątek o powierzchni  528ha należał do Margarethe Berger, z domu Dudy. Była najstarszą córką Emmy, wdową po majorze Johannesie Berger z Hohengrape, zmarłym w 1914 roku. która w 1919 roku odziedziczyła majątek. Od 1927 do 1945 roku majątkiem zarządzał syn, Hans Dietrich Berger.

PAŁAC

We wsi ruina neoklasycystycznego pałacu. Zbudowany w 1870 roku. Trzykondygnacyjny budynek zbudowany na planie 3 połączonych ze sobą prostokątów. Kryty był płaskim czterospadowym dachem. Przerwany remont w 1967 roku, opuszczony, popadł w ruinę. Na obrzeżach park krajobrazowy.

Wieś o średniowiecznej metryce, położona w gminie Rąbino powiatu świdwińskiego, należąca od XIV wieku do pomorskiego rodu von Podewils. Po raz pierwszy wymieniona w 1412 roku. W tym czasie zniszczona przez Krzyżaków ze Świdwina. W XVII wieku jako właściciel wymieniany był Anselm von Podewils. W roku 1756 roku właścicielem wsi był Edward von Podewils, pop nim jego syn Ludwig Christian, w 1776 był generał Friedrich Wilhelm von Podewils i jego żona Eleonora Carolina von Podewils, z domu von Wolsky. W 1843 roku majątek zakupił Otto Bogislav von Kleist. 10 lat później majątek C.J.Heysowi sprzedaje Antonette Friedrike von Kleist. Do majątku poza Batyniem należały dwa folwarki- Zbytki/Carlsruh/ i Dąbrówka/Klein Damerow/. W II połowie XIX wieku właścicielem wsi jest rodzina Hosemann z Berlina. Od 1892 roku właścicielem majątków został Franz Hosemann, W 1910 roku majątek jego obejmował 1092ha. W 1928 roku dobra należały do Ericha Hosemann i obejmowały 675ha. W latach 30-tych majątek w posiadaniu rodzin Hosemann i Ponatz, później majątek rozparcelowany.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

We wsi ruina dworu wybudowanego w drugiej połowie XIX wieku przez rodzinę Hoselmann, przebudowanego pod koniec XIX i na początku XX wieku. Piętrowy, wybudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, przykryty dachem czterospadowym. Otoczony resztkami zdziczałego parku.

Osada położona w gminie Maszewo powiatu goleniowskiego. Prawdopodobnie powstała pod koniec XIX wieku jako folwark. Pierwsze budynki gospodarcze powstały na przełomie XIX i XX wieku wraz z niewielkim założeniem parkowym. Na początku XX wieku powstał dwór zbudowany na planie prostokąta, piętrowy, kryty dachem czterospadowym. Później do dworu dobudowano parterową oficynę. W 1920 roku majątek należał do Friedricha Jabst a dobra liczyły 177 ha gruntów. W 1928 roku właścicielami majątku były rodziny: Werner i Kohnert-Stavenhagen a majątek obejmował 177 ha gruntów. Po 1945 roku folwark należał do PGR Dębice.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W skład założenia wchodzi dwór znacznie przebudowany, parterowy z użytkowym poddaszem, zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem czterospadowym z oficyną obecnie z płaskim dachem. Obok resztki zabudowy gospodarczej.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Pełczyce powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1310 roku. W XV wieku w rękach rodu von Paris/Paries/. W 1720 roku przechodzi na rodzinę von Bornstedt– wymieniany Curt Friedrich. W latach 1820-40 w posiadaniu rodziny Muller, od 1856 roku w rękach rodu von Kuycke. Na początku XX wieku wymieniana rodzina Steinlein, do lat 30-tych XX wieku w posiadaniu rodziny pochodzenia żydowskiego, Katzenellenbogen. W 1933 roku ostatni własciciel majątku sprzedał ziemię i budynki swoim pracownikom. Część budynków gospodarczych jeszcze przed 1945 roku zaadoptowane na mieszkania. Po 1945 roku majątek przejęty przez RSP, później PGR. Obecnie w zasobach ANR- częściowo wydzierżawiony spółce z kapitałem zagranicznym.

ZESPÓŁ DWORSKO-FOLWARCZNY

DWÓR

We wsi dwór zbudowany na początku XX wieku. W pobliżu dworu park krajobrazowy.

WILLA

Osada położona w gminie Świerzno powiatu kamieńskiego. W 1303 roku na kartach historii pojawia się rycerz Troya de Bandecowe, możliwe pochodzący z Będzieszewa. Po raz pierwszy wymieniona w 1321 roku(Bandesow, Villa Bandesow) i była własnością von Brüsewitz aż do 1863 roku. W 1523 roku część gruntów należy do Kamienia Pomorskiego. W 1628 roku w spisie właścicieli poza rodem von Brudsewitz wymienia się rodzinę von Woitken(Woitke), wymieniony Valentine Woitke, część do Kamienia Pomorskiego oraz rodu von Brüsewitz. Wymienia się: Klausa von Brüsewitz(1448), Joachima von Brüsewitz(1523), Jürgena von Brüsewitz(1628), Carla Friedricha  von Brüsewitz wymienionego w spisie majątków w 1756 roku, Caspara Magnusa Heinricha von Brüsewitz wymieniony w spisie właścicieli w 1804 roku, Eggara(Eggerta) von Brüsewitz(XIX w.). W 1862 roku w spisie właścicieli wymienia się Eggerta von Brüsewitz(majątek A). W 1863 roku we dworze mieszkała wdowa po Eggarze z dziećmi. Później częste zmiany właścicieli. Na przełomie XIX i XX wieku majątek w posiadaniu rodziny Wolter. W 1910 roku dobra są w rękach rodziny Schlange i miały 251 ha gruntów. Prawdopodobnie po 1925 roku doszło do parcelacji majątku. W 1928 roku właścicielem dóbr z dworem był C. von Hippel a majątek liczył tylko 68 ha gruntów. W 1939 roku właścicielem majątku z dworem był Ulrich Sümmermann. Po wojnie własność Skarbu Państwa z utworzeniem na terenie majątku PGR. Obecnie grunty jak i budynki po PGR wykupione przez byłych pracowników.

ZESPÓŁ DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNY

W centralnej części wsi zespól dworski składający się z: budynku mieszkalnego, parterowego, możliwe dworu znacznie przebudowanego, parku z drugiej połowy XIX wieku, resztek bramy wjazdowej oraz budynków gospodarczych położonych w pobliżu założenia.

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Łobez powiatu łobeskiego. Początkami historia wsi sięga średniowiecza. Do 1691 roku należała do rodu von Borck. Istnieje informacja, że majątek został w 1755 roku sprzedany Fundacji Maryjnej. W XVIII wieku 3/4 wsi było w posiadaniu rodziny Herr(1756). Do początku XIX wieku majątek był własnością rodziny von Borcke– wymieniony Carl von Borcke. W połowie XIX wieku dobra były w rękach rodziny Holz. Prawdopodobnie pod koniec XIX wieku dobra są w posiadaniu rodziny von Redei– wymieniony Victor von Redei oraz Sophie von Redei. Majątek jest ich własnością do 1945 roku.

ZESPÓL DWORSKO-PARKOWY

W południowo-wschodniej części wsi położony jest zespół dworsko-parkowy. Dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, rozbudowany na początku XX wieku. W otoczeniu park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze.

HISTORIA WSI

Stara wieś o średniowiecznej metryce położona w gminie i powiecie świdwińskim, 7-8 km od Świdwina. W 1763 roku jako właściciela dworu wymienia się von Loeper`a. W 1811, wg innych źródeł w 1821 uwłaszczono 5 chłopów. W tym czasie właścicielem majątku był Stenigke, w 1833 wymienia się jako właściciela rodzinę von Oppen, w 1836 rodzinę Dobbert. W 1928 roku właścicielem majątku liczącego 634 ha był Julius Cleve.

 PAŁAC 

Pozostałością założenia pałacowo-parkowego jest park o powierzchni 3,5 ha założony w drugiej połowie XIX wieku. Park położony jest w południowo-zachodniej części wsi przy drodze do Rusinowa. Na obrzeżach parku stał pałac, w latach 60-tych rozebrany.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE

Pozostałością założenia są resztki budynków gospodarczych i prawdopodobnie stojący w granicach parku dwór.

Wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1365 roku(Benz) kiedy należała do Tideke Warnow. W 1375 roku wymienia się braci Ditricha i Henninga Warnow. W 1466 roku wieś należała do Hansa von Flemming z Buka. Pod koniec XVI wieku w Benicach dwa majątki: A należący do rodziny von Flemming z Świerzna, B należący do rodziny von Flemming z Mierzęcina. W 1628 roku powstał trzeci majątek, C, w którym zmarł Otto von Flemming z Mierzęcina, najstarszy syn Hansa Heinricha von Flemming. W tym czasie pozostałe dobra posiadają: Caspar von Flemming, wymieniony w spisie majątków z 1628 roku wraz z Hansem Heinrichem, Hasso Adame i, Ewaldem Joachimem i Kurtem von Flemming. W 1690 roku donatorem miejscowego kościółka był Ernst Friederich von Flemming oraz Frantz Iochim von Flemming. Po śmierci Felixa Friedricha hrabiego von Flemming w 1740 roku dobra przejął jego syn, generał w służbie króla polskiego George Detlof hrabia von Flemming(03.03.1699-12.12.1771). Był podskarbim wielkim litewskim, wojewodą pomorskim, generałem artylerii litewskiej oraz generał lejtnantem wojsk koronnych. Odznaczony Orderem Orła Białego, stronnik Czartoryskich. Córką jego była Izabela hrabianka Flemming-Czartoryska. Dobra odziedziczyli również brat ojca Felixa, Richard Heirnich hrabia von Flemming, jego żona Eleonora Margaretha, z domu von Eickstedt-Peterswald. Po śmierci Richarda i jego żony majątek w 1768 roku w całości przypadł Georgowi Detlofowi. Po jego śmierci, zgodnie z jego wolą, w 1778 roku dobra otrzymała wdowa Sabina Juliana von Schlabredorf, córka Felixa Friedricha hrabiego von Flemming. Po niej majątek odziedziczyła córka Charlotta Juliana baronówna von Schlabrendorf. W 1787 roku za sumę 30000 talarów majątek odkupił Franz Bernd Johann Sigismund hrabia von Flemming. Część majątku należała również do jego brata z Buka, Juliusa Friedricha Wilhelma hrabiego von Flemming. W 1805 roku całość dziedziczy syn Franza Bernda, Franz Wilhelm August Constantin hrabia von Flemming(*30.03.1773-+29.03.1836), wymieniony w spisie właścicieli w 1804 roku. W 1828 roku właścicielem dóbr benickich był Franz Wilhelm Carl hrabia von Flemming, wymieniony w spisie właścicieli w 1862 roku. W 1867 roku właścicielem majątku był syn Franza, Thamm Hasso hrabia von Flemming, po nim dobra odziedziczył jego syn, Kurd hrabia von Flemming ze Śniatowa, który połączył Benice, Giżkowo, Ganiec Buk i Łęgno w klucz alodialny. Ostatnim właścicielem dóbr był Hasso hrabia von Flemming.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany  na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

W 1517 roku mowa o nowej siedzibie rodu von Flemming. Obecny pałac zbudowany w 1867 roku przez Thamm Hasso von Flemming(*03.08.1838-+02.06.1896), ożeniony z Else(Elisabeth) baronówną von Steinӓcker. Zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. W pobliżu park o powierzchni ok. 8 ha oraz budynki gospodarcze. Po 1945 roku w rękach Skarbu Państwa. Majątek przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne. W kolejnych latach w pałacu znajdowała się szkoła rolnicza. Obecnie pałac należy do Starostwa Powiatowego w Kamieniu Pomorskim, w pałacu znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych.

Wieś położona w gminie Dobra Szczecińska powiatu polickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1260 roku(Beseritz), potem kolejno w 1271(Brunnecke), 1277(Brunne). Była wsią kościelną i rycerską. W 1266 roku książę pomorski Barnim I podarował część wsi kolegiacie mariackiej w Szczecinie. W 1269 roku część gruntów otrzymali bracia von Godekin oraz Heinemann von Saltzwedel. W 1271 część ziem otrzymał Dietrich von Saltzwedel. Do kościoła mariackiego w Szczecinie wieś należała do sekularyzacji dóbr kościelnych w 1480 roku. Książę Bogusław X po przejściu na protestantyzm przekazuje wieś Henningowi von Lindstedt. W 1486 roku własność braci Henning i Mor von Lindstedt z Hagen. W 1569 roku wieś posiada Christoph von Lindstedt z  Oldevigshagen-obecnie Altwigshagen, gminy w Niemczech położonej w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze przednie. W 1602 roku wzmiankowani bracia Claus Christoph i Jürgen von Lindstedt oraz syn Christopha z Hagen. W 1527 roku dobra we wsi posiadał Vivigenza I. von Eickstedt. W 1589 roku za 5200 talarów wieś zakupił kanclerz książęcy Oto von Ramin auf Krackow. W 1630 roku w pałacu w Bezrzeczu zatrzymał się król Szwecji Gustav Adolph z oficerami. Majątek wielokrotnie plądrowany i niszczony przez wojska szwedzkie a także przez wojsko hetmana Stefana Czarneckiego w 1657 roku. Odbudowa majątku przypadła wdowie po Ottonie von Ramin, Armigard von Ramin, z domu von Broecker. Ponownie zniszczona podczas najazdu szwedzkiego w 1675-79. W 1677 roku umiera właścicielka wsi, Armigard von Ramin. W XVII wieku dobra dziedziczy Jürgen Berndt von Ramin auf Stolzenburg, którego żoną była córka byłego właściciela, Erdmanna Christiana von Ramin auf Krackow. Po śmierci Jürgena Berndta(+1743) majątek przechodzi w ręce syna, kapitana Jürgena Wilhelma von Ramin. W 1776 roku majątek dziedziczy porucznik Jürgen Carl Friedrich von Ramin, po nim dobra dziedziczy syn Ludwig Otto von Ramin. W 1815 dobra należą do Ludwiga Friedricha Otto von Ramin. W latach 1819-1848 roku dobra posiada Otto Friedrich Gebhard von Ramin, później Wilhelm Friedrich Carl August von Ramin. Kolejni posiadający dobra w Bezrzeczu: Wilhelm i Cuno von Ramin, Pauline Emile von Ramin, Mathilde Justine von Ramin-Ziethen, Auguste Louise von Corvin-Wierzbicki, po mężu von Manteüffel, porucznik Otto Friedrich Julius von Corvin-Wierzbicki, Ludwig Friedrich Erdmann von Ramin(1892), Barnim von Ramin, Eberhard von Ramin. W 1937 roku rodzina von Ramin przeprowadziła się do Berlina przekazując majątek rodzinie von Schöning-Klemmen.

PAŁAC

Wybudowany na skraju wsi w latach 1875-80 przez Otto Friedricha Gebharda von Ramin (1815-1882) pałac w stylu neogotyku angielskiego, obecnie nie istnieje.

PARK I ALEJA DOJAZDOWA