SIENNO /Seefeld/

Wieś położona w gminie Ośno Lubuskie powiatu słubickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1317 roku(Seueld). W tym czasie należała do biskupów lubuskich z Górzycy. W 1563 roku margrabia Jan Jerzy przejął dobra kapituły lubuskiej. Należała do majątku w Lubuszu, po 1718 roku w Pamięcinie. Prawdopodobnie pod koniec XVIII lub na początku XIX wieku powstaje na terenie wsi folwark. Pozostałością po nim jest dwór, obecnie dom Nr 33 oraz zabudowania gospodarcze.

sienno-1895-lubuskie

SIENNO /Silligsdorf/

Wieś położona w gminie Węgorzyno powiatu łobeskiego. Wieś została założona przez Gunzelina von Hagen, hrabiego von Schwerin. Od 1315 roku lenno rodu von Wedel. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1346 roku(Czillickersdorp). W XVII wieku wieś podzielona pomiędzy rody von Wedel oraz von Bork(Borcke). W 1628 roku lenno posiadał Andreas Borcke, Friedericha Borcke(Sulchsdorff), do Martina Borcke oraz do Joachima Borcke.  W 1628 roku siedział tu Christoph, Bastian i Ernst Budde von Wedlowie. Po przejęciu większości majątku przez starostę Heinricha Joachima i rotmistrza Matthiasa Leopolda von Wedel oraz za zgodą ich braci Bastiana Georga i Philippa Daniela von Wedel, majątek został sprzedany w 1687 roku wdowie po Friedrichu Wilhelmie von Wedel, Annie Barbarze, z domu Schneider, a następnie jej córce Annie Barbarze i jej mężowi, tajnemu radcy Johannowi Friedrichowi von Schaper.  W 1743 roku tajny radca von Schaper sprzedaje majątek Friedrichowi Leopoldowi von Wedel. W 1756 roku majątek podzielony pomiędzy: 62-letnim pułkownikiem w stanie spoczynku Carlem Friedrichem von Wedel(Wedell) a  21-letnim porucznikiem Casparem Otto von Wedel(Wedell).  W 1804 roku majątek należał do 34-letniego kapitana Leopolda Juliusa Otto von Wedel(Wedell). W 1862 roku dobra w rękach porucznika Eduarda Ernsta Caspara von Wedel(Wedell). W 1914 roku majątek o powierzchni 856ha należał do Ernsta von Wedel. Dzierżawcą był kapitan Willibald Mach a administratorem Holst. Prawdopodobnie w latach 20-tych doszło do parcelacji majątku.  W latach 20-tych część dóbr po majątku rycerskim  należał do rodu von Zitzewitz. W 1939 roku na resztówce po majątku rycerskim nadal „siedział” Ernst von Wedel– majątek obejmował 38ha.

PAŁAC

W 1959 roku pałac uległ spaleniu. W kolejnych latach częściowo rozebrany. Zachował się park krajobrazowy z XIX w. o powierzchni 5,5ha.

Sienno Dolne /Schöneu A/

Wieś położona w gminie Radowo Małe powiatu łobeskiego. Stare lenno rodu von Dewitz. W XVIII wieku była własnością Josepha Friedericha von Dewitz z Dobrej i Carla Ludewiga von Dewitz ze wsi Tucze. W latach 70-tych XVIII wieku własność majora Stephana Gottlieba von Dewitz. W latach 50-tych XIX wieku majątek posiada rodzina Hell. Prawdopodobnie w tym czasie zakłada folwark na północ od Sienna Dolnego, obecnie Sienno Górne, które należało do rodziny Hell do 1939 roku. W 1870 roku majątek obejmował 2328 mórg ziemi a w 1879 roku 575,87 ha ziemi. Posiadali majątek jeszcze w 1910 roku. Właścicielem był Gustav Hell. Kolejnym właścicielem była rodzina Krüger. W 1928 roku kiedy właścicielem był Paul Krüger dobra liczyły 300 ha gruntów. Posiadali majątek do 1945 roku.

We wsi pozostałości po majątku ziemskim. W parku krajobrazowym o powierzchni 1,99ha ruina dworu. W sąsiedztwie resztki zabudowy folwarcznej.

SIENNO GÓRNE /Schöneu B/

Wieś położona w gminie Radowo Małe powiatu łobeskiego. Założona jako folwark w latach 60-tych XIX wieku przez rodzinę Hell. Posiadali majątek do 1945 roku. W 1910 roku właścicielem był Gustav Hell. W 1928 roku dobra należały do Gerharda Hell i obejmowały 303 ha gruntów. W skład założenia dworskiego wchodził dwór oraz park krajobrazowy z XIX wieku oraz zabudowania folwarczne.

SIENNO-SZCZECIN /Heuershof/

Były majątek ziemski położony obecnie na terenie Szczecina na Osiedlu Małe Błonie przy ulicy Łącznej. W 1864 roku szczeciński kupiec Wellmann wykupił gospodarstwa i po scaleniu utworzył folwark Heuershof, od nazwiska jednego z gospodarzy – Heuer. W środkowej części zbudował dwór. Kolejnym właścicielem była rodzina Germershausen, później zięć właściciela, Bahnckegel. W 1879 roku majątek należało Kӧniglische Reichsbank-Hauptstelle ze Szczecina a majątek obejmował 218 ha gruntów. W 1892 roku właścicielem był Albert Behnke. Około 1918 roku majątek wykupiony przez Radę Miejską Szczecina i wtedy powstał nowy dwór. Obecnie własność spółki Amber.

SIEŃSK /Antoinettenruh Vw./

Osada położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Były folwark. Po 1945 roku PGR Antonówka. Od 1976 roku folwark Sieńsk PGR Antonówka podlegający Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej w Zielonej Górze. Od 2003 roku Zakład Rolny w Sieńsku obejmujący 800 ha gruntów.

siensk-1911-lubuskie

SIERAKÓW /Zirkau/

Wieś położona w gminie Szprotawa powiatu żagańskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1240 roku(Ciracou). W 1866 roku w spisie dóbr mowa o majątku należącym do miasta Szprotawa. Trudno dzisiaj ustalić gdzie był położony folwark.

SIERCZ /Schierzig/

Wieś położona w gminie Trzciel powiatu międzyrzeckiego. Wzmiankowana w XVI wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1394 roku(Szircz). Wymieniana wielokrotnie w kolejnych latach: 1406(Syrczewo), 1419(Sirzcz), 1434(Szircze, Schyrcze, Syrcze), 1436(Syerczy), 1464(Sircz), 1475(Zircz), 1508(Szyrcz), 1510(Syrcz), 1538(Sziercz), 1571(Siercz), 1944(Schierzig). Dawna wieś szlachecka. W 1364 roku Świętosław z Szubina, kasztelan kaliski toczył spór o wieś z Fredhelmem Wezenborgiem. W 1406 roku Wichna, wdowa po Świętosławie wygrywa proces z synami Fredhelma Wezenborga o wieś. W 1434 roku właścicielem wsi jest syn Wichny, Maciej Trzcielski z Trzciela i Grodziska Wlkp. W latach 1434-1607 wieś należy do Ostrorogów z Lwówka– w 1434 roku Stanisław i Dobrogost Ostroróg nabyli wieś od spadkobierców Macieja Trzcielskiego. W 1607 roku ostatni z Ostrorogów Lwowskich, hrabia Jerzy(zmarły bezpotomnie w 1623 roku), za 2000złotych polskich, sprzedał wieś Kasprowi von Schlichting z Bukowca. W 1631 roku właścicielem wsi jest rodzina z Bnina Opalińskich. W 1670 roku Jan Konstanty z Bnina Opaliński za 105.000 złotych polskich sprzedaje wieś  Krzysztofowi Unrugowi. W 1715 roku Bogusław na Międzychodzie Unrug, starosta obornicki za 33.000talarów sprzedał Siercz Janowi Erazmowi Zaydlic. W 1775 roku wieś jest własnością Władysława Szołdrskiego i jego żony Franciszki Radomickiej. W 1778 roku po śmierci Władysława Szołdrskiego, wojewody inowrocławskiego, dobra dziedziczą synowie: Antoni i Jakub. Siercz przypada Antoniemu Szołdrskiemu, który za sumę 65.000 sprzedał wieś Mariannie Wilczyńskiej z Golemowskich i jej mężowi, Stanisławowi Wilczyńskiemu. W 1845 roku własność rodziny Buchholz. W 1846 roku w skład majątku wchodził folwark Żydowo. W 1857 roku własność Ernsta Buchholz . W 1870 roku majątek Ernsta Buchholz`a obejmował 1060ha gruntów. W 1877 roku majątek o powierzchni 1060ha należał do Louisa Stillmann. W skład majątku wchodził folwark Żydowo(Elisenfelde, Judenlüge). W 1896 roku majątek o powierzchni 1044ha należał do Theodora Ratzmann. W 1907 roku majątek o powierzchni 282ha należał do Konrada von Fabeck. W 1913 roku majątek o powierzchni 98ha należał do Richarda von Windisch. Do 1939 roku majątek w rękach Harrego i Käthe von Villenueve.

Założenie dworskie

Na północnym krańcu wsi położony był zespół dworski. Po założeniu zachował się budynek dworski i park o pow. ok. 1,6ha.

SIERSKO /Sierzig/

Nieistniejąca osada położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego. Wzmiankowana w 1248(Zirtze) oraz w latach: 1350(Czirzik, Zirtzc), 1351(Tzirziz), 1375(Seerzig, Sierzig). Dawny folwark należący do majątku w Sądowie. Na terenie jego poza zabudowaniami gospodarczymi oraz tzw. pałacem letnim właścicieli Sądowa znajdowało się przedsiębiorstwo browarnicze Simmona Egger. Po założeniu pozostały resztki piwnic.

SILNA /Schilln/

Wieś położona w gminie Pszczew powiatu międzyrzeckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1474 roku(Szyedlnya). Wielokrotnie w latach późniejszych: 1508(Szyedlna), 1509(Szyeldna), 1520(Syedlna), 1521(Sielna), 1535(Szedlna), 1563(Silna), 1564(Sidlna). Przez wieki własność kościelna wchodząca w klucz dóbr pszczewskich. W 1870 roku największy majątek obejmujący 148ha należał do wdowy Alexandry Wilscher. W 1896 roku miejscowy majątek o powierzchni 121,53ha gruntów należał do Hermanna Hielscher. W 1907 roku majątek o powierzchni 175ha należał do Martina Hielscher. W 1913 roku majątek o powierzchni 108ha posiadał August Fiedler a drugi majątek(chłopski) o powierzchni 175ha należał do Martina Hielscher.

W północnej części wsi położone było założenie dworsko-folwarczne.

SINIECHOWO /Schinchow/

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1299(Schynnechow). Była starym lennem rodu von Güntersberg. W 1490 roku lenno posiadał Klaus von Güntersberg. W XVIII wieku mowa o 2 majątkach, a i b. Majątek a to stare lenno rodu von Güntersberg. W maju 1731 roku Eccard Henning von Güntersberg zapisał majątek swojemu synowi porucznikowi Friedrichowi Sigismundowi von Güntersberg, po śmierci którego w 1751 roku majątek odziedziczył jego starszy brat, Ernst George von Güntersberg.  W 1717 roku majątek b Eccard Henning von Güntersberg w sierpniu tego roku sprzedał majorowi Wilhelmowi Friedrichowi von Flemming. W 1753 roku Wiejkowo jak i Siniechowo w posiadaniu Wilhelma Sigismunda von Flemming. Po odzyskaniu majątku b przez rodzinę von Güntersberg w 1753 wydzierżawiony? Erdmannowi Joachimowi von Paulsdorf i po 21 latach ponownie w rękach rodu von Güntersberg. Po śmierci ostatniego z rodu, Ernsta Friedricha Georga von Güntersberg, który zapisał majątek wdowie Amalii Sophii(+10.03.1766), z domu von Kleist, w 1763 roku król przydziela majątek b wraz z Wiejkowem pułkownikowi Wilhelmowi Friedrichowi Carlowi hrabiemu von Schwerin. W 1764 roku Amalia Sophia von Güntersberg za 5000 talarów reńskich w złocie odkupiła majątek i przepisała je swoim 4 córkom: Barbarze Benignie Julianie Sophii, Catharinie Amalii, Ernestinie Brigidzie i Carolinie Hypolicie Sabinie. Majątek w pełni został odzyskany w 1777 roku po decyzji sądu. Majątek a , stare lenno rodu von Güntersberg przypadł starszej ze sióstr, Barbarze Benignie zamężnej za Nicolausa Friedricha von Below(*1750-+1816), z którym miała 5-ciu synów, z których przeżyło dwóch- Carl Heinrich(*1781-+1821) i Ernst Friedrich Wilhelm Johann(*1783-+1816). Barbara Benigna(*1753-+1826) posiadała majątek do śmierci. Od 1828 roku majątek w rękach Carla Christiana Philippa von Berg(+1842), syna majora Philippa Johanna Georga.   Carl Christian ożeniony był z Christine von Owstin. Po jego śmierci majątek dziedziczy córka, Alexandrine von Berg(*1813-+1859), zamężna za Friedricha Wilhelma Alberta von Plӧtz(*1803-+1876). Rodzina von Plӧtz posiadała majątek do 1945 roku. W 1910 roku kiedy właścicielem był Paul von Plӧtz(*1839-+1915 dobra liczyły 634 ha gruntów a w 1928 i 1939 roku kiedy właścicielem był Albrecht von Plӧtz(*1872-+1945).  majątek obejmował on 747 ha gruntów.

Po założeniu nie ma śladu.