Wieś położona w gminie Trzcińsko-Zdrój powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w roku 1337. Początkowo była lennem rodu von Ellingen. Od 1460 roku do 1945 roku w rękach rodu von Sydow. W latach 30-tych XX wieku majątek liczył 1161 ha gruntów. W XIX wieku za czasów Fryderyka von Sydow majątek słynął z hodowli owiec, bydła, świń. Na terenie majątku działały: gorzelnia, browar, dwa młyny, płatkarnia.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWO-FOLWARCZNE

Założenie składa się z: pałacu o powierzchni 1709,5m kw., parku o powerzchni 6,64ha, budynków gospodarczych/stajnia, stodoła/. Pałac wzniesiony przez Konrada von Sydow w latach 1892-1893, na miejscu dworu ryglowego, z cechami budowli neorenesansowej.  W pałacu zachowała się oryginalna stolarka, kominek, żelazne okucia.

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. Klukom to wieś o metryce średniowiecznej. Klukom został zajęty przez joannitów, w 1269 r. przejęty przez cystersów kołbackich. Ok. 1284 r. wieś przejęta przez margrabiów brandenburskich. Na pocz. XIV w. powstała druga (nowa) wieś Klukom, odtąd starsza nazywano „antiqua Klucken”. W 1337 roku we wsi lenno posiadała rodzina von  Rohwedel oraz von Güntersberg. Ród von Rohwedel swoją część wsi posiadał do XVII wieku. W 1613 roku Hartwig von Rohwedel ożeniony był z Hippolite von Schӧning, córką Ernsta Młodszego von Schӧning z Pomietowa koło Pyrzyc oraz Evy von Rühlicke z Janczewa. Od 1635 roku część lenna przejęte przez rodzinę von Beneckendorff, a od 1672 roku ¼ wsi należała do rodziny von Billerbeck. W XVIII wieku powstaje majątek rycerski ponieważ rodzina von Beneckendorff „siedziała w Wardyniu a von Rohwedel w Krzęcinie. W latach 1739-1744 wieś zakupili baronowie von der Goltz. Później dość częste zmiany właścicieli: von Seidlitz, w 1763 roku von Kleist, von Braun. Po podziale wsi ponownie na dwie części: von Wedel i von Wolff(1795r). Kolejno właścicielami  majątku byli: od 1803- Friedrich Wilhelm von Braunschweig(17.10.1742-11.04.1807), ożeniony z Charlotte Luise Henriette, z domu von Wedel(04.01.1750-22.02.1826), Carl von Braunschweig(zm.1842), od 1818r- Johann Kunkel. W latach 1829-1850 właścicielem zostaje niejaki Olberg. Od ok.1850 roku właścicielem została rodzina Ravenstein. W 1857 roku właścicielem majątku był major Ravenstein z Berlina. W tym czasie do majątku należał folwark Kleszczewo. W 1856 roku właścicielem majątku został emerytowany starosta Friedrich Braun, w 1860 roku radca August Eggeling, w 1868 roku kupiec z Berlina Gustav Nitsche, później jego syn Gustav Rudolf, którego majątek w 1879 roku obejmował 702ha gruntów,  w 1892 roku Adolf Kelch, którego majątek w 1896 roku obejmował 750ha gruntów, w 1899 roku Ernst Schäper, którego majątek w 1914 roku obejmował 751,2ha wraz z folwarkiem Kleszczewo(Kleistruhe). W 1921 roku część majątku w Starym Klukomiu oraz folwark Kleszczewo (ok. 500 ha) nabył Eugen Küger, który rozparcelował na gospodarstwa chłopskie, a na resztówce (336 ha) osiadł Karl Schäper. W 1929 roku majątek o powierzchni 837ha należał do  Ernsta i Heinricha Schӓper.

ZAŁOŻENIE PAŁACOWE

Pałac spłonął w 1945 r. Był to pałac zbudowany w stylu Tudorów, dwu i trzypiętrowy z prostokątną wieżą z krenelażem oraz mniejszą wieżyczką narożną wieloboczną. Zbudowany prawd. w połowie XIXw. Po założeniu zachowały się podwórka folwarczne częściowo o zatartej już kompozycji. Obok park krajobrazowy z pierwszej połowy XIXw. z ciekawym drzewostanem.

Wieś położona w gminie Tychowo powiatu białogardzkiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1523 roku. Stare lenno rodu von Kleist. W XIV wieku otrzymali ziemie od księcia Warcisława IV i na terenie wsi wznieśli murowany zamek, zniszczony podczas działań wojennych wojny trzydziestoletniej. Opuszczony, nigdy nie został odbudowany. W XVII wieku część wsi należała do rodów: von Kleist oraz do von Rowen a później do von Kleist i von Kӧppen a później do von Bohlen. Od 1790 cała wieś w rękach rodu von Kleist. W 1884 roku majątek w posiadaniu von Kleist-Schmenzin i von Kleist-Retzow-Tychow, którzy po 1900 roku stali się jedynymi właścicielami majątku do 1945 roku.

Zamek

Nas południowo-wschodnim krańcu wsi pozostałości po zamku von Kleistów. Jest to ziemny kopiec, który był otoczony fosą i ziemnym wałem. Obecnie na kopcu można z trudnością odnaleźć zarysy fundamentów wieży.

Pałac

Pałac spłonął w 1947 roku i został rozebrany

Dwór

Założenie nie istnieje.

Wieś położona w gminie Dębno powiatu myśliborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1335 roku, kiedy margrabia Ludwik Starszy nadał wieś braciom Henningowi i Matthiasowi von Jagow oraz Klausowi, Henningowi i Arnoldowi von Uchtenhagen. W 1337 roku cztery działy własnościowe należące do: Henningusa de Marwitz, Fritza de Libental(Libenthal, Liwendal), Nicolausa de Laurentzdorp(Lamnesdorp,Lorenzdorf) oraz do rycerza Damitz(Damnitz). W 1371 roku część dóbr posiada rodzina von Wedel– wymieniony Henning von Wedel, syn Hansa. Prawdopodobnie od początku XV wieku wieś stanowi lenno rodu von der Marwitz. W 1409 wzmiankowany Nicolaus, który sprzedał dochody ze wsi kościołowi w Przyjezierzu, w 1470 roku wzmiankowany Claus von der Marwitz, w 1493 roku Georg II von der Marwitz, syn Georga i Hipolity von Schack z Przelewic, ożeniony z Ursulą von Ellingen z Białęg.  W 1517 roku wieś należy do Clausa, Melchiora i Hansa von der Marwitz.  W 1529 roku wymieniony Peter Starszy von der Marwitz(*1508-+1557), dwukrotnie żonaty. Pierwszą zoną była Ursula von Arnim(+1536), drugą Ursula von Schӧnebeck z Dolska. Od niego wywodziły się cztery linie rodu. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Moritz(*1525-+1615). W 1575 roku część gruntów należała do Balthasara von der Marwitz i jego następców. Majątek po Moritzu von der Marwitz dziedziczy jego syn, Peter Młodszy(*1557-+1612) a następnie wnuk David(*1602-+1672). W 1713 roku dobra w rękach spadkobierców Chrystiana von der Marwitz(*1658-+1709), syna Davida: Davida Sigismunda(*1699-+1779), Ottona Christiana Adolfa(*1701) i Albrechta Bernda Ludwiga(*1707-+1793) a także do generał majora Bernda von der Marwitz(*1661-+1726), brata Christiana oraz do pięciu braci z Glisna: Davida Sebastiana, Balzera Dietricha, Moritza Adolfa, Kurta Ehrenreicha i Friedricha Wilhelma. W 1718 roku majątek należy do synów Christiana oraz do wdowy po Hansie Ottonie von der Marwitz(*1653-+1703). W 1766 roku syn Christiana, Albrecht Bernd Ludwig(*1707-+1793) buduje w Smolnicy dwór. Z powodów finansowych syn Albrechta Bernda Ludwiga- Otto Friedrich von der Marwitz(*1751-+1820) sprzedaje majątek Aronowi Meyer-Kornecker, berlińskiemu bankierowi żydowskiego pochodzenia. W 1826 roku majątek zakupił królewski radca Karl Johann Jentsch(+1832) z Płońska. W 1833 roku spadkobiercy po śmierci Karola Johanna Jentsch sprzedają dobra Ludwigowi Wilhelmowi von Sydow ze Stołecznej(*1784-+1840).  Po śmierci Ludwiga Wilhelma majątkiem zarządza wdowa, Adelaide Eleonore Friederike Karoline z domu von der Osten(*1795-+1855) a po jej śmierci dobra dziedziczy jedyny syn, Wilhelm Karl Friedrich von Sydow(*1823-+1907), żonaty z Antoniną von der Heyden(*1826-+1907), jedyną córką Friedricha Wilhelma z Krzemlina i Mathildy von Isenburg. Mieli dziewięcioro dzieci: Hansa(*1852, żona Elfrida von Wedel), Konrada(*1853, żona Margarita von Weiss), Günthera(*1855, żona Angelica baronówna von Schuckmann), Bernharda(*1856, żona Ellia von Rosenberg), Margarethe(*1858, ,ąż von Wedel-Poltzen), Wilhelm(*1859, żona Anna von Heinz), Elisabeth(*1861), Antonie(*1865-+1868), Anne-Marie(*1867, mąż von der Marwitz). W 1909 roku majątek zakupił Max Israel Friedheim(*1882-+1941). Był synem bankiera Felixa Friedheim. Ożeniony z Marie Sarą Huldschinsky(*1891-+1939), córką Oscara Richarda Huldschinsky, przemysłowca, właściciela m.in. huty w Gliwicach. Mieli czworo dzieci, trzy dziewczynki i syna Heinricha Oskara Felixa(*1921-+2008). Z powodu swojego pochodzenia(rodzina chrześcijańska pochodzenia żydowskiego) w 1938 roku zmuszeni przez władze hitlerowskie do sprzedaży majątku. Majątek przejął Friedrich Flick(*1883-1972), niemiecki przemysłowiec nazywany Królem Zagłębia Ruhry, zbrodniarz niemiecki, protegowany Hermanna Gӧring. Posiadał majątek do 1945 roku. Sądzony i skazany w procesie norymberskich, uwolniony w 1950 roku. W 1945 roku po wejściu wojsk do Smolnicy pałac zajmowali przedstawiciele komendantury sowieckiej. Od 1950 roku Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, istniejąca z krótką przerwą do 2003 roku. W szkole od 1965 roku Państwowe Technikum Rolnicze, obecnie to Zespół Szkół im Ignacego Smolarza w Smolnicy.

PAŁAC

Do 1766 roku Albrecht Bernd Ludwig von der Marwitz buduje nowy dwór, przebudowany w 1866 roku za czasów Wilhelm Karl Friedrich von Sydow. Po pożarze siedziby w 1879 roku w latach 1881-1883 na zrębach poprzedniej budowli zbudował pałac w stylu neorenesansu niemieckiego z cechami neobaroku. W 1912 i w 1932 roku pałac remontowany ze zmianą kolorystyki elewacji oraz przebudowy wnętrz. Kolejne prace z zaadoptowaniem budynku na potrzeby szkoły w latach 60-tych XX wieku. Położony w parku krajobrazowym powstałym ok. 1840 roku.

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1299 roku. W tym czasie należała do możnego rodu von Wedel. Od 1333 do 1752 roku wieś była w rękach rodziny von Blankensee. Pod koniec XVIII wieku wieś należała do rodów von Jagow i von Göllnitz. W 1801 roku przez małżeństwo dochodzi do scalenia wsi w jeden majątek należący do rodu von Göllnitz. W 1829 roku majątek zakupuje Wilhelm Ferdinand Eben. Za Karla Hermanna Eben(zm.1870) dochodzi do rozkwitu majątku z budową nowego pałacu w stylu neogotyku angielskiego. W 1857 roku własność Carla Eben, wł. Sławęcina I i II. W 1879 roku majątek o powierzchni 1260ha należał do Ratha Eben. W tym czasie we wsi dwa majątki. W 1890 zmiana właściciela- zostaje nim rodzina Otto. W 1896 roku majątek Gustava Otto obejmował 1082ha. W skład majątku wchodziły: majątek Grünhof oraz folwark Eberlau. W 1914 roku majątek o powierzchni 1433ha należał do Pani Otto. W 1929 roku Pani Gertrud Otto posiadała majątek o areale 1433ha, zarządcą był  Günther Otto właściciel pobliskiego Sulina(Ebenau).  W 1932 roku dochodzi do parcelacji majątku.

PAŁAC

Zbudowany w latach 1854-57, w 1945 roku znacznie zniszczony podczas działań wojennych. Rozebrany w latach 70-tych. Zachowały się budynki gospodarcze, czworaki, resztki muru otaczającego założenie oraz park krajobrazowy.

Wieś położona w gminie Myślibórz powiatu myśliborskiego. Wzmiankowana w 1337 roku kiedy należała do Bethke von Rosenthal. W XIV-XV wieku wieś podległa pod pobliskie Derczewo należące do braci Henninga i Dietirecha von Brederlow. W 1608 roku należy do rodu von Burgsdorff. Wzmiankowany Konrad(Curt) von Burgsdorff(*1489-+1551), ożeniony z Anną von Pfuel(*1508-+1547) miał z nią syna, Christopha(*1532-+1590). Christoph von Burgsdorff ożenił się z Anną von Sydow(+1625). Z tego związku miał syna Alexandra Magnusa von Burgsdorff(*1567-+1620)który w 1592 roku ożenił się z Cathariną von Rӧbel. Miał z nią pięcioro dzieci: Alexandra Magnusa +1632), Anne Hedwig(*1621), która wyszła za mąż za Wernera von der Schulenburg, Conrada(*1595-+1652), ożenionego z Anną Elisabeth von Lӧben, Margarethe Catharinę(+1654) zamężną za Ludwiga von Kanitz, Georga Ehrenreicha(*1603-1656), który odziedziczył pobliskie Sitno. W 1633 roku ożenił się z Hedwig von der Osten(*1613-+1676). W drugiej połowie XVIII wieku majątek w posiadaniu rodu von Enckevorth– Gustav Heinrich von Enckervorth(*16.10.1726-+18.11.1807) w 1765/66 roku zakupił majątek od Carla Gottloba von Burgsdorff(*20.10.1708-+30.08.1766). Zmarł w Sitnie. Do 1828 roku majątek posiada Magnus von Quillfeld.