Wieś położona w gminie Kępice powiatu słupskiego. Stare lenno rodu von Lettow. Po raz pierwszy jako lennicy pojawiają się na kartach w 1473 roku, kiedy wieś podzielona była pomiędzy rodziną von Lettow. Wg źródeł posiadali majątek do 1749 roku. W 1717 roku podział wsi na 3 działy własnościowe należące do: Joachima Georga von Below, Christiana Erdmanna von Lettow i Klausa Lorenza von Lettow. W 1728 roku jeden z majątków należał do rodziny von Wojen(Woyen, Whogenn, Woyan). W 1733 roku Klaus Lorenz von Lettow sprzedał swoją część Adamowi Henningowi von Kamcke, który przekazał majątek swojemu bratu Felixowi Otto Kamecke. W 1736 roku jeden z majątków należał do rodziny von Kleist. Felix Otto von Kamecke wykupił pozostałe części majątku stając się właścicielem wsi. Było to prawdopodobnie w 1743 roku. Nabyty majątek Felix Otto von Kamecke sprzedał dobra swojemu bratu Georgowi Albrechtowi von Kamecke. W 1789 roku syn Georga Albrechta, Otto Maximilian odziedziczył majątek i sprzedał go w 1791 roku Christianowi Henningowi von Kamecke. Christian Henning von Kamecke posiadał dobra do 1812 roku aczkolwiek z innego źródła wynika, że w 1814 roku sprzedał majątek urzędnikowi z Darłowa o nazwisku Gӧden. W 1837 roku właścicielem majątku była rodzina von Massow. Od 1843 roku właścicielem dóbr był Villnow, który przekazał dobra synowi Christophowi Wilhelmowi. W 1872 roku właścicielami majątku są: wdowa Villnow, Oskar Schrӧder i Richard Friedrich Vollnow. Kolejnym właścicielem majątku zostaje Powiatowa Kasa Oszczędnościowa w Sławnie. W 1880 roku majątek zakupił niejaki Blanck. W 1898 roku właścicielem zostaje Friedrich von Grünberg i posiada majątek do 1939 r.

Dwór

Dwór nie istnieje.

Pałac

Pałac zbudowany w 1909 roku. Po 1945 roku własność PGR w Przytocku. Pałac zaadoptowano na przedszkole, później ośrodek kolonijny dla dzieci pracowników z Fabryki Igieł Dziewiarskich w Łodzi. Od lat 70-tych pełnił funkcję ośrodka opiekuńczego dla upośledzonych umysłowo chłopców. Obecnie Dom Pomocy Społecznej.

Wnętrze pałacu- Hol

Park

Wieś położona w gminie Dzierzgoń powiatu sztumskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1312 roku(Praterwicz). W XV wieku należała do Gabriela Bażyńskiego(Gabriel von Baysen) herbu Achinger(Wiewiórka). Od 1454 roku był wojewodą chełmińskim. Zmarł w 1474 roku. W kolejnych latach wieś należała do rodziny Projków- von Proeck a następnie do hrabiów von Wallenrodt. W 1736 lub 1737 wieś zakupił burgrabia Albrecht zu Dohna-Schlobitten. Ród zu Dohna-Schlobitten posiadał majątek do 1945 roku. Ostatnim właścicielem był książę Wilhelm Hermann Alexander zu Dohna-Schlobitten(1899-1997).

Dwór

Obecnie w ruinie. Był to budynek parterowy, kryty dachem naczółkowym. Służył jako pałacyk myśliwski. Uszkodzony w 1945 roku. Po wojnie częściowo służył jako mieszkania pracowników PGR. Obecnie własność prywatna. Obok park krajobrazowy oraz zabudowania gospodarcze.

Wieś położona w gminie Nowa Wieś Lęborska powiatu lęborskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1379 roku(Psregorseltze). Stare lenno rodu von Grumbkow. Pierwszym odnotowanym z tego rodu był Klaus von Grumbkow urodzony w  1402 roku. W 1426 roku sprzedali lenno rodzinie von Stojentin. W 1473 roku siedział tu Jerislaff von Stojentin, w latach 1470-1517 Hans von Stojentin, w 1481 roku Martin von Stojentin. W 1688 roku Paul von Stojentin sprzedał część wsi Joachimowi Ernstowi von Grumbkow. W 1717/19 właścicielem wsi byli: pułkownik von Stojentin, Lorenz Christoph von Stojentin i Peter Otto von Stojentin. W 1729 roku Peter Otto von Stojentin sprzedał kolejną część wsi Philippowi Ottonowi von Grumbkow, który w 1731 roku przejął kolejną część wsi należącą do Lorenza Christopha von Stojentina. W 1738 roku Peter Otto von Stojentin zapisał swój majątek dwóm synom: Joachimowi Christophowi i Michaelowi Siegmundowi. Z kolei Joachim Christoph zapisał swoją część bratu, Michaelowi. Philipp von Grumbkow sprzedał część należącą do niego porucznikowi Adamowi Wilhelmowi von Grell. W 1778 roku umiera generał Philipp Wilhelm von Grumbkow. W 1747 roku Adam Wilhelm von Grell kupując majątek należący do von Stojentinów stał się właścicielem całej wsi. Ale już w 1764 roku sprzedał Pogorzelice majorowi Nicolausowi Friedrichowi von Wussow. W 1767 roku wieś nabyła hrabina O`Rourke, z domu hrabianka von Gesler. Majątek odziedziczyła jej córka z pierwszego małżeństwa, Eleonora Albertina Agnesa Rahz( żona Benjamina Rahz referendarza i asesora Izby Reprezentantów we Wrocławiu), wcześniej von Stojentin, z domu von Natzmer. W 1803 roku majątek nabył porucznik Karl von Zitzewitz, który w 1821 roku sprzedał go porucznikowi Ferdinandowi von Paris. W 1824 roku syn Karla von Zitzewitza, Julius von Zitzewitz odkupił majątek ojca. W 1870 roku dobra dziedziczy jego syn, Paul von Zitzewitz. W 1895 roku Paul von Zitzewitz z powodu kłopotów finansowych sprzedał majątek Herbertowi von Massow. Był ostatnim właścicielem dóbr. Zmarł w Lęborku 28 marca 1945 roku.ö

Dwór

Zbudowany około 1650 roku, obecnie jest to część centralna. W 1750 roku rozbudowany o dwa skrzydła boczne. Przebudowany po 1910 roku.

Wieś położona w gminie Główczyce powiatu słupskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1480 roku. Od 1519 roku(oraz w 1654, 1727) z przerwami wieś należała do rodu von Stojentin. W 1575 roku wieś należała do rodu von Puttkamer. W 1590 roku własność Ewalda von Osten. W 1621 roku prawdopodobnie w rękach rodziny von Somnitz. W XVIII wieku 3 działy własnościowe należące do: Bogeslaffa Rydigiera von Hoym, Martina Christiana von Prebendow i do Matthiasa von Puttkamera. W 1724 roku wieś należała do rodziny von Massow. Od 1756 roku własność baronów von Puttkamer. W 1784 roku dobra w rękach Georga Dietricha von Puttkamer. W 1820 roku właścicielem majątku był baron Georg Friedrich Lorenz von Puttkamer. W 1841 roku baron Alexander von Puttkamer sprzedał dobra Philippowi von Braunschweig(zm.1882). Ród von Braunschweig posiadał majątek do 1945 roku. Kolejnym właścicielem był Richard zmarły w 1884 roku, Barnim zmarły w 1905 roku. Ostatnim właścicielem był Richard von Braunschweig urodzony w 1897 roku.

Pałac

Zbudowany w połowie XIX wieku, piętrowy założony na planie prostokąta, kryty dachem czterospadowym, podpiwniczony. Obok park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze.