Wieś położona w gminie Trzebiel powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona 1346(Tzochelin) później w 1381 roku(Czaechelin) należąc do możnego rodu von Biberstein. W tym samym roku wymieniona rodzina von Wachow. W 1400 roku własność rodu von Schӧnaich, która wymieniana jest jeszcze w 1519 roku(Tscheiche). W 1584 roku właścicielem wsi jest rodzina von Quoss– wzmiankowany Christoph von Quoss. W 1586 roku dobra przejmuje Christoph von Arras. W 1700-1723 roku właścicielem dóbr jest Bartholomaus Scholtz von Schollenstern. Później wymieniona rodzina von Stammer(1810). W 1817 roku majątek posiada rodzina von Schütz-Reichenwalde(1823, 1844). W 1851 roku majątek w rękach rodziny Schulze. W 1855 roku dobra należy do rodziny Stückert. W latach 60-tych XIX wieku majątek posiadał hrabia von Sparr, którego zięć porucznik D. Herm. Dennstedt posiadał dobra w 1879 roku. Majątek liczył wtedy 466, 50ha gruntów. Na przełomie wieków XIX i XX dobra posiada rodzina Reinmann(1903). Prawdopodobnie ostatnim właścicielem dóbr była rodzina Hackebeil(1929).

PAŁAC

We wsi zespól pałacowo-parkowy z zabudowaniami folwarcznymi. W XVI wieku von Schönaich wnosi dwór na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, otoczony fosą. Wielokrotnie przebudowywany, pierwsza przebudowa w XVIII wieku dokonana za ówczesnych właścicieli- rodzinę von Schollestern. W 1737 roku pałac poważnie uszkodzony przez pożar odbudowywany, z licznymi przekształceniami. W XIX wieku po przebudowie i rozbudowie otrzymuje charakter pałacu. Kolejna przebudowa dokonana zostaje na początku XX wieku. Obecnie pałac składa się z czterokondygnacyjnego dworu i tej samej wysokości ale trzykondygnacyjną przybudówką z wieżą. W środkowej części fasady czterokolumnowy portyk, osłaniający wejście główne do budynku. Bardzo skromna dekoracja fasady ograniczająca się do boni na narożnikach, opaskach okiennych oraz 3 medaliony w profilowanych ramach z płaskorzeźbami kobiet, będącymi personifikacją czterech pór roku. Po 1945 roku w rękach PGR, nie był jednak użytkowany. Obecnie w złym stanie technicznym.

WILLA

Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1424 roku(Dambowa Lanka), później wielokrotnie w latach: 1427(Dembowalanka), 1437(Dambowalanka), 1472(Dambrowa Lanka), 1473(Dambowa Ląka), 1503(Dambowaląka), 1510(Dabowalaka, Dambovalaka, Dębowa Ląka), 1531(Dembowa Ląka), 1554(Dąmbowalęka), 1556(Dembowa lenka Nadola), 1563(Dębowaląka),1564(Dembowa Lęka), 1566(Dembowaleka, Dembowalenka), 1579(Dambowa Lęka). Wieś rycerska. W 1424 roku wymieniony  Nankier Kotwicz oraz Hincza Ossowski. W 1437 roku jako dziedzic wsi podany Marcin Chwalęta Ossowski. W 1472 roku część ziem we wsi posiadał Wojciech Górski z Góry koło Bnina herbu Łodzia, który później zamienił je z Katarzyną z Jarocina. W 1503 roku jako posiadaczy gruntów w Dębowej Łęce podani są: Krzysztof Kotwicz Olbrachcicki z Olbrachcic, Mikołaj Ossowski z Osowej Sieni i Wincenty Sierpowski z Sierpowa herbu własnego(obraz nieznany). W 1509 roku Piotr Sierpowski(zapewne syn Wincentego) odsprzedaje swoją część Mikołajowi Ossowskiemu. Po śmierci Krzysztofa Kotwicz Olbrachcickiego(1524? 1527?) dobra dziedziczą dzieci po pierwszej żonie, Zofii Trzebawskiej oraz Anna Bojanowska, druga żona. Po śmierci Krzysztofa Olbrachcickiego dobra po nim otrzymali również Bukowieccy herbu Drogosław. W 1529 roku Kasper Dłuski herbu Nałęcz, podkomorzy wschowski kupuje od Szymona Bukowieckiego jego część w Dębowej Łęce. W 1531 roku toczył się spór pomiędzy Moraczewskimi, sukcesorami po zmarłym Wojciechu Olbrachcickim a Grudzińskimi, dziećmi Katarzyny Trzebawskiej.  W 1534 roku Jerzy Oleski dał swoją część wsi braciom Janowi i Mikołajowi Oleskim. W XVI wieku wśród właścicieli wsi wymienia się rodzinę Ossowskich oraz Krzyckich. Wieś w XVI wieku podzielona była na część górną, środkową i dolną. Właścicielami części górnej i środkowej była rodzina Ossowskich, folwarku dolnego rodzina Krzyckich herbu Kotwicz. W 1554 roku wymieniony Baltazar Ossowski, w 1556 Wolfgang Krzycki żonaty z Jadwigą Pogorzelską. W 1564 roku wieś należy do Bartłomieja i Jana Ossowskich oraz Ludwika Krzyckiego. W 1579 roku wymienieni: Dorota Ossowska i Mikołaj Krzycki. Na przełomie wieków XVII i XVIII dobra są w posiadaniu rodziny von Lucke und Kursko– wymieniony Siegismund Ladislaus von Lucke und Kursko. W roku 1724 jako właściciele wymieniana jest rodzina Pawłowskich, za czasów których istniały dwa dwory. Do 1752 roku w dużym dworze mieszkał Franciszek Koszucki. Po jego śmierci folwark z dworem zakupiła rodzina Łuków?( a może ponownie w posiadaniu rodziny von Lucke)i w 1753 wybudowała nowy dwór. Od 1814 roku właścicielem wsi zostaje dyrektor generalny Ziemstwa Kredytowego w Poznaniu- Aleksander Brodowski. W 1845 roku na miejscu starego dworu stawia nowy pałac w typie willi włoskiej. W 1845 roku część gruntów we wsi(Geyersdorf Laterne) w posiadaniu Emila Mielęckiego. W 1846 roku nadal własność Alexandra Brodowskiego. W tym czasie wieś podzielona na część górną, średnią i dolną. W połowie XIX wieku dobra są własnością Otto von Waldow, który posiada również majątek w Osowej Sieni Dolnej. W 1857 roku majątek I i II w posiadaniu Brodowskiego. Od 1865 roku właścicielem wsi zostaje Johann F.E. Hofmann(Hoffmann)– majątek jego w 1870 roku obejmował 547ha(Dębowa Łęka II) i 197ha(Dębowa Łęka I), a od 1877 roku dobra należą do generała Wolfa Ferdinanda Louisa Antona von  Stüpnagel, który dokonuje przebudowy pałacu(projekt przebudowy łączy się z kręgiem berlińskiego architekta Stüllera). Jego majątek w 1877 roku obejmował 547ha gruntów. W 1896 roku właścicielem majątku o powierzchni 754,50 był porucznik Julius Lürman. W 1907 roku majątek obejmował 757ha gruntów. W 1913 roku właścicielem majątku o powierzchni 757ha należał do porucznika Juliusa Lürmann. Do 1945 roku właścicielami wsi jest rodzina Lürman- w latach 30-tych XX wieku właścicielem dóbr był Max Lürman. 

Pałac położony w niewielkim parku wzniesiony na rzucie dwóch prostopadle zestawionych czworoboków, z dominującą czterokondygnacyjną wieżą w południowo-wschodnim narożniku. Zbudowany z cegły, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym.
W czasie wojny północnej między Dębową Łęką a Osową Sienią rozegrała się w 1706 roku bitwa, wygrana przez Szwedów.

Mała osada na północ od skrzyżowania dróg- starej drogi pocztowej z Głogowa w kierunku Konotopu z drogą Tarnów-Borowiec,  położona w gminie Nowa Sól powiatu nowosolskiego. Należała do majątku w Siedlisku. Znajdował się tutaj pałacyk myśliwski książąt Schӧnaich-Carolath-Beuthen.

Pierwsza źródłowa wzmianka pochodzi z roku 1350, kiedy to Joannici z Łagowa otrzymują wieś od margrabiów Ludwika Starszego oraz Ludwika Rzymianina. Przed 1350 wieś należała do rodu von Klepzig. W 1491 roku wieś staje się lennem Balzera von Winning. W 1401 roku część wsi zakupuje Balzer von Buntsch z Bobrówki. Później jako właściciel wymieniony Hans von Lӧben zu Baudach(Budachowa), a po nim dobra przejmują jego trzej synowie(1528). Jeden z nich, Heinrich von Lӧben, ożeniony był z Elisabeth von Stabenow. Posiadali majątek do początku XVII wieku. W 1608 roku sprzedają wieś. Od 1713 roku wieś w rękach rodziny von Jena, która w połowie XIX wieku stawia obecny pałac. Z tego rodu wymienieni: Rudolf(zmarły w 1713), Gottfired(zmarły w 1734), Friedirch Wilhelm(zmarły w 1774 roku), Gottfried(zmarły w 1831) i Eduward(1831-1847). Od 1871 roku wieś wchodzi w skład majątku książąt von Hohenzollern. W 1921 roku właścicielem jest książę von Hohenzollern-Sigmaringen. Dzierżawcą majątku jest w tym czasie Kurt Trittel. Po II wojnie światowej w rękach PGR z przeznaczeniem na biura i mieszkania pracownicze. Później w pałacu ośrodek wczasowo-kolonijny. Obecnie w rękach prywatnych.

Klasycystyczny pałac zbudowany w połowie XIX wieku na planie prostokąta, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, kryty dachem czterospadowym. Położony w 2,5 ha parku krajobrazowym.