Nieistniejąca osada położona w gminie Świerzno powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1321 roku(Bealdenbuzh), kiedy książę Warcisław zatwierdza zakup wsi przez Gryfice od rodu von Karnitz. W 1628 roku własność miasta Gryfice. W 1629 roku wieś zakupiona przez Joachima i Antoniusa von Brockhusen/ von Brockhausen z Rybic(Riebitz). W 1756 roku w spisie majątków właścicielem dóbr był Mathias Georg oraz porucznik w stanie spoczynku Joachim Georg. W 1780 roku na terenie miejscowości dwa majątki należące do rodziny von Brockhausen. Majątek Białobudź wchodził w skład dóbr wsi Rybice. W spisie właścicieli z 1804 roku wymieniony jako właściciel porucznik w stanie spoczynku Carl Ferdinand oraz Gotthilf Friedrich. W latach 60-tych XIX wieku majątek należał do Emila von Brockhausen z Rybic. W 1870 roku majątek obejmował 1464 mórg ziemi. W 1882 roku majątek zakupiony przez rodzinę von Flemming. Folwark z dworem należący w 1910 roku do T. von Flemming, wielkości 333,91 ha gruntów. Prawd. po 1920 roku włączony w obszar majątku B w Rybicach liczącego ogółem 591 ha gruntów(1939r.).

Wieś położona w gminie Dobra Szczecińska powiatu polickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1260 roku(Beseritz), potem kolejno w 1271(Brunnecke), 1277(Brunne). Była wsią kościelną i rycerską. W 1266 roku książę pomorski Barnim I podarował część wsi kolegiacie mariackiej w Szczecinie. W 1269 roku część gruntów otrzymali bracia von Godekin oraz Heinemann von Saltzwedel. W 1271 część ziem otrzymał Dietrich von Saltzwedel. Do kościoła mariackiego w Szczecinie wieś należała do sekularyzacji dóbr kościelnych w 1480 roku. Książę Bogusław X po przejściu na protestantyzm przekazuje wieś Henningowi von Lindstedt. W 1486 roku własność braci Henning i Mor von Lindstedt z Hagen. W 1569 roku wieś posiada Christoph von Lindstedt z  Oldevigshagen-obecnie Altwigshagen, gminy w Niemczech położonej w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze przednie. W 1602 roku wzmiankowani bracia Claus Christoph i Jürgen von Lindstedt oraz syn Christopha z Hagen. W 1527 roku dobra we wsi posiadał Vivigenza I. von Eickstedt. W 1589 roku za 5200 talarów wieś zakupił kanclerz książęcy Oto von Ramin auf Krackow. W 1630 roku w pałacu w Bezrzeczu zatrzymał się król Szwecji Gustav Adolph z oficerami. Majątek wielokrotnie plądrowany i niszczony przez wojska szwedzkie a także przez wojsko hetmana Stefana Czarneckiego w 1657 roku. Odbudowa majątku przypadła wdowie po Ottonie von Ramin, Armigard von Ramin, z domu von Broecker. Ponownie zniszczona podczas najazdu szwedzkiego w 1675-79. W 1677 roku umiera właścicielka wsi, Armigard von Ramin. W XVII wieku dobra dziedziczy Jürgen Berndt von Ramin auf Stolzenburg, którego żoną była córka byłego właściciela, Erdmanna Christiana von Ramin auf Krackow. Po śmierci Jürgena Berndta(+1743) majątek przechodzi w ręce syna, kapitana Jürgena Wilhelma von Ramin. W 1776 roku majątek dziedziczy porucznik Jürgen Carl Friedrich von Ramin, po nim dobra dziedziczy syn Ludwig Otto von Ramin. W 1815 dobra należą do Ludwiga Friedricha Otto von Ramin. W latach 1819-1848 roku dobra posiada Otto Friedrich Gebhard von Ramin, później Wilhelm Friedrich Carl August von Ramin. Kolejni posiadający dobra w Bezrzeczu: Wilhelm i Cuno von Ramin, Pauline Emile von Ramin, Mathilde Justine von Ramin-Ziethen, Auguste Louise von Corvin-Wierzbicki, po mężu von Manteüffel, porucznik Otto Friedrich Julius von Corvin-Wierzbicki, Ludwig Friedrich Erdmann von Ramin(1892), Barnim von Ramin, Eberhard von Ramin. W 1937 roku rodzina von Ramin przeprowadziła się do Berlina przekazując majątek rodzinie von Schöning-Klemmen.

PAŁAC

Wybudowany na skraju wsi w latach 1875-80 przez Otto Friedricha Gebharda von Ramin (1815-1882) pałac w stylu neogotyku angielskiego, obecnie nie istnieje.

PARK I ALEJA DOJAZDOWA

Wieś położona w gminie Osina powiatu goleniowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1320 roku kiedy część wsi należała do zamku Quarkenburg(Błotno)  a druga część już od 1209 roku należała do rodu von Flemming. W 1406 roku majątek we wsi posiadał Adam von Flemming. W 1425 roku wymieniony Heinrich von Luchte, w 1498 roku Dietrich von Luchte z Goleniowa. Od 1595 do 1945 roku była w całości w posiadaniu rodu von Flemming. Pod koniec XVI wieku na terenie wsi dwa majątki rycerskie należące do rodu von Flemming. Taki podział wsi pojawiał się kilkakrotnie do XVIII wieku. W 1598 roku jedynym właścicielem majątku i dworu był Egidius von Flemming. W 1628 roku ponowny podział wsi na dwa majątki. Na początku XVIII wieku majątek A należało do Curta von Flemming. Po nim w 1723 roku dobra odziedziczyła Charlotta Julianna hrabina von Flemming, która w 1739 roku sprzedała dobra Friederichowi von Dreger. Po procesie sądowym Friederich von Dreger traci majątek na rzecz Ernsta Bogislava hrabiego von Flemming. Po śmierci Ernsta Bogislava majątek odziedziczył brat ojca Ernsta, George Detlof hrabia von Flemming(*1699-+1771). Zgodnie z jego wolą zawartą w testamencie majątek odziedziczyła jego siostra, w tym czasie już wdowa, Sabina Juliana von Schlabbrendorf. Po niej majątek w rękach córki Charoltty Juliany von Schlabbrendorf. Prawdopodobnie majątek A i B zostały złączone pod koniec XVIII w. Majątek B w 1729 roku należał do Franza Juliusa von Flemming. Po jego śmierci dobra odziedziczył jego syn, Hasso Gottlob. Po jego śmierci w 1754 roku majątek przechodzi w ręce jego młodszego brata, kapitana Franza Friedericha von Flemming. Po jego śmierci w 1760 roku majątek dziedziczą bratankowie: Franz Bernd Johann Sigismund i Julius Friederich Wilhelm von Flemming. Od 1770 roku właścicielem majątku zostaje Franz Bernd Johann Sigismund von Flemming, który połączył majątki w jedną całość. Posiadał majątek do 1804 roku.  Później wymienia się: Franza Wilhelma Carla von Flemming(1828), Karla von Flemming(1905), Carolę von Flemming, z domu von Plӧtz(XXw). W 1870 roku dobra obejmowały 1476 akrów ziemi a w 1879 kiedy właścicielem był Carl von Flemming majątek obejmował 1957 ha ziemi. W 1910 i 1928 roku właścicielem był porucznik Karl von Flemming a dobra liczyły 1616 ha gruntów.

PAŁAC

Prawdopodobnie zbudowany pałac w XVIII wieku i rozebrany w XIX wieku powstał na fundamentach starszej siedziby. Razem z pałacem powstał rónież folwark i park krajobrazowy. Na miejscu starego pałacu został zbudowany nowy pałac, po którym obecnie nie ma już śladu. Sam folwark przejęło państwo polskie z utworzeniem na terenie majątku PGR, włączony później do Kombinatu w Osinie. Pozostałością po założeniu jest park krajobrazowy oraz budynki gospodarcze.