HISTORIA MIEJSCOWOŚCI
Pierwsza wzmianka o wsi założonej w roku 1202 przez Henryka Brodatego pochodzi z roku 1220, kolejna z roku 1295, kiedy należała do kasztelana kożuchowskiego Dytryka(Teodoryka) de Pesny. W XIV wieku właścicielami zostaje rodzina von Rechenberg. Hans von Rechenberg, wnuk Georga przenosi się na stałe do Otynia a tym samym Borów przestaje pełnić rolę rodowej siedziby. Po śmierci ostatniego z von Rechenbergów linii borowsko-otyńskiej w roku 1610, Johanna Georga, przez 30 lat trwał konflikt o dziedzictwo borowsko-otyńskich dóbr pomiędzy Melchiorem von Rechenbergiem ze Sławy a Heleną von Sprintzenstein. Dobra w końcu posiadł mąż Heleny- Johann von Sprintzenstein, który zapisuje je w testamencie jezuitom. Po przejęciu Borowa przez jezuitów czeskich po 1649 roku, rezydencja uległa dewastacji, tracąc swą pierwotną funkcję. Od 1787 roku właścicielem Borowa jest książę kurlandzki Piotr Biron. Po jego śmierci Borów odziedziczył szwagier Birona hrabia von Medem, a następnie córka Birona Dorota de Talleyrand-Perigord i jej syn Aleksander Dino. W 1879 roku Aleksander syn Doroty, sprzedał Borów z kluczem dóbr pruskiemu ministrowi spraw wewnętrznych dr Rudolfowi Friedenthalowi, po którym dobra przejęła jego córka Renata von der Lancken-Wackenitz, żona pruskiego ambasadora we Włoszech.
ZAMEK
Średniowieczny zamek powstały prawdopodobnie w końcu XIV wieku na miejscu starszego założenia jest obiektem mało poznanym. Kamienny zamek składał się z prostokątnego narysu murów obwodowych i gotyckiego domu, jednotraktowego, opartego o wschodnią kurtynę murów. Wzgórze zamkowe otoczone głęboką, wykopaną w stoku fosą, o szerokości przekraczającą miejscami 20 m. Budowę siedziby przypisuje się Heinrichowi II von Rechenberg, wymienionemu w dokumencie z 1391 roku( właściciel zamku Radosno, miasteczka Mieroszów położonego pod Wałbrzychem, Bytomia Odrzańskiego, Tarnowa Jeziernego, Przemkowa z przyległymi wsiami, dworu w Żaganiu i dóbr w Chotkowie. Do klucza borowskiego w tym czasie należały: Borów Polski, Borów Wielki i Gołaszyn oraz majątek przemkowski). W 1459 roku zamek zostaje zniszczony przez mieszczan wrocławskich. Przebudowany przez Georga von Rechenberg z Otynia, ówczesnego właściciela w latach 1548-1550 na renesansową rezydencję przez dostawienie do domu gotyckiego od wschodu czterokondygnacyjnego budynku o układzie dwutraktowym, z cylindryczną basztą w narożniku. Prawdopodobnie powstałe zabudowania folwarku po 1700 roku zbudowano przy użyciu materiału ze zniszczonej budowli. Przed 1800 rokiem zawaliła się wieża narożna, w połowie XIX wieku częściowo rozebrano mury zamkowe, a renesansowy budynek przerobiono na spichlerz. Do dziś zachowały się pozostałości średniowiecznych i renesansowych murów. Od końca lat 60-tych XX wieku, kiedy zawaliły się dach i stropy, budynek popada w ruinę.
ZESPÓŁ DWORSKI
