KAMIEŃ /Kahmen/

Opublikowany 15 marca 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Krosno Odrzańskie powiatu krośnieńskiego. Jej początki sięgają średniowiecza. Należała do parafii Św. Wojciecha w Krośnie Odrzańskim. W 1562 roku jako właścicieli wsi podaje się rodzinę von Lӧben– wymieniany Siegmund von Lӧben. W 1713 oraz wg spisu z 1718/19 roku właścicielem majątku był kapitan Ämilius Otto von Brand i jego dwaj synowie Był również właścicielem dóbr w Gralewie pow. Gorzów Wlkp, Osieku i Chomętowie w obecnym powiecie strzelecko-drezdeneckim. Później dobra w posiadaniu wdowy po nim. W 1743 roku majątek jest własnością rodu von Schlegell(Schlegel). Kolejnym właścicielem była rodzina von Sckopp a następnie von Vogel. W 1764 roku właścicielem dóbr został urzędnik z Krosna Peter Gottlieb Bernhard Bӧhden. Ponownie w rękach rodziny von Vogel. W 1806 roku wymieniana wdowa von Vogel posiadająca majątek w Kamieniu i Morsku. W 1828 roku majątek ponownie w posiadaniu rodziny Bӧhden. Około 1830/32 roku włości zakupione przez J.D. Caspar– Jacob Caspar. Rodzina wymieniona w spisie z 1857 roku. W 1879 roku majątek liczył 1801,03 ha gruntów i należał do Georga Caspar. W skład dóbr kamieńskich wchodził majątek Morsko(Murzig). Ostatnią właścicielką tej rodziny była córka Geroga Caspar, Marie. W 1892 roku nabyty przez Paula Friedricha Eger(w 1896 roku jego majątek obejmował 1753ha gruntów), później należy do jego syna Carla Wilhelma Eger z Berlina. Ostatnim właścicielem majątku kamieńskiego była rodzina Ritter und Edlen von Groote– wymieniony Eberhardt Ritter und Edlen von Groote, urodzony w 1862r roku. W 1914 roku jego majątek obejmował 790,5ha. W skład majątku wchodziły dobra Morsko(Murzig) a w 1929 roku 795ha.

PAŁAC i ZAŁOŻENIE PARKOWO-FOLWARCZNE

Pałac zbudowany przez Eberhardta Ritter und Edlen von Groote w latach 30-tych XX wieku, prawdopodobnie na miejscu starszej budowli. Jest to budynek zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjna, podpiwniczona, kryta wysokim dachem czterospadowym z wystawkami. W pałacu zachowała się częściowo historyczna stolarka okienna i drzwiowa. Po 1945 roku majątek przejęty przez Skarb Państwa, później mieszczący szkołę rolniczą. Obecnie w rękach prywatnych, nieużytkowany. W skład założenia pałacowo-parkowo-folwarcznego należy: dom mieszkalny, park z aleją dojazdową, ptaszarnia, stodoła, budynek gospodarczy, magazyny.

KALSKO/Kalzig/

Opublikowany 15 marca 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Międzyrzecz powiatu międzyrzeckiego. Wieś wzmiankowana w 1385 roku, należała do rodu Jeleni-Niałków herbu Brochwicz. W 1390 roku (Kalczk) Wincenty z Chyciny za zgodą synów Dzierżka Teodoryka i Mikołaja sprzedał ją jako opustoszałą już wieś cystersom z Zemska-Bledzewa. Do klasztoru bledzewskiego majątek należał do 1796 roku. Wzmiankowana jeszcze w 1446(Kalsko), 1493(Calszko), 1508(Calsko), Kaltzig(1944). Po sekularyzacji klasztoru majątek przejęty przez państwo pruskie. W skład majątku wchodził folwark Rosodol oraz Kalsko młyn. W 1845 roku własność rodziny Węsierskich. W 1846 roku własność rządu pruskiego. w tym czasie w skład majątku wchodził folwark Rozodoł. W latach 50-tych majątek należał do rodziny Maske. W 1870 roku domena państwowa o areale 374ha dzierżawiona przez Richarda Dorn. W 1872 roku majątek był dzierżawiony przez rodzinę Masche, prawdopodobnie jest to rodzina Maske. W 1877 roku dzierżawcą dóbr o areale 374ha był niejaki Wundersitz. Pod koniec XIX wieku majątek w posiadaniu rodziny Klitsche. W 1907 roku mowa o dwóch majątkach. Jeden tzw. Freischulzengut(majątek sołecki, folwark sołecki) o areale 169ha należał do Konstantina Freyer`a. Drugi z majątków o powierzchni 90ha tzw. Rentengut(tzw. majątek rentowy) należał do Gustava Lootz. W 1913 roku majątek o powierzchni 169ha należał do Konstantina Freyer.

DWÓR

Naprzeciwko kościoła znajduje się klasycystyczny dwór zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku. Murowany, parterowy, z użytkowym poddaszem, założony na rzucie prostokąta, nakryty dachem naczółkowym.

We wsi dwie wille przy głównej drodze.

KALSK /Kalzig/

Opublikowany 15 marca 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Sulechów powiatu zielonogórskiego o trzynastowiecznej metryce. W 1385 roku Kalskiem władał Jachnicz Celma, w 1466 roku nieokreślona z nazwiska wdowa po Andrzeju. W 2 ćwierci XVI wieku podzielona była pomiędzy rodziną von Bornstädt i von Loeben. W 1543 roku we wsi dwa majątki należące do rodu von Lӧben oraz von Mӧstig. Od początku XVII wieku w całości wieś należała do rodziny von Bornstädt– wymieniony Christoph von Bӧrnstadt. W 1651 roku mowa o Casparze Sigismundzie von Bӧrnstadt, który zginął w pojedynku z Wichmannem von Hake z Rosina. W 1792 roku majątek został kupiony przez Friedricha Ludwiga von Sydow– porucznika pułku dragonów, późniejszego dyrektora prowincji głogowsko-żagańskiej, właściciela Smardzewa i Szczańca. Po śmierci Ludwiga von Sydow w roku 1821, majątek przejmuje jego trzeci, najmłodszy syn- Ferdinand Heinrich Ernst von Sydow(*02.03.1794-+29.09.1826) ze Smardzewa. Po jego śmierci w 1826 roku dobra otrzymuje najmłodszy z jego dwóch niepełnoletnich synów- Karl Ludwig Otto Ferdinand(*09.05.1822-+02.05.1906), będący pod kuratelą ciotki- Charlotty Zaleskiej von Zimmermann, z domu von Sydow. W 1852 roku porucznik Karl Ludwig Otto Ferdinand von Sydow żeni się z Johanną von Unruh. Z jego inicjatywy dochodzi do przebudowy pałacu oraz założenie parku krajobrazowego. W 1879 roku majątek liczył 905,10 ha gruntów. Do 1945 roku dobra były w rękach rodziny von Sydow. Ostatnim właścicielem był Karl von Sydow. Po 1945 roku w posiadaniu Skarbu Państwa. Od 1969 roku pałac użytkowany przez Rolniczy Zakład Doświadczalny, później przez Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego. W latach 70-tych mieścił się w nim Ośrodek Szkoleniowy Mechanizatorów, przedszkole, biblioteka, magazyn BHP. Od 1995 roku w rękach Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, od 1998 roku przekazany przez Agencję Rolną Skarbu Państwa Wyższej Szkole Zawodowej Administracji Publicznej w Sulechowie.

PAŁAC

Pałac wzniesiony przez rodzinę von Bornstädt na przełomie XVII i XVIII wieku, przebudowany przez Otto von Sydowa w 2 połowie XIX wieku, który powiększył pałac o dostawienie skrzydła bocznego od północy. W latach 1910-20 dobudowano skrzydło południowe i je powiększono. Na pocztówkach widoczne zmiany dotyczące również wieży w narożniku północno-wschodnim. Pałac założony na planie podkowy, z ośmioboczną trzykondygnacyjną wieżą w narożniku północno-wschodnim, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, kryty dachem cztero-, trzy- i dwukondygnacyjnym. Elewacja frontowa wyróżniona jest w części centralnej trzyosiowym ryzalitem z wejściem głównym, przesłoniętym gankiem wspartym na dwóch kolumnach. Powyżej nad środkowym oknem kamienna tablica z kartuszem, herbem rodziny von Sydow. Na elewacji północnej, przy wieży znajduje się zadaszony taras. Fasadę ogrodową tworzą skrzydła boczne oraz korpus główny. Wewnątrz zachowała się reprezentacyjna sień z klatka schodową i drewnianymi schodami, sztukatorska dekoracja sufitów, stolarka drzwi oraz częściowo amfiladowy układ pomieszczeń. Pałac w otoczeniu parku z XVIII wieku. Kościół z XVI wieku przebudowany w pierwszej połowie XIX wieku.

KADŁUBIA /Goldbach/

Opublikowany 15 marca 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Żary powiatu żarskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1350 roku(Goltbach) a następnie w 1381 roku(Goltbach), kiedy była w posiadaniu rodów von Rackwitz i von Koselitz. Należała przez lata do właścicieli Żar. Na południowym krańcu wsi park krajobrazowy jako pozostałość po założeniu pałacowo-parkowym.

GĄDKÓW WIELKI /Gross-Gandern/

Opublikowany 14 marca 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Wieś o korzeniach średniowiecznych, w XIII wieku należała do zakonu templariuszy. W 1250 roku w posiadaniu biskupa magdeburskiego. Na początku XIV wieku należała do rodu von Klepzig, który w 1350 roku sprzedaje wieś zakononowi joannitów. Część gruntów należała do Wilhelma von Landsberg z Frankfurtu n/Odrą oraz do Hermanna, Clausa i Hansa von Grüneberg. Od 1355 roku podział wsi na dwie części: „Oberhof”-Dwór Górny” należący do zakonu joannitów i „Unterhof”-„Dwór Dolny” należący do braci von Klepzig. Część wsi należała również do braci Hermanna i Clausa von Grüneberg oraz do braci Kuno, Fritze i Hermanna Hokmann z Frankfurtu. W 1400 roku wieś należała do Dietericha von Lӧben oraz do Johanna zwanego Kymand oraz Petera zwanego Sweynchin von Lӧben. W 1437 roku wieś częściowo posiada rodzina von Lossow– wymieniony Peter von Lossow z Drzeńska. W 1485 roku wymieniony Hans von Lossow z Boczowa. Prawdopodobnie część gruntów we wsi należała również do rodziny von Winnig, spokrewnionej z rodziną von Lossow. Część wsi jest własnością rodu von Grüneberg. Po śmierci Hansa von Lossow w 1493 roku dobra dziedziczy jego syn, Georg von Lossow. Po śmierci Georga w 1548 roku majątek dziedziczą trzej synowie: Christoph, Melchior i Heinrich. W 1553 roku Christopher von Lossow sprzedał swoje udziały we wsi. Zmarł przed 1586 rokiem. Pozostawił trzech synów: Adama, Tobiasa i Georga, wymienieni w 1598 roku. Jego brat Melchior zmarły w 1581 roku, w 1553 roku wykupił część wsi od starszego brata a w 1567 roku część należącą do młodszego brata. Pozostawił 5-ciu synów: Jakoba, Melchiora, Baltina, Davida i Georga. Jacob von Lossow zmarł w 1592 roku pozostawiając trzech nieletnich synów: Melchiora,Wolfa i Jacoba wzmiankowanych w 1598 roku. Melchior, syn Melchiora zmarł w 1586 roku. Baltin,David i Georg żyli jeszcze w 1598 roku. W 1718 roku część górna- „Oberhof” należała do Joachima von Selchow, część dolna „Niderhof” do braci Sebastiana i Georga Christopha von Lossow. Pod koniec XVIII wieku wieś zakupił Aleksander Ernst von Oppen, właściciel Gądkowa Małego. W 1857 roku właścicielem majątku jest rodzina hrabiów von Perponcher-Sedlnitzky, która zakupiła zadłużony majątek od ostatniej z rodu von Oppen, Idy von Oppen, która spoczywa na starym cmentarzu w Gądkowie Wielkim. W 1871 roku majątek zakupił książę von Hohenzollern-Sigmaringen, a dobra były dzierżawione przez: niejakiego Hokemann, kapitana Hansa Kreusler, nieznanego z imienia Zickermann. Ostatnim dzierżawcą majątku był Philipp Harlos.

DWÓR

W północnej części wsi założenie dworskie składające się z: dworu- obecnie budynek szkolny oraz resztek zabudowań gospodarczych.

PAŁACYK MYŚLIWSKI

DYBÓW /Diebau/

Opublikowany 7 lutego 2009 przez admin

Wieś położona w gminie i powiecie Żagań. Po raz pierwszy wymieniona w 1369 roku jako własność cesarska. W latach 1369-1463 należała do klasztoru augustianów w Żaganiu. W 1393 roku część gruntów we wsi w rękach Waltera Hafer. W 1463 roku wymienia się rodzinę von Rothenburg jako posiadaczy majątku. Od 1467 do 1810 roku wieś w posiadaniu augustianów z Żagania. W XIX wieku wielokrotnie majątek zmieniał właścicieli: miasto Żagań/1810/, von Kleist/1812/, von Gammen/1818/, von Student i von Jordan/1831/, von Wittig/1846/, von Tietzen-Henning/1847/, ponownie von Wittig/1848/, von Burchardt/1851/, von Wedell-Parlow z Gryfic/1852/, Preinecke/1853/, von Helbig/1860/, von Prittwitz-Gaffron/1871/, Goeritz/1875/, Steinlein z Berlina/1875/, Schneider/1876/, Eckler z Berlina/1878/, Pinner/1879/, von Eckardt/1879/, wdowa hrabina von Reichenbach z Boleścina koło Świdnicy/1891/, Heinsius z Goerlitz/1892/, Bethge z Pisarzowic/1892/, Zobel/1892/, ponownie Heinsius z Goerlitz/1893/, Eberhard Czirn von Terpitz z Goerlitz/1898/, Gustav von Negelein/1917/. Od 1926 do 1945 roku właścicielem jest rodzina Gemeinert.

DWÓR

W centrum wsi znajduje się dwór z parkiem oraz zabudowaniami folwarcznymi. Po 1945 roku pałac w posiadaniu PGR z przeznaczeniem na mieszkania dla pracowników. Data powstania dworu nie jest znana. Prawdopodobnie dwór barokowy z XVIII wieku, wzniesiony z cegły na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjny z użytkowym poddaszem, podpiwniczony w całości, nakryty wysokim czterospadowym dachem z wieżyczką. Obecnie własność prywatna. Remontowany.

BOGUMIŁÓW /Reichenau/

Opublikowany 5 lutego 2009 przez admin

Miejscowość leżąca w gminie i powiecie żarskim. Pierwsza wzmianka pojawia się w roku 1346, kiedy należała do państwa stanowego Żary. W 1415 roku lenno rodu von Landeskron oraz von Jornitz. W 1518 roku wymieniany rycerz Bernharth Gawernitz zu Reichenaw. W XV-XVI wieku kilka działów własnościowych.

Majątek I

W 1474 roku majątek należy do rodu von Rutschütz. W 1508 roku do baronów von Kittlitz oraz do rodziny von Filtz, właścicieli majątku II. Później połączony z majątkiem II-gim.

Majątek II

W latach 1474-1512 należy do rodu von Filtz, którzy scalają majątki I i II. W 1515 roku dobra należą do rodziny von Schӧnberg z Rościc. W latach 1522-1530 należą do rodziny von Kӧckeritz również z Rościc, właścicieli majątku III w 1525 oraz majątku IV od 1527 roku. W 1530 roku dochodzi do podziału scalonych majątków I i II na część a i b. Część A w latach 1530-1580 należy do rodziny von Gelnitz z Rościc, przy czym do 1656 roku posiadają we wsi część gruntów należących wcześniej do kościoła, które po 1656 przechodzą na własność książąt żagańskich. Kolejnym właścicielem majątku w latach 1580-1671 jest rodzina von Gladis z Janikowa. W 1611 roku część gruntów majątku została przez nich sprzedana rodzinie von Schkopp z Chocianowca, które po 1651 roku stają się własnością książąt żagańskich. Od 1671 do 1940 roku część A stanowi własność książąt żagańskich. Część B, która wydzielona zostaje w 1540 roku z połączonych majątków I i II do 1561 roku należy do rodziny von Kӧckeritz. Na krótko przechodzi w ręce rodu von Wiese, by od 1564 do 1567 roku stać się własnością rodziny von Zedlitz z Raciborowic koło Bolesławca. W 1565 roku byli właścicielami majątku V. Majątek B kolejno należy do: von Kӧckeritz(1567-1605), von Dahme z Piotrowa i Olbrachtowa(1608), von Kottwitz z Konotopu(1622) a następnie do książąt żagańskich w latach 1651-1940.

Majątek III

W latach 1461-1584 należy do rodziny von Unwürde. W wyniku rodzinnych układów część majątku w latach 1523, 1525 i 1526 wchodzi w skład majątku IV. W 1536 roku własność rodu von Kӧckeritz. W 1544 roku dochodzi do podziału majątku na część a i b. Część A w 1544 roku staje się własnością rodu von Maxen z Jezior Dolnych, w latach 1546-1555 własność rodu von Oppel z Chwaliszowa. W 1558 roku majątek należy do rodziny von Gelnitz, właścicieli majątku IIa i włączona do majątku IIa. Część B w 1547 roku należą do rodziny von Unwürde i posiadają go do 1584 roku, kiedy przechodzą w posiadanie rodziny von Rӧhricht. W latach 1603-1619 część B należy do rodu von Gelnitz z Rościc. W 1660 roku majątek B został włączony do majątku IIa.

Majątek IV

W latach 1523-1526 wydzielony z majątku III. Należał początkowo do rodziny von Unwürde(1523, 1526), w 1523 roku do von Oppel z Radłówki, w 1527 roku do von Kӧckeritz, właścicieli majątku II. Od 1527 roku scalony z majątkiem IIb.

Majątek V

W 1555 roku własność rodu von Blanckenstein. W 1565 roku należy do rodu von Zedlitz, właścicieli majątku IIb, po 1565 roku włączony do majątku IIb.

Majątek VI

W 1522 roku należał do rodu von Wolff. Od 1528 roku w rękach rodziny von Unwürde i scalony z majątkiem III.

W XVIII wieku część majątku należała do rodziny von Nostitz. Od początku XIX wieku należała do księcia Kurlandii Birona. Później do książąt de Talleyrand-Perigord, książąt żągańskich. Od 1933 do 1945 roku właścicielem pałacyku myśliwskiego był Georg Heinrich Böck, berlińczyk, zapalony myśliwy.

PAŁACYK MYŚLIWSKI

Po zakupieniu majątku Georg Heinrich Böck przebudował istniejący budynek, zakupił znaczne obszary gruntów z lasami, łąkami, stawami. Po 1945 roku dworek przejęty przez wojska radzieckie i przemianowany na szpital polowy. Przejęty przez państwo polskie z powstaniem na terenie majątku PGR. Majątek doprowadzony do ruiny, kupiony przez prywatnego inwestora w 1997 roku.

JĘDRZYCHOWICE /Heyersdorf/

Opublikowany 1 lutego 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1307 kiedy wieś staje się własnością zakonu klarysek z Głogowa jako nadanie księcia wielkopolskiego i głogowskiego Henryka. Wielokrotnie wymieniona w latach: 1318(Henrici Villa), 1399(Hinricivilla), 1422(Jandrzychowicze, Gendrzychonicze), 1497(Jandrzychowycze), 1499(Jadrychowycze, Yadzrychowycze, Yadzrzychowycze, Yadrzychowycze), 1501(Andrzychowycze), 1531(Heynersdorff), 1535(Jandrzychowycze), 1563(Iendrychowicze), 1566(Jendrzychowycze), 1567(Andrichowicze), 1577(Henrichowicze), 1579(Hendrzehowicze). W 1422 roku wymieniany Stanisław Koszka Ziemliński. W latach 1423-29 wymieniany jest Nikiel Kotwicz(von Kottwitz). W 1494 wymienia się Frycza Andrzejowskiego(Andrzychowski, Jędrzychowski), herbu Prus I odm., podkomorzego wschowskiego, zmarłego około 1503 roku. W latach 1497-1503 część gruntów należy do Mikołaja Jędrzychowskiego oraz jego żony Małgorzaty. W 1503-06 wspomniany Jan Jędrzychowski(Andrzejowski) syn Frycza. Prawdopodobnie w połowie XVI wieku dochodzi do podziału wsi na część górną i dolną. W roku 1566 Jędrzychowice są własnością Macieja Radlica i Stefana Wilkowskiego herbu Kotwicz. Pod koniec XVI wieku jest w rękach Stanisława Wilkowskiego, który stawia we wsi renesansową siedzibę. W 1605 roku jako właściciel wymieniany jest Adam Gorczyński z Gorczyny. Po 1614 roku właścicielami staje się rodzina Korzbok-Zawadzkich, którzy z ramienia Adama Gorczyńskiego dzierżawili majątek. Kolejnym właścicielem wsi zostaje rodzina Mielęckich herbu Ciołek. Na miejscu dworu Wilkowskiego w 1726 roku ówczesny właściciel Stanisław Mielęcki stawia pałac barokowy i zakłada park krajobrazowy. Pod koniec XVII wieku części górnej właścicielem jest rodzina hrabiów Potworowskich– wymieniony Andrzej hrabia Potworowski, ożeniony z Anną von Schlichting oraz Andrzej Bogusław hrabia von Potworowski(25.07.1729-13.09.1763), ożeniony z Marianną Trepka. Z Marianną miał jedną córkę- Luisę Joannę hrabiankę Potworowską(zm.1782). Dnia 07.05.1778 roku wyszła za mąż za Ludwika Konstantego Mielęckiego. Mieli syna- Alexandra Jana Krzysztofa Mielęckiego(11.05.1780-11.07.1853). Dnia 10.07 1810 roku ożenił się z Frederike Amalie Antoinette von Poser und Gross-Naedlitz(09.04.1793-17.12.1850). Mieli siedmioro dzieci. Czworo dzieci zmarło w dzieciństwie. Najstarszym dzieckiem była córka- Luise Henriette Johanna Adolphine Julia(04.06.1811-16.11.1844), która w 1835 roku wyszła za mąż za Karla Leopolda von Dunker. Dnia 01.10.1812 roku rodzi się syn- Friedrich Louis Alexander Stanislaus, który 11.05.1847 żeni się z Anną Helene Sophie von Bülow. Zamieszkał z rodziną w Rüdersdorf pod Berlinem. Dnia 30.10.1815 roku urodził się Eugen Johann Friedrich Ludwig Mielęcki, zmarły w Berlinie 11.09.1888 roku. Był prawdopodobnie ostatnim z Mielęckich urodzonych i zamieszkałych w Jędrzychowicach. Wieś nadal podzielona na część górną, która od 1841 roku jest w rękach rodziny Heintze, która w drugiej połowie XIX wieku zmienia właściciela-zostaje nim Oscar Jenke. Część dolna w 1841 roku w rękach rodziny Mielęckich. Prawdopodobnie jeszcze w tym samym roku dobra części dolnej przechodzą w ręce Leonharda von Prittwitz und Gaffron(22.06.1799-29.08.1875 Jędrzychowice), ożenionego z Pauline von Uechtritz und Steinkirch(27.03.1810-10.12.1862 Jędrzychowice). Dnia 20.10.1855 roku w Jędrzychowicach odbywa się ślub Maximiliana barona von Kettler(24.05.1825-15.03.1880 Jędrzychowice) z jedynym dzieckiem Leonharda i Pauline, córką Leontine(14.09.1832-08.11.1883 Jędrzychowice). W ten sposób dobra Nieder Heyersdorf przechodzą w ręce baronów von Kettler. Ich syn, Leonhard baron von Kettler(ur.12.08.1860) po 1883 roku, po śmierci matki sprzedał dobra prawdopodobnie Karolowi Gilka-Bӧtzow, który od 1907 roku jest właścicielem części górnej i dolnej. W latach 1909-10 przebudowuje barokowy pałac dostawiając do barokowego korpusu skrzydło z reprezentacyjną salą balową i dwie cylindryczne wieże. Ma syna, Carla Albrechta(09.02.1906-1941), ożenionego z Beatrix Else Friedą Margarethe hrabianką von Einsiedel. W pierwszej ćwierci XX wieku pałac z majątkiem jest własnością rodu von Schlichting, natomiast folwark z dworem jest własnością rodziny von Jagwitz. Po 1945 roku w posiadaniu Państwowych Nieruchomości Ziemskich. Od 1947 do 1949 roku w rękach PGR, od 1949 roku w posiadaniu Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej Osowa Sień. Na początku lat 90-tych pałac i dwór wraz z parkami sprzedany został prywatnym właścicielom. Obecnie pałac w odbudowie przez prywatnego właściciela, którym była Sigrun von Schlichting od 1994 roku.

ZAMEK

Prawdopodobnie w XV wieku za czasów rodu von Kottwitz zbudowano założenie obronne w postaci wieży rycerskiej. W XVI wieku na murach wieży zbudowano dwór obronny, który przetrwał do XVII wieku. W 1726 roku na fundamentach dworu Stanisław Mielęcki stawia pałac barokowy, który przetrwał do dnia dzisiejszego.

PAŁAC

Pałac zwany „czerwonym Rogiem”, wzniesiony w 1726 roku staraniem Samuela Mielęckiego na fundamentach starszej budowli. Przebudowany i powiększony o skrzydło zachodnie w początkach XX wieku. Barokowy, część dobudowana neobarokowa. Murowany, założony na rzucie prostokąta. Przylegające od zachodu dobudowane skrzydło także prostokątne z dwiema cylindrycznymi wieżami. Piętrowy, z użytkowym poddaszem. Dach mansardowy z neobarokowymi lukarnami. W starszej części oś elewacji frontowej zaakcentowana barokowym portalem z tablicą inskrypcyjną z chronostikonem oraz trzyosiową facjatą z kartuszem herbowym, zwieńczoną neobarokowym szczytem. Przed wejściem schody kamienne z wazonami. Elewacja ogrodowa podobna.
W sąsiedztwie pałacu rozległy park krajobrazowy, założony w XVIII wieku, ze starodrzewiem. Przez ten park przepływa kanał. Zespół pałacowy składa się z: pałacu, oficyny i parku.

DWÓR

Założenie folwarczne z dworem znajduje się w środkowej części wsi. Same założenie powstało w 2 połowie XIX wieku. Dwór został zbudowany pod koniec XIX lub na początku XX wieku przez ówczesnych właścicieli, rodzinę von Jagwitz. Zbudowany na planie prostokąta, murowany, jednokondygnacyjny z poddaszem użytkowym, kryty dachem dwuspadowym. W części podpiwniczony. Z tyłu rozciąga się park krajobrazowy. Po 1945 roku własność Zespołu Państwowych Nieruchomości Ziemskich, później w rękach PGR. Po 1949 roku majątek należał do POHZ Osowa Sień. Po remoncie we dworze mieściły się biura, biblioteka, świetlica, mieszkania pracownicze. Obecnie dwór i gospodarstwo znajduje się w rękach prywatnych.

JEZIORY /Jehser/

Opublikowany 1 lutego 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wymienione w 1427 roku. Pod koniec XV wieku należały do rodu von Schlichting. Wieś w 1731 zakupiła rodzina von Briesen, spokrewniona z poprzednimi właścicielami- wymieniany Hans Heinrich von Briesen(1753) i Friedrich Ludwig von Briesen(1799). W 1800 roku dobra należą do rodziny von Schkopp(Skopp). W 1812 roku właścicielem majątku jest Otto Friedirch von Dyhern. W 1821 roku własność Emilie Auguste von Schkopp(Skopp), z domu von Pannwitz. W 1824 roku za 24000 talarów majątek zakupił Johann Michael Schneider. W 1859 roku należą do Benno Konstantina Schneider. Rodzina Schneider była właścicielami majątku do lat 30-tych XX wieku. Ostatnim właścicielem Jezior była rodzina Scherz.

PAŁAC

Pałac wchodzi w skład zespołu pałacowo-parkowo-folwarcznego. Zbudowany przez rodzinę Schkopp(Skopp) w XIX wieku na murach starszej budowli. Jest to budynek zbudowany na planie prostokąta, z wieżą na planie koła dobudowaną w na początku XX wieku, podpiwniczony, korpus główny kryty dachem czterospadowym. Po 1945 roku w rękach PGR. Remontowany w latach 80-tych. Przejęty przez ARSP, nieużytkowany, popadający w ruinę.

JEZIORNA /Kattersee/

Opublikowany 1 lutego 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Nowa Sól powiatu nowosolskiego powstała stosunkowo późno, pierwsze wzmianki pojawiły się w 1670 r. Miejscowy folwark założono prawdopodobnie na początku XVIII w. W 1845 r. Jeziorna należała do posiadłości ziemskich hrabiów Fernemont-von Barwitz ze Sławy. We wsi znajdował się folwark. Na początku XX wieku majątek rozparcelowano, w 1926 r. wieś zamieszkiwało 159 osób.

JENIN /Gennin/

Opublikowany 1 lutego 2009 przez admin

Wieś położona w gminie Bogdaniec powiatu gorzowskiego. Początki osadnictwa na terenie Jenina sięgają X wieku. W XI wieku należała do kasztelani santockiej. Po raz pierwszy wymieniona w 1278 roku. Należała wtedy do margrabiów brandenburskich. W 1300 roku w posiadaniu opactwa cystersów w Kołbaczu. W 1337 roku majątek w Jeninie posiadał ród von Winningen. W 1350 roku dochody z wsi czerpała rodzina von Wedel. Od 1353 roku część gruntów w rękach rodu von der Marwitz, część w posiadaniu opactwa cystersów z Kołbacza. W 1539 roku po sekularyzacji zakonu majątek opactwa została przejęta przez margrabiego kostrzyńskiego. Od 1674 roku cała wieś jest w rękach rodu von der Marwitz. W 1728 roku Kurt Dietrich von der Marwitz sprzedaje Jenin królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi I. W 1871 roku mowa jest o 2 majątkach na terenie wsi. W 1903 roku majątek w rękach rodziny Nehse, w 1929 roku w posiadaniu rodziny Zimmermann. Jeden z dworów należał do rodziny Kunke.

JELENIÓW /Droseheydau/

Opublikowany 1 lutego 2009 przez admin

HISTORIA WSI

Do 31 stycznia 2014 była to wieś należąca do gminy Zielona Góra powiatu zielonogórskiego. Od 1 stycznia 2015 jest częścią miasta i osiedlem administracyjnym Zielonej Góry, będące jednostką pomocniczą. Po raz pierwszy wymieniona w 1414 roku choć początki sięgają XIV wieku. W XV wieku właścicielami wsi był ród von Kittlitz/Kietlicz/. Od 1682 roku był w posiadaniu rodziny von Grünberg, którzy w XVIII wieku zbudowali siedzibę szlachecką. W XIX wieku jako właściciele majątku wymieniana rodzina Brehmer. W latach 30-tych jako właścicieli majątku wymienia się Richarda Rau/1937/. Gospodarstwo liczyło wtedy 204,6 ha gruntów.

DWÓR

Dwór wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku, przebudowany gruntownie w 1819 roku, poszerzony o dobudówki w wieku XX. Murowany, w górnej kondygnacji szachulcowy. Założony na planie prostokąta, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym z dymnikami. Elewacja południowa ożywiona portykiem wspartym na czterech parach kolumn. Pozostałością po założeniu dworsko-parkowym jest zaniedbany park.

projekt i wykonanie: plus1.pl