Miejscowość położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1384 roku, gdzie właścicielem wsi jest klasztor cystersów z Paradyża. Na terenie wsi prawdopodobnie dwa majątki scalone dopiero pod koniec XVIII wieku. W 1540 roku lenno posiadała rodzina von Haugwitz. W 2 połowie XVI wieku właścicielami Rosina oraz Kępska i Niekarzyna jest rodzina von Löben. W 1593 roku wieś należała do Maximiliana von Lӧben. W latach 1596-1623 Rosin należy do pierwszego przedstawiciela brandenburskiej rodziny von Hake(Haacke) z Berge pod Berlinem- Christopha von Hake(Hacke, Haken u Berghausa), który zakupił Rosin, część Niekarzyna i Kępska od brata swej małżonki. Kolejno majątek dziedziczą jego synowie: Wichmann, Otto i Rudolf von Hake(1648). W 1677 roku własność Christopha von Hake. W latach 1701-1750 lenno posiadała rodzina von Burgsdorf. W latach 1681-1724 roku dobra są w posiadaniu Chrostopha Schenk von Schenkendorff. W 1731 roku majątek posiadał Christoph Friedrich von Schönborn, w 1738 roku majątek należy do Rudolfa Erdmanna von Stentsch(posiadał majątek do 1779 roku), w 1762 roku do Karla Gottfrieda von Marunde(zmarł w 1770 roku), w 1771 roku do Kaspra Heinricha von Lossow, wzmiankowanego w 1791 roku, kiedy też mowa jest o siedzibie dworskiej i folwarku, w 1797 roku do Johanna Friedricha Kaiser(Keiser wg „Zamki…”(1797-1802), potem własność rodziny Kubale(1802-1818) oraz rodziny Student, która posiada dobra do 1945 roku. Rodzina nobilitowana w połowie XIX wieku. W 1857 roku majątek posiada wdowa Student. W 1879 roku majątek o powierzchni 427,70ha należał do Karla Augusta von Student. W 1896 roku majątek obejmował 458ha gruntów. W 1914 i w 1929 roku majątek obejmował 433ha i należał do Georga von Student. W latach 30-tych XX wieku własność Oswalda von Student.

DWÓR

Dwór zbudowany pod koniec XVIII wieku, prawdopodobnie na fundamentach starszej budowli, na planie prostokąta, nakryty dachem mansardowym, częściowo podpiwniczony, rozbudowany na początku XX wieku. Nad wejściem głównym herb rodu von Student.

Nieistniejąca miejscowość położona pomiędzy Maczkowem a Rybocicami, w pobliżu mostka na Ilance i punktu czerpania wody o numerze 5/26. Powstała w 1539 roku na polecenie elektora brandenburskiego, gdzie do 1945 roku odbywała się produkcja papieru. Papiernia posiadała własny znak wodny, który miał trzy koła i trzy stępy- dwie „niemieckie” i jedną „holenderską”. Przy fabryce istniał własny tartak, ogrodnictwo, gospodarstwo rolne. Osada posiadała również kolejkę wąskotorową. W 1919 roku doprowadzono do wsi energię elektryczną. W miejscowości była willa prawdopodobnie należąca do dyrektora fabryki.

Wieś położona w gminie Przytoczna powiatu międzyrzeckiego. Początki wsi sięgają XII/XIII wieku. Po raz pierwszy wymieniona w 1378 roku(Rokytno) oraz w latach: 1445(Rokythno), 1510(Rokithno). Wieś rycerska, która należała wtedy do Mikołaja z Bytynia, kasztelana starogrodzkiego. W 1378 roku podarował on wieś cystersom w Zemsku w zamian za dwie inne wsie. Później własność cystersów w Bledzewie. W 1559 roku Piotr opat bledzewski nadał Mikołajowi Przetockiemu w dożywocie wieś Rokitno, która później ponowie jest w rękach cystersów bledzewskich do sekularyzacji zakonu i przejęte przez państwo pruskie. Od 1838 roku majątek należał do rodziny Viebig, wymienionej w księdze majątków w 1845 i 1857 roku. W 1870-1877 roku dobra o areale 277ha należały do Heinricha Viebig. W 1896 roku majątek o powierzchni 277,14ha należał do wdowy Anny Viebig, z domu Lewecke. W skład majątku wchodził folwark Freischulzengut, należący do Victora Dalskiego a obejmujący 147ha w 1877 roku i 147,58ha gruntów w 1896 roku.  W 1913 roku majątek o powierzchni 277ha należał do Fritza Viebig. Drugi majątek o powierzchni 151ha należał do Aloisa Nagel. 

DWÓR

W zachodniej części wsi znajduje się założenie dworskie. Składa się ono z dworu, resztek parku krajobrazowego oraz budynków gospodarczych. Obecnie mieści się tam Dom Pomocy Społecznej.

Wieś położona w gminie Skąpe powiatu świebodzińskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1257 roku. Gustav Zerndt podaje, że miejscowość wzmiankowana była już w 1207 roku(Rogytnice), Berghaus podaje 1208 rok. Od XIII wieku do 1810 roku, do sekularyzacji dóbr należała do zakonu cysterek z Trzebnicy.  W 1791 roku mowa jest o 3 folwarkach. Po 1810 roku domena państwowa, później staje się własnością generała Friedricha Boguslawa hrabiego Tauentzien von Wittenberg. Po jego śmierci majątek w rękach wdowy, od której  w roku 1827 dobra w Rokitnicy i Zawiszach za sumę 196 500 marek zakupił Friedrich Gottlieb Mettke. W 1879 roku majątek o powierzchni 692,50ha należał do Pani Johanny Mettke, z domu von Werder. W 1896 roku majątek posiadała właścicielka Zawisz- Marianne Mettke. Posiadali majątek do 1908 roku. Po tej dacie następują dość częste zmiany właścicieli: Ernst Ritter, Dr Pondorf, Heiman. W tym czasie majątek liczył 225 ha gruntów ornych i 300 ha lasów. W 1914 roku wchodził w skład majątku w Zawiszach i należał do kapitana von Oertzen. W 1929 roku majątek należy do grupy Rittergut Sawische, G.m.b.H., Berlin i obejmował 719ha gruntów

PAŁAC

Pałac klasycystyczny, zbudowany w końcu XVIII wieku, przebudowany po pożarze w roku 1848. Murowany z cegły, piętrowy, założony na planie prostokąta, nakryty dachem naczółkowym, podpiwniczony. Obok park krajobrazowy z okresu budowy pałacu. Po 1945 roku stał się własnością Skarbu Państwa zaadoptowany na potrzeby ośrodka kolonijnego. Obecnie stanowi własność firmy prywatnej, nie jest użytkowany.

Wieś położona w gminie Zbąszynek powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1417 roku. Własność królewska. Należała do starostwa międzyrzeckiego. Była zastawiana wielokrotnie- zastawiano ją Piotrowi Ogance z Godziszewa(1417-1435), Zbąskim(1425-1458), Abrahamowi Głowaczowi ze Zbąszynia(1425-1438), Ujejskim(1487-1513), opatom z Paradyża(1513-1531). W 1513 roku wieś należy do Hinczki Ujejskiego. Król Zygmunt pozwala cystersom z Paradyża na wykupienie wsi z rąk Hinczki.

Folwark Rogi został założony przez Adolfa Friedricha III von Waldow w 1773 roku, królewskiego nadleśniczego z Tempelbergu i nazwany od imienia jego żony, Elisabeth, Dorothy Sophi  von Waldow, z domu von Bismarck. W 1801 roku po śmierci Adolfa Friedricha III, Stobno i Rogi zostały wyłączone z dziedzicznych dóbr Lubniewice i stały się niezależnym majątkiem, a ówczesny właściciel, syn Adolfa, Achatz Wilhelm August(*1771-+1848) zapoczątkował boczną gałąź lubniewickiej linii von Waldow, zwaną Stobno-Barnimie(Stubbenhagen-Fürstenau). W 1879 roku majątek należący do syna Achatza z małżeństwa z Joanną Wilhelminą Elisabeth von Thielau, Adolfa Friedricha Augusta, obejmował wraz folwarkiem Stobno(Stubbenhagen) 1053,10ha gruntów i dzierżawione były przez niejakiego Grosser. W 1914 roku folwark wchodził w skład majątku w Stobnie i obejmował 152ha. W 1929 roku własność porucznika w stanie spoczynku Friedricha von Waldow o powierzchni 1114ha. Z dala od głównej drogi Poznań-Kostrzyn n/Odrą malowniczo położona miejscowość, od południa i wschodu otoczona parkiem krajobrazowym, który założono równocześnie z pałacem. Miejscowość składa się z pałacu, parku krajobrazowego, dwóch alei dębowych, prowadzących do pałacu od północy i południa oraz z folwarku położonego po zachodniej stronie niewielkiego jeziora. Najprawdopodobniej z budową pałacu w Lubniewicach rozpoczęto budowę pałacu w Rogach około 1906 roku. Budowę pałacu podjęto z myślą o niepełnosprawnej umysłowo córce ówczesnych właścicieli majątku. Pałac zbudowany na planie prostokąta z urozmaiconą bryłą, z charakterystyczną wieżą krytą dachem namiotowym. Zachowany wystrój wnętrz. Założenie parkowe powstało w 1910 roku. Zespół pałacowo-parkowy znajdował się w rękach rodziny von Waldow do 1945 roku.  Po wojnie w pałacu znajdowało się nadleśnictwo, technikum leśne, prewentorium i dom małego dziecka. Od 1976 roku przeznaczony na Ośrodek Doskonalenia Kadr Urzędu Wojewódzkiego w Gorzowie Wlkp. Od 2015 roku własność prywatna.

Malowniczo położony na północno-wschodnim brzegu jeziora Zofiówka, od południa i wschodu otoczony parkiem krajobrazowym, który założono równocześnie z pałacem, wykorzystując zróżnicowane gatunkowo zadrzewienie pobliskiego lasu, natomiast od strony kolonii w Rogach prowadzi aleja dojazdowa obsadzona starodrzewiem dębowym. Urozmaicony ryzalitami i wieżyczkami kształt pałacu nosi cechy stylu późnoromantycznego z elementami neoromańskimi i neorenesansowymi. Akcentem dominującym dwukondygnacyjnego obiektu jest wieża w narożniku południowo-wschodnim, kryta wysokim dachem namiotowym. Oryginalny wystrój wnętrz, opartych na podziale dwutraktowym, zachował się w pomieszczeniach parteru i większości sal I piętra, są to głównie boazeria i sztukaterie stropów. Pomieszczenia reprezentacyjne usytuowane zostały w trakcie zachodnim oraz w części północnej pałacu.

Wieś położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego.  Po raz pierwszy wzmiankowana w 1232 roku(Rampicz), kiedy kasztelan Perregrinus z Szydłowa przekazuje miejscowość cystersom z Lubiąża. W 1367 roku zamek był w rękach rycerza Henzel von Oegnitz. W 1375 roku należał do Hanza von Oegnitz, którego zameczek został spalony i zburzony. W 1421 roku wieś należała do Heinricha von Oegnitz i jego syna. Decyzją margrabiego Friedricha I  przekazał wieś w lenno braciom Heinrichowi, Albrechtowi, Hansowi Edler Schenken von Landsberg ziemie wcześniej należące do Heinricha von Oinitz(Oegnitz). Po protestach wdowy część gruntów wróciła do rodziny von Oegnitz, ziemie należące do braci Edler Schenk von Landsberg zostały przez nich sprzedane braciom von Schlieben. W 1430 roku margrabia Johann przekazuje wieś Baruthowi von Wiesenburg lecz w krótkim czasie wieś zostaje sprzedana zakonowi joannitów ze Słońska. W 1448 roku podział wsi na 4 działy własnościowe: część gruntów należała do zakonu joannitów ze Słońska, część do cystersów z Lubiążą, część do Barutha(Bartischa) von Wiesenburg i jego żony Anny oraz do Nickela von Syfirtitz(posiadał grunty po von Oegnitz). Nickel von Syfirtitz sprzedał swoją część cystersom z Lubiążą. Około 1448 roku całość wykupiona przez joannitów ze Słońska. Opiekę nad majątkiem we wsi sprawowali komandorzy zakonu: Ludwig von Schlaberndorf(1497), Johannes von Barfft(Barfuss)(1515), Hans von Walbergk(1533), Kurt von Retzdorf(1544), Bastian von Lӧben(1592). Wieś należała do zakonu do jego sekularyzacji w 1810 roku. Później domena państwowa.

ZAMEK

W XIV wieku mowa o zameczku należącym do Henzla von Oegnitz. W 1375 roku zamek będący w rękach rycerza Hanza von Oegnitz został spalony i zniszczony.

ZESPÓŁ DWORSKI

Dwór zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku, późnoklasycystyczny. Murowany z cegły, prostokątny, parterowy, z facjatą w elewacji północnej.

WILLA AUGUSTIN

Wieś położona w gminie Świebodzin powiatu świebodzińskiego. Początki Rakowa sięgają XV wieku. W 1550 roku właścicielem wsi jest Joachim von Schӧnaich und Zechlin z Dębinki koło Trzebieli(jego płyta epitafijna na ścianie miejscowego kościoła), zmarły 08.04.1575 r. W połowie XVII wieku wieś podzielona na trzy/cztery działy majątkowe. Pierwszy majątek I, należał do rodziny von Lӧben– wzmiankowany Christian von Lӧben. Jego syn Cornet George Abraham von Lӧben wymieniony jako właściciel w latach 1680-1694. W 1703 roku majątkiem zarządza żona Corneta, Ehegattin Ursula Marianna, z domu von Kalckreuth. Kilka lat po śmierci męża przekazuje majątek bratu- Wolffowi Christianowi von Kalckreuth, który wymieniony jest jako właściciel Rakowa i części Bukowa. W 1719 roku majątek posiadał Karl von Kalckreuth. Prawdopodobnie po 1726 roku majątek został sprzedany. W 1733 roku własność hrabiów von Ottowaisch. Posiadali majątek do 1765 roku i za ich czasów doszło do połączenia majątków we wsi. W 1765 roku za 18000 talarów sprzedali dobra rodzinie von Briesen, właścicieli Jezior i Ojerzyc, która już w 1769 roku za 13350 talarów odsprzedała majątek baronowi Christianowi Siegismundowi von Stӧssel ze Szklar koło Lubina. W 1788 roku majątek sprzedany za 26000 talarów Ernstowi Wilhelmowi Leopoldowi von Sommerfeld, który wymieniony został w 1791 roku. W tym czasie na terenie wsi dwa majątki- pierwszy z siedzibą dworską i folwarkiem, drugi z folwarkiem. W 1792 roku za 10000 talarów Ernst Wilhelm odsprzedaje dobra zakonowi cysterek z Trzebnicy. Po selukaryzacji zakonu w roku 1810 majątek przejmuje państwo pruskie. W 1814 roku za zasługi wojenne w latach 1813-1815 dobra otrzymał generał Friedrich Boguslav Emanuel hrabia Tauentzien von Wittenberg. Siedem lat później majątek posiada jego żona, z domu von Arnstedt. Zadłużony majątek w 1827 roku przejmuje adwokat Mettke, a już 1835 roku zostaje zakupiony za sumę 38000 talarów przez starszego wachmistrza von Paczkowsky`ego z Pałcka, a następnie przechodzi na własność jego zięcia Eugena von Zastrow i żony, Ehegattin Rudofine z domu von Paczkowsky oraz ich następców. W 1879 roku majątek Eugena Karla Heinircha von Zastrow obejmował 1066ha gruntów. W 1896 roku majątek należał do wdowy po Arthurze von Zastrow(zm.1894), Bernhardine von Zastrow, z domu hrabianki von Schmettow(zm.1927) i obejmował 1066ha gruntów. Administratorem był niejaki Paesler. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku  była rodzina Moderow– wymieniony Georg Moderow. W 1914 roku majątek obejmował 1092ha i należał do Franza Moderow a zamieszkały przez  Georga Moderow. W 1929 roku majątek obejmował 1121ha gruntów. Drugi z majątków-Majątek II, w 1700 roku należał do Alexandra Carla von Planting(*1661-+1710). Prawdopodobnie został przejęty i wcielony do majątku pierwszego przez rodzinę von Lӧben. W 1733 roku Christian von Kalckreuth sprzedaje go hrabiemu Clairon d`Haussonville– wymieniony Carl Bernhard. Od 1764 roku w rękach hrabiów von Ottowaisch. Majątek III należał w 1644 roku do Joachima von Kalckreuth z Drzonkowa koło Zielonej Góry. W 1723 roku był w posiadaniu generała von Harters, który go odsprzedał hrabiom von Ottowaisch. Majątek IV w połowie XVII wieku należał do rodziny von Misitscheck von Wischkau(1650), wymienionej w latach 1687-1690. Od 1692 roku własność rodu von Nostitz. Prawdopodobnie od 1700 roku majątek wchłonięty przez jeden z majątków wcześniej opisanych.

PAŁAC

W pobliżu kościoła położony jest pałac z XVIII wieku, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, kryty dachem mansardowym, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony. Przebudowany w połowie XIX wieku i na początku XX wieku przez ówczesnych właścicieli. Po II wojnie światowej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa, na terenie którego utworzono PGR. Część budynków z zespołu folwarcznego zostało wyburzonych w latach 60-tych XX wieku. W 1983 roku pożar pałacu.  Od lat 90-tych w rękach prywatnych.

Wieś położona w gminie Cybinka powiatu słubickiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1329 roku. W 1353 roku wymieniony Jecke von Ratenow. W 1413 roku wieś należy do braci Hansa i Heinricha von Grünenberg. W 1476 roku należy do Hansa von Grüneberg. W 1545 roku zakupiona przez Hansa von Lossow z Boczowa. W 1598 roku własność synów Hansa: Kaspara i Bernda von Lossow. W 1644 roku dobra posiada rodzina von Lӧben. W 1726 roku wieś podzielona na dwa działy własnościowe należące do rodów: von Lӧben i von Thierbach. W drugiej połowie XVIII wieku wieś jest własnością rodu von Winning– wymieniony Hans Friedrich von Winning(1782). Po nich dobra przejęła rodzina von Zastrow(1793). Posiadała je do pierwszej dekady XIX wieku. Kolejnym właścicielem majątku była rodzina von Schütz(1828). Po nich majątek przejmuje rodzina hrabiów von Haslingen, która była właścicielem dóbr do początku XX wieku. Ostatnim właścicielem majątku była rodzina von Freeden-wymieniony Hans Karl von Freeden.

Dwór zbudowany w XVIII wieku, przebudowany gruntownie i rozbudowany w XIX  i  XX wieku, remontowany w latach 1970-1972. Murowany z cegły, parterowy, założony na planie prostokąta, z dobudówką od wschodu, z facjatami na osi elewacji północnej i południowej. Położony wśród niedużego krajobrazowego parku z XVIII wieku.

Historyczne wzmianki o Radwanowie są bardzo skąpe. Wieś powstała prawdopodobnie w końcu XIII w., a po raz pierwszy wzmiankowano ją w 1310 r. (Syfrydivilla). Własność rycerska zapewne wielokrotnie zmieniała właścicieli, wśród których wymienia się rodzinę von Rothenburg. W 1475 r. wsią władali bracia Nickel i Hans von Ebersbachowie. W 1535 r. właścicielem posiadłości był Christoph Schweinz. Później Radwanów należał do Wolffa von Brauna z Ciepielowa. Na przełomie XVII i XVIII w. właścicielem wsi Benjamin von Arnold. W 1791 r. wymieniana jest rodzina von Eckardt. W tym czasie wieś była już podzielona i składała się z trzech części – dolnej, środkowej i górnej. W połowie XIX w. we wsi znajdowały się 3 wiatraki, 2 olejarnie, cegielnia, browar i gorzelnia.

CZĘŚĆ DOLNA/Nieder/

Ta część wsi w XVIII/XIX wieku należała do rodziny Rauer, posiadającej dwa folwarki.  W II połowie XIX w. rozbudowano dolny folwark. Przy dworze założono park krajobrazowy z dwoma stawami. W 1910 roku jak wynika z korespondencji właścicielem majątku dolnego i górnego był Artur Zimmermann.  Przed wybuchem II wojny światowej był nim Karl Kude. Po wojnie w folwarku dolnym zorganizowano PGR.

CZĘŚĆ ŚRODKOWA/Mittel/

Właścicielem Radwanowa środkowego była rodzina von Eckardt, która miała swój dwór (obiekt nie zachował się).  Ok. 1876 r. dzierżawcą środkowego majątku był Rudolf Schneider, potem dr Hentschel. Ostatnim właścicielem tej części Radwanowa był Kurt Ekart.

CZĘŚĆ GÓRNA/Ober/

Również część górna wsi zmieniała właścicieli,. W 1910 roku dobra należały do Artura Zimmermann. 

Była wieś obecnie dzielnica Drezdenka położona w części północnej miasta, na drugim brzegu Noteci. Początki wsi sięgają średniowiecza. Była lennem rodu von Wedel. W 1879 roku majątek o powierzchni 328ha należał do rodu von Sydow, a dzierżawcą był Rasch. W 1896 roku majątek o powierzchni 348ha, w skład którego wchodziły majątki w Słonów(Schlanow) i Chełm Drezdenecki(Holm) należał do barona von Gustedt a dzierżawcą był niejaki Lehmann. W 1907 roku własność kupca berlińskiego, Hermanna Schelsky`ego. W 1914 roku majątek obejmował 125ha gruntów i należał do Maxa Kurth. W 1929 roku własność Otto Pahl`a(125ha) .

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W północno-wschodniej części wsi pozostałości po założeniu dworskim- dwór, zabudowania gospodarcze oraz podwórze. Dwór parterowy zbudowany na planie prostokąta, kryty dachem naczółkowym z użytkowym poddaszem.

WILLA