Wieś gminna położona w powiecie polickim. Po raz pierwszy wymieniona w 1269 roku. W tym czasie była własnością księcia Barnima I. Żona Barnima I, Mathilda, matka Ottona I przekazała wieś swoim wnuczkom, Mechtildzie i Beatrix, córkom Mirosławy, mniszkom klasztoru cysterek w Szczecinie. Po ich śmierci wieś przechodzi zgodnie z testamentem Mathildy na rzecz klasztoru cysterek w Szczecinie(1304,1306). Część gruntów otrzymała kolegiata Mariacka w Szczecinie(1334,1336). W XIV wieku część wsi w rękach rodu rycerskiego Nemeke(Nemeken). Książę Świętobor w 1373 roku potwierdza nadania we wsi dla Petrusa von Nemeken. Pisownia nazwiska była różna-Nemeke, Nemeken, Niemez. W 1517 roku bracia Hans i Christoph von Nemeken otrzymali od księcia Bogusława X w lenno wieś Dobrą. W 1519 wymienia się braci Clausa, Christopha i Jürgena von Nemeken oraz Bertolda von Ramin, któremu bracia odsprzedali część gruntów we wsi za 350 florenów.  W 1526 roku dobra Bertolda von Ramin przejmuje Vivigenz I von Eickstede, ożeniony z córką Bertolda Anną(Ursulą). W 1557 roku część dochodów ze wsi czerpie klasztor św. Jana ze Szczecina. W 1568 roku część wsi w rękach Christopha von Nemeken i jego czterech synów: Heinricha, Richarda, Christopha i Thile`a, który po śmierci ojca przejmuje dobra rodzinne. Z powodu kłopotów finansowych w 1621 roku Thile von Nemeken sprzedaje część gruntów rodzinie von der Heide, które później prawdopodobnie zostały wykupione przez rodzinę von Ramin. Thile von Nemeken miał trzech synów: Heinricha, Christopha i Henninga oraz osiem córek. Po śmierci Thile`a von Nemeken zadłużone dobra przejmuje syn, Heinrich von Nemeken. Po jego śmierci majątek w rękach kapitana Jacoba Rebenstock , który ożenił się z wdową po Christophie von Nemeken. Wdowa posiadająca prawo do majątku po zmarłym mężu, Christophie, sprzedaje je Jacobowi Gabrielowi Hinz. W 1698 roku umiera ostatni z rodu von Nemeken. Ich dobra przejmuje zarząd komisaryczny powiatu Random, który przekazał następnie majątek Bogusławowi Ernestowi von Ramin(+1727). Po nim majątek przejmuje jego brat, Bernd Ludwig von Ramin a następnie syn Bernda, Jürgen Bernd von Ramin. Ta linia pochodziła z Buka. Od 1776 roku majątek jest w posiadaniu Karla Bogusława von Ramin, który w 1778 roku dokonał podziału majątku, dopuszczając dziedziczenie w linii żeńskiej. W ten sposób w 1804 roku majątek był w posiadaniu Margareth Beaty Lousy von Rohr, z domu von Ramin i Anny Caroliny von Plӧtz, z domu von Ramin( w tym czasie była już wdową), córek Carla Bogislawa von Ramin.  Współwłasność posiadały również dzieci w/w pań. Z rejestru z 1828 roku wynika, że od 1828 roku na majątku zamieszkiwał Ludwig von Ramin, którego następcą od 1833 roku był małoletni syn, Albert Friedrich Constantin von Ramin. Na krótko majątek z niewiadomych przyczyn w 1847 roku znalazł się w rękach Hermanna Emila Brandt, który w 1845 roku od króla Fryderyka Wilhelma otrzymał przywilej szlachectwa  z nowym nazwiskiem von Brandeck-Nadrense. Od 1859 roku ponownie własność rodziny von Ramin. Właścicielem był w tym czasie dyrektor kamery Eduard von Ramin. Ostatnim właścicielem z rodu von Ramin był w 1892 roku Max von Ramin. Po wygaśnięciu lenna rodu von Ramin na początku XX wieku i rozparcelowaniu ich dóbr, majątek z dworem w 1905 roku posiadał Max Wachsmuth, w 1910roku Ferdynand Finger, a jego majątek liczył wtedy 341 ha gruntów. Ostatnim właścicielem był Carl Borchart, a dobra liczyły w 1928 roku 350 ha gruntów. Po 1945 roku majątek przejęty przez Skarb Państwa. Na jego terenie utworzono, działające do lat 90-tych XX wieku PGR.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Założenie powstało w XVIII wieku, położone było na południowym krańcu wsi i składało się z dworu, parku i budynków gospodarczych. Dwór zbudowany w XVIII wieku, rozbudowany w XIX wieku o skrzydło boczne i wieże, rozebrany w 1969 roku. Położony był w parku krajobrazowym, obecnie po rewitalizacji w rękach prywatnych. Od strony północnej parku dziedziniec folwarczny. Z dawnego zespołu folwarcznego pozostał budynek gorzelni oraz młyn.