Wieś leżąca w dolinie Potoku Bożkowskiego w gminie Nowa Ruda powiatu kłodzkiego o średniowiecznych korzeniach. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1348 roku(Ekkehardisdorf) lub”Ekardi villa”. Początkowo Bożków podzielony był na kilka części należących do różnych właścicieli. Dopiero w XVII wieku wszystkie te działy zostały zjednoczone w jeden majątek należący do jednego właściciela. Części wsi i ich właściciele: 1. W połowie XIV wieku właścicielem Oberhofu był Eberhard von Maltitz. W 1358 roku jego spadkobiercy sprzedali majątek Hartungowi von Nimptsch. Jego syn Konrad około 1400 roku sprzedał część lenna komornikowi Nickelowi Güsner. Jego potomkowie posiadali Oberhof ponad 200 lat. W 1622 roku majątek został spalony. W 1624 roku sprzedali majątek Kasparowi Richel. W 1629 roku wdowa Elisabeth Richel sprzedała majątek Casparowi Jäschke von Eisenhut. 2. Steinhof był majątkiem wolnego sędziego. Na początku XV wieku właścicielem był Hans Clement. W 1520 roku majątek trafił w ręce Melchiora von Raueck a następnie jego potomków. Jego potomek Wenzel von Raueck został wywłaszczony a majątek trafił w ręce osobistego lekarza arcyksięcia Karola, Caspara Jäschke, kótry po śmierci arcyksięcia w 1625 roku został osobistym lekarzem cesarza Ferdynanda III i przez niego nobilitowany. Odtąd nazywał się Caspar Jäschke von Eisenhut. Od tego czasu majątek nazywano Schlosshof. 3. Niederhof należał do von Eckersdorf, od której nazwę wzięła wieś Bożków. W 1466 roku Hans von Eckersdorf sprzedał majątek Jacobowi Güsner. W 1590 roku jego potomek, Wenzel von Güsner sprzedał majątek Wenzelowi von Raueck, właścicielowi Steinhofu. Majątek został wyburzony i połączony z majątkiem Steinhof, późniejszym Schlosshof. 4. Lindenhof początkowo był majątkiem lennym i należał do rodziny von Raueck. W 1589 roku umiera Christoph von Raueck ożeniony z Magdaleną von Haugwitz. Małżeństwo było bezdzietne. Dobra odziedziczył jego kuzyn, Wenzel von Raueck, właściciel Niederhofu. Około 1624 roku majątek w rękach Caspara Jäschke von Eisenhut. 5. Gospodarstwo rolne Waldhof, które należało do Hansa Langer. W 1544 roku majątek nabył Barthel von Raueck, właściciel Steinhofu, który scalił majątki. W 1684 roku Waldhof nabył hrabia Johann Ernst von Gӧtzen. Po bezdzietnej śmierci Caspara Jaschke von Eisenhut w 1633 roku majątek odziedziczyła wdowa, Anna Maria co zostało potwierdzone w 1634 roku. Następnie poślubiła Philippa Jacoba Carla von Carlshofena. Dobra przejął jej syn, Nicolaus Faringer, jezuita, który przekazał majątek zakonowi, by następnie dobra były pod kontrolą kolegium jezuickiego w Kłodzku. Generał zakonu w 1663 roku sprzedał majątek hrabiemu Johannowi Georgowi von Gӧtzen. W ten sposób dobra zostały scalone. W 1771 roku umiera ostatni męski przedstawiciel katolickiej linii rodu, hrabia Johann Josef von Gӧtzen. Początkowo majątkiem zarządzały jego siostry a od 1780 majątek odziedziczył jego siostrzeniec, hrabia Anton Alexander von Magnis(1751-1817), syn Franza Johanna von Magnis i Franziski, córki hrabiego Franza Antona von Gӧtzen(1693-1738) z Bożkowa. W 1785 roku poślubił Luise hrabiankę von Gӧtzen(1764-1848), z protestanckiej linii rodu. Małżeństwo miało osiem córek i dwóch synów: Friedrich Wilhelm Antoni Carl Fabricius (1786-1861) i Wilhelma Alexandra Maximiliana Ferdinanda Philippa(1787-1851). Córki wychowane były w wierze protestanckiej a synowie w katolickiej. Majątek odziedziczył hrabia Friedrich Wilhelm Antoni Karol Fabricius, który w 1820 roku ożenił się z hrabianką Sophie Ludovike von Stadion-Warthausen(1802). Mieli trzech synów: Philippa(1822), który w 1849 roku poślubił hrabiankę Octawię von Leutrum-Ertingen(1829), Antona(1823) i Wilhelma(1832). Ostatnim właścicielem pałacu do 1945 roku był dr Ferdinand Constantin hrabia Rzeszy von Magnis(1905-1996), syn hrabiego Antona i Bianki von Deym von Střitež, ożeniony z Marią-Anną zu Löwenstein-Wertheim-Rosenberg.
Pałac
W latach 80-tych XVIII wieku hrabia Anton Aleksander von Magnis zbudował w Bożkowie późnobarokowy pałac, wykorzystując fundamenty starszej budowli- renesansowego dworu. Po pożarze w 1871 roku pałac odbudowany wg projektu dworskiego architekta, Ewalda Bergera pod kierunkiem wrocławskiego mistrza budowlanego, Karla Schmidta. W ten sposób powstała niezwykle malownicza rezydencja o zróżnicowanej bryle, pod względem stylistycznym dająca się zakwalifikować jako budowla eklektyczna o przewadze cech neobaroku i neorenesansu ale o rozmaitej proweniencji. We wnętrzach zachowało się wiele elementów wystroju natomiast całe wyposażenie zostało rozgrabione. W pałacu przebywał następca tronu, późniejszy cesarz Fryderyk III, w 1800 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Quincy Adams. Magnisowie dzięki dobremu zarządzaniu należeli do jednych z najbogatszych na Dolnym Śląsku. Poza hodowlą owiec, uprawą rzepaku pod koniec XVIII wieku, gdy na Śląsku mało kto wiedział, że taka roślina istnieje największy dochód przynosiły im kopalnie węgla kamiennego w Bożkowie i okolicach.
2013 r.
