Wieś położona w gminie Wschowa powiatu wschowskiego. Wzmiankowana po raz pierwszy w 1312 roku(Ryegstroph), wielokrotnie później: w 1325(Rudegeri villa), 1404(Rodger Villa), 1416(Ossowa Schen), 1424(Ossowasen), 1425(Ossowaszen), 1429(Ossowaszeyn), 1437(Osszowaszyen),  1443(Ossowa Syen), 1444(Ossowaszyen), 1447(Ossowaschien), 1449(Ossowsyen), 1471(Osszowa Szyen), 1510(Ossovassyen).     Wieś rycerska. W 1312 roku od księcia głogowskiego i wielkopolskiego Henryka II za dobrą służbę wieś otrzymał Dytmar z Pannewitz(von Pannewitz?).Wieś była gniazdem rodowym rodziny Ossowskich herbu Awstacz(Abschatz, Kreidelwitz). Część genealogów przypisuje im herb Dołęga. Najstarszym znanym członkiem rodu jest Hincza Ossowski zmarły w 1424 roku. W 1416 roku wymienieni są również jego bracia: Jarosław i Marcin Ossowscy. Hincza Ossowski podawał po ojcu z rodu Awstacz, po matce z rodu von Promnitz. W 1424 roku wymieniony Janusz Ossowski, brat Hinczy, w 1424-65 Marcin Ossowski, podsędek wschowski, brat Hinczy. W 1501 roku Mikołaj Ossowski kupuje część gruntów w Osowej Sieni od Katarzyny Krzyckiej, żony Jana Krzyckiego. Z rodziny Krzyckich w latach 1522-32 wymieniony Mikołaj Krzycki, syn Jana i Katarzyny. W  latach 1517-61 część Osowej Sieni należała do Baltazara Ossowskiego syna Mikołaja. W latach 1563-66 wymieniony Maciej Krzycki, syn Jana Krzyckiego a bratanek Macieja. W 1660 roku Andrzej Ossowski sprzedał Osową Sień i część Dębowej Łęki rodzinie Żychlińskich herbu Szeliga, za których to czasów dochodzi do podziału wsi na 3 folwarki- Górny, Środkowy i Dolny. W części środkowej i dolnej założenia dworsko-parkowe, w górnej założenie pałacowo-parkowe.

OSOWA SIEŃ- część dolna

Po podziale wsi w 1739 roku, dolna część przypadła Janowi Aleksandrowi Żychlińskiemu, ożenionemu z Anna Eleonorą von Scheinitz. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Ernest Chrystian, który w roku 1806 sprzedaje majątek Adamowi Konstantemu Mielęckiemu herbu Aulock. Bezpotomny syn Adama, Ludwik Jan Mielęcki przekazuje dobra bratankowi Emilowi Józefowi Nepomucenowi Mielęckiemu., który w połowie XIX wieku sprzedaje dobra Ottonowi von Waldow. W 1890 roku po licytacji dobra wykupuje Aleksander Jahnz. W 1902 roku właścicielem majątku zostaje major Henryk Sommermeyer. Rodzina ta jest w posiadaniu majątku do 1945 roku. Po 1945 roku majątek w posiadaniu Skarbu Państwa, od 1949 roku mieścił się tutaj Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej, w dworze mieściły się mieszkania pracowników. Obecnie pełni funkcję mieszkalną. Dwór zbudowany w 1 połowie XIX wieku w stylu klasycystycznym, na planie prostokąta, z dobudówkami po obu stronach, podpiwniczony, kryty dachem naczółkowym. Z wystroju dworu zachowała się częściowo oryginalna stolarka okienna i drzwiowa. Do dworu prowadzi aleja kasztanowa. Od zachodu i północy park krajobrazowy.

OSOWA SIEŃ – część środkowa

W 1793(prawdopodobnie w 1763) roku folwark środkowy otrzymuje w spadku po Andrzeju Żychlińskim, jego najstarszy syn z pierwszego małżeństwa, Franciszek Henryk(1700-1764). W 1799 roku majątek z dworem zakupił Aleksander Potworowski, po czym sprzedaje go Adamowi Konstantemu Mielęckiemu(1740-1810) z Jędrzychowic. Po jego śmierci dobra dziedziczy jego syn Konstanty Adam(1773-1826), który jest budowniczym rezydencji i grobowca. W 1845 roku folwark średni kupuje Johann Georg von Quos. Po ślubie Hermana von Hoven z Pauliną von Quos w roku 1847 dobra przechodzą w ręce rodziny von Hoven, która posiadała dobra do 1945 roku. Po 1945 roku dobra przeszły na własność Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej Osowa Sień. Od końca lat 90-tych jest własnością prywatnej spółki z Rydzyny. Dwór przeznaczony jest na potrzeby agroturystyki. Całe założenie składa się z dworu, trzech oficyn, budynek wozowni, założenie folwarczne oraz park krajobrazowy. Dwór zbudowany w początkach XIX wieku przez Konstantego Adama Mielęckiego, klasycystyczny, murowany, parterowy, zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem naczółkowy. Z oryginalnego wyposażenia zachowała się oryginalna klatka schodowa z drewnianą balustradą z tralkami, wewnętrzna stolarka drzwiowa w sieni głównej oraz dwuskrzydłowe drzwi wejściowe z kartuszami herbowymi, a także częściowo stolarka okienna.
W sąsiedztwie dworu park krajobrazowy założony w początkach XIX wieku ze stawem z wyspą.

OSOWA SIEŃ – część górna

 

Folwark górny po ojcu dziedziczy Andrzej Żychliński(1706-1755) ożeniony z Julianną Geiler. Karol Władysław von Unruh ożeniony z najmłodszą córką Andrzeja, Charlottą Constantiną przejmuje majątek. Jego jedyna córka w 1779 roku wychodzi za mąż za Jana Baltazara von Schlichting(1745-1809), kolejnego właściciela folwarku. Po jego śmierci dobra przechodzą na najmłodszego z synów- Wilhelma Ferdynanda(1786-1856). Po nim dobra dziedziczy jego córka Emilia Teodora Eleonora Franciszka, od 1839 roku żona Leopolda Hugo von Heydebrandt. Jeszcze za jej życia dobra przejmuje jej córka, Anna Julia Teresa, żona Eugena Friedricha Heinricha barona von Seherr-Thoss. W 1919 roku pałac został wydzierżawiony Lotharowi von Brandenstein, wnukowi Anny Seherr-Thoss, który mieszkał w Osowej Sieni do 1945 roku. Jego córka Leoni Ossowski- niemiecka pisarka uhonorowana została medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej” za powieści o Osowej Sieni przed i powojennej. Po 1945 roku pałac z folwarkiem przejmuje Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej Osowa Sień, która w 1990 roku przekształciła się w spółkę Hodowli Zwierząt Zarodowych Osowa Sień Sp. z o.o. W 2007 roku w posiadaniu prywatnego właściciela- rodziny polsko-duńskiej, która zamierza stworzyć luksusowy Bed&Breakfast/informacja od Pani Katarzyny, właścicielki pałacu, której dziękuję za sprostowanie wcześniej błędnie zamieszczonej informacji/. Pałac wzniesiony przez Eugena Friedricha Heinricha barona von Seherr-Thoss na przełomie XIX i XX wieku na fundamentach XVIII-wiecznego dworu, rozebranego pod koniec XIX wieku. Pałac reprezentuje nurt, odwołujący się do tradycji niemieckiego „burgu”, operującego formami neogotyku i neorenesansu, kierunku charakterystycznego dla architektury rezydencjonalnej Wielkopolski od lat 90-tych XIX wieku. Rozczłonkowaną bryłę pałacu tworzą elementy zróżnicowane wysokością i kształtem dachu. Nad całością góruje pięciokondygnacyjna wieża zwieńczona strzelistym hełmem oraz małymi smukłymi wieżyczkami w narożnikach.