Pyrnik /Pirnig/

Wieś leżąca w gminie Bojadła powiatu zielonogórskiego. Wzmiankowana w 1482 roku(Pirnig) oraz w 1541 roku(Pyrnick). W 1482 roku była w rękach rodu von Zabeltitz. Później wieś jest w posiadaniu rodziny von Dyhern. W 1688 roku wymieniany jako właściciel dóbr jest Wolf Alexander von Stosch, od którego w 1689 roku zakupił wieś Heinrich Johann von Dünnewald, właściciel Zaboru, ożeniony z Kathariną Elisabeth von Blumenthal. Po nim dobra dziedziczy jego syn, Ludwig von Dünnewald(1712). W 1722 roku majątek w posiadaniu Johana Tobiasa von Knobelsdorff. Kolejnym właścicielem dóbr zostaje baron von Zedlitz wymieniony w 1748 roku ale już w 1765 roku majątek w posiadaniu Friedricha Hansa Karla księcia von Schӧnaich-Carolath.  W 1791 roku wieś posiada Ernst August Ferdinand von Schӧnaich-Carolath. Posiadał dobra do 1829 roku. Od 1845 roku posiada księżniczka Johanne Biron( 1773- 1876), żona Franciszka Pignatellego księcia Acerenza di Belmonte. Kolejnym posiadaczem majątku zostaje Pauline Marie Louise księżna von  Hohenzollern-Hechingen a następnie hrabiowie von Rothenburg.

Pyrnik pow. Zielona Góra, lubuskie 2

Pyrnik pow.Zielona Góra, lubuskiePyrnik- dwór od frontuPyrnik-dwór od strony parkuPyrnik-dwór

W części północnej położony był zespół dworski. Pozostałością po założeniu są: dwór, budynki gospodarcze. W centrum wsi znajdował się zespół folwarczny.

pyrnik-1933-lubuskie

Lubów /Laubow/

Wieś położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1286 roku(Luba, Lubune, Lubua), należąc do templariuszy. W 1350 roku margrabia Ludwik Starszy nadał wieś joannitom komandorii słońskiej. W 1400 roku cztery działy własnościowe we wsi: Tile von Sack, Bastian von Lossow, Johann Roytz, Peter von Grünenberg. W 1412 roku część gruntów należy do braci Kaspara, Hansa i Friedricha von Roytz. W 1430 roku wymieniony Heinrich von Grünenberg z Lubowa( zu Luba). Od 1460 roku wieś w rękach zakonu joannitów. Prawdopodobnie majątek w XVI wieku należał- był dzierżawiony przez rodzinę von Buch. Sama wieś należała do joannitów do kasacji zakonu w 1810 roku. We wsi założenie dworsko-folwarczne, które na początku XX wieku należało do rodziny Schultz(1903). Prawdopodobnie ostatnim właścicielem majątku była rodzina Döbis(1929)- wymieniany Erich Döbis. 

Lubów-dwór 1Lubów-dwór 2

lubow-1909-lubuskie

Kijewice /Kiewitz/

Wieś leżąca w gminie Skwierzyna powiatu międzyrzeckiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1270 roku/Kyiewo/, należała wtedy do kościoła santockiego. Około 1313 roku(Kiweiz) część gruntów w posiadaniu klasztoru w Zemsku. W 1394 roku(Kygevicze) o ziemie w ok. Kijewic spór toczyli Mikołaj Baworowski i Dobiesław Kwilecki. W 1845 roku majątek należał do miasta Skwierzyna. W 1870 i 1877 roku majątek o areale 509ha i 500ha posiadał Gustav Masche. W 1896 roku jego majątek obejmował 481,86ha. W XIX wieku folwark nosił nazwę „Czajka”. W 1907 roku majątek o powierzchni 482ha należał do kapitana w stanie spoczynku Fritza von Meyerinck. W 1913 roku majątek o powierzchni 482ha należał do Alfreda Iffland z Piotrowa.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNE

W połowie XIX wieku we wsi zbudowano dwór, który przetrwał do 1945 roku. Pozostałością po założeniu jest park krajobrazowy, zaniedbany o powierzchni 15,50 ha oraz resztki zabudowy folwarcznej.

Screen Shot 155

Drożków /Droskau/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie i powiecie żarskim. Po raz pierwszy wymieniona w 1352 roku- Drascowe. W 1381 roku wymienia się Petermanna von Unwürde, Hansa von Linderode lub może to był ktoś z rodu von Schönaich oraz Nicolausa Denckewitz. W 1480 roku w rękach Hansa von Biberstein. W 1622 jako właściciela wymienia się Heinricha von Kottwitz. Brak danych o siedzibie dworskiej we wsi.

Drożków pow. Żary, lubuskie

Drożków 1901, lubuskie

CZASŁAW /Heydau/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Otyń powiatu nowosolskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w roku 1398. Od średniowiecza stanowiła własność rycerską. W 1566 roku jako właściciel wymieniany jest Georg von Dyherrn z Mirocina. W posiadaniu tej rodziny miejscowość była przez ponad sto lat- w roku 1581 wymienia się Christopha von Dyherrn, w 1705 roku Gotharda von Dyherrn, który w tym czasie sprzedaje dobra Hansowi Moritzowi von Tschammer. W późniejszym czasie dość częste zmiany właścicieli. W połowie XVIII wieku jako właściciel wymieniany jest Ernest Wilhelm von Lüttwitz, po nim Maximilian von Stentzsch. W XVIII wieku jest mowa o dworze. W roku 1808 wieś zostaje zakupiona przez księżnę Dorotę de Dino de Talleyrand-Perigord. W roku 1879, jej syn, książę Aleksander de Dino sprzedaje wieś pruskiemu ministrowi Rudolfowi von Friedenthal. Po nim dobra dziedziczy jego córka, Renata baronowa von der Lancken-Wackenitz. Dzierżawcą majątku w roku 1926 jest rodzina Liersch, a w 1933 roku Herman Kubeile.

Dyherrn

Tschammer (9)

Lutwitz (3)

von Stentzsch

von der Lancken-Wakenitz

Czasław-dwór

Po 1945 roku dwór jak i folwark popadły w ruinę. Obecnie po dworze nie ma śladu.

czaslaw-1896-lubuskie