Wieś położona w gminie Łobez powiatu łobeskiego. Początki wsi sięgają XIII wieku kiedy należała do rodu von Borcke, którzy wybudowali na terenie wsi zamek. Linię zajezierską założył Henning Bork, jeden z trzech synów Klausa z linii Łobesko-węgorzyńskiej. Stąd pochodził jeden z najbardziej znanych z rodu von Borck, Heinrich Bork(Borcke, Borck) zwany Czarnym Rycerzem, zmarły w 1498 roku. Wieś pozostawała w rękach rodu von Borcke do XVIII wieku. Na zamku mieszkał Martin Arnim von Borcke, zmarły w 1730 roku, wicekanclerz księstwa zachodniopomorskiego. Po jego śmierci i jego syna majątek był w rękach Christopha von Borcke, radcy kamery wojenno-domenalnej. Po jego śmierci mocno zadłużony majątek wystawiony na licytację. W 1778 roku dobra zakupił pułkownik Friedrich Wilhelm baron von Mehling oraz jego żona Ernestine, z domu Bojanowska. Od 1780 roku dobra przekształcone jako alodium, co pozwalało nowemu właścicielowi czynić z majątkiem wg własnego uznania bez zgody rodziny von Borcke i zgody władzy królewskiej. Po śmierci barona Friedricha Wilhelma majątkiem zarządzała wdowa do swojej śmierci w 1804 roku. W 1828 roku majątek posiadał radca handlowy Neumann ze Szczecina. W 1851 roku dobra zakupił Hermann Ludwig von Wedel z Krępcewa. W 1878 roku dobra zakupił Oktavio von Kӧller z Łoźnicy, syn Matthiasa. Kolejnym posiadaczem dóbr był syn Oktavia, Walter von Kӧller, zmarły w 1919 roku, którego żoną była Hildegard z domu baronówna von Wangenheim(ur.1877) a następnie syn Waltera, również Walter, zmarły w 1977 roku.
Zamek
Od średniowiecza znajdował się tutaj zamek rodu von Borcke. Jeszcze w latach 80-tych XVIII wieku istniała fosa dookoła założenia. Resztki zamku znajdują się w murach pałacu.
Pałac
Powstały w miejscu zamku, wielokrotnie przebudowywany. Po 1945 roku w pałacu mieściły się biura, później był to ośrodek kolonijny Zakładów Włókienniczych w Żydowcach. Od 1967 roku zaadoptowany na siedzibę Państwowego Zakładu dla Dzieci Upośledzonych, później Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego zlikwidowanego w 2005 roku.
