Wieś położona w gminie Świerzno powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1369 roku(Soldecowe) z osobą Hermanna Everdes. Stare lenno rodu von Brockhausen(Brockhusen). W 1432 roku lenno Klausa Brockhusen. W 1511 roku wzmiankowany Jürgen Brockhuss, a w 1523 roku Clawes Brockhuss, posiadający Gostyń i Sulikowo. W 1559 roku Sulikowo należy do Kurta Brockhausen żonatego z Elisabeth Mandüvel z Kiełpina. Po nim dobra odziedziczył syn, porucznik Jürgen Brockhausen, ożeniony z Hypolitą Grape z Mechowa, będący właścicielem Sulikowa w latach 1575-1621. Sulikowo przepisuje młodszemu z synów, porucznikowi Hansowi Georgowi, ożenionemu z Esther von Brockhausen, córką Joachima von Brockhausen i Cathariny von Plӧtz, właścicieli majątku c w Gostyniu. Syn Hansa Georga, Hans Georg von Brockhausen, który odziedziczył Sulikowo po śmierci ojca, posiadał Sulikowo w latach 1663-1694. Ostatni przedstawiciel rodu von Brockhausen z linii sulikowskiej. Był dwukrotnie żonaty: 1) z Marią Cathariną von Brockhausen, wnuczką Joachima i Cathariny von Plӧtz, właścicieli majątku c w Gostyniu, 2) Margarethe Sophie von Brockhausen, córką Klausa Henninga von Brockhausen i Dorothei von Leppel, właścicieli majątku d w Gostyniu. Miał 5 córek. Zmarł 1694 roku. Sulikowo dziedziczy linia z Rybic i Gostynia. Na przełomie wieków XVII/XVIII mowa jest o 4 majątkach rycerskich należących do rodu von Brockhausen. Majątek a należał do Kurta Philippa von Brockhausen i jego trzeciej żony, Evy von Stettin. Majątek a zapisał najmłodszemu z synów, Philippowi von Brockhausen(+1775), żonatemu z Anną Marią von Plӧtz. W 1740 roku zapisał majątek a na syna, porucznika Christopha Caspara Leopolda(+1778), żonatego z Anną von Scheller. Po jego śmierci majątek a odziedziczył jego syn, Anton Gerhard Adam von Brockhausen. Majątek b posiadał Anton Joachim von Brockhausen i jego żona Anna Margaretha von Brockhausen, córka Kurta Philippa von Brockhausen i Evy von Stettin. Zmarł w 1711 roku. Po jego śmierci majątek był w rękach wdowy i jej trzech synów i w tym czasie doszło do podziału majątku na duży i mały. W 1721 roku majątek b(duży) przejął Anton Joachim z żoną Charlottą von Broeker. Majątek b(mały) był w posiadaniu młodszego z synów, Matthiasa Georga, zmarłego w 1741 roku. Po bezpotomnej śmierci Antona Joachima, majątek b przeszedł na synów Matthiasa Georga. W 1752 roku majątek b przejął Hans Carl von Brockhausen i Charlotte Amalie von Kameke. Zmarł w 1767 roku, bezpotomnie. Po nim majątek przejęli jego bracia, Anton Victor i Georg Friedrich. Ostatecznie majątek b dziedziczy Anton Victor, zmarły w 1786 roku. Był dwukrotnie żonaty: 1-mo z Anną Dorotheą von Kameke, 2-do Sophie Hedwig von Brockhausen. Dobra odziedziczył jego jedyny syn, Sigismund Ludwig Joachim von Brockhausen , żonaty z Wilhelminą Beatą Sophią von der Osten. Majątek c Po Klausie Henningu von Brockhausen dziedziczy jego syn, Zabel. Po nim w 1721 roku majątek c przejmuje jego syn, Hans Christoph, a po jego śmierci brat Hansa Christopha, porucznik Erdmann Heinrich, ożeniony z Marią von Luckow. Po jego śmierci w 1758 roku majątek c odziedziczyli synowie: Joachim Friedrich, Fähnrich i kapitan Anton Bogislaw, który ostatecznie w 1767 roku wykupił majątek c. Majątek ten w 1800 roku wykupił Sigismund Ludwig Joachim von Brockhausen(*1748-+1827), dwukrotnie żonaty: 1-mo z Auguste von Grell, 2-do z niejaką Schumann. Miał 4 synów. Majątek d w 1700 roku był własnością Heinricha von Brockhausen i jego żony Scholastyki von Kleist. Po nim majątek dziedziczy syn jego, Balzer Henning, ożeniony z Margarethą von Zastrow. Zmarł bezdzietnie w 1754 roku. Majątek d odziedziczył jego kuzyn, major Lewin Ludwig von Brockhausen z żoną Amalie von Kampen a następnie syn Lewina Ludwiga, generał-major Friedrich August Adolf von Brockhausen, zmarły w 1795 roku. Po jego śmierci majątek przejął jego bratanek, porucznik Georg Bernhard Joseph von Brockhausen(*1767). Był właścicielem majątku d do 1804 roku. Po 1804 roku majątki a, b, c i d były w rękach jednego właściciela, Sigismunda Ludwiga Joachima von Brockhausen, który w 1828 roku założył masę upadłościową złożoną z wszystkich majątków pod nazwą „Kammerherr Sigismund Ludwig Joachim von Brockhusensche Concursmasse” spłacającą długi właściciela. W 1833 roku majątek c i d znalazł się w rękach żydowskich kupców, Alexandra Itzig i Samuela Nathana Ascher z Prenzlow, obecnie Prenzlau. Od 1851 roku wszystkie majątki przejęte przez Alexandra Itzig i Samuela Nathana Ascher. Pod koniec 1855 roku majątki wykupione przez von Kruse z Netzow. W 1861 roku za 200000 talarów majątek zakupił Georg Westrӧm i przekazał pod zarząd swojemu zięciowi, niejakiemu Birnbaum, który do 1866 roku był właścicielem dóbr. W 1880 roku majątek zakupiony przez rodzinę von Flemming. Posiadali dobra do 1945 roku. Ostatnim właścicielem dóbr był Heino von Flemming, pochowany na rodowym cmentarzu położonym na terenie parku dworskiego. W 1910 roku dobra liczyły 1088 ha gruntów a w 1929 i 1939 roku 1031 ha gruntów.
DWÓR RYGLOWY VON BROCKHAUSEN`ÓW Z XVIII wieku/2008r./
DWÓR RYGLOWY VON BROCKHAUSEN`ÓW Z XVIII wieku/2013r./
DWÓR ZARZĄDCY FOLWARKU Z XIX WIEKU/2008r./
DWÓR VON FLEMMING`ÓW Z XX WIEKU/2008r./
DWÓR VON FLEMMING`ÓW Z XX WIEKU/2013r./
ZABUDOWANIA FOLWARKU
