Wieś położna w gminie kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1299 roku(Raruyn). Była lennem rycerza Gustavusa de Rarvyn. W 1313 roku lenno Friedricha von Rarvin, w 1355 roku Janusa von Rarvin. W 1435 i 1445 roku lenno Zabela Lepel. W XV wieku wieś podzielona na cztery majątki rycerskie(Brüggemann) lub trzy majątki(Berghaus).
Majątek A należał początkowo do rodu von Zastrow. W 1687 roku Joachim Caspar von Zastrow sprzedał majątek Steffenowi von Brüsewitz, który przejął w 1737 roku porucznik Carl Gustaw von Brüsewitz. W 1742 roku sprzedał majątek Georgowi Christianowi von Wacholtz. Przez sądy i dziedziczenie majątek znalazł się w posiadaniu następców rodziny von Schmeling, który w 1774 roku został zakupiony przez Christiana von Neumann. W 1783 roku majątek posiada wdowa pastora Popelius, z domu Lietzmann, która w 1786 roku odsprzedała dobra wdowie Sophie Eleonore von Mellin, z domu von Zastrow. W 1795 roku majątek zakupił nadporucznik Otto Georg Bernd Carl von Werner. W 1800 roku majątek wydzierżawia na 25 lat Christian Knoll. Po nim w 1828 roku dobra dziedziczy jego syn, Johann Friedrich Knoll. Kolejnym właścicielem dóbr od 1842 roku był Ferdinand Knoll, wnuk Christiana. Posiadali majątek do lat 20-tych XX wieku. W 1927 roku właścicielem dóbr był Carl Grabow. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku był Hans Grabow.
Część B w 1589/99 roku należała do rodu von Flemming. Część gruntów w XVII wieku była własnością rodu von Zastrow, które wykupił Rudigier Otto von Flemming. Przekazał je bratankowi Georgowi Casparowi hrabiemu von Flemming. On w 1702 roku na lat 30 wydzierżawił majątek Joachimowi Christianowi von Brüsewitz z możliwością wykupu majątku. Umowę dzierżawy w 1731 roku z Joachimem Christianem von Brüsewitz przedłużył Bogislaw Bodo hrabia von Flemming i jego syn. W umowie dzierżawy wymieniona była żona Johanna, Anna Sophia, z domu von Briesen. Prawdopodobnie po wykupieniu majątku dobra w 1804 roku odziedziczyła córka, Dorothea Sophia, zamężna za Dawida Gӓnz. W 1828 roku dobra zakupił Christoph Martin Steffenhagen. Po nim majątek w rękach Johanna Gӓnz(Genz), później w rękach wdowy Seefeldt. Później właściciele jak w majątku C.
Majątek C początkowo należał do rodu von Zastrow. Od początku XVII wieku należy do rodu von Flemming. W 1732 roku był własnością Richarda Heinricha von Flemming. W 1732 roku na 30 lat wydzierżawił majątek Georgowi Chrostophowi von Wacholtz, który w 1769 roku odsprzedał dobra Johannowi Vollert. W 1774 roku własność nadporucznika Johanna Ernsta von Plӧtz. Później właściciele jak w majątku B. W 1847 roku majątek C kupił Theodor Ernst Wilhelm Elbe. Scalił majątki B i C. Od 1856 roku majątek b i c w posiadaniu Carla Augusta Strassenburg a od 1865 roku jego spadkobiercy. 1893 roku majątek rozparcelowany. Największą część gruntów posiadał F. Ebert. Ostatnim właścicielem tej części majątku był Emil Ebert.
Majątek D początkowo był własnością rodu von Zastrow. Do początku XVIII wieku należał do Franza von Zastrow, który odsprzedał dobra Rüdigerowi Otto von Flemming, które w 1702 roku przekazał bratankowi Georgowi Casparowi von Flemming. On z kolei wydzierżawił majątek na 30 lat Joachimowi Christianowi von Brüsewitz. W 1731 roku odsprzedał dobra Bogislavowi Bodo hrabiemu von Flemming. Majątek D prawdopodobnie w połowie XVIII wieku włączony do majątku C.
DWÓR
W północnej części wsi, dawnym majątku A zachował się dwór z przełomu wieków XIX i XX, przebudowany w 1923 roku, remontowany w 2016, pełniący funkcje mieszkalne. Jest to budynek zbudowany na planie zbliżonym do litery C, dwukondygnacyjny kryty dachem mansardowym, częściowo podpiwniczony. Obok resztki parku krajobrazowego.
W zachodniej części wsi park krajobrazowy jako pozostałość po dawnym majątku.
Serdeczne podziękowania dla mieszkańców dworu za miłe przyjęcie i oprowadzenie po budynku.
Widok na park krajobrazowy- pozostałość po drugim założeniu dworskim oraz ostatni zachowany budynek gospodarczy z lat 20-tych XX wieku.
