Wieś [położona w gminie Kwidzyń powiatu kwidzyńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1293 roku(Liczchin). Początkowo wieś wchodziła w skład dóbr biskupa Pomezanii. W połowie XV wieku biskup Wincenty Kiełbasa zastawił Licze nieznanej osobie a jego następca Jan IV wykupił wieś w 1480 roku. Po sekularyzacji wieś przechodzi w ręce książęce. Książę Albert przekazał wieś jako uposażenie Uniwersytetowi w Królewcu, założonemu w 1544 roku. W latach 1656-1665 wieś była w posiadaniu rodu von Kospoth. W latach 1763-1771 wieś należała do rodziny von Rittberg(Rettberg). W okresie od 1772 do 1800 roku własność rodu von Rosenberg-Gruszczyńskich herbu Poraj. Jednym z właścicieli z tego rodu wymienia się generała majora Henryka Gruszczyńskiego. W 1783 roku dobra w rękach rodu von Schleinitz. W latach 1835-1841 majątek należał do rodziny von Stangen(Stange). Majątek należał również do wymarłej rodziny von Kreytzen. W 1855 roku dobra posiada rodzina von Falkenhayn. Pod koniec XIX wieku majątek posiadał Ludwik Hardt. Do 1931 roku właścicielem majątku był Karl Gorga. Po 1931 roku majątek przejęty przez państwo.

Dwór

Dwór zbudowany w 1664 roku przez Johanna von Kospotha w stylu holenderskiego baroku, przebudowywany w XIX i XX wieku. Od 1931 roku do 1945 we dworze mieścił się obóz pracy. Po 1945 roku we dworze mieściły się magazyny wojskowe i WZPOiW. Później dwór został zaadoptowany na szkołę. W latach 1970-184 dwór był opuszczony. Po 1984 roku został zakupiony przez Stanisława Burnos. Obecnie mieści się tutaj dom spokojnej starości. Obok park krajobrazowy, budynki gospodarcze.

Miejscowość położona w gminie Nowa Wieś Lęborska powiatu lęborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1224 roku. Początkowo była własnością klasztoru norbertanek w Żukowie. W 1566 roku osadę zakupił Nicolaus von Weiher. Ród von Weiher(notowana w 1724 roku) posiadał dobra do 1767 roku z przerwą w 1628 roku, kiedy majątek posiadała rodzina von Krockow. W 1775 roku należała do rodziny von Natzmer. W latach 1772-1784 majątek posiadała rodzina von Wussow(Wossow). W latach 1780-1803 była w rękach hrabiów von Münchow(Mӧnchow). W 1849 roku majątek kupił Karl Georg Fliessbach, zmarły w 1858 roku. Po nim dobra odziedziczył jego syn, Karl(zm.1896) a następnie wnuk Georg Karl Peter Heinrich Fliessbach(1864-1934).

Pałac

Prawdopodobnie pierwszą siedzibę na terenie wsi wybudował w 1569 roku Nikolaus von Weiher. Pod koniec XIX wieku Karl Fliessbach przebudowuje i rozbudowuje dwór na okazałą rezydencję, który jeszcze w XX wieku był wielokrotnie rozbudowywany. W 1945 roku przejęty przez wojska rosyjskie. W 1948 roku przejęty przez Skarb Państwa. W 1955 roku rozebrano walący się dworek z pozostawieniem północno-zachodniej oficyny, oranżerii i wieżyczkę łączącą dwie bryły. Obecnie budynek pełni funkcje mieszkalne. Obok resztki parku krajobrazowego.

Miasto powiatowe położone nad Łębą i jej dopływem Okalicą. Po raz pierwszy nazwa miasta pojawia się w dokumencie z 1338 roku. Lokacja Lęborka na prawie chełmińskim nastąpiła w 1341 roku. W XIII/XIV wieku Lębork należał do zakonu krzyżackiego. W 1410 roku miasto i zamek zostały zajęte przez wojska polskie. Po pokoju toruńskim Krzyżacy odzyskali miasto. W 1454 roku Lębork został zdobyty przez wojska gdańskie i w tym samym roku Kazimierz Jagiellończyk, król Polski oddał Lębork w lenno księciu zachodniopomorskiemu Erykowi II. Książę w 1460 roku oddał Lębork Krzyżakom ale już w 1466 roku wykupił miasto od zakonu. W 1630 roku miasto zajęte przez Szwedów. Po śmierci ostatniego księcia pomorskiego, Bogusława XIV, Lębork został przyłączony do Polski. W 1635 roku miasto zajął Jakub Wejher. W 1661 roku Lębork stał się wiecznym lennem brandenbursko-pruskim. Po 1945 roku ponownie w granicach państwa polskiego.

Zamek

Zamek zbudowany przez Krzyżaków w XIV wieku. Założony na planie prostokąta z jednoskrzydłowym domem zakonnym. Przez środek założenia płynął kanał Młyński. Wielokrotnie przebudowywany. Z pierwotnej budowli zachował się szczyt wschodni, część piwnic, strzelnice, młyn zamkowy oraz fragment muru obwodowego. Na zamku rezydował wójt krzyżacki. Obecnie jest to budynek sądu.

Wieś położona w gminie Nowa Wieś Lęborska powiatu lęborskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1229 roku, wg innego źródła w 1320 roku.  W latach 1784-1840 należała do rodu von Weiher ale wg innego źródła już w m1756 roku siedział tu Georg von Weiher(1704-1760) z żoną z domu von Krockow. Był synem Heinricha Christopha von Weiher(1661-1719), który był majorem w służbie polskiej. Sam Georg był królewskim polskim szambelanem. W 1767 roku dobra należały do syna Georga, Ernsta Carla Ludwiga von Weiher(1751-1814). Był 3-tnie żonaty. Z pierwszą żoną, Dorotheą Renate, z domu von Weiher-Okkalitz miał syna i dwie córki. Po jej śmierci poślubił Dorotheę Frederike von Dorne, z domu Heller, z którą miał dwóch synów: Karla Heinricha Ludwiga i Eugena. W 1836 roku dobra w rękach Hermanna von Weiher.  W latach 1840-1855 należała do hrabiego Alexandra von Prebentow(Prebdndow, Prebentow-Prebendowski). W 1871 roku wdowa po hrabim Alexandrze von Prebendow sprzedała majątek Alberowi Poll, który w 1873 roku sprzedał majątek Carlowi Eduardowi Gebel(1815-1895). Z żoną Florenine, z domu Wolf miał 6 dzieci. Od 1886 roku administratorem majątku został syn Carla Eduarda, Eduard junior, który żonaty był z Adolphine Dorotheą Luisą, z domu Wichmann. Majątek należał do niej. Po rozwodzie w 1901 roku, wyszła ponownie za mąż za berlińskiego inspektora Carla Wilhelma Ernsta Diedericha. W 1906 roku sprzedała dobra Johannesowi Zoch a w 1909 roku dobra zakupił Ernst von Dewitz. Jego syn w 1931 roku sprzedał majątek firmie Pommersche Landgesellschaft, która przeprowadziła parcelację majątku. Resztówka z dworem należała do Karla Mackenrodt.

Dwór

Dwór zbudowany w drugiej połowie XVIII wieku na planie prostokąta, piętrowy, kryty dachem czterospadowym. Obok park krajobrazowy oraz resztki zabudowy folwarcznej.