SIENNO GÓRNE /Schöneu B/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Radowo Małe powiatu łobeskiego. Założona jako folwark w latach 60-tych XIX wieku przez rodzinę Hell. Posiadali majątek do 1945 roku. W 1910 roku właścicielem był Gustav Hell. W 1928 roku dobra należały do Gerharda Hell i obejmowały 303 ha gruntów. W skład założenia dworskiego wchodził dwór oraz park krajobrazowy z XIX wieku oraz zabudowania folwarczne.

BIEŃCZYCE /Hochen Benz/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Powstała na bazie folwarku założonego w 1861 roku przez Wilhelma Franza von Kannenberg. W 1870 roku kiedy właścicielem był Paul von Kannenberg dobra obejmowały 1373 morgi ziemi a w 1879 roku 345,67 ha ziemi. W 1910 roku kiedy właścicielem był Paul von Kannenberg dobra obejmowały 372,69 ha ziemi. Po 1910 roku majątek sprzedany rodzinie Mach-Sallmow. Posiadali majątek do 1939 roku. W 1928 roku kiedy właścicielem był Willibald Mach dobra liczyły 379 ha ziemi. Po 1945 roku własność Skarbu Państwa. Na terenie majątku utworzono PGR.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWE

Dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku na planie prostokąta, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym z naczółkami. Podpiwniczony. Do dworu prowadzi aleja kasztanowców. W sąsiedztwie park krajobrazowy o powierzchni 2 ha oraz zabudowania gospodarcze.

DOBRKOWO /Daberkow/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Radowo Małe powiatu łobeskiego. Od XV wieku w rękach rodu von Dewitz. W 1774 roku wieś należała do Christiana Heinricha von Dewitz a po jego śmierci majątek odziedziczył jego syn, Joseph Friederich von Dewitz. Część gruntów należała w tym czasie do Friedericha Wilhelma von Wesenbeck. W pierwszej dekadzie XIX wieku majątek zakupiony przez rodzinę Kannenberg, nobilitowaną w 1825 roku. W 1870 roku majątek obejmował 1297 mórg ziemi a w 1879 roku liczył 349,51 ha ziemi. W 1910 roku majątek rodziny von Kannenberg liczył 349,49 ha gruntów a w 1928 roku kiedy właścicielem był Ulrich von Kannenberg majątek liczył 356 ha gruntów. Posiadali dobra do 1945 roku. W północno-wschodniej części wsi położony był majątek ziemski, po którym pozostały resztki parku dworskiego i budynek gospodarski.

BŁĄDKOWO /Plantikow/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Dobra powiatu łobeskiego. Wzmiankowana w 1269 roku. Od XIII  wieku należała do rodzin von Dewitz i von Eberstein. Od XIV wieku własność rodu von Dewitz. Należała do nich przez  ponad 500 lat. W 1725 roku Steffen Bernd von Dewitz wydzierżawia wieś na 30 lat Georgowi Eberhardowi von Bessel. W 1754 roku odkupiona przez rodzinę von Dewitz i w tym samym roku ponownie wydzierżawiona na 30 lat Johannowi Joachimowi von Lӧper przez braci Augusta Albrechta, majora Stephana Gottlieba i Bernharda Heinricha von Dewitz. W 1782 roku wieś należała do rodziny von Arnim. Od 1803 roku w posiadaniu rodziny Witte a od 1812 roku w posiadaniu Johanna Georga Wilhelma Witte-Bornfeld. W 1870 roku jego majątek obejmował 4712 mórg ziemi a w 1879 roku dobra, które należały do Wilhelma Witte-Bornefeld liczyły 1182,53 ha ziemi. Prawdopodobnie już od 1878 roku dobra dzierżawione a później zakupione  przez Otto Karla Erharda Heinricha von Diest(*1821-+1901). Po nim dobra dziedziczy jego syn, Ernst von Diest(*1855-+1929) a następnie jego wnuk, Otto von Diest(*1897-+1989). W 1910 roku majątek obejmował 1182,53 ha gruntów a w 1928 roku liczyły 1148 ha gruntów. W południowej części wsi tuż obok i za kościołem  położony był majątek ziemski, po którym pozostały zabudowania gospodarcze oraz park dworski.

OSTRZYCA /Bernhagen/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Od XV wieku należała do rodu von Dewitz. W XVIII wieku mowa o trzech majątkach. Majątek A należący do Carla Ludewiga von Dewitz z pobliskich Bienic. Majątek B należący wcześniej do rodziny von Dewitz zakupił Bernd Ewald von Manteuffel w 1704 roku. Później dobra dziedziczy jego syn, George Friedrich von Manteuffel a w 1766 roku przejmuje jego syn, kapitan Friedrich Heinrich von Manteuffel. Majątek C posiadał w drugiej połowie XVIII wieku posiadał Joseph Friedrich von Dewitz. W 1910 roku odnotowano 2 majątki– A należący do Ernsta Schwabe liczący 224,55 ha gruntów a majątek B należący do Karla Olbe i liczący 159,89 ha gruntów. W 1928 roku majątek A należący do Ernsta Schwabe liczył 217 ha ziemi a majątek B  należący do Paula Winter liczył 161 ha gruntów. Dzisiaj nadal czytelny układ majątków. Jeden położony na wschodnio-północnym krańcu wsi z dworem i parkiem krajobrazowym. Drugi to położony na wylocie ze wsi w kierunku na Błądkowo a trzeci położony był naprzeciwko kościoła.

SŁAJSINO /Schloissin/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Od XV do połowy XVIII wieku własność rodu von Dewitz. Około 1756 roku doszło do wyprzedaży dóbr rodu von Dewitz. W tym czasie wieś podzielona na dwa majątki. Majątek A  zakupiony przez Christopha Ernsta Augusta von Platen w 1762 roku, sprzedany został w 1764 roku Johannowi Danielowi von Reppert  (*26.11.1726-+16.02.1800), którego żoną była Amalie Elisabeth von Dewitz(*1732-+26.08.1788). Majątek B posiadał major Stephan Gottlieb von Dewitz. Od 1842 roku majątek w rękach Alberta Herrmanna von Heyden. Od 1862 roku dobra posiada rodzina Redes. W 1870 roku ich majątek obejmował 1772 morgi ziemi a w 1879 roku kiedy właścicielem był Friedrich Redes dobra liczyły 445,45 ha ziemi. Od początku XX wieku majątek jest własnością hrabiów von Kӧnigsmarck. W 1910 roku ich majątek obejmował 445,45 ha gruntów a w 1928 roku kiedy właścicielem był Alhart hrabia von Kӧnigsmarck majątek obejmował 442 ha gruntów. Posiadali dobra do1945 roku. We wsi pozostałości po majątku ziemskim- park podworski z położonym obok zespołem budynków gospodarczych oraz obok kościoła resztki zespołu dworskiego.

ORZECHOWO /DÜSTERBERG/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Wzmiankowana w 1274 roku kiedy biskup kamieński Hermann hrabia von Gleivhen podarował wieś hrabiemu Otto von Eberstein z Nowogardu. Po śmierci ostatniego z rodu w 1663 roku dobra przejął książę Ernst Bogislav von Croy. Po jego śmierci domena państwowa. W 1752 roku własność kapitana Erdmanna Christiana von Ramel. W 1766 roku majątek w rękach porucznika Caspara Friedricha von Schwan. Prawdopodobnie w tym czasie doszło do podziału wsi na 3 majątki: A należące do wspomnianego porucznika von Schwan, B do kapitana Johanna Alexandra von Normann(1780). W 1777 roku właścicielem majątku C był Johann Adolph von Lockstädt. W XIX wieku scalenie dóbr. W 1787 roku właścicielem majątku został Gottlob Andreas von Waldemann. W 1806 roku dobra odziedziczył syn Gottloba, Friedrich Wilhelm von Waldemann. Kolejnym właścicielem został Johann Friedrich Steffenhagen. Od 1847 roku majątek w posiadaniu Friedricha Johanna Philipa Sigismunda von Eisenhart-Rothe. Obejmował wtedy 1594 akrów ziemi. W 1879 roku właścicielem był Sigismund von Eisenhart-Rothe a dobra obejmowały 403,14 ha ziemi. W latach 1890-91 dobra zostały podzielone. W 1910 roku majątek obejmował 179,10 ha gruntów i należał do rodziny Fredrich, część liczącą 179 ha posiadał Hermann Friedrich von Eisenhardt-Rothe.  W 1928 roku był własnością Herrmanna Fredrich i obejmował 180 ha gruntów. Ostatnim właścicielem majątku b liczącego 197 ha gruntów był Hans Friedrich von Eisenhardt-Rothe.

ZAŁOŻENIE DWORSKO-PARKOWE

W zachodniej części wsi pozostałości po założeniu dworsko-parkowym: ruina dworu, park krajobrazowy oraz resztki budynków gospodarczych. Dwór zbudowany na początku XIX wieku, rozbudowany pod koniec XIX wieku. Eklektyczny z elementami neogotyku, składający się z dwóch połączonych budynków. Starszy kryty dachem dwuspadowym, nowszy dwukondygnacyjny przypominający swoim wyglądem zameczek. Po 1945 roku przeznaczony na mieszkania. Obecnie częściowo zamieszkany. W sąsiedztwie park krajobrazowy oraz zabudowania gospodarcze.

MASZKOWO /Maskow/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Wzmiankowana w 1321 roku jako własność hrabiów von Ebertsein. W 1430 roku Albert, Johann i Witzlaff hrabiowie von Eberstein sprzedali część wsi Henningowi von Lockstӓdt. Po śmierci ostatniego z hrabiów von Eberstein wieś przeszła na własność rodziny von Lockstӓdt. W 1784 roku jako właściciel wzmiankowany Johann Adolph von Lockstӓdt, w 1804 Philipp Friedrich von Lockstӓdt a w 1835 roku Ferdinand von Lockstӓdt, który sprzedał majątek Karolowi Friedrichowi Bütow. W 1843 roku przekazał majątek synowi, Johannowi Friedrichowi Bütow. W 1879 roku kiedy właścicielem majątku był Julius Bütow dobra obejmowały 607,18 ha gruntów. W 1910 roku dobra liczyły 483,46 ha gruntów a w 1928 roku kiedy właścicielem był Paul Bütow majątek obejmował 500 ha gruntów.

W zachodniej części wsi położony był majątek ziemski, po którym zachował się park krajobrazowy, dwór w części północnej założenia, w części południowej dwór szachulcowy został rozebrany.

KONARZEWO /Kniephof/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Od XV wieku w rękach rodu von Dewitz z Dobrej. W 1540 roku własność Henninga von Dewitz a częściowo jego kuzyna, Jobsta von Dewitz. Ostatnim właścicielem wsi był Stephan Bernd von Dewitz(*1672-+1728). Mieszkał w Dargomyślu(Hoffelde). Z powodu wystawnego trybu życia popadł w długi. Część dóbr jeszcze za swojego życia sprzedał lub oddał w zastaw. Kulice w latach 1708-1738 otrzymał w zastaw za 19.600 talarów duński kapitan Otton Adrian von Edling. Później własność kanonika Johanna Augusta von Koven, od którego w 1726 roku majątek zakupił major August Friedrich von Bismarck, który w 1724 roku poślubił córkę Stephana Bernda von Dewitz, Stephanę Charlottę von Dewitz(1706-1735). Rodzina von Bismarck pochodziła ze Starej Marchii, gdzie w 1270 roku po raz pierwszy pojawia się z imienia w mieście Stendal(obecnie kraj związkowy Saksonia-Anhalt). August Friedrich von Bismarck pochodził z schӧnhauseńskiej linii rodu.  W 1721 roku został pierwszym dowódcą goleniowskiego pułku dragonów Schulenburga. Kolejni właściciele z tego rodu: w 1747 roku majątek posiadał syn Augusta Friedricha kapitan Bernd August von Bismarck(*1725-+1758) a następnie wnuk August Friedrich II von Bismarck(*1753-+1814), który umiera bezpotomnie. Dobra w 1814 roku dziedziczy kuzyn Augusta Friedricha II, rotmistrz Carl Wilhelm Ferdinand von Bismarck(*1771-+1845), który w 1816 roku przeprowadza się z Schӧnhausen do Konarzewa wraz z żoną i synami: Bernhardem(*1810-+1893) i Ottonem, późniejszym kanclerzem. Konarzewo dziedziczy Otto Eduard Leopold von Bismarck- Schönhausen(01.04.1815-30.07.1898),który w 1846 roku wydzierżawił majątek, a w 1868 roku dobra Konarzewskie sprzedał bratu Bernhardowi, który przekazał je swemu starszemu synowi Philippowi von Bismarck(*1844-+1894). W 1879 roku za czasów Philippa von Bismarck dobra obejmowały 557,52 ha gruntów. Po śmierci Philippa dobrami zarządzała jego druga żona, Hedwig von Bismarck, z domu von Harnier(*1858-+1945). Ostatnimi właścicielami dóbr Konarzewskich byli bracia: Klaus von Bismarck(1912-1997) i Philipp von Bismarck(1913-2006),synowie Gottfrieda von Bismarck(1881-1928). Od połowy XIX wieku we wsi dwa majątki ziemskie. Majątek A należał do rodziny von Bismarck. Majątek B w 1879 roku do Ernsta Kiesler i obejmował 309,52 ha gruntów. W 1910 roku majątek A należący do rodu von Bismarck liczył 557,52 ha gruntów a majątek B należący do rodziny Ostermann liczył 309,52 ha gruntów. W 1928 roku majątek A liczył 593 ha gruntów.

Dwór zbudowany pod koniec XVIII wieku, rozbudowany na przełomie XIX i XX wieku, założony na rzucie prostokąta, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym, w części centralnej z ryzalitem zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Obecnie opuszczony, popadający w ruinę. W sąsiedztwie park krajobrazowy oraz zabudowania gospodarcze.