PRUSEWO /Prüssau/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Krokowa powiatu puckiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1342 roku. Lenno rodu von Wittke, w XVII wieku należy do Geomara Reinholda Krokowskiego, po 1672 roku stała się domeną królewską. Kolejno należała do rodziny Przebendowskich w latach 1777-1797, następnie do 1835 roku do Zabokrzyckich. Od 1863 majątek w posiadaniu rodziny Behrent a następnie zakupiona przez rodzinę Fliessbach.

Zespół dworski

Zespół składa się z dworu, parku oraz zabudowań gospodarczych.

Dwór

1919r.- dwór przed rozbudową

1921 – dwór po rozbudowie

Wnętrze dworu w 1919r.

Hol

 

 

 

 

Salon

Jadalnia

Sypialnia

Założenie gospodarcze

Założenie ogólne, tartak i browar i stajnie

KOŁKI /Rohrbeck/

Opublikowany przez

Wieś położona w gminie Choszczno powiatu choszczeńskiego. W 1857wymieniony Otto von Schuckmann właściciel Kołek I i II, który majątki zakupił w 1849 roku. W 1879 roku 2 majątki o powierzchni 1664. We wsi dwa majątki. Majątek w 1896 roku obejmował 2067,02ha gruntów. Od 1903 roku po śmierci ojca, majątkiem zarządzał Bruno von Schuckmann, urodzony w Kołkach. Zmarł w 1919r. W 1914 roku jego majątek obejmował 1811ha powierzchni. W skład majątku wchodził folwark Krzowiec(Neufliess). W 1929 roku własność kapitana w stanie spoczynku Siegfrieda von Schuckmann(ur.1888). W skład majątku o areale 1340ha wchodziły folwarki: Krzowiec(Neufliess) i (Fischerfelde).

PAŁAC

Pałac nie istnieje. Wzniesiony w połowie XVIII wieku, rozbudowany w 1869 roku. Była to budowla wzniesiona w stylu francuskiego budownictwa rezydencjonalnego. Trzyskrzydłowy, dwukondygnacyjny budynek, kryty dachem czterospadowym. Obok park krajobrazowy. Resztki zabudowy gospodarczej.

ŁASZEWO /Antonienhof/

Opublikowany przez

Osada położona na przedmieściach Torzymia w powiecie sulęcińskim. Były folwark, który należał do majątku księcia Wilhelma von Hohenzollern. Dzierżawcą majątku w 1907 roku była Pani Lina Kramm, z domu Wandrey, zamieszkała w dworze w Łaszewie.

Niezbędowo /Missgunst/

Opublikowany przez

Nieistniejąca osada położona w gminie Torzym powiatu sulęcińskiego. Były folwark wchodzący w skład majątku walewickiego, który  w 1713 roku po śmierci Adolpha von Winning(majątek podzielony na synów), część majątku walewickiego otrzymuje w spadku Wolff Erasmus von Winning. Jego brat, Sebastian Siegismund otrzymuje folwark Niezbędowo(Missgunt). W tym samym roku od młodszego brata majątek zakupił Samuel Adolph von Winning, który w 1740 roku wymieniany jest jako pan na Kownatach i Niezbędowie. W 1766 roku Ernst Gottfried von Winning, syn Samuela Adolpha sprzedał majątek Johannowi Sigismundowi von Klitzing. Z powodu braku zapłaty dobra wracają do Ernsta Gottfrieda. W tym czasie folwark należy do majątku w Walewicach. W 1841 lub 1843 roku folwark zostaje wydzielony z majątku walewickiego i sprzedany przez właściciela Walewic, Johanna Gottfrieda Scharnke. W 1843/45 roku ponownie sprzedany za sumę 9920 talarów. W 1850 roku Carl Gutte zakupił folwark za 17500 talarów. W 1879 roku majątek o powierzchni 214,20ha należał do rodziny Meissner. W 1907 roku właścicielem folwarku była rodzina von Bülow. Dzierżawcą majątku był Paul Wandrey. Majątek w tym czasie liczył 343 ha gruntów.  Obecnie przez teren folwarku przebiega Autostrada Wolności.

ZŁOCZÓW

Opublikowany przez

Miasto obecnie na terenie Ukrainy położone w obwodzie lwowskim. Stolica rejonu złoczowskiego. W II Rzeczypospolitej miasto powiatowe w województwie tarnopolskim. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1180 roku pod nazwą Radzicze. W XIII wieku stała tam drewniana warownia, spalona w XIV i XV wieku podczas najazdów Tatarów krymskich. Jako Złoczów wymieniona w 1442 roku, własność Jana z Sienna- Sienieńskiego herbu Dębno . Za Stanisława Sienieńskiego w 1523 roku Złoczów otrzymuje prawa miejskie od króla Zygmunta I. Stanisław Sienieński vel Sieniński vel Siemiński ostatni z tej linii rodu w 1532 roku sprzedaje klucz złoczowski Andrzejowi Górce(*1500-+03.12.1551) herbu Łodzia . Ostatnim przedstawicielem rodu był syn Andrzeja, Stanisław Górka(*1538) zmarły w 1592 roku. Złoczów odziedziczyła jego siostra, Barbara Czarnkowska herbu Nałęcz III . W 1598 od Barbary Czarnkowskiej dobra zakupił Marek Sobieski(*ok.1550-+1605) herbu Janina . Dwukrotnie żonaty: z Jadwigą Snopkowską, z którą miał syna Jakuba i 5 córek oraz z Katarzyną Tęczyńską, z którą miał syna Jana. Kolejnym dziedzicem dóbr był Jakub Sobieski(05.05.1591-13.06.1646), dwukrotnie żonaty: z Marianną Wiśniowiecką, z którą miał dwie córki zmarłe w dzieciństwie, po raz drugi z Zofią Teofilą Daniłowiczówną, z którą miał siedmioro dzieci, w tym Jana, przyszłego króla Polski. W latach 1634-1636 ufortyfikował Złoczów, a na miejscu dawnej warowni zbudował zamek, wzmocnionymi czterema bastionami, które zdobiły herby: Janina , Gozdawa   , Rawicz  i Herburt . Po wymarciu rodu Sobieskich dobra przechodzą na księcia Michała Kazimierza Radziwiłła”Rybeńko”(*1702-+1762) herbu Trzy Trąby , wnuka Michała Kazimierza, wojewody wileńskiego, i Katarzyny Sobieskiej(*1634-+1694), siostry Jana III Sobieskiego. Po nim dobra dziedziczy syn jego, książę Karol Stanisław Radziwiłł „Panie Kochanku”(*1734-+1790), żonaty z Teresą Karoliną Rzewuską, dziedziczką pobliskiego Białego Kamienia. W 1801 roku Złoczów nabył Łukasz Komarnicki(+1816) herbu Sas , ożeniony z Franciszką Pieńczykowską. Po nim majątek dziedziczy syn, Aleksander(+1838) i wnuk Roman. Używali austriackiego tytułu hrabiowskiego i pisali się „na Złoczowie” . W 1868 roku Roman hrabia Komarnicki sprzedał zamek N. Frankowskiemu a ten sprzedał go w ręce żydowskie. Kilkakrotnie zmieniał właścicieli, będąc cały czas własnością Żydów. Budowla w końcu nabyta została przez państwo austriackie a zamek zaadoptowano na koszary, później na sąd i więzienie. Zniszczony podczas I wojny światowej. Podczas okupacji sowieckiej więzienie NKWD. Później więzienie Gestapo. Obecnie własność Lwowskiej Galerii Sztuki.