Wieś leżąca w powiecie świebodzińskim na terenie Krajobrazowego Paru Łagowskiego. Wielokrotnie wymieniany pod nazwą: Lagou, Lagaw, Logou, Montelagow. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1299 kiedy margrabiowie przekazali zamek rycerzom Albertowi i Heinrichowi von Klepzig, u których byli zadłużeni. Część historyków za datę pierwszej udokumentowanej wzmianki o miejscowości podaje rok 1251 (Lagou). Po 1323 roku w posiadanie Łagowa wchodzą joannici, ale po przejęciu Marchii Brandenburskiej przez Ludwika Starszego, Łagów został wydzierżawiony rodzinie von Wesenberg, W 1347 roku Łagów ponownie w rękach joannitów. Po wykupieniu Łagowa w 1350 roku, joannici pod kierownictwem Hermanna von Warberga, preceptora generalnego joannitów rozpoczęli budowę nowego założenia zamkowego, położonego na przesmyku jezior Trześniowskiego i Łagowskiego. W najstarszym zachodnim skrzydle mieścił się refektarz i kaplica. Na wschodniej ścianie znajduje się wieża a przy niej brama. Prawdopodobnie pod koniec XIV lub na początku XV wieku powstaje mur obronny. W jego obrębie rozwinęła się osada, otoczona w XV wieku fortyfikacjami z bramami – Marchijską od południowego zachodu i Polską od południowego wschodu. W latach 1350-1426 zamek stanowił siedzibę Baliwatu Brandenburskiego. Po roku 1426, gdy w posiadaniu zakonu znalazł się Słońsk, do którego przeniesiono główną siedzibę zakonu, znaczenie Łagowa osłabło. Majątek wymieniony w spisie z 1718/19r. Mimo to nadal zamek był rozbudowywany i modernizowany. Na początku XVI wieku podwyższono wieżę do wysokości 24 metrów oraz w tym samym wieku dobudowano skrzydło północne. W XVII wieku powstaje budynek południowy. Przez wiek XVII i XVIII trwała odbudowa zamku po zniszczeniach wojennych z jednoczesną rozbudową. Prace rozpoczęte przez komandora zakonu, księcia Christiana Ludwiga von Hohenzollern kontynuował Adam Otto von Viereck. Po kasacji zakonu joannitów w 1810 roku majątek zakonu stał się domeną państwową, którą w roku 1817 zakupił generał dywizji Friedrich Wilhelm von Zastrow, główny adiutant króla Friedricha Wilhelma III. W ciągu XIX wieku Łagów często zmieniał właścicieli. W 1834 roku majątek zakupił generał Franz von Barfuss-Falkenberg. W 1843 roku za 38300 talarów sprzedał dobra Hermannowi von Oppen, który za 1200 talarów dał majątek w dzierżawę, by od 1852 roku sprzedać rodzinie von Arnim. W 1857 roku jako właściciel podany von Barfuss. Prawdopodobnie część majątku należąca do von Zastrow była przy von Barfuss, część majątku utworzona z gruntów należących do joannitów została sprzedana jak wyżej(von Oppen, von Arnim). Następnie należał do hrabiów von Wrschowitz(von Wrschowetz-Sekerka(Hugo von Wrschowetz-Sekerka und Sedczicz- ich majątek w 1879 roku obejmował 609ha gruntów a dzierżawiony był przez niejakiego Rӧhrborn) i baronów Wurmb von Zinck. W 1914 roku majątek obejmował 618ha i należał do Wandy von Wurmb. Dzierżawcą majątku był Paul Hecht. W 1929 roku właścicielem był Wilhelm Wolf Wurmb von Zink, dzierżawcą- hrabia Richard von Pückler und Limpurg a majątek obejmował 660ha. Ostatnią właścicielką zamku przed II wojną światową była hrabina Wanda von Pueckler-Limpurg. W 1929 roku mowa o majątku państwowym o areale 5637ha z folwarkiem Teufelsvorwerk, którego administratorem był von Winterfeldt. Przy ul. Widokowej były majątek Zwany Sokola Góra(Falkenberg).
ZAMEK
Po wojnie, w zamku będącym własnością Skarbu Państwa, Poznański Oddział Związku Historyków Sztuki zorganizował Dom Pracy Twórczej, od 1962 roku Dom Pracy Twórczej im. Henryka Wieniawskiego. W latach 1966 – 1971 zamek zaadoptowano na hotel, a w 1969 w parku urządzony został amfiteatr. Obecnie obiekt stanowi własność gminy i jest wydzierżawiony osobie prywatnej. W zamku mieści się hotel z restauracją, kawiarnią, salą konferencyjną. Do zwiedzenia jest wieża z tarasem widokowym oraz na parterze gotycka sala z krzyżowo–żebrowym sklepieniem, a na piętrze sala rycerska z bogato dekorowanym kominkiem z XVIII wieku.
WILLE
