GÓRCZYNA /Gurschen/

Wieś położona w gminie Szlichtyngowa powiatu wschowskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1497 roku(Gorschyna), później jeszcze wielokrotnie w latach: 1499(Gorszyna), 1528(Gorschnia), 1531(Gorczyna), 1563(Gorczina), 1564(Gorszina). Wieś szlachecka należąca w latach 1497-1500 do Jerzego i Jurgi Górczyńskich oraz do 1512 roku do Jana Górczyńskiego, wicepodsędka wschowskiego. W 1512 roku Jan Górczyński sprzedaje część gruntów Judycie Toszewej. W 1566 roku wymienia się Zygmunta i Jurga Kotwiczów. Od 1634 roku ziemię we wsi Górczyna skupował Jan Jerzy von Schlichting, sędzia ziemski wschowski. Całość zakupił w 1643 roku. Byli założycielami miasteczka Szlichtyngowa. Pochodzili z Dani, wzmiankowani już w 1069 roku. Spokrewnieni prawie z wszystkimi rodami królewskimi Europy. W domu rodu von Schlichting panowały zwyczaje polskie- polskie stroje, język. Pod koniec XVIII wieku dobra w rękach hrabiów Gurowskich, posiadaczy pobliskiej Dryżyny. Posiadali majątek jeszcze w 1841 roku. Później dobra przejęte przez Johanna Karla von Schlichting(10.04.1783 Osowa Sień Górna-12.12.1846), żonaty z Antonie Müller(zm.27.01.1816).Ich synem był Rudolph Georg Balthasar von Schlichting-Bukowiec(08.01.1816-27.11.1894 Górczyna), żonaty z  Melanie von Eckhartsberg z Suchej Dolnej(16.12.1821-10.04.1904). Majątek przejmuje jego syn, Kurt Balthasar Rudolf(31.05.1852 Górczyna-15.04.1920 Górczyna), żonaty z Helene von Roy z Wierzbiczan(02.07.1862-29.04.1945). Posiadali Górczynę do 1945 roku.

Górczyna- pałac

Górczyna- widok pałacu od strony parku

Górczyna- ok. Wschowy-pałac SchlichtingówGórczyna-powiększenie

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Istniejący do 1945 roku barokowy pałac w latach powojennych opuszczony, rozebrany w latach 70-tych. Rodzina von Schlichting opuściła dobra w 1945 roku. Wraz z rodziną dom rodzinny opuściła baronowa Sigrun von Schlichting-Bukowiec, córka ostatniego właściciela, która po wielu latach, w 1993 roku powraca w rodzinne strony. Pozostałością po założeniu jest brama wjazdowa oraz resztki parku krajobrazowego, w którym do dzisiaj możemy podziwiać olbrzymi dąb posadzony przez  przyjaciół- Alexandra von Schlichting`a i króla Jana III Sobieskiego, na pamiątkę odsieczy wiedeńskiej.